Армія Канфедэратыўных Штатаў Амерыкі

Армія Канфедэратыўных Штатаў Амерыкі
баявы сцяг КША
Гады існавання	1861-1865
Краіна	КША
Падпарадкаванне	Прэзідэнт Канфедэратыўных Штатаў Амерыкі
Уваходзіць у	Узброеныя сілы Канфедэратыўных штатаў Амерыкі
Тып	армія
Складаецца з	Army of Northern Virginia[d] Army of Tennessee[d] Trans-Mississippi Department[d]
Колькасць	&&&&&&&&&0103600.&&&&&0103 600 (ліпень 1861) &&&&&&&&&0464650.&&&&&0464 650 (красавік 1862) &&&&&&&&&0400800.&&&&&0400 800 (ліпень 1863) &&&&&&&&&0358700.&&&&&0358 700 (люты 1864) &&&&&&&&&0175000.&&&&&0175 000 (сакавік 1865) &&&&&&&&&0200000.&&&&&0200 000 (красавік 1865)
Дыслакацыя	вайсковыя акругі (дэпартаменты)
Дэвіз	Deo Vindice (Бог абароніць нас)
Колеры
Марш	песня «Дыксі»
Войны	Індзейскія войны Грамадзянская вайна ў ЗША
Удзел у	Грамадзянская вайна ў ЗША

Армія Канфедэратыўных Штатаў Амерыкі (англ.: Confederate States Army) — вайсковае фармаванне, створанае для падтрымання нацыянальнай бяспекі і абароны Канфедэратыўных Штатаў Амерыкі ў перыяд іх існавання ў 1861—1865 гадах. Прызначалася галоўным чынам для сухапутных вайсковых аперацый.

28 лютага 1861 г. Часовы Кангрэс Канфедэратыўных штатаў Амерыкі заснаваў часовае самаахвотніцкае войска і ўзяў паўнамоцтва над вайсковымі аперацыямі, а таксама паўнамоцтвамі для збору дзяржаўных сіл і самаахвотнікаў новапрызначанаму прэзідэнту Канфедэрацыі Джэферсану Дэвісу. Дэвіс быў выпускніком Вайсковай акадэміі ЗША і палкоўнікам валанцёрскага палка падчас Амерыкана-Мексіканскай вайны. Ён таксама быў сенатарам Злучаных Штатаў з Місісіпі і вайсковым міністрам пры прэзідэнце Франкліне Пірсе. 1 сакавіка 1861 года, ад імя ўрада Канфедэрацыі, Дэвіс узяў на сябе кантроль над вайсковай сітуацыяй у Чарльстоне, штат Паўднёвая Караліна, дзе міліцыя (апалчэнне) штата Паўднёвая Караліна ажыццяўлялай аблогу форт Самтэр у гавані Чарльстана, які ўтрымваў невялікі вайсковы гарнізон ЗША. У сакавіку 1861 года часовы Кангрэс пашырыў часовыя войскі і стварыў больш сталае войска Канфедэратыўных Штатаў.

Хоць большасць салдатаў, якія ваявалі ў амерыканскай грамадзянскай вайне, былі самаахвотнікамі, абодва бакі ў 1862 г. звярталіся да закліку, як сродак прымусіць мужчын зарэгістравацца і пайсці самаахвотнікамі. Пры нябытнасці дакладных запісаў, ацэнка адсотка салдатаў Канфедэрацыі, якія былі прызыўнікамі, прыкладна ўдвая перавышае 6 % салдат ЗША, якія былі закліканы.

Лічбы страт войска Канфедэрацыі таксама з'яўляюцца няпоўнымі і ненадзейнымі. Лічацца найболей блізкімі да рэальнасці наступныя ацэнкі колькасці загінулых салдатаў Канфедэрацыі: каля 94 тысяч загінулых ці смяротна параненых у баях, 164 000 смерцяў ад хвароб і ад 26 000 да 31 000 смерцяў у лагерах ваеннапалонных ЗША. Адна ацэнка параненых Канфедэратаў, што лічыцца няпоўнай, складае 194,026. Гэтыя лічбы не ўлічваюць мужчын, якія памерлі ад іншых прычын, такіх як няшчасныя выпадкі, якія б дадалі некалькі тысяч паказнікаў беззваротных страт.