Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα

{{Άλλεςχρήσεις4|την κυριότερη από τις πρώην Ευρωπαϊκές Κοινότητες|το διάδοχο οργανισμό και πρώην Πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης|Ευρωπαϊκή Κοινότητα|το συλλογικό χαρακτήρα των τριών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων|Ευρωπαϊκές Κοινότητες}}
{{Πληροφορίες πρώην χώρας
|επίσημο_πλήρες_όνομα   = Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα
{{hidden begin|titlestyle = background:transparent; text-align:left; font-size:9pt;|title = &nbsp;}}
<small>European Economic Community ([[Αγγλική γλώσσα|en]])
Communauté économique européenne ([[Γαλλική γλώσσα|fr]])
Europäische Wirtschaftsgemeinschaft ([[Γερμανική γλώσσα|de]])
Europæiske Økonomiske Fællesskab ([[Δανική γλώσσα|da]])
Comunidad Económica Europea ([[Ισπανική γλώσσα|es]])
Comunità Economica Europea ([[Ιταλική γλώσσα|it]])<br />
Europese Economische Gemeenschap ([[Ολλανδική γλώσσα|nl]])
Comunidade Económica Europeia ([[Πορτογαλική γλώσσα|pt]])</small>
{{hidden end}}
|κοινό_όνομα            = Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα
|εικόνα_σημαία          = Flag of Europe.svg
|σημαία                 = Ευρωπαϊκή σημαία
|εικόνα_χάρτης          = European Economic Community.svg
|εικόνα_χάρτης_λεζάντα  = Τα μέλη της ΕΟΚ το 1990 <div style="border-top: solid 7px #FFFBFF;padding-left:1em;text-align:left;">
{{legend|#009A00|Ιδρυτικά μέλη}}
{{legend|#31CF31|Διεύρυνση της Κοινότητας}}</div>
| ήπειρος                = Ευρώπη
| κατάσταση              = Sui generis διεθνής οργανισμός
|έτος_έναρξη            = 1958
|έτος_λήξη              = 1993/2009 <ref>καταργήθηκε μαζί με τις υπόλοιπες δύο κοινότητες</ref>
|s1      = Ευρωπαϊκή Κοινότητα
|σημαία_s1 = Flag of Europe.svg
|s2      = <!-- Ευρωπαϊκή Ένωση -->
|σημαία_s2 = <!-- Flag of Europe.svg -->
|εθνικός_ύμνος  = ''[[Ύμνος στη Χαρά|Ωδή στη Χαρά]]''
|πρωτεύουσα     = [[Βρυξέλλες]] <br />[[Λουξεμβούργο]] <br />[[Στρασβούργο]]<sup>1</sup>
|κοινές_γλώσσες = {{hidden begin|title = [[Γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης|9 (1993)]]}}
[[Αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]] <br />[[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]] <br />[[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]] <br />[[Δανική γλώσσα|Δανικά]] <br />[[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]] <br />[[Ισπανική γλώσσα|Ισπανικά]] <br />[[Ιταλική γλώσσα|Ιταλικά]] <br />[[Ολλανδική γλώσσα|Ολλανδικά]] <br />[[Πορτογαλική γλώσσα|Πορτογαλικά]] {{hidden end}}
|κυβέρνηση_είδος = Διεθνής οργανισμός
|τίτλος_ηγέτης= [[Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής|Πρόεδρος]]
|ηγέτης1      = [[Βάλτερ Χάλσταϊν]]
|έτος_ηγέτης1 = 1958–1967
|ηγέτης2      = [[Ζαν Ρεΐ]]
|έτος_ηγέτης2 = 1967–1970
|ηγέτης3      = [[Φρανσουά-Ξαβιέ Ορτολί|Φ.-Ξ. Ορτολί]]
|έτος_ηγέτης3 = 1973–1977
|ηγέτης4      = [[Ρόι Τζένκινς]]
|έτος_ηγέτης4 = 1977–1981
|ηγέτης5      = [[Γκαστόν Θορν]]
|έτος_ηγέτης5 = 1981–1985
|ηγέτης6      = [[Ζακ Ντελόρ]]
|έτος_ηγέτης6 = 1985–1993
|νομοθετικόσώμα  = &nbsp;
|βουλή1       = [[Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης|Συμβούλιο Υπουργών]]
|βουλή2       = [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο|Ευρ. Κοινοβούλιο]]
|
|εποχή        = [[Ψυχρός πόλεμος]]
|γεγονός_έναρξη         = [[Συνθήκες της Ρώμης (1957)|Υπογραφή συνθ.]]
|ημερομηνία_έναρξη      = 25 Μαρτίου 1957
|γεγονός1               = [[Συνθήκες της Ρώμης (1957)|Ιδρύθηκε]]
|ημερομηνία_γεγονός1    = 1 Ιανουαρίου 1958
|γεγονός2               = [[Συνθήκη Συγχώνευσης|Ευρ. Κοινότητες]]
|ημερομηνία_γεγονός2            = 1 Ιουλίου 1967
|γεγονός_λήξη           = [[Συνθήκη του Μάαστριχτ|Τμήμα πυλώνα]] <!-- [[Συνθήκη της Λισσαβώνας|Κατάργ. πυλώνα]] -->
|ημερομηνία_λήξη        = 1 Νοεμβρίου 1993 <!-- 1 Δεκεμβρίου 2009 -->
|
|νόμισμα      = [[Ευρωπαϊκή λογιστική μονάδα|ECU]] <br> <small>  [[Γερμανικό μάρκο]],[[Γαλλικό φράγκο]], [[Φιορίνι Ολλανδίας]], [[Βελγικό Φράγκο]], [[Φράγκο Λουξεμβούργου]], [[Κορόνα Δανίας]], [[Λιρέτα Ιταλίας]], [[Λίρα Ιρλανδίας]], [[Στερλίνα]], [[Δραχμή]], [[Πεσέτα]], [[Εσκούδο Πορτογαλίας|Εσκούδο]] </small>
|σήμερα       = {{flagicon|Ευρωπαϊκή Ένωση}} [[Ευρωπαϊκή Ένωση|ΕΕ]]
|σημειώσεις   = <sup>1</sup> ''De facto'' μόνο, καθώς φιλοξενούσαν τα κυριότερα ιδρύματα της κοινότητας, αλλά δεν κατείχαν τον τίτλο της πρωτεύουσας, διότι η ΕΟΚ ήταν διεθνής οργανισμός.
}}
Η '''Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα''' (ΕΟΚ) υπήρξε η σημαντικότερη και γνωστότερη από τις τρεις [[Ευρωπαϊκές Κοινότητες]] (οι άλλες δύο ήταν η [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα|ΕΚΑΧ]] και η [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας|ΕΥΡΑΤΟΜ]]). Ιδρύθηκε την 1η Ιανουαρίου [[1958]] με τη θέση σε ισχύ της ομώνυμης [[Συνθήκες της Ρώμης (1957)|Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας]] (υπογραφή 25.3.[[1957]]). Με την έναρξη ισχύος της [[Συνθήκη του Μάαστριχτ|Συνθήκης του Μάαστριχτ]] το [[1993]] ιδρύθηκε η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]]. Η ΕΟΚ μετονομάστηκε ως [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα]], η οποία αποτέλεσε το σπουδαιότερο τμήμα του πρώτου από τους [[Τρεις Πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης]]. Η [[Συνθήκη της Λισαβόνας]] ενοποίησε τους Τρεις Πυλώνες αλλάζοντας δραστικά της δομή και τη λειτουργία της Ένωσης, όπως τη γνωρίζουμε με τη σημερινή της μορφή.

== Προϊστορία του θεσμού ==
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], το [[Ναζί|Ναζιστικό]] κόμμα στη [[Γερμανία]] επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ενοποίηση της [[Ευρώπη]]ς, έτσι ώστε να μπορεί να ελέγχει τους πόρους. Εμπνευστής του προγράμματος, ήταν ο υπουργός οικονομικών του [[Χίτλερ]], [[Βάλτερ Φουνκ]] που δημοσίευσε το [[1942]] τη μελέτη του, με τον τίτλο Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Europäische Wirtschaftsgemeinschaft).<ref>{{Cite web |url=http://homepage.ntlworld.com/lee.riley/Notices/EWG.pdf |title=The Europäische Wirtschaftsgemeinschaft - Berlin 1942 (The European Economic Community - Berlin 1942) |accessdate=2014-02-04 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140806030624/http://homepage.ntlworld.com/lee.riley/Notices/EWG.pdf |archivedate=2014-08-06 |url-status=dead }}</ref>

Το τέλος του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] άφησε την Ευρώπη κατεστραμμένη, διαιρεμένη και ελεγχόμενη από εξωευρωπαϊκά κέντρα, [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]] και [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|ΕΣΣΔ]], που αποφάσιζαν για αυτήν αγνοώντας την. Την ίδια περίοδο, η σταδιακή απώλεια των αποικιών περιόρισε την ήδη κλονισμένη οικονομική και πολιτική ισχύ των ευρωπαϊκών κρατών. Παράλληλα, οι εκατόμβες των θυμάτων των δύο [[Παγκόσμιος Πόλεμος|Παγκοσμίων Πολέμων]] κλόνισαν ανεπανόρθωτα την ιδέα του εθνικού κράτους.<ref>Βλ. Γεωργίου Μαργαρίτη, «1945: Η ηθική απαξίωση της Ευρώπης», ''Επτά Ημέρες'', 8 Μαΐου 2005, [http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_08/05/2005_1284008] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120203051821/http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_08/05/2005_1284008 |date=2012-02-03 }}</ref> Επίσης, μετά τον πόλεμο, το κράτος έχασε βαθμιαία το δεσπόζοντα ρόλο του στην οικονομία, της οποίας ο έλεγχος πέρασε σε πολυεθνικά κεφάλαια για τα οποία τα εθνικά σύνορα ήταν πρακτικώς μόνο εμπόδιο στη διεύρυνση των δραστηριοτήτων τους. Οι τάσεις αυτές στην οικονομία, η οποία από εθνική μεταβαλλόταν σε διεθνή, επέβαλλαν την πολιτική και οργανωτική αναδιοργάνωσή της. Απάντηση σ’ αυτό το αίτημα της αγοράς ήταν οικονομική συνεργασία των κυβερνήσεων σε διεθνές επίπεδο.

Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, με τις οικονομίες των ευρωπαϊκών κρατών εξαρθρωμένες, οι ΗΠΑ βρέθηκαν αντιμέτωπες με την ανάγκη αναχαίτισης (containment) του κομμουνισμού. Έτσι άρχισαν να πιέζουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αναζητήσουν μορφές οικονομικής και αμυντικής συνεργασίας για την ανάσχεση της εξ ανατολών απειλής. Πρώτο μέτρο τους ήταν το [[Σχέδιο Μάρσαλ]], για την αξιοποίηση του οποίου οι ευρωπαϊκές χώρες έπρεπε να επεξεργαστούν από κοινού ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης<ref>Ιωακειμίδης Π., «Ευρωπαϊκή Ένωση-Ευρωπαϊκή Κοινότητα», ''Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', 25, 148, Αθήνα 1996.</ref>. Αυτό το πρόγραμμα οδήγησε το [[1948]] στη σύσταση του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας (από το [[1961]] [[Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης]]). Την ίδια περίοδο αρχίζουν να εκδηλώνονται και οι πρώτες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Έτσι το [[1947]] το [[Βέλγιο]], η [[Ολλανδία]] και το [[Λουξεμβούργο]] προχωρούν στην τελωνιακή τους ένωση ([[Μπενελούξ]])<ref>Θάνος Π. Ντόκος, «30 χρόνια ΕΟΚ», ''Ιστορία'', 244 (Οκτώβριος 1988), 27. Για την ακρίβεια τότε τέθηκε σε εφαρμογή η συνθήκη τελωνειακής ένωσης που είχαν υπογράψει οι τρεις χώρες ήδη από το [[1944]] στο Λονδίνο.</ref>.

Το διάστημα [[1948]]-[[1954]] θα εκδηλωθούν μια σειρά από πρωτοβουλίες ([[Συμβούλιο της Ευρώπης]], [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα|ΕΚΑΧ]], [[Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα|ΕΑΚ]], ΔΕΕ) με περιορισμένα αποτελέσματα. Έτσι οι προσπάθειες στράφηκαν στην οικονομική συνεργασία<ref>Σύμφωνα με τον αντιπρόσωπο της [[Γαλλία]]ς [[Κριστιάν Πινώ]], η ιδέα μιας οικονομικής κοινότητας ήταν πολύ ευκολότερη στην πραγματοποίηση από ό,τι μια Ευρώπη με κοινούς αμυντικούς θεσμούς, βλ. Christian Pineau, «Η Συνθήκη της Ρώμης για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα», ''Ιστορία'', 108 (Ιούνιος 1977), 33.</ref>. Δύο Διασκέψεις των έξι υπουργών Εξωτερικών της ΕΚΑΧ τον Ιούνιο του [[1955]] στη Μεσσήνη και το Μάιο του [[1956]] στη Βενετία έθεσαν τις βάσεις για την ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας και τη συγκρότηση μιας κοινής αγοράς, χωρίς εσωτερικούς και με κοινούς εξωτερικούς δασμούς, προετοιμάζοντας έτσι την υπογραφή της [[Συνθήκες της Ρώμης (1957)|Συνθήκης της Ρώμης]], λίγο αργότερα.

== Ίδρυση ==
[[Αρχείο:EGKS.png|right|170px|thumb|Οι πρώτες χώρες μέλη της ΕΟΚ με βάση τη συνθήκη της Ρώμης.]]
Στις [[25 Μαρτίου]] [[1957]] υπεγράφη στη [[Ρώμη]] από τις αντιπροσωπείες των κρατών μελών της [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα|ΕΚΑΧ]] ([[Βέλγιο]], [[Δυτική Γερμανία]], [[Γαλλία]], [[Ιταλία]], [[Λουξεμβούργο]] και [[Ολλανδία]]) η συνθήκη με την οποία ιδρυόταν η '''Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα'''. Με αυτήν τον υπερεθνικό οργανισμό που θα εγκαθίδρυε και θα συντόνιζε την Κοινή Αγορά η οποία θα επέτρεπε την ελεύθερη διακίνηση ''εμπορευμάτων'', ''προσώπων'', ''υπηρεσιών'' και ''κεφαλαίων'', κατά τα πρότυπα του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]] και της επιγραμματικής εκφράσεως ''laissez faire, laissez aller, laissez passer''. Με την ίδρυσή της, τα κράτη μέλη εκχώρησαν το κυριαρχικό δικαίωμα της δασμολογικής πολιτικής, το οποίο περιήλθε στη δικαιοδοσία των οργάνων της ΕΟΚ, αλλά και από την παλαιότερη [[Συνθήκη των Παρισίων (1951)]] με την οποία είχε ιδρυθεί η ΕΚΑΧ.

== Στόχοι και επιδιώξεις ==
Σε αντίθεση με τη συνθήκη των Παρισίων, η συνθήκη δημιουργίας της ΕΟΚ ήταν απλώς ένα γενικό πλαίσιο δράσης. Με εξαίρεση την [[Κοινή Αγροτική Πολιτική|ΚΑΠ]]<ref>Η ΚΑΠ παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα από τα κυριότερα πεδία άσκησης κοινής πολιτικής των κρατών μελών, λόγω ίσως και της ιδιαίτερης σημασίας που κατέχει ο αγροτικός τομέας σε πολλά από τα μέλη (Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Ελλάδα, Ισπανία). Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τις δεκαετίες του 1970, του 1980 και του 1990 εκπροσωπεί πάνω από το ήμισυ του γενικού προϋπολογισμού της Κοινότητας.</ref> και την Τελωνειακή Ένωση, απλώς απαριθμούσε στόχους, αφήνοντας στα θεσμικά όργανα την ελευθερία δράσης για την εκπλήρωσή τους. Έτσι οι κοινοτικοί θεσμοί αποκτούσαν έναν αποφασιστικό ρόλο στην προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αν και οι εξουσίες τους περιορίζονταν σε σχέση με τις αντίστοιχες της συνθήκης των Παρισίων στον οικονομικό τομέα.

Αν και απώτερος σκοπός της ΕΟΚ ήταν η προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, σε πρώτη φάση δόθηκε προτεραιότητα στην οικονομική συνεργασία, στην υποβοήθηση της ανάπτυξης και στην εξάλειψη των οικονομικών ανισοτήτων. Η οικονομική ολοκλήρωση επελέγη ως μέσο για επίτευξη της βελτίωσης της οικονομικής αλλά και της κοινωνικής ευημερίας και εν τέλει για την προώθηση και της πολιτικής ολοκλήρωσης.

Για την ΕΟΚ ετέθη ο στόχος της ισόρροπης και σταθερής οικονομικής ανάπτυξης μέσω:

* Της δημιουργίας ενός ενιαίου χώρου χωρίς εσωτερικά σύνορα που θα επέτρεπε την ελεύθερη μετακίνηση εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων.<ref>Η εγκαθίδρυση της Κοινής Αγοράς (μετέπειτα Ενιαίας Αγοράς) έλαβε χώρα κυρίως την περίοδο 1985-1992 με την υιοθέτηση διαφόρων νομικών προτάσεων των κοινοτικών οργάνων που οδήγησαν στην κατάργηση των φυσικών, τεχνικών και φορολογικών εμποδίων. Η φορολογική εναρμόνιση (με την εφαρμογή κοινής έμμεσης φορολογίας) είχε εξελιχθεί σε ένα από τα κυριότερα ζητήματα στην επιδίωξη της εξάλειψης των διαφόρων ανισοτήτων, η οποία παρόλη την προεργασία παραμένει ένα ζητούμενο.</ref>
* Της εφαρμογής κοινής δασμολογικής πολιτικής προς τις τρίτες χώρες.
* Την προστασία των ασθενέστερων χωρών, περιφερειών, αλλά και κοινωνικών ομάδων μέσω των διαφόρων προγραμμάτων περιφερειακής ανάπτυξης, της ΚΑΠ και των επιχειρησιακών πλαισίων.
* Της ίδρυσης μιας κοινής οικονομικής και νομισματικής ένωσης και τη μελλοντική (για τα δεδομένα της εποχής) προοπτική ενός κοινού νομίσματος.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων προωθήθηκαν μια σειρά από δραστηριότητες που περιελάμβαναν:

# Τη σταδιακή κατάργηση όλων των δασμών, των ποσοτικών περιορισμών και των μέτρων προστατευτισμού μεταξύ των κρατών μελών.
# Κοινή εμπορική πολιτική προς τις τρίτες χώρες.
# Κοινή πολιτική σχετικά με την είσοδο και τη μετακίνηση προσώπων στην κοινή αγορά, είτε από τα κράτη μέλη, είτε από τρίτα κράτη.
# Κοινή πολιτική στον τομέα της γεωργίας, της αλιείας (ΚΑΠ), της ενέργειας και σταδιακά σε όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας.
# Σταδιακή εφαρμογή κοινών κανόνων προστασίας της αγοράς και κρατικού παρεμβατισμού σ' αυτήν.
# Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας.
# Την ενίσχυση της οικονομικής συνοχής, μέσω διαφόρων κοινοτικών προγραμμάτων.
# Την προώθηση της έρευνας και της τεχνολογίας, καθώς και την ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης.

Παρά τη σημαντική πρόοδο οι περισσότερες από αυτές τις δραστηριότητες άρχισαν να δίνουν καρπούς μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και ακόμη και τώρα αποτελούν σε μεγάλο βαθμό ζητούμενο. Από αυτής της απόψεως, κύρια συμβολή της ΕΟΚ, μέχρι την ίδρυση της ΕΕ ήταν η προεργασία, μέσω της σύνταξης των νομικών κειμένων, των συμβάσεων και βέβαια της προετοιμασίας των συνειδήσεων των πολιτών των χωρών μελών.

== Ιστορική εξέλιξη ==
Εν αντιθέσει προς την ΕΑΚ, που καταψηφίστηκε από το Γαλλικό κοινοβούλιο, οι συνθήκες της Ρώμης επικυρώθηκαν σύντομα και χωρίς προβλήματα. Παράλληλα οι δύο συνθήκες συμπληρώθηκαν από μια σειρά πρωτοκόλλων που υπογράφτηκαν στις Βρυξέλλες στις [[17 Απριλίου]] [[1957]].<ref>Με τα πρωτόκολλα αυτά καθοριζόταν το καθεστώς λειτουργίας του [[Ευρωπαϊκό Δικαστήριο|Δικαστηρίου]] και εξειδικεύονταν τα προνόμια και οι ασυλίες της Κοινότητας στα εδάφη των κρατών μελών της.</ref> Την [[1 Ιανουαρίου|1η Ιανουαρίου]] [[1958]] άρχισε η λειτουργία των οργάνων της ΕΟΚ.
Την περίοδο αυτή η κύρια αντίδραση προερχόταν από τη [[Μεγάλη Βρετανία]], η οποία σε συνεργασία με Σκανδιναβικές κυρίως χώρες προχώρησε το [[1960]] στην ίδρυση της [[Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών|Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών]] (ΕΖΕΣ).

Παράλληλα όμως είχαν αρχίσει να προχωρούν οι εργασίες για τη συγκρότηση μιας κοινής αγοράς. Έτσι την 1η Ιανουαρίου [[1959]] πραγματοποιείται η κατάργηση των πρώτων τελωνειακών δασμών, ενώ από το [[1961]] άρχισε η επεξεργασία της [[Κοινή Αγροτική Πολιτική|Κοινής Αγροτικής Πολιτικής]] (ΚΑΠ), η οποία συμφωνήθηκε τον Ιανουάριο του [[1962]], βασιζόμενη στην αρχή της προστασίας του αγροτικού εισοδήματος. Μέχρι την [[1 Ιουλίου|1η Ιουλίου]] [[1968]] θα καταργούνταν όλοι οι εσωτερικοί δασμοί μεταξύ των έξι.

Από το [[1958]] όμως, η άνοδος του στρατηγού [[Σαρλ ντε Γκωλ]] στο προεδρικό αξίωμα δυσχέρανε την πρόοδο των εργασιών<ref>Ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ ήταν αντίθετος προς την ιδέα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από τα κράτη στην Επιτροπή των Κοινοτήτων.</ref>. Η πρώτη κρίση ήρθε το [[1963]]. Στις [[14 Ιανουαρίου]] ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ ήταν κατηγορηματικός σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Μέγαρο των Ηλυσίων: "''Η είσοδος της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων χωρών εις την Κοινήν Αγοράν θα μετέβαλλεν εξ ολοκλήρου τον χαρακτήρα της ΕΟΚ, ως εφαντάσθη ταύτην η Γαλλία. Μία Ευρώπη επτά ή ένδεκα ή δεκαοκτώ χωρών θα ισοδυνάμει με κολοσσιαίαν ατλαντικήν κοινότητα, τελούσαν υπό την εξάρτησιν και τον έλεγχον των Ηνωμένων Πολιτειών, αι οποίαι θα έτεινον εις το να απορροφήσουν την ευρωπαϊκήν κοινότητα''". Στο [[Λονδίνο]], οι δηλώσεις αυτές του στρατηγού ντε Γκωλ έπεσαν σαν "βόμβα". Τρεις μέρες αργότερα, η [[Γαλλία]] προέβαλε βέτο στο θέμα της συνέχισης των διαπραγματεύσεων Ε.Ο.Κ.-Μεγάλης Βρετανίας. Η απογοήτευση ήταν διάχυτη στους τίτλους των βρετανικών εφημερίδων. "Όλα τελείωσαν" έγραψαν η ''Ντέιλι Μέιλ'' και η ''Ντέιλι Εξπρές''. "Η Γαλλία αποκλείει τη Βρετανία από την Κοινή Αγορά" ανέφερε ψυχρά ο ''[[The Guardian|Guardian]]''. Προφητική ήταν μόνο η λαϊκή ''Ντέιλι Μίρορ'': "Όλα τελείωσαν; Η ιστορία θα περιμένει!" έγραψε στο πρωτοσέλιδό της.<ref>''Βέτο του Ντε Γκολ κατά της εισόδου της Βρετανίας στην ΕΟΚ'', Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 100-101, Καθημερινή (1997).</ref> Η άρνηση της Γαλλίας επαναλήφθηκε το [[1967]]. Η κρίση θα γίνει εντονότερη μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για την ΚΑΠ. Οι αντιθέσεις θα επιχειρηθεί να συμβιβαστούν το Σεπτέμβριο του [[1965]] με την εισαγωγή της αρχής της ομοφωνίας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Τελικά μετά την άνοδο του Πομπιντού θα επαναληφθούν οι συζητήσεις.

Το 1965 με τη [[Συνθήκη Συγχώνευσης]] τα όργανα των ΕΚΑΧ, ΕΟΚ και ΕΥΡΑΤΟΜ θα συγχωνευθούν.<ref>Η συνθήκη θα τεθεί σε εφαρμογή από το 1967.</ref> Το Δεκέμβριο του [[1969]] θα συγκληθεί διάσκεψη κορυφής στη Χάγη, με την οποία θα αρχίσει η εφαρμογή της τελικής φάσης των προβλέψεων της συνθήκης της Ρώμης. Στη συνάντηση αυτή θα καθοριστούν οι οικονομικοί πόροι της Κοινότητας, οι όροι χρηματοδότησης της ΚΑΠ, το εύρος των εξουσιών των κοινοτικών οργάνων και οι όροι διεύρυνσης της Κοινότητας.

Από τη δεκαετία του 1960 η ΕΟΚ θα αρχίσει να αναπτύσσει σχέσεις τρίτες χώρες. Το 1959 η [[Ελλάδα]] και το 1961 η [[Τουρκία]] [[Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας- ΕΟΚ|υποβάλλουν αίτηση συνδέσεως]]. Το 1963 υπογράφει με δεκαοκτώ αφρικανικές χώρες τη Σύμβαση της Γιαουντέ με την οποία εξασφαλιζόταν η πενταετής συνεργασία μεταξύ των συμβαλλομένων μερών. Το [[1975]] υπογράφεται η σύμβαση της Λομέ για την οικονομική συνεργασία μεταξύ της ΕΟΚ με 45 αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού. Σταδιακά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 θα υπογραφούν πάνω από 250 διμερείς συμφωνίες μεταξύ Κοινότητας και τρίτων χωρών.

[[Αρχείο:EC1990.png|left|180px|thumb|Η ΕΟΚ της Συνθήκης του Μάαστριχτ]]

Στη διάσκεψη των Παρισίων το [[1974]] συμφωνήθηκε η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης. Λίγο αργότερα ([[1976]]) ιδρύεται και το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα. Από το [[1985]] εγκαινιάζεται η εις βάθος τροποποίηση των ιδρυτικών συνθηκών με σκοπό την εμβάθυνση της ενοποίησης. Το [[1986]] υιοθετείται από την επιτροπή η ευρωπαϊκή σημαία. Το Φεβρουάριο του 1986 υπογράφεται η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη με την οποία θεσμοθετούνται οι αναγκαίες ρυθμίσεις για την εγκαθίδρυση της ενιαίας αγοράς. Παράλληλα παραχωρούνται περισσότερες εξουσίες στα κοινοτικά όργανα για τη διαμόρφωση πολιτικής.

Παράλληλα κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 η ΕΟΚ σταδιακά επεκτείνεται με την ένταξη σ' αυτήν του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιρλανδίας και της Δανίας το [[1973]], της Ελλάδας το [[1981]] και της Ισπανίας και της Πορτογαλίας το [[1986]].

Το Φεβρουάριο του [[1992]] στο [[Μάαστριχτ]] της [[Ολλανδία]]ς υπογράφεται από τις αντιπροσωπείες των 12 κρατών μελών η ομώνυμη [[Συνθήκη του Μάαστριχτ|συνθήκη]] με την οποία ιδρύεται η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]]. Με την ίδια συνθήκη αφαιρείται από τον τίτλο της Κοινότητας ο προσδιορισμός ''Οικονομική'', σηματοδοτώντας τη μετεξέλιξή της στο σπουδαιότερο τμήμα του πρώτου από τους [[Τρεις Πυλώνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης|τρεις πυλώνες]] της [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ευρωπαϊκής Ένωσης]].

== Χρονοδιάγραμμα των συνθηκών ==
{{Χρονοδιάγραμμα-ΕΕ}}

== Παραπομπές ==
<references />

== Βιβλιογραφία ==
* Γέμτος Α. Π., «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα»,'' Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', 25, 158-160, Αθήνα 1996.
* Ελευθεροτυπία,''Ιστορικά'', 240 (10 Ιουνίου 2004).
* Ιωακειμίδης Π., «Ευρωπαϊκή Ένωση-Ευρωπαϊκή Κοινότητα»,'' Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', 25, 147-155, Αθήνα 1996.
* —, ''Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση'', Αθήνα 1993.
* Μαρδάς Δημήτρης, «Ευρωπαϊκή ενότητα», ''Ιστορία'', 152 (Φεβρουάριος 1981, 96-99.
* Ντόκος Π. Θάνος, «30 χρόνια ΕΟΚ», ''Ιστορία'', 244 (Οκτώβριος 1988), 26-34. 
* Pineau Christian, «Η Συνθήκη της Ρώμης για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα», ''Ιστορία'', 108 (Ιούνιος 1977), 32-34.
* Τσούκαλης Λ., ''Η Νέα Ευρωπαϊκή Οικονομία'', Αθήνα 1994.

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= ΕΟΚ: 20 χρόνια|αριθμός = 75073}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Ευρώπη: Κερδίσαμε την ένταξη|αριθμός = 74209}}
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Υπογραφή της Συνθήκης Ένταξης της Ελλάδος στην ΕΟΚ|αριθμός=73115}}

{{Authority control}}
{{Portal bar|Ευρωπαϊκή Ένωση}}

[[Κατηγορία:Κοινότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης]]