Ζαν-Λουί Τρεντινιάν
(Ανακατεύθυνση από Ζαν Λουί Τρεντινιάν)
Ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν (γαλλικά: Jean-Louis Trintignant, 11 Δεκεμβρίου 1930-17 Ιουνίου 2022) ήταν Γάλλος ηθοποιός.
Είχε πρωταγωνιστήσει σε ταινίες σκηνοθετών όπως ο Κώστας Γαβράς, ο Κλοντ Λελούς, o Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, ο Μίχαελ Χάνεκε, ο Φρανσουά Τρυφώ και ο Κριστόφ Κισλόφσκι.
Το 1968 κέρδισε την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού στο φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία L'homme qui ment.[1] Την επόμενη χρονιά, βραβεύτηκε με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ των Καννών για την ταινία Ζ[2].Το 2013 έλαβε το Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και το Βραβείο Σεζάρ Α' ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Αγάπη[3].
Φιλμογαφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Ελληνική μετάφραση | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| Δεκαετία 1950 | |||
| 1956 | La loi des rues | Ο νόμος του δρόμου | Ιβ Τρεγκιέ |
| Et Dieu... créa la femme | Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα | Μισέλ Ταρντιέ | |
| Club de femmes | Λέσχη κοριτσιών | Μισέλ | |
| 1959 | Les liaisons dangereuses | Επικίνδυνες σχέσεις | Ντανσνί |
| Estate violenta | Βίαιο καλοκαίρι | Κάρλο Καρεμόλι | |
| Δεκαετία 1960 | |||
| 1960 | La 1000eme fenêtre | Ζορζ Ντεσβίν | |
| Austerlitz | Ο Ναπολέων στο Αούστερλιτς | Σεγκούρ | |
| Le coeur battant | Φρανσουά | ||
| 1961 | Pleins feux sur l'assassin | Το αίνιγμα των 7 κληρονόμων | Ζαν Μαρί ντε Κερλογκάν |
| Antinea, l'amante della città sepolta | Ατλαντίς, η χαμένη ήπειρος | Πιερ | |
| Le puits aux trois vérités | Το αίνιγμα με τις τρεις αλήθειες | καλεσμένος εγκαινίων | |
| Le jeu de la vérité | Γκι ντε Φλερί | ||
| 1962 | Horace 62 | Μονομαχία αρχηγών | Ζοζέφ Φαμπιανί |
| Les sept péchés capitaux | Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα | Μπερνάρ Ντιπάρκ | |
| Le combat dans l'île | Κλεμάν Λεσέρ | ||
| Il sorpasso | Η προσπέραση | Ρομπέρτο Μαριάνι | |
| 1963 | Il successo | Φιλοδοξίες δίχως όρια | Σέρτζιο |
| Château en Suède | Πύργος στη Σουηδία | Φρεντερίκ | |
| 1964 | Les pas perdus | Ζορζ Γκισάρ | |
| Viheltäjät | Ζαν Λουί Τρεντινιάν | ||
| Mata Hari, agent H21 | Μάτα Χάρι, πράκτωρ Χ-21 | Φρανσουά Λασάλ | |
| L'enfer | Μαρσέλ #2 | ||
| 1965 | La bonne occase | Ζακ Ντανζάκ | |
| Io uccido, tu uccidi | Δουλειές για άντρες | Τζιάνι Σάντι | |
| Merveilleuse Angélique | Αγγελική, η αδάμαστη | Κλοντ | |
| Compartiment tueurs | Βαγόνι δολοφόνων | Ερίκ Γκραντέν | |
| 1966 | Un garçon, une fille. Le dix-septième ciel | Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι | Φρανσουά |
| La longue marche | Η μεγάλη πορεία | Φιλίπ | |
| Un homme et une femme | Ένας άνδρας και μια γυναίκα | Ζαν Λουί Ντιρόκ | |
| Safari diamants | Το μυστικό των κλεμμένων διαμαντιών | Ραφαέλ Βινσέντ | |
| Paris brûle-t-il? | Κάψτε το Παρίσι | Σερζ | |
| Trans-Europ-Express | Ελιά | ||
| 1967 | Mon amour Mon amour | Αγάπη μου... Αγάπη μου | Βινσέντ Φαλέζ |
| Col cuore in gola | Με την ψυχή στο στόμα | Μπερνάρ | |
| Un homme à abattre | Ραφαέλ | ||
| 1968 | La morte ha fatto l'uovo | Η γέννηση του θανάτου | Μάρκο |
| Les biches | Οι ελαφίνες | Πολ Τόμας | |
| L'homme qui ment | Γιαν Ρομπέν / Μπόρις Βαρίσα | ||
| Il grande silenzio | Ο εκδικητής του διαβόλου | Γκόρντον | |
| La matriarca | Διαστροφές του έρωτα | δρ Κάρλο ντε Μάρκι | |
| 1969 | Ζ | Ζ | εισαγγελέας |
| Metti, una sera a cena | Μισέλ / σύζυγος της Νίνας | ||
| Ma nuit chez Maud | Μια νύχτα με τη Μοντ | Ζαν Λουί | |
| Le voleur de crimes | Ο κλέφτης των εγκλημάτων | Ζαν Ζιρό | |
| L'opium et le bâton | Κλοντιέ | ||
| L'Américain | Ο Αμερικάνος | Μπρούνο | |
| Così dolce... così perversa | Το δόλωμα της αμαρτίας | Ζαν Ρεϊνό | |
| Δεκαετία 1970 | |||
| 1970 | Remparts d'argile | επιχειρηματίας | |
| Il conformista | Κονφορμίστας | Μαρτσέλο Κλερίτσι | |
| Las secretas intenciones | Μιγκέλ | ||
| Le voyou | Ο μετρ του εγκλήματος | Σιμόν Ντιρόκ | |
| 1971 | Sans mobile apparent | Δολοφόνος χωρίς αιτία | Στεφάν Καρελά |
| 1972 | La course du lièvre à travers les champs | Στη φωλιά των λύκων | Αντουάν Καρντό |
| L'attentat | Η απόπειρα | Φρανσουά Νταριέν | |
| Un homme est mort | Ο άνθρωπος απ' το Παρίσι | Λισιέν Μπεγιόν | |
| 1973 | Une journée bien remplie ou Neuf meurtres insolites dans une même journée par un seul homme dont ce n'est pas le métier | σκηνοθέτης θιάσου | |
| Défense de savoir | Απαγορευμένη γνώση | Ζαν Πιερ Λομπρέ | |
| Le train | Μοιραία συνάντηση | Ζιλιέν Μαρογιέ | |
| 1974 | Les violons du bal | Τα βιολιά του χορού | Μισέλ |
| Glissements progressifs du plaisir | επιθεωρητής | ||
| Le mouton enragé | Το λυσσασμένο πρόβατο | Νικολά Μαγιέ | |
| L'escapade | Φερντινάν | ||
| Le secret | Το μυστικό | Νταβίντ Νταγκέρ | |
| 1975 | Le jeu avec le feu | Το παιχνίδι της φωτιάς | Φραντς / Φράνσις |
| L'agression | Επίθεση εν ψυχρώ | Πολ Βαρλάν | |
| Flic Story | Η ιστορία ενός μπάτσου | Εμίλ Μπουισόν | |
| Il pleut sur Santiago | Φλόγες πάνω απ' το Σαντιάγκο | γερουσιαστής | |
| La donna della domenica | Η γυναίκα της Κυριακής | Μάσιμο Κάμπι | |
| Hustle | Ο αστυνόμος και το κολ γκερλ | Ζαν Λουί Ντιρόκ | |
| 1976 | L'ordinateur des pompes funèbres | Το κυνήγι του απίθανου δολοφόνου | Φρεντ Μαλόουν |
| Le voyage de noces | Ένας έρωτας, μια νύχτα | Πολ Κάρτερ | |
| Il deserto dei tartari | Η μεγάλη νύχτα των συνταγματαρχών | δρ Ρόβινε | |
| 1977 | Les passagers | Αμείλικτη καταδίωξη | Άλεξ Μουανό |
| Repérages | Βικτόρ | ||
| 1978 | L'argent des autres | Ανρί Ρενιέ | |
| 1979 | Le maître nageur | κηπουρός | |
| Melancoly Baby | Πιερ | ||
| Δεκαετία 1980 | |||
| 1980 | La terrazza | Η ταράτσα | Ενρίκο Ντόρσι |
| La banquière | Η τραπεζίτισσα | Οράς Βανιστέρ | |
| Je vous aime | Οι άντρες της ζωής μου | Ζιλιέν Τεγιέ | |
| 1981 | Un assassin qui passe | Ένας δολοφόνος πέρασε | Ράβιτς |
| Passione d'amore | γιατρός | ||
| Malevil | Φούλμπερτ | ||
| Une affaire d'hommes | Λουί Φαγκέ | ||
| Eaux profondes | Βικ Άλεν | ||
| 1982 | Le Grand Pardon | Εγώ δεν συγχωρώ | επιθεωρητής Ντουσέ |
| Boulevard des assassins | Ντανιέλ Σομόν | ||
| La nuit de Varennes | Η νύχτα της Βαρενές | κύριος Σος | |
| Colpire al cuore | Ντάριο | ||
| 1983 | Under Fire | Αποστολή στη Νικαράγουα | Μαρσέλ Ζαζί |
| Vivement dimanche! | Οπωσδήποτε την Κυριακή! | Ζιλιέν Βερσέλ | |
| La crime | Κριστιάν Λακασάν | ||
| 1984 | Le bon plaisir | Πρόεδρος της Δημοκρατίας | |
| Femmes de personne | Αδέσμευτες γυναίκες | Μισέλ Ζιλκάν | |
| Viva la vie | Φρανσουά Γκοσέ | ||
| 1985 | L'été prochain | Πολ | |
| Partir, revenir | Ρολάν Ριβιέρ | ||
| Rendez-vous | Ραντεβού | Σκράτζλερ | |
| Sortüz egy fekete bivalyért | δάσκαλος | ||
| L'homme aux yeux d'argent | Μαγιέν | ||
| 1986 | Un homme et une femme, 20 ans déjà | Ένας άντρας και μια γυναίκα... 20 χρόνια μετά | Ζαν Λουί Ντιρόκ |
| La femme de ma vie | Πιερ | ||
| 1987 | Le moustachu | στρατηγός Γκουζεάρ | |
| La vallée fantôme | Πολ | ||
| 1989 | Bunker Palace Hôtel | Χολμ | |
| Δεκαετία 1990 | |||
| 1991 | Merci la vie | Σ' ευχαριστώ, ζωή | αξιωματικός Ες Ες |
| 1992 | Le Grand Pardon II | αφηγητής (φωνή) | |
| 1993 | L'instinct de l'ange | συνταγματάρχης Εντουάρ | |
| L'oeil écarlate | Ρενέ Μοντιζού | ||
| 1994 | Trois couleurs: Rouge | Τρία χρώματα: Η κόκκινη ταινία | δικαστής |
| Regarde les hommes tomber | Κοίτα τους άντρες όταν πέφτουν | Μαρξ | |
| 1995 | La cité des enfants perdus | Η πόλη των χαμένων παιδιών | θείος Έρβιν (φωνή) |
| Fiesta | συνταγματάρχης Μασαγκουάλ | ||
| 1996 | C'est jamais loin | Έλιοτ Σπένσερ | |
| Un héros très discret | Ένας πολύ διακριτικός ήρωας | Αλμπέρ Ντεούς | |
| Tykho Moon | χειρουργός | ||
| 1998 | Ceux qui m'aiment prendront le train | Αυτοί που μ' αγαπούν θα πάρουν το τρένο | Λισιέν Εμερίς / Ζαν Μπατίστ Εμερίς |
| Δεκαετία 2000 | |||
| 2003 | Janis and John | Τζάνις και Τζον | κύριος Κάνον |
| 2003 | Immortel (ad vitam) | Γυναίκα παγίδα | Τζακ Τέρνερ (φωνή) |
| 2006 | Stranger Than Fiction | Πιο παράξενο κι από παράξενο! | Ζαν Λουί Ντιρόκ |
| Δεκαετία 2010 | |||
| 2012 | Amour | Αγάπη | Ζορζ |
| 2017 | Happy End | Ζορζ Λοράν | |
| 2019 | Les plus belles années d'une vie | Ζαν Λουί Ντιρόκ | |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Prizes & Honours 1968». www.berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ Ζαν-Λουί Τρεντινιάν
- ↑ Θρίαμβος της «Αγάπης» του Μικαελ Χάνεκε και στα γαλλικά Σεζάρ!
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |