toewijzen
Dutch
Etymology
From toe (“up to, at”) + wijzen (“to show, point”).
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
toewijzen
- to assign
Conjugation
| Conjugation of toewijzen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | toewijzen | |||
| past singular | wees toe | |||
| past participle | toegewezen | |||
| infinitive | toewijzen | |||
| gerund | toewijzen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | wijs toe | wees toe | toewijs | toewees |
| 2nd person sing. (jij) | wijst toe, wijs toe2 | wees toe | toewijst | toewees |
| 2nd person sing. (u) | wijst toe | wees toe | toewijst | toewees |
| 2nd person sing. (gij) | wijst toe | weest toe | toewijst | toeweest |
| 3rd person singular | wijst toe | wees toe | toewijst | toewees |
| plural | wijzen toe | wezen toe | toewijzen | toewezen |
| subjunctive sing.1 | wijze toe | weze toe | toewijze | toeweze |
| subjunctive plur.1 | wijzen toe | wezen toe | toewijzen | toewezen |
| imperative sing. | wijs toe | |||
| imperative plur.1 | wijst toe | |||
| participles | toewijzend | toegewezen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: toewys