Ponta do Pico
| Monto Pico | |
| monto | |
 Monto Pico vidita de supre
| |
| Montaro | Mezatlantika Kresto |
|---|---|
| Situo |  Acoroj
|
| - koordinatoj | 38° 28′ 19″ N 28° 21′ 50″ U / 38.47194 °N, 28.36389 °U (mapo) |
| Alteco | 2 351 m |
 | |
 Vikimedia Komunejo: Pico
| |
 Plej alta monto de Portugalio
| |
Monto Pico (pt: Montanha do Pico), estas stratovulkano kaj plej alta punkto sur la portugala insulo Pico [pIko] en la Acoroj. Plue, atingante altecon de 2351 m super marnivelo, ĝi estas pli ol dufoje la alteco de iu alia pinto en la Azoroj, kaj la plej alta monto en Portugalio.
Historio
[redakti | redakti fonton]
.
Historiaj erupcioj de Pico okazis de magmotuboj sur ĝiaj flankoj prefere ol el la pintokratero. En 1562-64, erupcio sur la sudorienta flanko produktis laftorentojn kiuj atingis la maron. Alia flankerupcio en 1718 ankaŭ produktis fluojn kiuj atingis la marbordon. La plej lastatempa erupcio okazis en decembro 1720.
La 29an de septembro 2009 lokaj novaĵo-fontoj raportis ke fumarolo ekzistanta ĉe la pinto de la monto (Piquinho) komencis elsendi vulkanan gason. La sisma kaj vulkanlogia monitora centro de la regiono ({en portugala CIVISA, Centro de Informação e Vigilância Sismovulcânica dos Açores) indikis ke la fenomeno okazis en la frua mateno, kaj videblis de diversaj punktoj ĉie en la insulo kaj de Faial. Kvankam la okazaĵo rezultiĝis el esceptaj meteorlogiaj kondiĉoj kaj estis videbla en la Centra Grupo, ekzistis neniu liberigo de nenormalaj vulkanaj gasoj kaj ĉiuj aliaj parametroj estis normalaj.
Geologio
[redakti | redakti fonton]
Monto Pico estas parto de la Madalena Vulkanaro, unu el tri vulkanaj unuoj kiuj konsistas el la insulo Pico, asociita kun tri historiaj erupcioj en 1562, 1718 kaj 1720.[1] Nuna morfologio indikas aĝon datligitan al Holocenepoko, konfirmitan per karbono-14-datiĝo pli nova ol 6000 jaroj.[1][2][3] Strukture, tiu komplekso povas esti subdividita en du aliaj sekcioj: la Pico-vulkano kaj la Orienta Fendo-Zono.[1]
Pico estas stratovulkano, kun fosaĵokratero sur ĝia montpinto.[1] Pico Alto, la ronda kratero proksimume 500 m en diametro kaj 30 m profunda, pintas la vulkanon, kun Piquinho (Pico Pequeno), malgranda vulkan-konuso leviĝanta 70 metrojn ene de ĝi por formi la veran pinton. Dume, la Orienta Fendo-Zono konsistas el pluraj paraleligoj de havajaj/strombolaj ŝlakokonusoj kaj el rilataj laftorentoj, kiuj inundis multajn el la klifoj, tranĉis en pli maljunajn rokojn kaj estigis lafodeltojn (en portugala fajãs).[1]
La tektona strukturo estas karakterizita per du fendosistemoj.[1] La ĉefaj WNW-ESE-strukturoj estas la dekstraj faŭltoj de Lagoa do Capitão kaj Topo, kiuj kunfalas en la oriento, formante mallarĝan malprofundan grabenon.[1] En la okcidento, la grabeno estas tute kovrita pro la Pico-strato vulkanerupcio okazinta antaŭ malpli ol 10,000 jaroj, kaj plenigita per laftorentoj kaj konusoj de la orienta Fendo-Zono, kiu inkludas multajn el la vulkanaj paraleligoj kaj eskarpoj.[1] La dua faŭltozono, prizorganta NNW-SSE, estas rimarkeble malpli en nombro kaj inkludas normalajn maldekstre-lateralajn, oblikvajn deglitofaŭltojn respondecajn por la ĉefaj vulkanaj erupcioj: la Lomba de Fogo-São João-faŭlto (bazo de la erupcio 1718) kaj la Santo António-vulkanlinio.[1]
Aldone al Pico (Piquinho) ekzistas areo de permanenta degasigado karakterizita per la emisio de akva vaporo ĉe temperaturoj de inter 50 °C kaj 75 °C. Krome, aliaj gasŝaktoj ankaŭ ekzistas inter 1500 m kaj 2000 m super marnivelo, same kiel difuza degasigado laŭ la grabeno inter la Lagoa do Capitão- kaj Topo-faŭltoj. Ekzistas ankaŭ karbondioksido-riĉa fonto en Silveira (laŭ la suda marbordo de Lajes do Pico, formita en la bazo de Pico.
Migrado-padoj ekzistas kaj la supreniro al la pinto daŭras proksimume du ĝis kvar horojn por trejnitaj personoj depende de la vetero kiu povas esti tre malstabila precipe en vintromonatoj.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]Literaturo
[redakti | redakti fonton]
- Scarth, Alwyn; Tanguy, Jean-Claude. (2001) Volcanoes of Europe. Oxford University Press, p. 132–136. ISBN 0-19-521754-3.
- Nunes, J.C. (1999) (in Portuguese), A actividade vulcânica na ilha do Pico do Plistocénio Superior ao Holocénio: Mecanismo eruptivo e hazard vulcânico. Tese de doutoramento no ramo de Geologia, especialidade de Vulcanologia, Ponta Delgada (Azores), Portugal: Universitato de Azoroj, pp. 357 pp.
- Madeira, José (1998) (in Portuguese), Estudos de neotectónica nas ilhas do Faial, Pico e S. Jorge: uma contribuição para o conhecimento geodinâmico da junção tripla dos Açores. Tese de Doutoramento no ramo de Geologia, especialidade em Geodinâmica Interna, Faculty of Sciences, Universitato de Lisbono, pp. 428pp
- Madeira, José; Silveira, António Brum da (October 2003), "Active Tectonics and First Paleoseismological Results in Faial, Pico and S. Jorge Islands (Azores, Portugal)", Annals of Geophysics, 46, Bologna, Italy: INGV, Istituto Nazionale di Geofisica e Vulcanologia, pp. 733-761, http://www.earth-prints.org/bitstream/2122/987/1/0733_762Madeira.pdf
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Pico - Ilha Montanha Atlantica - Flickr Group
- Fotogalerio
- Tutmonda Vulkanismo-Programo: Pico Arkivigite je 2018-07-15 per la retarkivo Wayback Machine
- En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Mount Pico en la angla Vikipedio.