Madame de Rambouillet
| Madame de Rambouillet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Portret uit 1646
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Catherina de Vivonne | |||
| Geboren | 13 dec 1588 | |||
| Geboorteplaats | Rome | |||
| Overleden | 27 dec 1665 | |||
| Overlijdensplaats | Parijs | |||
| Nationaliteit | Frankrijk | |||
| Beroep | Salonnière | |||
| ||||
Madame de Rambouillet, ook Catherine de Vivonne, Catherine de Rambouillet of de markiezin van Rambouillet (Rome, 13 december 1588 — Parijs, 27 december 1665) was een Franse salonnière[1]. Zij organiseerde in de zeventiende eeuw literair getinte avonden in haar Parijse stadsvilla, het Hôtel de Rambouillet.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Catherine de Vivonne werd op 13 december 1588 in Rome geboren als Catharina de Vivonne; ze trouwde op elfjarige leeftijd (27 januari 1600) met Charles d'Angennes, de latere markies van Rambouillet. Samen kregen zij zeven kinderen: twee jongens en vijf meisjes.
In 1608 begon ze met het organiseren van literaire avonden, de zogenaamde salons in haar Parijse woonhuis, het Hôtel de Rambouillet.[2][3] In haar chambre bleue (Frans voor 'blauwe kamer') kwamen schrijvers, dichters en filosofen regelmatig bijeen om over literatuur, poëzie en politiek te praten. Onder hen waren François de Malherbe, Anna Genoveva van Bourbon-Condé (de hertogin van Longueville), Honorat de Bueil, Georges de Scudéry (de broer van Madeleine de Scudéry), madame de La Fayette (Marie-Madeleine Pioche de la Vergne) en madame de Sévigné.[4] Catherine de Vivonnes oudste dochter, Julie d'Angennes (1607-1671), hielp haar bij het organiseren.
Haar bijnaam was "l'incomparable Arthénice",[5] waarin Arthénice een door de dichter Malherbe bedacht anagram is van haar voornaam Catherine.[6]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Bronnen
- Castex, P.G., Surer, P., Becker, G. Histoire de la littérature française, Hachette, 1974, ISBN 2010009495
- Louis Battifol (1928) 'Les Grands salons littéraires (XVIIe et XVIIIe siècles) : conférences du Musée Carnavalet'
- Faith E. Beasley (2017) 'Salons, History, and the creation of 17th Century France. Mastering memory.
- John J. Conley (2018) 'The Suspicion of Virtue: Women Philosophers in Neoclassical France'
- Suellen Diaconoff (2005) 'Through the Reading Glass: Women, Books, and Sex in the French Enlightenment'
- Danielle Haase-Dubosc (2001) 'Intellectuelles, femmes d'esprit et femmes savantes au XVIIe siècle'
- Carolyn C. Lougee (1976) 'Le paradis des femmes: women, salons, and social stratification in seventeenth-century France'
- Noten, verwijzingen en overige bronnen
- ↑ Overigens was dit begrip 'salonnière' vermoedelijk pas sinds de negentiende eeuw ingeburgerd in het algemeen taalgebruik; het wordt hier met terugwerkende kracht gebruikt.
- ↑ W. White, The Paris that is Paris, 1926, p. 124. Gearchiveerd op 7 september 2023.
- ↑ (en) De Scudery, M. (2007). Selected Letters, Orations, and Rhetorical Dialogues, pp. 14. ISBN 0226144127. Gearchiveerd op 7 september 2023.
- ↑ (fr) Demême-Thérouin, Amandine (2016) Les salons littéraires de l'Ancien Régime : des espaces critiques atypiques, Réfléchir les espaces critiques : consécration, lectures et politique du littéraire, n°24 op revuepostures.com, geraadpleegd 10.07.2019. Gearchiveerd op 3 september 2023.
- ↑ Visser, W.J.A. (1956). De cultuur van ons westen, pp. 328.
- ↑ (fr) Dominique, Bertrand (1996). La littérature française du XVIIe siècle. ISBN 2402107286.