Ginhac (de la Nerta)
|
Vila d'Occitània | 
|
Ginhac (en francés, Gignac e, dempuèi 1919, Gignac-la-Nerthe) es una comuna provençala situada dins lo departament dei Bocas de Ròse e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
|
Ginhac
Gignac-la-Nerthe | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| ||
| Coordenadas | 43° 23′ 39″ N, 5° 14′ 12″ E | |
| Superfícia | 8,64 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
128 m 57 m 11 m | |
| Geografia politica | ||
| País | Provença | |
| Parçan | País Marselhés | |
| Estat |  França | |
| Region 93 |
Provença-Aups-Còsta d'Azur | |
| Departament 13 |
Bocas de Ròse | |
| Arrondiment 134 |
Istre | |
| Canton 1348 |
Castelnòu-Còsta Blu | |
| Intercom 241300391 |
Communautat urbana Marselha Provença Metropòla | |
| Cònsol | Christian Amiraty (PS) (2014-2020) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
9 606 ab.  9 693 ab. | |
| Densitat | 1 053,13 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Còde postal | 13180 | |
| Còde INSEE | 13043 | |
.svg)
Geografia
modificarGinhac es una comuna que si situa au nòrd de la cadena de la Nerta. De forma rectangulara, son territòri cuerbe una superficia de 8,64 km² dins una zòna palunosa au sud-èst de l'Estanh de Bèrra. Lo clima li es de tipe mediterranèu. L'abitat es constituït d'ensembles separats per de zònas agricòlas. Situada a proximitat d'un important nos rotier dei Bocas de Ròse, la vila es ben liada ai rets de transpòrts dau departament (Autorota A55, Departamentalas D9 e D568...). Demograficament, Ginhac foguèt un pichon vilatge de quauquei centenaus durant la totalitat dau sègle XIX. Conoissèt una creissença importanta durant leis ans 1970 dins lo quadre de la creacion de la zòna industriala de Fòs. Dempuei leis ans 1990, la populacion s'es estabilizada a l'entorn de 10 000 estatjants.
Istòria
modificarDurant l'Antiquitat, lo territòri de Ginhac foguèt dominat per una importanta villà romana que teniá d'obradors de produccion d'òli, d'entrepaus, un forn, una fabrega e de banhs privats. Lo domeni existèt de la fin dau sègle I avC fins au sègle VI. En 1350, lei Templiers establissèron una comandariá a Sant Michèu de Ginhac. Ginhac, Lo Rove e En Suá la Redona fasián alora partida d'una meteissa comunautat. Pasmens, demorèron de vilatges pichons e pauc poblats que foguèron estacats a la senhoriá de Marinhana.
Lo desvolopament de Ginhac comencèt après l'Edat Mejana gràcias a l'agricultura. En 1780, una glèisa novèla foguèt construcha. La Revolucion decidèt de crear una comuna de Ginhac integrant lei vilatges dau Rove, d'En Suá e de la Redona[1]. Aquò durèt fins a 1835 quand una ordonància decidèt de separar Ginhac dei dos vilatges. Aquò entraïnèt una importanta reduccion dau territòri de la comuna. Dins aquò, gràcias a la generalizacion de l'aigatge, Ginhac conoissèt un periòde de creissença e lei besonhs agricòlas necessitèron de demandar l'ajuda d'una man d'òbra estrangiera relativament importanta (6,5 % en 1891)[2].
Au començament dau sègle XX, l'industrializacion de l'Estanh de Bèrra entraïnèt l'arribada de populacions novèlas, sovent d'origina italiana e espanhòla. Dins lo cas de Ginhac, la construccion dau tunèu dau Rove foguèt l'eveniment decisiu que transformèt radicalament la comuna. Ansin, en 1926, la populacion aviá passat lo milier d'abitants amb 30 % d'estrangiers[3]. Durant la Segonda Guèrra Mondiala, quauquei soudats alemands isolats formèron brèvament una pòchi que foguèt reducha sensa dificultat per lei tropas colonialas francesa lo 22 d'aost de 1944[4]. Après la guèrra, l'acceleracion de l'industrializacion entraïnèt l'urbanizacion dau territòri e una creissença fòrta de la populacion que passèt de 1 500 estatjants en 1946 a 9 200 en 1999[5].
Cultura
modificarEn causa de la reduccion de son territòri en 1835, de son desvolopament recent e de la natura periurbana de son abitat, lo territòri a un patrimòni arquitecturau e culturau fòrça reduch. Pasmens, si fau nòtar lei vestigis de la comandariá de Sant Michèu de Ginhac que son situats a proximitat de la vila sus lo territòri dau Rove.
Annèxas
modificarLiames intèrnes
modificarPersonalitats liadas a la comuna
modificarBibliografia
modificar- (fr) Michel Métenier, De Gignac à Gignac-la-Nerthe : 1835-1995… c'était à peine hier, 1996.
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ (fr) Michel Métenier, De Gignac à Gignac-la-Nerthe : 1835-1995… c'était à peine hier, 1996, p. 12.
- ↑ (fr) Michel Métenier, De Gignac à Gignac-la-Nerthe : 1835-1995… c'était à peine hier, 1996, p. 58.
- ↑ (fr) Michel Métenier, De Gignac à Gignac-la-Nerthe : 1835-1995… c'était à peine hier, 1996, p. 39.
- ↑ (fr) Michel Métenier, De Gignac à Gignac-la-Nerthe : 1835-1995… c'était à peine hier, 1996, p. 43.
- ↑ (fr) Michel Métenier, De Gignac à Gignac-la-Nerthe : 1835-1995… c'était à peine hier, 1996, p. 54.
