Ramon VII de Tolosa

Ramon[1] VII (IX) de Sant Geli (julhet de 1197 a Bèucaire - 27 de setembre de 1249 a Milhau) foguèt lo darrièr comte occitan de Tolosa, a l'encòp duc de Narbona e marqués de Provença. Filh de Ramon VI de Tolosa e de Joana Plantagenèst.

Infotaula de personaRamon VII de Tolosa
lang=oc
Modifica el valor a Wikidata
Biografia
Naissençajulhet 1197 Modifica el valor a Wikidata
Bèucaire Modifica el valor a Wikidata
Mòrt27 de setembre de 1249 Modifica el valor a Wikidata (52 ans)
Creissèls Modifica el valor a Wikidata
Donadas personalas
NacionalitatFrancesa
Activitat
Professionfeudatari (ca) Traduire Modifica el valor a Wikidata
Autres
ConjuntSança d'Aragó (ca) Traduire (1211 (Gregorian)–)
Margarida de Lusignan (ca) Traduire Modifica el valor a Wikidata
DescendénciaJoana de Tolosa
 ( Sança d'Aragó (ca) Traduire) Modifica el valor a Wikidata
MaireJoana d'Anglatèrra Modifica el valor a Wikidata
PaireRamon VI de Tolosa Modifica el valor a Wikidata
FrairesConstança de Tolosa e Bohemon, duc de la Pulla (ca) Traduire Modifica el valor a Wikidata

Modifica el valor a Wikidata

Biografia

modificar
 
Representacion de Ramon VII de Tolosa per Pèire Numa Bassaget (mitat sègle XIX)

En mai de 1216, desbarquèt a Marselha e faguèt lo sèti de Bèucaire que pren fin lo 24 d'agost. Perseguís la guèrra de reconquista contra los franceses menats per Simon IV de Montfòrt puèi per lo seu filh Amalric de Montfòrt.

Succediguèt al seu paire en 1222. En 1225 foguèt escomenjat en seguida del Concili de Borges e alavetz comencèt una crosada contra el. Un còp vençut, se resignèt a signar lo Tractat de París (1229) que li faguèt cedir los ancians vescomtats de Trencavèl al rei de França e permetèt que la sia unica filha e eiretièra Joana de Tolosa se maridèsse amb Anfós de Peitieus, fraire de Loís. A la sia mòrt, lo seu gendre venguèt comte de Tolosa e aprèp la mòrt d'aqueste, lo comtat de Tolosa foguèt annexat per la Corona de França.


Precedit per
Ramon VI (VIII)
 
comte de Tolosa
 
marqués de Provença
Seguit per
Joana e
Anfós II
  1. Las formas Ramond e Raimon son tanben posssiblas en occitan

Ligams extèrnes

modificar