Holding: Różnice pomiędzy wersjami

 

 

 

{{Spis treści}}

 

== Istota struktur holdingowych ==

 

== Drogi powstania struktur holdingowych ==

Struktury holdingowe można klasyfikować wg wielu kryteriów. Zgodnie z kryterium sposobu powstawania wyróżnia się holdingi powstałe w wyniku wydzielania przedsiębiorstw, łączenia przedsiębiorstw i powstałe na bazie przedsiębiorstw wielozakładowych. Powstanie holdingów drogą dzielenia polega na decentralizacji zarządzania oraz odpowiednich zmianach w strukturze organizacyjnej przez tworzenie nowych instancji w formie przedsiębiorstw. Powstanie holdingów drogą łączenia polega na połączeniu danego przedsiębiorstwa z innymi lub częściej przyłączeniu innych przedsiębiorstw. Tworzenie holdingów na bazie przedsiębiorstw wielozakładowych umożliwiają w Polsce przepisy ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, a w szczególności ustawa o prywatyzacji tych przedsiębiorstw. Odbywa się to dzięki tzw. [[Kapitał (ekonomia)|kapitałowej]] drodze prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, tj. przekształceniu się w jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz udostępnienia akcji lub udziałów. Powstanie holdingów na bazie przedsiębiorstw wielozakładowych przebiega następująco:

* utrzymanie spółki „pierwotnej” jako spółki dominującej,

* prywatyzacja holdingu.

 

== Kryteria holdingu ==

 

== Rodzaje holdingów ==

 

Według kryterium branżowo-obszarowego można wyróżnić następujące typy holdingów:

 

Kryterium podmiotowe i przedmiotowe pozwala wyróżnić holdingi:

 

Posługując się z kolei kryterium terytorialnego zasięgu struktury holdingowej, można wyróżnić holdingi:

 

Oprócz wymienionych kryteriów według [[Leopold Stecki|Leopolda Steckiego]] wyróżniamy między innymi jeszcze holdingi:

 

== Zalety i wady struktur holdingowych ==

Do zalet holdingów zalicza się:

# Zwiększenie poczucia odpowiedzialności za wyniki pracy spółek zależnych oraz wzrost motywacji do działań nowatorskich przez ich organy zarządzające, w stosunku do [[struktura dywizjonalna|struktur dywizjonalnych]]. Efekty pracy, w tym przypadku w sposób bardzo jednoznaczny, identyfikowane z podmiotem gospodarczym.

# Duża zachęta inwestorów zewnętrznych do zaangażowania środków w przedsięwzięcia realizowane przez spółki córki. W wypadku struktur dywizjonalnych zainwestowany kapitał ginie w całej organizacji gospodarczej, w wypadku holdingu inwestor staje się udziałowcem spółki córki, której kapitał jest tylko cząstką kapitału całej organizacji. Inwestor za te same pieniądze otrzymuje znacznie większy wpływ na zarządzanie wybraną spółką holdingową.

# Ograniczenie ryzyka inwestycyjnego przez kapitał zewnętrzny. Inwestor zewnętrzny angażuje kapitał jedynie w tę spółkę, którą uważa za godną uwagi, czy to ze względu na jej szczególną efektywność, czy też ze względu na jej produkty. Nie ponosi natomiast ryzyka związanego na przykład z niską efektywnością działania innych spółek-córek holdingu czy też całej organizacji holdingowej. Inwestorzy zewnętrzni dążą niekiedy poprzez stopniowy wykup akcji spółek-córek, do ich przechwycenia.

 

Z kolei do wad holdingu należy:

 

== Zobacz też ==

 

{{Przypisy}}