Unia Patriotyczna
Unia Patriotyczna[a] (niem. Vaterländische Union, VU) – konserwatywna partia polityczna z Liechtensteinu, jedna z dwóch głównych sił politycznych w kraju obok Postępowej Partii Obywatelskiej. Partia powstała w wyniku połączenia Chrześcijańsko-Społecznej Partii Ludowej i Liechtensteińską Służbą Ojczyźnie w 1936 roku. Partia rządząca w koalicji z Postępową Partią Obywatelską, posiadająca 10 z 25 mandatów w Landtagu[1]. Partia należy do European Democrat Union (EDU)[2]. Prezesem partii jest Günther Fritz[3].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
VU |
| Lider | |
| Data założenia |
5 stycznia 1936 |
| Adres siedziby |
Fürst-Franz-Josef-Strasse 13 |
| Ideologia polityczna |
liberalny konserwatyzm, chrześcijańska demokracja, monarchizm, konserwatyzm socjalny |
| Poglądy gospodarcze | |
| Członkostwo międzynarodowe |
European Democrat Union |
| Młodzieżówka |
VU Jugendunion |
| Barwy | |
| Obecni posłowie |
10/25
|
| Strona internetowa | |
_(3).jpg)
Historia
edytujPrekursorem Unii Patriotycznej była Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa (niem. Christlich-Soziale Volkspartei) – najstarsza partia w Liechtensteinie[4]. Podwaliny tego ugrupowania zaczęły powstawać po wyborach w 1914 roku, kiedy w Parlamencie znaleźli się zwolennicy reform. Zebrali się oni wokół Wilhelma Becka i stanowili opozycję dla bardziej konserwatywnych monarchistów[4][5]. Przed kolejnymi wyborami – w 1918 roku, Wilhelm Beck utworzył partię nazywaną potocznie Partią Ludową (niem. Volkspartei)[4]. Przeciwnikiem w wyborach było niesformalizowane ugrupowanie zwane Partią Lwów (niem. Löwen–Partei), z którego wykształciła się Postępowa Partia Obywatelska[4]. Różnice ideowe między tymi partiami były niewielkie i obie można określić jako konserwatywne[4]. Głównym postulatem Chrześcijańsko-Społecznej Partii Ludowej było przeprowadzenie reform ustrojowych w duchu demokracji, a także zmiana kierunku polityki zagranicznej z Austrii na Szwajcarię. Mimo porażki w wyborach (zdobyli 5 mandatów z 12, w tym wszystkie 4 mandaty z okręgu Unterland) to właśnie VP stworzyło rząd, który był odpowiedzialny za reformy i zmianę konstytucji w 1921 roku.
Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa zwyciężała w latach 1922 i 1926 i tworzyła samodzielny rząd. Zawirowania w polityce Liechtensteinu pojawiły się w 1928 roku, kiedy wybuchła afera finansowa, w wyniku której rząd VP z Gustavem Schädlerem na czele został zdymisjonowany[4]. W przyspieszonych wyborach w 1928 roku zwyciężyło FBP i to ta partia objęła władzę[4]. Był to okres poważnego kryzysu w bardziej liberalnej części sceny politycznej Liechtensteinu, gdyż po wyborach w 1930 roku posłowie VP zrzekli się mandatu i wszystkie miejsca w Landtagu zajmowali posłowie FBP[4], a w następnych wyborach (1932 rok) w Landtagu partia zdobyła zaledwie dwa mandaty.
W 1936 roku Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa połączyła się z powstałą w 1933 roku Liechtensteińską Służbą Ojczyźnie. Było to niespodziewane wydarzenie, gdyż partie programowo zupełnie od siebie odbiegały[4]. Liechtensteińska Służba Ojczyźnie była partią wolnorynkową, proniemiecką i antysemicką i w wielu sprawach wzorowała się na faszyzmie, a VP nie miała z ideologią faszystowską nic wspólnego[4]. W wyniku integracji tych partii powstała Unia Patriotyczna (niem. Vaterländische Union). Ważnym wydarzeniem w polityce Liechtensteinu było sprzymierzenie się obu najważniejszych partii w 1939 roku (stworzono wspólną listę wyborczą i koalicyjny rząd)[4]. Koalicja ta miała zapobiec przejęciu władzy przez rosnący w siłę ruch nazistowski – Ruch Narodowoniemiecki w Liechtensteinie. Był to początek koalicji tych dwóch największych partii, która trwała 58 lat, do 1997 roku, kiedy całkowitą władzę zdobyła Unia Patriotyczna, ale w 2005 roku koalicja została odnowiona i rządzi krajem do dnia dzisiejszego[4].
Pierwszą partią opozycyjną, która dostała się do Landtagu w 1993 roku, po obniżeniu progu wyborczego z 18% do 8% była Wolna Lista (niem. Freie Liste, FL).
Po 1921 roku (reforma konstytucyjna) sześciu z trzynastu Premierów było z partii VU (pozostałych siedmiu było z FBP): Gustav Schädler, Alfred Hilbe, Hans Brunhart, Mario Frick, Klaus Tschütscher[6].
| Wybory | Sejm | Rząd | ||
|---|---|---|---|---|
| Głosy | Mandaty | |||
| % | Liczba | +/− | ||
| 1936 | brak danych | 4/15
|
– | Opozycja |
| 1939 | brak danych | 7/15
|
 3
|
Koalicja z FBP |
| 1945 | 45,4% | 7/15
|
|
Koalicja z FBP |
| 1949 | 47,1% | 7/15
|
|
Koalicja z FBP |
| II 1953 | 42,5% | 7/15
|
|
Koalicja z FBP |
| VI 1953 | 49,6% | 7/15
|
|
Koalicja z FBP |
| 1957 | 47,6% | 7/15
|
|
Koalicja z FBP |
| 1958 | 45,5% | 6/15
|
 1
|
Koalicja z FBP |
| 1962 | 42,7% | 7/15
|
1
|
Koalicja z FBP |
| 1966 | 42,8% | 7/15
|
|
Koalicja z FBP |
| 1970 | 49,5% | 8/15
|
1
|
Koalicja z FBP |
| 1974 | 47,3% | 7/15
|
1
|
Koalicja z FBP |
| 1978 | 49,2% | 8/15
|
1
|
Koalicja z FBP |
| 1982 | 53,5% | 8/15
|
|
Koalicja z FBP |
| 1986 | 50,1% | 8/15
|
|
Koalicja z FBP |
| 1989 | 47,2% | 13/25
|
5
|
Koalicja z FBP |
| II 1993 | 45,4% | 11/25
|
2
|
Koalicja z FBP |
| X 1993 | 50,1% | 13/25
|
2
|
Koalicja z FBP |
| 1997 | 49,2% | 13/25
|
|
Większość |
| 2001 | 41,3% | 11/25
|
2
|
Opozycja |
| 2005 | 38,2% | 10/25
|
1
|
Koalicja z FBP |
| 2009 | 47,6% | 13/25
|
3
|
Koalicja z FBP |
| 2013 | 33,5% | 8/25
|
5
|
Koalicja z FBP |
| 2017 | 33,7% | 8/25
|
|
Koalicja z FBP |
| 2021 | 35,9% | 10/25
|
2
|
Koalicja z FBP |
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Błędnie tłumaczona jako Unia Ojczyźniania
Przypisy
edytuj- ↑ Landtagswahlen 2021 – Neuer Landtag [online], www.landtagswahlen.li [dostęp 2021-02-08].
- ↑ IDU : International Democrat Union [online], web.archive.org, 10 czerwca 2011 [dostęp 2021-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-10].
- ↑ Präsidium [online], www.vu-online.li [dostęp 2021-02-08] (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Krzysztof Koźbiał, System Polityczny Księstwa Liechtensteinu, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 180, ISBN 978-83-233-3523-8.
- ↑ Geschichte der Vaterländischen Union [online], www.vu-online.li [dostęp 2021-02-08] (niem.).
- ↑ Mitglieder der Regierung des Fürstentums Liechtenstein 1861-2021 [online], www.regierung.li [dostęp 2021-02-08].