I Am... Tour

I Am... Tour

Wykonawca trasy koncertowej
Beyoncé
Promowane albumy	I Am... Sasha Fierce
Lokalizacje	Ameryka Północna, Europa, Azja, Australia, Afryka, Ameryka Południowa
Data rozpoczęcia	26 marca 2009
Data zakończenia	18 lutego 2010
Liczba koncertów	104
Beyoncé
The Beyoncé Experience (2007) I Am... Tour (2009–2010) —

I Am... Tour – światowa trasa koncertowa amerykańskiej piosenkarki rhythm and bluesowej Beyoncé Knowles, promująca jej trzeci album studyjny I Am... Sasha Fierce. Objęła Amerykę Północną, Europę, Azję, Afrykę, Australię, Bliski Wschód oraz Amerykę Południową.

I Am... Tour zajęła miejsce 15. na liście najbardziej dochodowych tras koncertowych 2009 roku, zarabiając ponad 57 milionów dolarów na 57 koncertach, w tym 25 w pełni wyprzedanych. Występy wokalistki zobaczyło 697 tysięcy osób. Dochód z trasy wzrósł do 86 milionów dolarów po 93 koncertach.

19 sierpnia 2009 roku na oficjalnej stronie internetowej Knowles pojawiła się informacja, że trasa została nominowana do nagrody Billboardu w kategorii wyboru fanów.

Tło

3 października 2008 roku magazyn Billboard poinformował, iż Knowles ma zamiar wyruszyć w trasę koncertową wiosną 2009 roku, by promować album I Am... Sasha Fierce. Daty europejskiego etapu ogłoszone zostały 11 grudnia 2008 roku. W wywiadzie dla Entertainment Weekly Knowles powiedziała: „Pracowałam nad tą trasą przez osiem miesięcy [...] Brałam udział w próbach i starałam się uzgodnić listę utworów. Jestem podekscytowana i nie mogę spać, chcąc wciąż być na próbach. To jedyna rzecz, o której mogę myśleć, i której nie mogę się doczekać.”

Trasa rozpoczęła się 26 marca w Rexall Place w kanadyjskim Edmonton, a jej pierwszy etap zakończył się w Seattle. Drugi objął Europę, rozpoczynając się w Zagrzebiu, a kończąc piętnastoma występami w Wielkiej Brytanii i Irlandii.

Beyoncé występująca w Zurychu.

W związku z bardzo dużym zainteresowaniem biletami w Europie, 28 maja 2009 roku na stronie internetowej wokalistki pojawiło się ogłoszenie, że trasa rozszerzona została o kilka koncertów, w tym w: Liverpoolu, Newcastle, Birmingham i Dublinie. Bilety na te występy stały się dostępne w sprzedaży 5 czerwca i 3 lipca.

Północnoamerykański etap rozpoczął się 21 czerwca dwoma koncertami w Madison Square Garden w Nowym Jorku, a zakończył czterema występami w Encore Theater w Wynn Las Vegas. W czasie tego etapu Knowles wystąpiła przed 80.000 ludzi na festiwalu Essence Music Festival, który odbył się w Louisiana Superdome w Nowym Orleanie. Była to jednocześnie pierwsza edycja festiwalu, na którą bilety wyprzedano w całości.

Po koncertach w Ameryce Północnej Knowles zaśpiewała podczas Summer Sonic Festival w Osace i Tokio. Występy zebrały pozytywne opinie, wskutek czego trasa rozszerzona została o dodatkowe koncerty w Japonii. Po koncertach w Azji wokalistka wybrała się na wakacje do Europy. Podczas nich wystąpiła zaledwie raz – 29 sierpnia dała koncert przed ponad 50 tysięcy ludzi w ramach ceremonii otwarcia nowego stadionu Donbass Arena w Doniecku.

Kolejny etap trasy rozpoczął się 15 września w Melbourne, dwa dni po występie wokalistki na gali MTV Video Music Awards 2009, na której zaśpiewała „Single Ladies (Put a Ring on It)”, a zakończył 24 września w Perth.

We wrześniu 2009 roku pojawiły się plotki, jakoby Knowles miała wystąpić w Izraelu. Większość szczegółów ustalona została z menedżerami, gdy wokalistka przebywała w Las Vegas. Mimo iż daty nie zostały oficjalnie ogłoszone, Beyoncé dała trzy koncerty w Tel Awiwie w styczniu 2010 roku.

Następny etap trasy objął Azję i rozpoczął się 12 października w Kobe, co było pierwszym koncertem wokalistki w tym mieście. Spodziewano się, że Knowles wystąpi w stolicy Malezji Kuala Lumpur, po tym jak w 2007 roku jej koncert został odwołany. Jednak podobnie jak w przypadku The Beyoncé Experience plany wywołały kontrowersje wśród partii muzułmańskich, którym nie odpowiadały sceniczne stroje Beyoncé. Tym samym koncert został przesunięty na późniejszy termin.

Po koncertach w Azji, Beyoncé powróciła do Europy, by wystąpić w Rosji, Grecji i Wielkiej Brytanii, gdzie po raz kolejny całkowicie wyprzedano bilety na każdy z 26 koncertów. Występy z 14, 15 i 16 listopada w Londynie zostały nagrane i ukażą się na DVD na początku 2010 roku. Podczas jednego z tych koncertów na scenie pojawili się gościnnie Jay-Z i Kanye West.

Kostiumy

Po kilku latach emerytury, francuski projektant Thierry Mugler został głównym autorem strojów Beyoncé. Zachwyciła się ona bowiem jego pracami na gali Metropolitan Museum of Art Costume Institute. Ważną częścią wystawy „Superbohaterowie, Moda i Fantazja” były stroje haute couture jego projektu. Mugler stworzył złożoną z 72 części garderobę dla Knowles oraz jej tancerzy i zespołu. Po tym ogłoszono, że zostanie on doradcą kreatywnym, gdyż będzie miał wkład w projekt całego show, od oświetlenia do choreografii.

Mugler wyjaśnił, że projektując stroje dla Knowles chciał pokazać „dualizm między byciem kobietą i wojowniczką” i „zrozumieć te dwie strony z własną percepcją dwóch aspektów”, używając słów „Kobieca. Wolna. Wojownicza. Dzika” jako inspiracji. Uważał, że „Sasha Fierce jest innym aspektem osobowości Beyoncé, która jest Fierce (ang. dzika) na scenie, a Beyoncé w życiu realnym”, twierdząc: „Beyoncé jest bardzo obytym 'zwierzęciem scenicznym', co oznacza, że jest naprawdę instynktowna. Wyraża siebie przez dwa aspekty swojej osobowości. Na scenie jest Sashą Fierce, a w swojej najprawdziwszej osobowości jest Beyoncé."

Część kostiumów, zarówno na scenie, jak i w wideoklipach, zawiera kilka elementów zaprojektowanych przez Muglera wcześniej, ale większość stanowią nowe stroje, stworzone specjalnie dla wokalistki.

Mugler powiedział o swojej roli doardcy kreatywnego: „Ja byłem odpowiedzialny za to, żeby wizje Beyoncé stały się rzeczywistością. Na scenie będzie mnóstwo dramatyzacji i metamorfoz. Część bardzo silnych efektów zainspirowała sama Beyoncé i tylko ona mogła sprawić, by działy się na scenie. Byłem również asystentem reżysera sesji zdjęciowej divy, która odbyła się głównie z myślą o występach. Miałem swój wkład także w różne efekty wizualne i kreatywne koncertów.” Stwierdził również: „Sens mise-en-scène lub użycia wszystkiego, co mamy, w tym technologii, świateł, oprawy i kostiumów był taki, aby wyrazić emocje i energię, którą dzielimy, i z którą chcieliśmy się podzielić z innymi."

Show

I Am... Tour

Beyoncé wykonująca „Single Ladies (Put a Ring on It)” w Berlinie.

Główna scena miała prosty projekt i zawierała schody, duży ekran LED w tle oraz szklane podnośniki dla zespołu Knowles, Suga Mama. Istniała również mniejsza scena, położona w połowie obiektu, na którą wokalistka wychodziła podczas ostatnich piosenek.

Koncerty rozpoczynało pojawienie się sylwetki Knowles na środku głównej sceny. Śpiewała ona pierwszy wers „Déjà Vu”, a światła ujawniały ją w złoto-srebrnym kostiumie z kokardą. Wykonywała wtedy „Crazy in Love”, a następnie „Naughty Girl”, „Freakum Dress” i „Get Me Bodied”. Podczas tanecznej przerwy w „Get Me Bodied” wokalistka schodziła ze sceny, by zmienić kostium.

Pojawiała się później na szczycie schodów w białym stroju, śpiewając „Smash Into You”. Następnie wykonywała „Ave Maria”, a pod koniec piosenki tancerki przemieniały kostium w suknię ślubną z welonem. Po tym Knowles śpiewała fragment „Angel” Sary McLachlan i część klasycznej „Ave Maria” Schuberta. Ślubny strój był wtedy zdejmowany, a wokalistka kontynuowała „Broken-Hearted Girl”. Następnie, na ekranie, wyświetlany był wstęp wideo złożony z niepublikowanych scen z teledysku „If I Were a Boy”. Knowles pojawiała się na scenie w charakterystycznej kurtce i skórzanej spódniczce, wykonując utwór. W jego połowie wykonywany był fragment „You Oughta Know” Alanis Morissette.

Beyoncé wykonująca „Ave Maria”.

Po zainspirowanej rockiem wersji „If I Were a Boy” na ekranie pojawiał się wstęp wideo wyreżyserowany przez Thierry’ego Muglera. Składał się z fragmentów „Sweet Dreams” i przedstawiał Beyoncé ubraną w kostium mający przypominać ciało robota, konfrontującą się z gepardem. Było to krótkie intro poprzedzające wykonanie utworu „Diva”, podczas którego Knowles miała na sobie bikini, kostium w gepardzie cętki oraz czarną pelerynę, zdejmowaną w trakcie piosenki. Po tym na ekranie wyświetlany był kolejny materiał, ukazujący wokalistkę śpiewającą i tańczącą w wieku 5 lat. Beyoncé śpiewała następnie „Radio” i „Me, Myself and I”. Zanim przeszła do kolejnych piosenek, „Ego” oraz „Hello”, następowała szybka zmiana stroju ze świecącego bikini na czarną kamizelkę.

Koncert kontynuowany był krótkim występem The Mamas, wokalistek pobocznych, po którym wyświetlane było kolejne wprowadzające wideo, ukazujące rzut monetą między Beyoncé i Sashą Fierce. Po nim Knowles pojawiała się na scenie w złotej sukni. Podczas „Baby Boy” wykonywała kilka figur akrobatycznych. Następnie przechodziła na mniejszą scenę, gdzie kontynuowała tę samą piosenkę, wplatając w nią fragment „You Don’t Love Me (No, No, No)” Dawn Penn. Kolejnymi utworami były: „Irreplaceable”, „Check on It”, połączenie hitów Destiny’s Child, „Upgrade U” i „Video Phone”. W trakcie „Say My Name” wokalistka podchodziła do jednej osoby z publiczności i pytała o jej imię, a później o to jak ona, Beyoncé, się nazywa. Pod koniec piosenki przebiegała wśród publiczności do głównej sceny, podczas gdy tancerze tańczyli do miksu utworów Destiny’s Child i „Beautiful Liar”.

Podczas przedostatniej sekcji koncertów Knowles pojawiała się na scenie w długiej sukni z koralików. Śpiewała wtedy „At Last”, „Listen” i „Scared of Lonely” (tylko w niektórych obiektach). Po tym na ekranie wyświetlany był wstęp wideo pochodzący z YouTube, ukazujący fanów tańczących do „Single Ladies (Put a Ring on It)”. Następnie wokalistka wykonywała ten sam utwór w czarnej, ozdobionej biżuterią spódniczce. Finałową piosenką była „Halo”. W niektórych obiektach Knowles wybierała osobę z publiczności, z którą następnie śpiewała „Happy Birthday”.

Po wykonaniu wszystkich utworów Knowles wchodziła na szczyt schodów i kilkakrotnie powtarzała „I am”, oczekując na tę samą odpowiedź publiczności. Następnie mówiła „I am... yours” i opuszczała scenę.

I Am... Yours

Z pojemnością mniejszą niż 1.500 miejsc, Encore Theater w Las Vegas był najmniejszym i najbardziej kameralnym obiektem, w którym Knowles wystąpiła podczas trasy I Am... Tour. I Am... Yours stanowi zapis koncertu artystki, który odbył się tam 2 sierpnia 2009 roku. Knowles wykonywała podczas niego piosenki z I Am... Sasha Fierce oraz B'Day i Dangerously in Love. Koncert określony został jako okazja na większe zrozumienie Beyoncé jako wokalistki oraz jako człowieka.

Suga Mama, zespół Beyoncé, przybył do hotelu na tydzień przed koncertem i poświęcał 10 godzin dziennie na próby, aby zmienić standardowy program dotychczasowych występów. Bowiem po raz pierwszy, wyłącznie na jeden wieczór, zmieniona została lista utworów. Większość z nich wykonana była akustycznie. Poza tym artystka śpiewała piosenki, które nigdy wcześniej nie były grane na żywo, w tym m.in.: „That's Why You’re Beautiful” oraz „Resentment”. Beyoncé wystąpiła w nowych kostiumach zaprojektowanych dla niej przez Thierry’ego Muglera, który odpowiadał również za stroje podczas pozostałych koncertów. Projekt sceny także uległ zmianom – był prosty i elegancki. Z kolei do zespołu dołączyła nowa orkiestra.

Trzy koncerty w Las Vegas rozpoczynały się każdego wieczora bajkową narracją przedstawiającą wokalistkę publiczności. Ona sama zaś przemierzała całą salę, mając na sobie jeden z pięciu strojów projektu Muglera. Zmierzając na scenę śpiewała utwór „Hello”, a po dotarciu przechodzodziła do ballady „Halo”. Następnie wykonywała akustyczną wersję „Sweet Dreams”, przachodzącą później w „Dangerously in Love 2”, która z kolei zawierała fragmenty „Sweet Love” Anity Baker. Po krótkiej przerwie, w trakcie której Beyoncé zmieniała strój, śpiewała „That's Why You’re Beautiful”, łącząc piosenkę z klasykiem Prince’a, „The Beautiful Ones”. Kolejnymi utworami były: „Listen”, „Scared of Lonely”, „Irreplaceable”, „Ego” oraz „If I Were a Boy”, zawierający fragmenty „You Oughta Know” Alanis Morissette.

Po szybkiej zmianie stroju Knowles ponownie pojawiała się na scenie i mówiła o swojej przeszłości, dorastaniu, rodzinie i Destiny’s Child. Po tym wykonała miks piosenek grupy, złożony z: „Bootylicious”, „No, No, No”, „Bug a Boo”, „Bills, Bills, Bills” i „Say My Name”, mówiąc między poszczególnymi utworami o problemach, z jakimi członkinie grupy borykały się nim odniosły sukces. Następnie artystka wypowiedziała się na temat swojej kariery filmowej, głównie o roli w filmie Austin Powers i Złoty Członek, którego muzyka tytułowa grana była w tle. W odniesieniu się do obrazu kolejnym utworem był „Work It Out”.

Knowles następnie opowiedziała o sobie jako artystce solowej i o każdym z jej dotychczasowych albumów. Przyznała, że jej wytwórnia twierdziła, że na debiutanckiej płycie nie ma ani jednego hitu, a ona rozczarowała wydawców. W odpowiedzi na to zaśpiewała „Crazy in Love” i „Naughty Girl”, a później „Get Me Bodied”, „Déjà Vu” oraz „Resentment”.

Koncert zakończył się przemową Knowles na temat miłości do męża i opowieścią o tym, że wszystko zaczęło się od współpracy, a zakończyło bajką. Po tym wykonała utwory „’03 Bonnie & Clyde” oraz „Satellites”, które według niej pasowały idealnie do sytuacji. Ostatnią piosenką była „Single Ladies (Put a Ring on It)”, wykonana z pełną choreografią. Po finale wokalistka podziękowała wszystkim zgromadzonym oraz tym, którzy wspierali ją podczas koncertów i w ramach całej kariery.

26 listopada 2009 roku telewizja ABC wyemitowała specjalny program Beyoncé: I Am... Yours, przedstawiający urywki koncertów, materiał zza kulis oraz rzadkie widea z dzieciństwa wokalistki.

Supporty

Eva Avila (Kanada) Linda Teodosiu (Austria, Niemcy i Szwajcaria) Ildiko Keresztes & Karmatronic (Węgry) Marek Ztracený (Czechy) finaliści holenderskiego X-Factora (Holandia) Humphrey (Francja) DJ Lester & Abdou (Belgia) Miguel Simões & Verinha Mágica (Portugalia) Labuat (Hiszpania) Zarif (Wielka Brytania i Irlandia)

Shontelle (Wielka Brytania i Irlandia) Solange Knowles (Minneapolis) RichGirl (Ameryka Północna) Flo Rida (Australia) Jessica Mauboy (Australia) Goin' Through & Professional Sinnerz (Grecja) Julian Perretta (Wielka Brytania i Irlandia) Nikki Jane (Londyn) From Above (Wielka Brytania i Irlandia)

Lista utworów

Pierwszy koncert

Scena główna „Sweet Dreams” (zawiera elementy „Sweet Dreams (Are Made of This)”) „Crazy in Love” (zawiera elementy „I Just Wanna Love U (Give It 2 Me)”, „Work It Out”, „Let Me Clear My Throat” i „Pass the Peas”) „Naughty Girl” „Freakum Dress” „Get Me Bodied” (miks) „Smash Into You” „Satellites” „Ave Maria” (zawiera fragmenty „Angel”) „Halo” Wprowadzenie „If I Were a Boy” (zawiera fragmenty teledysku) „If I Were a Boy” (zawiera fragmenty „You Oughta Know”) Fierce Cheetah Diva (wprowadzenie wideo) „Diva” Wprowadzenie „Radio” (zawiera fragmenty „Ring the Alarm”, „Suga Mama” i „Single Ladies (Put a Ring on It)”) Radio „Me, Myself and I” „Ego” „Hello” „Déjà Vu” Divinty Roxx Bass Jam/The Mama's Medley Heads or Tails (Beyoncé vs. Sasha Fierce) (wprowadzenie wideo) Sasha Prevails/African Drums Medley (skecz zespołu) Przejście ze sceny głównej na środkową „Baby Boy” (zawiera fragmenty „You Don’t Love Me (No, No, No)”) Scena środkowa „Irreplaceable” Meeting of the Minds (wprowadzenie wideo) „Check on It” Destiny’s Child Medley „Bootylicious” „Bug a Boo” „Jumpin’, Jumpin’” „Upgrade U” „Ring the Alarm” „Video Phone” (zawiera fragmenty „Suga Mama” i „Snap Yo Fingers”) Przejście ze sceny środkowej na główną „Say My Name” Scena główna The History of Destiny’s Child (wprowadzenie taneczne, zawiera fragmenty „Independent Women Part I”, „Bills, Bills, Bills”, „No, No, No Part II”, „Beautiful Liar” i „Survivor”) „Survivor” (wprowadzenie wideo) „At Last” „Listen” „Broken-Hearted Girl” „Scared of Lonely” „Dangerously in Love 2” (zawiera fragmenty „Sweet Love”) „Single Ladies (Put a Ring on It)” „Flaws and All”

Stany Zjednoczone, Europa, Australia i Azja

Scena główna Band Fanfare Introduction „Déjà Vu” (Tour Intro Skit) „Crazy in Love” (zawiera fragmenty „I Just Wanna Love U (Give It 2 Me)”, „Work It Out”, „Let Me Clear My Throat” i „Pass the Peas”) „Naughty Girl” „Freakum Dress” „Get Me Bodied” (miks) „Smash Into You” „Ave Maria” (zawiera fragmenty „Angel”) „Broken-Hearted Girl” Wprowadzenie „If I Were a Boy” (zawiera fragmenty teledysku) „If I Were a Boy” (zawiera fragmenty „You Oughta Know”) Fierce Cheetah Diva (wprowadzenie wideo, zawiera fragmenty „Sweet Dreams”) „Diva” Wprowadzenie „Radio” (zawiera fragmenty „Ring the Alarm”, „Suga Mama” i „Single Ladies (Put a Ring on It)”) „Radio” „Me, Myself and I” „Ego” „Hello" Band Jam/The Mama's Medley Heads or Tails (Beyoncé vs. Sasha Fierce) (wprowadzenie wideo) Sasha Prevails/African Drums Medley (skecz zespołu) Przejście ze sceny głównej na środkową „Baby Boy” (zawiera fragmenty „You Don’t Love Me (No, No, No)”) Scena środkowa „Irreplaceable” „Check on It” Destiny’s Child Medley „Bootylicious” „Bug a Boo” „Jumpin’, Jumpin’” „Upgrade U” „Video Phone” (zawiera fragmenty „Snap Yo Fingers”) Przejście ze sceny środkowej na główną „Say My Name” Scena główna The History of Destiny’s Child (wprowadzenie taneczne, zawiera fragmenty „Independent Women Part I”, „Bills, Bills, Bills”, „No, No, No Part II”, „Beautiful Liar” i „Survivor”) „Survivor” (wprowadzenie wideo) „At Last” „Listen” „Single Ladies (Put a Ring On It)” (wprowadzenie wideo) „Single Ladies (Put a Ring on It)” „Halo” (zakończenie instrumentalnym fragmentem „Kitty Kat”)

I Am... Yours (Las Vegas)

Akt pierwszy: Kameralny „Hello” „Halo” „Irreplaceable” „Sweet Dreams” Medley „Sweet Dreams” (wersja akustyczna) „Dangerously in Love 2” „Sweet Love” „If I Were a Boy (zawiera fragmenty „California Love” i „You Oughta Know”) „Scared of Lonely” „That's Why You’re Beautiful” „Satellites” „Resentment" Przerwa „It Don't Mean a Thing (If You Ain’t Got That Swing)” „Déjà Vu” „Bebop (Tap Sequence)” Akt drugi: Opowiadanie historii „I Wanna Be Where You Are” (zawiera fragmenty „Welcome to Hollywood”) Destiny’s Child Medley „No, No, No Part I” „No, No, No Part II” „Bug a Boo” „Bills, Bills, Bills” „Say My Name” „Jumpin’, Jumpin’” „Independent Women Part I” „Bootylicious” „Survivor” Beyoncé „Work It Out” „’03 Bonnie & Clyde” „Crazy in Love” „Naughty Girl” „Get Me Bodied” „Electric Feel” „Single Ladies (Put a Ring on It)” Finał „It Don't Mean a Thing (If It Ain’t Got That Swing)” „Ornithology"

Daty koncertów

Data	Miasto	Kraj	Obiekt
Ameryka Północna
26 marca 2009	Edmonton	Kanada	Rexall Place
27 marca 2009	Saskatoon		Credit Union Centre
28 marca 2009	Winnipeg		MTS Centre
31 marca 2009	Vancouver		General Motors Place
1 kwietnia 2009	Seattle	Stany Zjednoczone	KeyArena
Europa
26 kwietnia 2009	Zagrzeb	Chorwacja	Arena Zagreb
28 kwietnia 2009	Wiedeń	Austria	Wiener Stadthalle
29 kwietnia 2009	Budapeszt	Węgry	Budapest Sports Arena
30 kwietnia 2009	Praga	Czechy	O2 Arena
2 maja 2009	Rotterdam	Holandia	Ahoy Rotterdam
3 maja 2009
5 maja 2009	Paryż	Francja	Palais Omnisports de Paris-Bercy
6 maja 2009	Strasburg		Zénith de Strasbourg
7 maja 2009	Antwerpia	Belgia	Sportpaleis Antwerp
8 maja 2009	Berlin	Niemcy	O2 World
10 maja 2009	Herning	Dania	Messecenter Herning
11 maja 2009	Göteborg	Szwecja	Scandinavium
13 maja 2009	Sztokholm		Stockholm Globe Arena
15 maja 2009	Oberhausen	Niemcy	König Pilsener Arena
16 maja 2009	Zurych	Szwajcaria	Hallenstadion
18 maja 2009	Lizbona	Portugalia	Pavilhão Atlântico
19 maja 2009	Madryt	Hiszpania	Palacio de Deportes de la Comunidad de Madrid
20 maja 2009	Barcelona		Palau Sant Jordi
22 maja 2009	Newcastle	Anglia	Metro Radio Arena
23 maja 2009	Birmingham		National Indoor Arena
25 maja 2009	Londyn		The O2 Arena
26 maja 2009
27 maja 2009	Manchester		Manchester Evening News Arena
29 maja 2009	Dublin	Irlandia	The O2
30 maja 2009
31 maja 2009	Belfast		Odyssey
1 czerwca 2009
3 czerwca 2009	Dublin		The O2
4 czerwca 2009
6 czerwca 2009	Liverpool	Anglia	Echo Arena
7 czerwca 2009	Sheffield		Sheffield Arena
8 czerwca 2009	Londyn		The O2 Arena
9 czerwca 2009
Ameryka Północna
21 czerwca 2009	Nowy Jork	Stany Zjednoczone	Madison Square Garden
22 czerwca 2009
23 czerwca 2009	Baltimore	1st Mariner Arena
24 czerwca 2009	Waszyngton	Verizon Center
26 czerwca 2009	Filadelfia	Wachovia Center
27 czerwca 2009	Greensboro	Greensboro Coliseum
29 czerwca 2009	Fort Lauderdale	BankAtlantic Center
1 lipca 2009	Atlanta	Philips Arena
3 lipca 2009	Nowy Orlean	Louisiana Superdome
4 lipca 2009	Houston	Toyota Center
5 lipca 2009	Dallas	American Airlines Center
7 lipca 2009	Phoenix	US Airways Center
9 lipca 2009	Sacramento	ARCO Arena
10 lipca 2009	Oakland	Oracle Arena
11 lipca 2009	Anaheim	Honda Center
13 lipca 2009	Los Angeles	Staples Center
16 lipca 2009	Minneapolis	Target Center
17 lipca 2009	Chicago	United Center
18 lipca 2009	Detroit	The Palace of Auburn Hills
20 lipca 2009	Toronto	Kanada	Air Canada Centre
21 lipca 2009	Montreal		Centre Bell
23 lipca 2009	Uncasville	Stany Zjednoczone	Mohegan Sun Arena
24 lipca 2009	East Rutherford		Izod Center
30 lipca 2009	Las Vegas		Encore Las Vegas
31 lipca 2009
1 sierpnia 2009
2 sierpnia 2009
Azja
7 sierpnia 2009	Osaka	Japonia	Maishima Arena
9 sierpnia 2009	Tokio		Chiba Marine Stadium
Europa
29 sierpnia 2009	Donieck	Ukraina	Donbass Arena
Australia
15 września 2009	Melbourne	Australia	Rod Laver Arena
16 września 2009
18 września 2009	Sydney		Acer Arena
19 września 2009
20 września 2009	Brisbane		Brisbane Entertainment Centre
22 września 2009	Adelaide		Adelaide Entertainment Centre
24 września 2009	Perth		Burswood Dome
Azja
26 września 2009	Singapur	Singapur	Fort Canning Park
12 października 2009	Kobe	Japonia	Kobe World
13 października 2009	Osaka		Osaka-jo Hall
15 października 2009	Nagoja		Nippon Gaishi Hall
17 października 2009	Tokio		Saitama Super Arena
18 października 2009
20 października 2009	Seul	Korea Południowa	Olympic Gymnastics Arena
21 października 2009
23 października 2009	Pekin	Chiny	Wukesong Indoor Stadium
25 października 2009	Bukit Jalil	Malezja	Stadion Narodowy Bukit Jalil
Bliski Wschód
29 października 2009	Abu Zabi	Zjednoczone Emiraty Arabskie	Ferrari World Abu Dhabi
Europa
2 listopada 2009	Moskwa	Rosja	Stadion Olimpijski
Afryka
6 listopada 2009	Port Ghalib	Egipt	The Island
Europa
8 listopada 2009	Ateny	Grecja	Olympic Indoor Hall
11 listopada 2009	Liverpool	Anglia	Echo Arena
12 listopada 2009	Birmingham		National Indoor Arena
14 listopada 2009	Londyn		The O2 Arena
15 listopada 2009
16 listopada 2009
18 listopada 2009	Manchester		MEN Arena
29 listopada 2009	Newcastle upon Tyne		Metro Radio Arena
20 listopada 2009	Nottingham		National Ice Centre
22 listopada 2009	Dublin	Irlandia	The O2
23 listopada 2009
24 listopada 2009	Belfast		Odyssey
Ameryka Południowa
4 lutego 2010	Florianópolis	Brazylia	Parque Planeta Atlântida
6 lutego 2010	São Paulo		Estádio do Morumbi
7 lutego 2010	Rio de Janeiro		HSBC Arena
8 lutego 2010
10 lutego 2010	Salvador		Parque de Exposições
12 lutego 2010	Buenos Aires	Argentyna	Hipodromo de San Isidro
14 lutego 2010	Santiago	Chile	Movistar Arena
16 lutego 2010	Lima	Peru	Estadio Monumental
Ameryka Centralna
18 lutego 2010	Port-of-Spain	Trynidad i Tobago	Queen’s Park Oval

Koncerty odwołane

Koncert w Mansfield, oryginalnie zaplanowany na 22 lipca 2008 roku, został odwołany przez promotora. Live Nation podała, że przyczyną były problemy logistyczne z transportem sprzętu do Comcast Center.

Ze względu na zmiany międzynarodowego planu koncertów, odwołane zostały dwa występy w Australii: w Brisbane (13 września) i Sydney (20 września). Kolejny koncert w Brisbane został przeniesiony z 12 na 20 września.

Odwołany został również koncert w Kuala Lumpur, zaplanowany na 25 października.

Box office

Obiekt	Miasto	Bilety sprzedane / dostępne	Dochód
General Motors Place	Vancouver	10.685 / 12.595 (84%)	$888.305
Arena Zagreb	Zagrzeb	16.599 / 17.190 (96%)	$810.754
O2 Arena	Praga	10.615 / 10.951 (97%)	$624.987
The Ahoy	Rotterdam	20.297 / 20.297 (100%)	$1.329.275
Palais Omnisports de Paris-Bercy	Paryż	16.149 / 16.149 (100%)	$1.142.061
Le Zénith	Strasburg	5.869 / 10.300 (57%)	$353.644
Sportpaleis	Antwerp	15.780 / 15.836 (99%)	$1.033.927
O2 World	Berlin	12.477 / 12.477 (100%)	$609.712
Scandinavium	Göteborg	8.271 / 8.500 (97%)	$611.707
Ericsson Globe	Sztokholm	10.640 / 10.640 (100%)	$728.113
König Pilsener Arena	Oberhausen	9.832 / 10.037 (98%)	$514.196
Hallenstadion	Zurych	12.180 / 12.240 (99%)	$900.936
Pavilhão Atlantico	Lizbona	17.944 / 18.649 (96%)	$890.173
Palacio de Deportes	Madryt	15.061 / 15.061 (100%)	$917.996
Palau Sant Jordi	Barcelona	10.560 / 11.650 (90%)	$673.865
Metro Radio Arena	Newcastle	10.853 / 10.853 (100%)	$859.223
National Indoor Arena	Birmingham	11.256 / 11.256 (100%)	$897.675
The O2	Londyn	61.030 / 61.030 (100%)	$4.822.599
Manchester Evening News Arena	Manchester	14.592 / 14.592 (100%)	$1.165.437
The O2	Dublin	50.606 / 50.606 (100%)	$4.782.898
Odyssey Arena	Belfast	19.600 / 19.600 (100%)	$1.505.677
Echo Arena	Liverpool	10.730 / 10.730 (100%)	$906.189
Sheffield Arena	Sheffield	11.049 / 11.049 (100%)	$889.562
Madison Square Garden	Nowy Jork	27.580 / 27.710 (99%)	$3.526.375
1st Mariner Arena	Baltimore	8.619 / 11.726 (74%)	$683,904
Verizon Center	Waszyngton	13.736 / 13.736 (100%)	$1.390.421
Wachovia Center	Filadelfia	14.971 / 14.971 (100%)	$1.377.995
Greensboro Coliseum	Greensboro	10.600 / 10.600 (100%)	$779.424
BankAtlantic Center	Ft. Lauderdale	12.629 / 13.209 (95%)	$1.015.893
Philips Arena	Atlanta	13.949 / 13.949 (100%)	$1.281.632
Toyota Center	Houston	13.130 / 13.130 (100%)	$1.158.361
American Airlines Center	Dallas	11.319 / 11.906 (95%)	$981.124
US Airways Center	Phoenix	8.831 / 12.727 (69%)	$483.805
ARCO Arena	Sacramento	7.770 / 11.214 (69%)	$583.801
Oracle Arena	Oakland	11.121 / 12.524 (88%)	$1.016.012
Honda Center	Anaheim	9.924 / 12.287 (80%)	$937.185
Staples Center	Los Angeles	12.738 / 14.217 (89%)	$1.437.146
Target Center	Minneapolis	6.856 / 8.404 (81%)	$633.501
United Center	Chicago	13.852 / 14.773 (93%)	$1.359.250
The Palace of Auburn Hills	Auburn Hills	13.540 / 13.540 (100%)	$860.250
Molson Amphitheatre	Toronto	14.427 / 16.000 (90%)	$1.085.943
Bell Centre	Montreal	6.732 / 8.630 (78%)	$640.294
Mohegan Sun Arena	Uncasville	6.729 / 7.222 (93%)	$572.150
Izod Center	East Rutherford	10.435 / 13.702 (76%)	$968.245
Rod Laver Arena	Melbourne	23.448 / 24.548 (96%)	$2.686.497
Acer Arena	Sydney	29.584 / 29.584 (100%)	$3.679.733
Trent Arena Nottingham	Nottingham	8.492 / 9.670 (88%)	$1.252.080
W sumie		806.134 / 846.103 (95%)	$74.163.922

Nagrywanie i emisja

Koncert w Encore Theater w Las Vegas został nagrany i wydany na DVD I Am... Yours: An Intimate Performance at Wynn Las Vegas.

Koncert w Vancouver z 31 marca został nagrany, a jego fragmenty wykorzystane zostały w celach komercyjnych. Zdjęcia z tego występu znalazły się w oficjalnej książce dokumentującej trasę oraz na innych promocyjnych przedmiotach.

Dwie piosenki z koncertu w Nowym Orleanie, „If I Were a Boy” i „Single Ladies”, zostały nagrane i wyemitowane przez telewizję TV One.

Pięć utworów z koncertu na Ukrainie: „Crazy in Love”, „Freakum Dress”, „Get Me Bodied”, „Smash Into You” oraz '"Broken-Hearted Girl” wyemitowanych zostało na antenie ukraińskiej telewizji jako część transmisji z otwarcia Donbass Arena.

"Crazy in Love” i „Single Ladies” wykonywane w Osace zostały nagrane, by promować japoński etap trasy.

"Crazy in Love” oraz „Naughty Girl” z koncertu F1 Rocks w Singapurze zostały nadane przez Channel HD 5.

"Crazy in Love”, „Naughty Girl” i „Freakum Dress” z koncertu w Pekinie nadawane były na żywo przez Internet.

"Crazy in Love” z koncertu na stadionie Explanada del Estadio Monumental w Peru został wyemitowany przez telewizję Frecuencia Latina.

Personel

Dyrekcja kreatywna Beyoncé & Frank Gatson (reżyseria/choreografia) Thierry Mugler (doradca kreatywny/projektant) Kim Burse (dyrektor kreatywny) Tina Knowles (konsultantka kreatywna/stylistka) Ty Hunter (stylista) Suga Mama Band: Bibi McGill (dyrekcja muzyczna, gitara) Divinity Walker Roxx (dyrekcja muzyczna, gitara basowa) Rie Tsuji (asystentka dyrektora muzycznego, instrumenty klawiszowe) Brittani Washington (instrumenty klawiszowe) Marcie Chapa (instrumenty perkusyjne) Nikki Glaspie (perkusja) Kim Thompson (perkusja) Crystal Torres (trąbka) Tia Fuller (saksofon altowy) Katty Rodriguez-Harrold (saksofon tenorowy) The Mamas (chórek): Montina Cooper Crystal A. Collins Tiffany Riddick Choreografowie Beyoncé Frank Gatson Jr. Jaquel Knight Asystenci choreografów Dana Foglia Chirstopher Grant Rosero McCoy Kobi Rozenfeld Tony Michales Derrel Bullock Bryan Tanaka Sheryl Murakami Rhapshody James Cliff McGhee Benny Andrews Jonte Moaning Ramon Baynes

Tancerze Ashley Everett (kapitan żeńskiej części) Tuere Tanee McCall Ashley Seldon Saidah Fishenden Kimberly Gipson Bryan Tanaka (kapitan męskiej części) Cassidy Noblett Khasan Brailsford Shaun Walker Ochrona Julius DeBoer (główny ochroniarz Beyoncé) Colin McNish (ochrona Beyoncé) Terrill Eastman (szef ochrony obiektów) Bob Fontenot (ochrona obiektów) Menedżerowie Alan Floyd (menedżer trasy) Marlon Bowers (asystent menedżera trasy) Larry Beyince (asystent menedżera trasy) Daniel Kernan (księgowy) Josh Katzman (księgowy) Sponsorzy MTV Europe – Europa, Wielka Brytania i Irlandia Cadbury – Wielka Brytania i Irlandia Nintendo – Wielka Brytania i Europa L’Oréal Paris – Ameryka Północna General Mills – Ameryka Północna Crystal Geyser – Japonia Nestlé – Ameryka Południowa Promotorzy AEG Live – Wielka Brytania Live Nation & Haymon Concerts – Ameryka Północna i Europa Michael Coppel Presents – Australia Music World Entertainment – świat

Linki zewnętrzne

• Oficjalne logo trasy