Przejdź do zawartości

Mieczysław Korzeniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Korzeniewski
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1884
Żnin

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1942
Uzbecka SRR

Narodowość

polska

Rodzice

Antoni, Pelagia

Małżeństwo

Jadwiga

Dzieci

Krystyna (1914–1983),
Aleksandra (1917–1942), Anna Irena (1922–2014),
Jerzy (1927–1942)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Mieczysław Korzeniewski (ur. 13 grudnia 1884 w Żninie, zm. 19 lutego 1942 w Uzbeckiej SRR) – działacz społeczno-polityczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Antoniego (ur. 1843) i Pelagii z Sielickich (ur. 1855)[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości wszedł w skład władz Komitetu Obrony Górnego Śląska, organizacji patriotycznej założonej w 1919 w Poznaniu. Sprawował stanowisko dyrektora Związku Obrony Kresów Zachodnich w Poznaniu od czasu jej założenia w 1921 do 1934. Był współorganizatorem Związku Polaków w Niemczech.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę w 1940 wraz z rodziną został deportowany przez sowietów w głąb ZSRR na teren Uzbeckiej SRR. Zmarł w Kołchozie im. Woroszyłowa k. Karakul (rejon miasta Buchara) 19 lutego 1942. W tym samym roku na tym obszarze zmarła jego żona Jadwiga z Alkiewiczów (ur. 1889) oraz córka Aleksandra po mężu Kaczan (ur. 1917) i syn Jerzy (ur. 1927). Miał także córki Krystynę 1 v. Legeżyńską 2 v. Kurkiewicz (1914–1983) i Annę Irenę po mężu Michalską (1922–2014)[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mieczysław Korzeniewski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-06-20].
  2. Mieczysław Korzeniewski [online], geni_family_tree [dostęp 2022-06-20] (pol.).
  3. M.P. z 1932 r. nr 193, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  4. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 34.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]