Apostilleverdrag

Lande wat die verdrag onderteken (lede van die Haagse Konferensie vir Internasionale Privaatreg)

Lande wat die verdrag onderteken het (nielede van die HCCH)

Partye waarvoor die konvensie nie in werking getree het nie

Die Haagse Verdrag tot Afskaffing van die Vereiste van Wettiging van Buitelandse Openbare Aktes, die Apostilleverdrag of die Apostillekonvensie, is ’n internasionale verdrag wat deur die Haagse Konferensie vir Internasionale Privaatreg opgestel is. Dit spesifiseer die wyses waarop ’n dokument wat in een van die ondertekenaarlande vir regsdoeleindes gesertifiseer kan word in elk van die ander ondertekenaarlande. ’n Sertifisering onder die voorwaardes van die verdrag word ’n apostille (van Latyn post illa en dan Frans ’n kanttekening) of Haagse Apostille genoem.^[1] die dokument. Indien die verdrag tussen twee lande geld, is ’n apostille genoegsaam om ’n dokument se geldigheid te sertifiseer, en verwyder dit die behoefte aan dubbele sertifisering deur eers die land van oorsprong, en dan die land van ontvangs.

Prosedure

Apostilles is ’n aanhangsel tot Bevoegde Owerhede wat deur die regering van die staat wat ’n ondertekenaar van die verdrag is.^[2] ’n Lys van hierdie owerhede word deur die Haagse Konferensie vir Internasionale Privaatreg bewaar. Voorbeelde van aangewese owerhede is ambassades, ministeries, howe of (plaaslike) regerings. In Suid-Afrika is die Direkteur-generaal van die Departement van Internasionale Betrekkinge en Samewerking die bevoegde owerheid.^[3] In die Verenigde State is die Staatsekretaris en sy verteenwoordigers van elke staat gewoonlik bevoegde owerhede. In die Verenigde Koninkryk word alle apostilles deur die Buitelandse- en Statebondburo in Milton Keynes uitgegee.^[4]

Om vir ’n apostille in aanmerking te kom, moet ’n dokument eers deur ’n amptenaar wat deur die bevoegde owerheid erken word, uitgereik of gesertifiseer word. In die Amerikaanse deelstaat Vermont, hou die Staatsekretaris proewe van alle notarisse publiek sodat dokumente wat genotariseer is, in aanmerking kom vir apostilles.^[5] Insgelyks is howe in Nederland geskik om ’n apostille direk op alle munisipale burgerlikestatusdokumente te plaas. In sommige gevalle word tussensertifiserings vereis deur die land waarin die dokument sy oorsprong het alvorens dit vir ’n apostille in aanmerking kan kom. In New York Stad word die Kantoor vir Bevolkingsdokumente (wat onder meer geboortesertifikate uitreik) nie direk deur die New Yorkse Staatsekretaris erken nie.^[6] Gevolglik moet die stadsklerk se handtekening deur die munisipale klerk van New York Distrik gesertifiseer word sodat die geboortesertifikaat vir ’n apostille in aanmerking kan kom.^[7]^[8] In Japan word alle amptelike dokumente in Japannees uitgereik; die Departement van Buitelandse Sake kan dan ’n apostille vir hierdie dokumente uitreik^[9] In Indië kan die apostillesertifisering van die Departement van Eksterne Sake in Nieu-Delhi^[10] verkry word nadat dit deur die regering van die Indiese staat waar die dokument uitgereik is (vir opvoedingsdokumente) geoutentiseer is.

Belanghebbende lande van die konvensie

117 lande is belanghebbend by die konvensie en dit is van krag in alle lidlande van die Europese Unie en elk behalwe nege lede van die Haagse Konferensie vir Internasionale Privaatreg.

Land	Inwerkingtreding	Apostille nie erken in	Kommentaar
Albanië	9 Mei 2004	België (tot 2015), Duitsland (tot 2016), Griekeland (tot 2018), Italië (tot 2011) en Spanje (tot 2017).
Andorra	31 Desember 1996
Antigua en Barbuda	1 November 1988
Argentinië	18 Februarie 1988	Kosovo
Armenië	14 Oktober 1994	Kosovo
Australië	16 Maart 1995
Azerbeidjan	2 Maart 2005	Duitsland, Hongarye (tot 2005), Kosovo, Nederland (tot 2010)
Bahamas	10 Julie 1973
Bahrein	31 Desember 2013
Barbados	30 November 1966
Belarus	31 Mei 1992	Kosovo
België	9 Februarie 1973	Albanië (tot 2015), Dominikanse Republiek, Indië (tot 2008), Kirgisië, Liberië, Mongolië, Tadjikistan, Tunisië, Oekraïne (tot 2004), Oesbekistan
Belize	11 April 1993
Bolivië	7 Mei 2018
Bosnië en Herzegowina	6 Maart 1992
Botswana	30 September 1966
Brasilië	14 Augustus 2016
Broenei	3 Desember 1987
Bulgarye	29 April 2001
Burundi	13 Februarie 2015	Oostenryk, Tsjeggiese Republiek, Duitsland, Pole
Kaap Verde	13 Februarie 2010
Chili	30 Augustus 2016
Colombia	30 Januarie 2001
Cookeilande	30 April 2005
Costa Rica	14 Desember 2011
Denemarke	26 Desember 2006		Nie van toepassing op Groenland en die Faroëreilande nie
Dominica	3 November 1978
Dominikaanse Republiek	30 Augustus 2009	Oostenryk, België, Duitsland en Nederland (tot 2017)
Duitsland	13 Februarie 1966	Albanië (tot 2016), Azerbeidjan, Burundi, Dominikaanse Republiek, Georgië (tot 2010), Indië, Kosovo, Kirgisië, Liberië, Moldowa, Mongolië, Marokko, Paraguay, Peru (tot 2014), Filippyne, Tadjikistan, Tunisië, Oekraïne (tot 2010) en Oesbekistan
Ecuador	2 April 2005
El Salvador	31 Mei 1996
Estland	30 September 2001
Fidji	10 Oktober 1970
Finland	26 Augustus 1986	Filippyne
Frankryk	24 Januarie 1965
Georgië	14 Mei 2007	Duitsland (tot 2010), Kosovo en Griekeland (tot 2015)
Grenada	7 April 2002
Griekeland	18 Mei 1985	Albanië (tot 2018), Georgië (tot 2015), Kosovo, Kirgisië, Mongolië, Peru, Tunisië, Oesbekistan
Guatemala	18 September 2017
Guyana	18 April 2019
Honduras	30 Desember 2004
Hongarye	18 Januarie 1973	Azerbeidjan (tot 2005)
Hongkong	25 April 1965		Die konvensie is nog van toepassing op Hongkong ten spyte van die oordrag van soewereiniteit oor Hongkong op 1 Julie 1997.^[11]
Ierland	9 Maart 1999
Indië	14 Julie 2005	België (tot 2008), Finland (tot 2009), Duitsland,^[12] Nederland (tot 2008), Spanje (tot 2008), Kosovo
Israel	14 Augustus 1978	Kosovo
Italië	11 Februarie 1978	Albanië (tot 2011)
Japan	27 Julie 1970
Kasakstan	30 Januarie 2001
Kosovo	14 Julie 2016	Argentinië, Armenië, Austria, Azerbeidjan, Belarus, Duitsland, Georgië, Griekeland, Indië, Israel, Mauritius, Nicaragua, Meksiko, Moldowa, Namibië, Paraguay, Peru, Pole, Rusland, Roemenië, Serwië, Siprus, Sjina (vir Hongkong en Macau), Slowakye, Spanje, Oekraïne, Oesbekistan, Venezuela
Kroasië	8 Desember 1991
Kirgisië	31 Julie 2011	België, Duitsland, Griekeland en Oostenryk
Letland	30 Januarie 1996
Lesotho	4 Desember 1966
Liberië	8 Februarie 1996	België, Duitsland, en die Verenigde State (tot 2015)
Liechtenstein	17 September 1972
Litaue	19 Julie 1997
Luxemburg	3 Junie 1979
Macau	4 Februarie 1969	Kosovo	Die konvensie is nog van toepassing op Macau ten spyte van die oordrag van soewereiniteit oor Macau op 20 Desember 1999.^[11]
Noord-Masedonië	17 November 1991
Malawi	2 Desember 1967
Malta	3 Maart 1968
Marokko	14 Augustus 2016	Duitsland
Marshalleilande	14 Augustus 1992
Mauritius	12 Maart 1968	Kosovo
Meksiko	14 Augustus 1995	Kosovo
Moldowa	16 Maart 2007	Duitsland en Kosovo
Monaco	31 Desember 2002
Mongolië	31 Desember 2009	België, Duitsland, Finland, Griekeland en Oostenryk
Montenegro	3 Junie 2006
Namibië	30 Januarie 2001	Kosovo
Nederland	8 Oktober 1965	Azerbeidjan (tot 2010), Dominikaanse Republiek (tot 2017), Indië (tot 2008)	Aruba, Curaçao, Nederland en Sint Maarten
Nieu-Seeland	22 November 2001
Nicaragua	14 Mei 2013	Kosovo
Niue	2 Maart 1999
Noorweë	29 Julie 1983
Oekraïne	22 Desember 2003	België (tot 2004), Griekeland (tot 2010) en Kosovo
Oesbekistan	15 April 2012	België, Duitsland, Griekeland, Kosovo en Oostenryk
Oman	30 Januarie 2012
Oostenryk	13 Januarie 1968	Burundi, Dominikaanse Republiek, Kosovo, Kirgisië, Mongolië, Filippyne, Tadjikistan, Tunisië, Oesbekistan
Panama	4 Augustus 1991
Paraguay	30 Augustus 2014^[13]	Duitsland, Kosovo
Peru	30 September 2010	Duitsland (tot 2014), Griekeland, Kosovo
Filippyne	14 Mei 2019	Finland, Duitsland, Oostenryk
Pole	14 Augustus 2005	Kosovo
Portugal	4 Februarie 1969
Roemenië	13 Maart 2001	Kosovo
Rusland	31 Mei 1992
St. Kitts en Nevis	14 Desember 1994
St. Lucia	31 Julie 2002
Sint Vincent en die Grenadines	27 Oktober 1979
Samoa	13 September 1999
San Marino	13 Februarie 1995
São Tomé en Príncipe	13 September 2008
Serwië	27 April 1992	Kosovo	Bekragtig as Joego-Slawië
Seychelle	31 Maart 1979
Siprus	30 April 1973	Kosovo
Slowakye	18 Februarie 2002	Kosovo
Slowenië	25 Junie 1991
Spanje	25 September 1978	Albanië, Indië (tot 2008) en Kosovo
Suid-Afrika	30 April 1995
Suid-Korea	14 Julie 2007
Suriname	25 November 1975
eSwatini	6 September 1968
Swede	1 Mei 1999
Switserland	11 Maart 1973
Tadjikistan	31 Oktober 2015
Tonga	4 Junie 1970
Trinidad en Tobago	14 Julie 2000
Tsjeggiese Republiek	16 Maart 1999
Tunisië	30 Maart 2018	België, Duitsland, Griekeland, Oostenryk
Turkye	29 September 1985
Verenigde Koninkryk	24 Januarie 1965		Sluit Britse Kroongebiede en Britse oorsese gebiede in
Verenigde State	15 Oktober 1981	Liberië (tot 2015)
Uruguay	14 Oktober 2012
Vanuatu	30 Julie 1980
Venezuela	16 Maart 1999	Kosovo
Ysland	27 November 2004