Άγιος Φανούριος
| Άγιος Φανούριος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7ος αιώνας |
| Eορτασμός αγίου | 27 Αυγούστου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Περίοδος ακμής | 8ος αιώνας[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άγιος Φανούριος είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ιστορική ύπαρξή του δεν ήταν γνωστή στους Συναξαριστές μέχρι τον 14ο αιώνα, ή κατ' άλλους μέχρι τον 15ο αιώνα, οπότε και ενευρέθη εικόνισμά του, στο νησί της Ρόδου.[2] Σύμφωνα με αυτή την ζωγραφισμένη παράσταση, ο Άγιος φορούσε στρατιωτικά ρούχα και υπέστη 12 μαρτύρια.[3] Ωστόσο, υπάρχει επίσης η υπόθεση από ερευνητές ότι η απεικόνισή του ομοιάζει με αυτή του Αγίου Γεωργίου, με την οποία φαίνεται να έχει αρκετές ομοιότητες.
Από την εύρεση της εικόνας θεωρείται προστάτης του νησιού της Ρόδου. Γρήγορα μάλιστα η φήμη του ως αγίου απλώθηκε στα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την Κρήτη, τη Χίο, τη Λέσβο, την Πάτρα και τον υπόλοιπο ελληνικό χώρο. Σήμερα, υπάρχουν πολλές εκκλησίες κτισμένες στο όνομά του.
Η μνήμη του τιμάται και πανηγυρίζεται κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου. Την παραμονή της εορτής του συνηθίζεται η ετοιμασία ενός νηστίσιμου γλυκίσματος, της Φανουρόπιτας.
Λαογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η παρετυμολογική παρήχηση[4] του ονόματός του με το φαίνω, δηλαδή φανερώνω, τον έκανε γνωστό στη λαϊκή παράδοση ως τη μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα χαμένα ή θα έφερνε κάτι που επιθυμούν. Γι’ αυτό στις εικόνες παριστάνεται να κρατά στο χέρι αναμμένο κερί.[5]
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί φτιάχνουν μια νηστίσιμη πίτα την εορταστική του ημέρα, την φανουρόπιτα, για να τους φανερώσει ο άγιος απολεσθέντα αντικείμενα, την τύχη των ανύπανδρων κοριτσιών ακόμα και εργασία στους ανέργους, και διάφορα άλλα. Η πίτα είναι μικρή και στρογγυλή και όσο τη φτιάχνουν συνηθίζεται να έχουν μια λαμπάδα αναμμένη. Γίνεται με συγκεκριμένο αριθμό νηστίσιμων υλικών, και αφού διαβαστεί και κοπεί σε σαράντα κομμάτια μοιράζεται στους πιστούς.
Μολονότι ο βίος του αγίου Φανουρίου δεν έχει καμία σχέση με την θεατρική τέχνη, είναι προστάτης άγιος των καραγκιοζοπαιχτών, ακριβώς επειδή τους φανερώνει δουλειές. Υπήρχε και λάβαρο του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών με την απεικόνιση του αγίου Φανουρίου, το οποίο δυστυχώς δεν διασώζεται σήμερα παρά μόνο σε μεταπολεμικό ασπρόμαυρο φωτογραφικό υλικό, με τους παλιούς καραγκιοζοπαίχτες Νίκο Ζαβραδινό, Κώστα Μάνο, Τάκη Μελλίδη, Μήτσο Μώρο, Ανδρέα Νικητόπουλο και Σωτήρη Σπαθάρη. Ο τελευταίος εικονίζεται καθιστός κάτω από το λάβαρο.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άγγελος Ακοτάντος, αγιογράφος του 15ου αιώνα
- Φανουρόπιτα
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1150414154. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Χρήστος Τσολακίδης, Αγιολόγιο, σελ. 759
- ↑ «Άγιος Φανούριος : Η εικόνα με τα μαρτύρια του και η θαυματουργική εύρεση της στη Ρόδο | Ορθοδοξία». Ορθοδοξία | orthodoxiaonline. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020.
- ↑ Ο Άγιος Φανούριος Αρχειοθετήθηκε 2014-08-16 στο Wayback Machine. www.churchofcyprus.org.cy
- ↑ «Γιατί ο Άγιος Φανούριος εμφανίζεται στις εικόνες με ένα κερί; | ΕΡΕΥΝΑ». Ορθοδοξία | orthodoxiaonline. 26 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2020.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τσολακίδης, Χρήστος (2001). Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας. Αθήνα: Χ.Δ. Τσολακίδης.