Εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου (Παρίσι)
Συντεταγμένες: 48°51′48″N 2°20′42″E / 48.86333°N 2.34500°E
| Εκκλησία Σαιντ-Εστάς | |
|---|---|
| Église Saint-Eustache | |
 | |
 | |
 | |
| Είδος | εκκλησία[1][2] |
| Αρχιτεκτονική | Γοτθική τέχνη |
| Διεύθυνση | 2 Impasse Saint-Eustache |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°51′48″N 2°20′42″E |
| Θρήσκευμα | Καθολικισμός[3] |
| Θρησκευτική υπαγωγή | ρωμαιοκαθολική αρχιεπισκοπή του Παρισιού |
| Διοικητική υπαγωγή | Αλ[2] και 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τοποθεσία | Παρίσι |
| Χώρα | Γαλλία[1][2] |
| Έναρξη κατασκευής | 1532 |
| Ιδιοκτήτης | Δήμος του Παρισιού[1] |
| Μήκος | 105 μέτρα |
| Υλικά | Saint-Leu stone |
| Προστασία | κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1862)[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου στο Παρίσι είναι ένας ναός στο 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Παρισιού. Το σημερινό κτίριο χτίστηκε μεταξύ των ετών 1532 και 1632. Βρισκόμενος κοντά στη μεσαιωνική αγορά του Παρισιού (Λε Αλ και την οδό Μοντοργκέιλ, ο Άγιος Ευστάθιος αποτελεί παράδειγμα ενός μείγματος πολλαπλών αρχιτεκτονικών ρυθμών. Η δομή του κτιρίου είναι γοτθική, ενώ η εσωτερική διακόσμηση και άλλες λεπτομέρειες είναι αναγεννησιακού και κλασικού ρυθμού.[4]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εκκλησία βρίσκεται στην περιοχή Λε Αλ, που κάποτε αποτελούσε τη μεγαλύτερη αγορά τροφίμων της Γαλλίας. Η ιστορία του πηγαίνει πίσω στο 13ο αιώνα. Το 1213 χτίστηκε εκεί ένα μικρό παρεκκλήσι, αφιερωμένο στην Αγία Αγνή, μιας Ρωμαίας μάρτυρα.[5] Το μικρό παρεκκλήσι χρηματοδοτήθηκε από τον Ζαν Αλέ, έναν έμπορο του Λε Αλ ο οποίος εισέπραττε φόρους επί της πώλησης καλαθιών ψαριών ως αποπληρωμή δανείου προς τον βασιλιά Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας.[6] Ο ναός εξελίχθηκε σε ενοριακή εκκλησία της περιοχής Λε Αλ το 1223, ενώ το 1303 μετονομάστηκε σε Άγιος Ευστάθιος.[6] Η εκκλησία αφιερώθηκε στον Άγιο Ευστάθιο, έναν Ρωμαίο στρατηγό του 2ου αιώνα μ.Χ., ο οποίος κάηκε, μαζί με την οικογένειά του, επειδή είχε ασπαστεί το Χριστιανισμό. Ο λόγος της μετονομασίας αφορούσε την απόκτηση κειμηλίων του μάρτυρα από δωρεά του Αββαείου του Αγίου Διονυσίου.[7]
Η κατασκευή της σημερινής εκκλησίας άρχισε το 1532 και συνεχίστηκε μέχρι το 1632. Το 1637 καθαγιάστηκε από τον Ζαν-Φρανσουά ντε Γκοντί, Αρχιεπίσκοπο του Παρισιού.[5]
Μερικοί από τους αρχιτέκτονες που συνδέονται με την κατασκευή της εκκλησίας περιλαμβάνουν τον Πιερ Λεμερσιέ, ο γιος του Νικολά Λεμερσιέ και ο γαμπρός του Νικολά Σαρλ Νταβίντ.[8][9][10] Η προσθήκη δύο παρεκκλησιών το 1655 έθεσε σε σοβαρό κίνδυνο τη δομική ακεραιότητα της εκκλησίας, επιβάλλοντας την κατεδάφιση της πρόσοψης, η οποία ανοικοδομήθηκε το 1754 υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Ζαν Μανσάρ ντε Ζουί.[7]
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, η εκκλησία, όπως και οι περισσότερες εκκλησίες στο Παρίσι, βεβηλώθηκε και λεηλατήθηκε. Έκλεισε για τη χριστιανική λατρεία το 1793 και μετατράπηκε για ένα διάστημα σε αχυρώνα. Άνοιξε εκ νέου το 1795, με σημαντικές ζημιές να παρατηρούνται τόσο στο κτίριο όσο και στα έπιπλά του.[7] Το κτίριο υπέστη κι άλλες ζημιές από μία πυρκαγιά το 1844.[6] Ο αρχιτέκτονας Βικτόρ Μπαλτάρ διεύθυνε την πλήρη αποκατάσταση του κτιρίου το διάστημα 1846-1854, συμπεριλαμβανομένου του οργάνου, του άμβωνα, της αγίας τράπεζας και της επισκευής των έργων ζωγραφικής της εκκλησίας.[7]
Η εκκλησία πυρπολήθηκε κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Παρισινής Κομμούνας το 1871, με την πρόκληση ζημιών στο υπερώο, τις αντηρίδες και τη νότια πρόσοψη.[6][7] Η πρόσοψη αναστηλώθηκε το διάστημα 1928-1929.[7]
Το 1969, η αγορά Λε Αλ του Παρισιού μετεγκαταστάθηκε στο Ρενζίς, τροποποιώντας σημαντικά τη γειτονιά της εκκλησίας του Αγίου Ευσταθίου.[11] Το Λε Αλ εξελίχθηκε σε ένα εμπορικό κέντρο και κομβικό σημείο για τις περιφερειακές μεταφορές, ενώ η εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου παραμένει μέχρι σήμερα ορόσημο της περιοχής και πλήρως λειτουργική εκκλησία.[7]
Πολλοί διάσημοι Παριζιάνοι είναι συνδεμένοι με την εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας πραγματοποίησε την Πρώτη κοινωνία του εκεί το 1649.[7] Ο Καρδινάλιος Ρισελιέ, η Ζαν Αντουανέτ Πουασόν (Μαρκησία ντε Πομπαντούρ) και ο Μολιέρος όλοι τους βαπτίστηκαν εκεί. Ο Μολιέρος μάλιστα παντρεύτηκε στον Άγιο Ευστάθιο το 1662.[12] Εκεί έγινε και η κηδεία της μητέρας του Μότσαρτ.[13] Άλλες κηδείες που πραγματοποιήθηκαν στον Άγιο Ευστάθιο περιλαμβάνουν τη βασίλισσα Άννα της Αυστρίας, το στρατιωτικό ήρωα Τουρέν και τον ηγέτη της Γαλλικής Επανάστασης Μιραμπώ.[13] Στο ναό βρίσκονται οι τάφοι της συγγραφέως Μαρί ντε Γκουρνέ, του πολιτικού Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ, του ηθοποιού Τιμπέριο Φιορίλι, του ζωγράφου Ζαν-Μαρκ Νατιέ και του συνθέτη Ζαν Φιλίπ Ραμώ.[14]
Το 2019, η Λειτουργία του Πάσχα, η οποία ήταν προγραμματισμένη να διεξαχθεί στην Παναγία των Παρισίων τελέσθηκε στον Άγιο Ευστάθιο, εξαιτίας της πυρκαγιάς που έπληξε τον καθεδρικό ναό της πόλης.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12181. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Patrimoine artistique - Eglise Saint Eustache» (στα γαλλικά). Eglise Saint Eustache. http://www.saint-eustache.org/histoire-et-patrimoine/patrimoine-artistique/. Ανακτήθηκε στις 2020-04-16.
- ↑ 5,0 5,1 «Paroisse Saint-Eustache - Histoire et Patrimoine» (στα γαλλικά). Eglise Saint Eustache. http://www.saint-eustache.org/histoire-et-patrimoine/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-16.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Saint-Eustache». www.nicolaslefloch.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 «Histoire de l'église» (στα γαλλικά). Eglise Saint Eustache. http://www.saint-eustache.org/histoire-et-patrimoine/histoire-de-leglise/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-16.
- ↑ Sturgis, Russell (1901). A Dictionary of Architecture and Building, Volume II. New York: Macmillan. σελ. 739.
- ↑ Sturgis, Russell (1901). A Dictionary of Architecture and Building, Volume II. New York: Macmillan. σελ. 738.
- ↑ Sturgis, Russell (1901). A Dictionary of Architecture and Building, Volume I. New York: Macmillan. σελ. 749.
- ↑ «Rungis Market over time - Rungis Market» (στα αγγλικά). Rungis Market. https://www.rungisinternational.com/en/about-us/gastronomic-heritage/rungis-market-over-time/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-16.
- ↑ Goldsby, Robert W. (1 Απριλίου 2012). Molière on Stage: What's So Funny? (στα Αγγλικά). Anthem Press. ISBN 9780857289421.
- ↑ 13,0 13,1 «Histoire de l'église» (στα γαλλικά). Eglise Saint Eustache. http://www.saint-eustache.org/histoire-et-patrimoine/histoire-de-leglise/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-17.
- ↑ «Marie DE GOURNAY : Biographie, Tombe, Citations, Forum... - JeSuisMort.com». JeSuisMort.com (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2018.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ayers, Andrew (2004). The Architecture of Paris. Stuttgart: Axel Menges. ISBN 9783930698967.
- A.-M. Sankovitch (2015). The Church of Saint-Eustache in the Early French Renaissance (= Architectura Moderna, 12). Turnhout. ISBN 978-2-503-55514-0.
