Καρκίνος του στομάχου

καρκίνος στομάχου
Αδενοκαρκίνωμα του στομάχου
Ειδικότητα	ογκολογία και γαστρεντερολογία
Ταξινόμηση
ICD-10	C16
ICD-9	151.9
OMIM	137215
DiseasesDB	12445
eMedicine	med/845
MeSH	D013274

Ο γαστρικός καρκίνος, συνήθως καλούμενος καρκίνος του στομάχου, μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε μέρος του στομαχιού και μπορεί να διαδοθεί σε όλο το στομάχι και σε άλλα όργανα, ιδιαίτερα τον οισοφάγο, τους πνεύμονες, τους λεμφαδένες και το συκώτι. Ο καρκίνος στομάχου προκαλεί περίπου 800.000 θανάτους παγκοσμίως τον χρόνο.

Σημάδια και συμπτώματα

Ο καρκίνος στομάχου είναι συχνά ασυμπτωματικός ή προκαλεί μη συγκεκριμένα συμπτώματα στα αρχικά στάδιά του. Ο καρκίνος έχει φθάσει συχνά σε ένα προχωρημένο στάδιο (βλ. κατωτέρω), πολύ πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων, κάτι που αποτελεί έναν από τους κύριους λόγους για την ανεπαρκή πρόγνωσή του. Ο καρκίνος στομάχου μπορεί να προκαλέσει τα ακόλουθα σημάδια και συμπτώματα:

Στάδιο 1 (πρόωρο)

• Δυσπεψία ή μια αίσθηση καψίματος (καούρα)

Ενδοσκοπική εικόνα του plastica linitis, ενός είδους καρκίνου του στομάχου που προσβάλλει ολόκληρο το στομάχι

• Απώλεια όρεξης, ειδικά για το κρέας
• Κοιλιακές ενοχλήσεις

Στάδιο 2 (μέσο)

• Αδυναμία και κούραση
• Φούσκωμα του στομαχιού, συνήθως μετά από γεύματα

Στάδιο 3 (τελικό)

• Κοιλιακός πόνος στην ανώτερη κοιλία
• Ναυτία και περιστασιακός εμετός
• Διάρροια ή δυσκοιλιότητα
• Απώλεια βάρους
• Αιμορραγία (αίμα εμετού ή κατοχή του αίματος στα κόπρανα) στην οποία το αίμα θα εμφανιστεί μαύρο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία.
• Δυσφαγία: Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα μπορεί να υποδηλώνει έναν καρδιακό όγκο ή την επέκταση του γαστρικού όγκου μέσα στον οισοφάγο.

Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτά μπορούν να είναι συμπτώματα και άλλων προβλημάτων, όπως ένας στομαχικός ιός, ένα γαστρικό έλκος ή τροπικές άφθες.

Ενδοσκοπική εικόνα πρώιμου σταδίου καρκίνου του στομάχου

Αίτια

Η μόλυνση από το ελικοβακτήριο του πυλωρού πιστεύεται ότι είναι η κυριότερη αιτία του καρκίνου του στομάχου ενώ η αυτοάνοση ατροφική γαστρίτιδα, η εντερική μεταπλασία και διάφοροι γενετικοί παράγοντες σχετίζονται με αυξημένα επίπεδα κινδύνου. Το Merck Manual υποστηρίζει ότι η διατροφή δεν παίζει κανέναν ρόλο στη δημιουργία του καρκίνου του στομάχου. Παρ' όλα αυτά, η αμερικανική αντικαρκινική εταιρία συνοψίζει τους ακόλουθους διατροφικούς κινδύνους, και προστατευτικούς παράγοντες για τον καρκίνο του στομάχου: «καπνιστά φαγητά, παστό ψάρι και κρέας, και τα λαχανικά τουρσί (εμφανίζονται να αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου). Τα νιτρικά και τα νιτρώδη είναι ουσίες που συναντώνται συχνά στα παστά κρέατα. Είναι δυνατό αυτές να μετατραπούν από συγκεκριμένα βακτήρια, όπως το ελικοβακτήριο του πυλωρού, σε συστατικά που έχει βρεθεί ότι προκαλούν καρκίνο του στομάχου σε ζώα. Από την άλλη πλευρά, η βρώση φρέσκων φρούτων και λαχανικών που περιέχουν αντιοξειδωτικές βιταμίνες (όπως η A και η C) φαίνεται να μειώνουν τον κίνδυνο του καρκίνου του στομάχου». Ένα άρθρο τον Δεκέμβριο του 2009 στο American Journal of Clinical Nutrition διαπίστωσε μια στατιστικώς σημαντική αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ της υιοθέτησης μεσογειακής διατροφής και καρκίνου του στομάχου.

Αναλυτικότερα, το ελικοβακτήριο του πυλωρού είναι ο κυριότερος παράγοντας κινδύνου στο 65-80% τα των περιπτώσεων γαστρικού καρκίνου, αλλά μόνο για το 2% αυτών των μολύνσεων. Περίπου 10% των περιπτώσεων δείχνουν γενετική προδιάθεση. Κάποιες μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση φτέρης και σπόρων συσχετίζεται με την εμφάνιση καρκίνου του στομάχου, αν και η αιτιολογία δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί.

Μια πολύ σημαντική και αποτρέψιμη αιτία καρκίνου του στομάχου είναι το κάπνισμα. Το κάπνισμα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης γαστρικού καρκίνου, από 40% αύξηση κινδύνου για ήπιους καπνιστές μέχρι 82% αύξηση για χρόνιους καπνιστές, κίνδυνος που είναι διπλάσιος αυτού για τους μη καπνιστές. Οι καρκίνοι του στομάχου εξαιτίας του καπνίσματος συμβαίνουν κυρίως στο άνω τμήμα του στομάχου, κοντά στον οισοφάγο. Μια άλλη αιτία που έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής είναι η κατανάλωση αλκοόλ. Το αλκοόλ ως αιτία καρκίνου μαζί με το κάπνισμα ως αιτία καρκίνου αυξάνουν παράλληλα και τον κίνδυνο ανάπτυξης και άλλων καρκίνων. Ο καρκίνος του στομάχου φαίνεται να δείχνει προτίμηση στους άρρενες, καθώς για κάθε ένα θήλυ προσβάλλονται τρία αρσενικά. Τα οιστρογόνα μπορούν να προστατεύσουν τις γυναίκες έναντι του καρκίνου αυτού. Ένα πολύ μικρό ποσοστό διάχυτου τύπου καρκίνων του στομάχου θεωρείται ότι έχει γενετικό υπόβαθρο. Ο κληρονομικός διάχυτος καρκίνος του εντέρου (HDGC) έχει πρόσφατα αναγνωριστεί και η έρευνα συνεχίζεται. Παρ' όλα αυτά, οι επιλογές γενετικού ελέγχου και θεραπείας είναι ήδη διαθέσιμες στις οικογένειες σε κίνδυνο. Κάποιοι ερευνητές διαπίστωσαν συσχέτιση μεταξύ ανεπάρκειας ιωδίου, βρογχοκήλης ανεπαρκούς σε ιώδιο και καρκίνου του στομάχου - αναφέρθηκε επίσης μείωση των περιστατικών θανάτου μετά από εφαρμογή αποτελεσματικής προφύλαξης. Ο προτεινόμενος μηχανισμός δράσης έχει ως εξής: ιόντα ιωδίου μπορεί να δράσουν στη γαστρική mucosa ως αντιοξειδωτικά μειώνοντας τα εγχύματα τα οποία αποτοξινώνουν τις δηλητηριώδεις δραστικές ρίζες οξυγόνου, όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου.

Διάγνωση

Για να βρει την αιτία των συμπτωμάτων, ο γιατρός ζητά το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, κάνει μια σωματική εξέταση και μπορεί να παραγγείλει και εργαστηριακές μελέτες. Ο ασθενής μπορεί επίσης να υποβληθεί σε μια ή όλες τις ακόλουθες εξετάσεις:

• Γαστροσκοπική εξέταση. Διαγνωστική μέθοδος. Περιλαμβάνει την εισαγωγή μιας φωτογραφικής μηχανής οπτικών ινών στο στομάχι για να το απεικονίσει.
• Ακτινογραφία βαρίου.
• Μαγνητική τομογραφία. Μπορεί να αποκαλύψει τον γαστρικό καρκίνο, αλλά είναι πιό χρήσιμη στο να καθορίζει την εισβολή στους παρακείμενους ιστούς ή την παρουσία διάδοσης στους τοπικούς λεμφαδένες.

Ο ανώμαλος ιστός που εντοπίζεται σε μια γαστροσκοπική εξέταση θα αναλυθεί από χειρουργό ή γαστρεντερολόγο. Αυτός ο ιστός στέλνεται έπειτα σε ένα παθολόγο για ιστολογική εξέταση με μικροσκόπιο για να ελέγξει την παρουσία καρκινωδών κυττάρων. Μια βιοψία, με την επόμενη ιστολογική ανάλυση, είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος να επιβεβαιωθεί η παρουσία κυττάρων καρκίνου.

Διάφορες γαστροσκοπικές μορφές έχουν αναπτυχθεί και ανιχνεύουν τον βλεννογόνο με μια χρωστική ουσία που τονίζει τη δομή κυττάρων και μπορεί να προσδιορίσει τους τομείς της δυσπλασίας. Η ενδοκυτταροσκοπία χρησιμοποιεί την υψηλή ενίσχυση για να απεικονίσει την κυτταρική δομή για να καθορίσει καλύτερα τους τομείς της δυσπλασίας. Άλλες γαστροσκοπικές μορφές όπως η οπτική τομογραφία συνοχής δοκιμάζονται επίσης για παρόμοιες εφαρμογές.

Διάφορες δερματικές καταστάσεις συνδέονται με το γαστρικό καρκίνο. Η υπερπλασία του δέρματος, συχνά της μασχάλης και του βουβώνα, γνωστής ως acanthosis nigricans, συνδέεται με τους ενδοκοιλιακούς καρκίνους όπως ο γαστρικός καρκίνος. Άλλες δερματικές εκδηλώσεις του γαστρικού καρκίνου είναι η tripe palms (μια σκουρόχρωμη υπερπλασία του δέρματος) και η leser-Trelat, η οποία είναι η γρήγορη ανάπτυξη των κακώσεων του δέρματος γνωστή ως σεβορεϊκή κεράτωση.

Διάφορες εξετάσεις αίματος μπορούν επίσης να γίνουν, όπως η πλήρης αρίθμηση αίματος (CBC) για τη διάγνωση αναιμίας.

Κακό έως μετρίως διαφοροποιημένο αδενοκαρκίνωμα του στομάχου

Ιστοπαθολογία

Το γαστρικό αδενοκαρκίνωμα είναι ένας κακοήθης επιθηλιακός όγκος, που προέρχεται από το επιθήλιο του γαστρικού mucosa. Οι καρκίνοι στομάχου είναι συντριπτικά αδενοκαρκινώματα (90%). Ιστολογικά, υπάρχουν δύο σημαντικοί τύποι γαστρικών αδενοκαρκινωμάτων (ταξινόμηση Lauren): εντερικός τύπος ή διάχυτος τύπος. Τα αδενοκαρκινώματα τείνουν να εισβάλουν επιθετικά στον γαστρικό τοίχο, διεισδύοντας στον μυϊκό βλεννογόνο και το υποβλεννογόνο. Τα εντερικά κύτταρα όγκων αδενοκαρκινωμάτων τύπων περιγράφουν τις ανώμαλες σωληνοειδείς δομές, τις πολλαπλάσιες μονάδες λούμεν και το μειωμένο stroma. Συχνά, συνδέει την εντερική μεταπλασία με τον γειτονικό βλεννογόνο. Ανάλογα με την αδενική αρχιτεκτονική, το αδενοκαρκίνωμα μπορεί να παρουσιάσει 3 βαθμούς διαφοροποίησης: καλά, μέτρια και κακώς διαφοροποιημένο. Τα διάχυτα κύτταρα αδενοκαρκινωμάτων είναι μη κολλώδη και εκκρίνουν τη βλέννα που παραδίδεται στον διάμεσο χώρο παράγοντας τις μεγάλες ομάδες βλέννας/κολλοειδούς (οπτικά «κενά» διαστήματα). Είναι κακώς διαφοροποιημένο. Εάν η βλέννα παραμένει μέσα στο καρκινικό κύτταρο, ωθεί τον πυρήνα στην περιφέρεια . Περίπου 5% των γαστρικών κακοηθιών είναι λεμφώματα (MALTomas, ή λέμφωμα MATL). Καρκινοειδείς και στρωματικοί όγκοι μπορεί επίσης να εμφανιστούν.

Στάδια

Γαστρικό καρκίνωμα τύπου σφραγιστικού δαχτυλιδιού

Εάν τα καρκινικά κύτταρα βρίσκονται στο δείγμα ιστού, το επόμενο βήμα είναι η εξακρίβωση της έκτασης της ασθένειας. Οι διάφορες εξετάσεις καθορίζουν εάν ο καρκίνος έχει διαδοθεί και, σε αυτή την περίπτωση, ποια μέρη του σώματος επηρεάζονται. Επειδή ο καρκίνος στομάχου μπορεί να διαδοθεί στο συκώτι, το πάγκρεας, και άλλα όργανα κοντά στο στομάχι καθώς επίσης και στους πνεύμονες, οι γιατροί μπορούν να διατάξουν ανίχνευση CT, ανίχνευση PET, ενδοσκοπικό έλεγχο υπερήχου ή άλλες εξετάσεις για να ελέγξουν αυτές τις περιοχές. Οι εξετάσεις αίματος για τους δείκτες όγκων, όπως το καρκινοεμβρυϊκό αντιγόνο (CEA) και το αντιγόνο υδατανθράκων (CA) μπορούν να πραγματοποιηθούν, καθώς τα επίπεδά τους συσχετίζουν στην έκταση της μετάστασης, ειδικά στο συκώτι, και το ποσοστό θεραπείας.

Απεικόνιση γαστρικού αδενοκαρκινώματος και εντερικής μεταπλασίας

Η διάγνωση μπορεί να μην είναι πλήρης μέχρι τη χειρουργική επέμβαση. Ο χειρουργός αφαιρεί τους κοντινούς λεμφαδένες και ενδεχομένως τα δείγματα του ιστού από άλλες περιοχές στην κοιλία για την εξέταση από παθολόγο.

Αντιμετώπιση

Όπως με κάθε καρκίνο, η θεραπεία είναι προσαρμοσμένη να ταιριάζει στις ανάγκες κάθε μεμονωμένου ατόμου και εξαρτάται από το μέγεθος, τη θέση και την έκταση του όγκου, το στάδιο της ασθένειας και τη γενική κατάσταση υγείας. Ο καρκίνος του στομάχου είναι δύσκολο να θεραπευτεί εκτός αν βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο (πριν αυτή αρχίσει να εξαπλώνεται). Δυστυχώς, λόγω του ότι ο πρώιμος καρκίνος του στομάχου προκαλεί λίγα συμπτώματα, η νόσος είναι συνήθως προχωρημένη όταν γίνει η διάγνωση. Η θεραπεία για τον καρκίνο του στομάχου μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία και/ή ακτινοθεραπεία. Νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις, όπως η βιολογική θεραπεία και βελτιωμένες μέθοδοι χρήσης των τρεχουσών μεθόδων βρίσκονται υπό μελέτη σε κλινικές δοκιμές. Το συζευγμένο αντίσωμα-φάρμακο IMGN242 είναι στη φάση ΙΙ των κλινικών δοκιμών. Υπάρχει ένα γνωστό λαϊκό γιατροσόφι ότι, δηλαδή, η κατανάλωση πιπεριάς jalapeno καθημερινά μπορεί να μειώσει τον πόνο του καρκίνου του στομάχου. Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μειώνει τα γαστρικά οξέα στο στομάχι και βοηθά στην εγκαθίδρυση τοπικής αναισθησίας στα τοιχώματα του στομαχικού βλεννογόνου.

Χειρουργική

Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο κοινή θεραπεία. Ο χειρουργός αφαιρεί μέρος ή το σύνολο του στομάχου, καθώς και τους γύρω λεμφαδένες, με βασικό στόχο την άρση όλου του καρκίνου και ένα μια μικρή μοίρα του παρακείμενου φυσιολογικού ιστού. Ανάλογα με την έκταση της εισβολής και την εντόπιση του όγκου, η χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την αφαίρεση τμήματος του εντέρου ή του παγκρέατος. Οι όγκοι στο κάτω μέρος του στομάχου μπορεί να απαιτούν διαδικασία Billroth I ή II Billroth.

Η ενδοσκοπική χειρουργική εκτομή του βλεννογόνου (EMR) είναι μια θεραπεία για τον πρωτογενή καρκίνο του στομάχου (όγκων που περιλαμβάνουν μόνο τον βλεννογόνο), που έχει πρωτοπορήσει στην Ιαπωνία, αλλά είναι επίσης διαθέσιμη στις Ηνωμένες Πολιτείες σε μερικά κέντρα. Στη διαδικασία αυτή, ο όγκος, σε συνδυασμό με την εσωτερική επένδυση του στομάχου (βλεννογόνος), αφαιρείται από το τοίχωμα του στομάχου χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό καλώδιο βρόχου μέσω του ενδοσκοπίου. Το πλεονέκτημα είναι ότι είναι πολύ μικρότερη επέμβαση από ό,τι είναι η αφαίρεση του στομάχου. Ενδοσκοπική υποβλεννογόνια ανατομή (ΕΑΑ) είναι μια παρόμοια τεχνική που πρωτοστάτησε στην Ιαπωνία, κατά την οποία γίνεται εκτομή τμήματος μιας μεγάλης περιοχής του βλεννογόνου. Αν η παθολογοανατομική εξέταση του δείγματος εκτομή δείχνει ατελή εκτομή ή βαθιά εισβολή από τον όγκο, ο ασθενής θα χρειαστεί επίσημη χειρουργική επέμβαση στο στομάχι.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι σήμερα θεραπευτικές σε λιγότερο από το 40% των περιπτώσεων, και, σε περιπτώσεις μεταστάσεων, μπορεί να εξυπηρετούν μόνο ανακουφιστικούς σκοπούς.

Χημειοθεραπεία

Η χρήση της χημειοθεραπείας για τη θεραπεία του καρκίνου του στομάχου δεν έχει σταθερά και προβλέψιμα αποτελέσματα. Δυστυχώς, ο καρκίνος του στομάχου δεν έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτά τα φάρμακα, και η χημειοθεραπεία, όταν χρησιμοποιείται, στοχεύει στην παρηγορητική μείωση του μεγέθους του όγκου, την ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου και την αύξηση του χρόνου επιβίωσης. Μερικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του καρκίνου του στομάχου είναι τα εξής: 5-FU (φθοριοουρακίλη) ή αναλογική καπεσιταμπίνη της, BCNU (καρμουστίνη), μεθυλο-CCNU (Semustine), και δοξορουμπικίνη (αδριαμυκίνη), καθώς και Μιτομυκίνη C, και πιο πρόσφατα σισπλατίνη και TAXOTERE, τα οποία και χρησιμοποιούνται σε διάφορους συνδυασμούς. Τα σχετικά οφέλη αυτών των διαφορετικών φαρμάκων, αυτοτελή και σε συνδυασμό, δεν είναι σαφή. Κλινικοί ερευνητές έχουν εξετάσει τα οφέλη που δίνει η χρήση της χημειοθεραπείας πριν από τη χειρουργική επέμβαση για να συρρικνωθεί ο όγκος, ή ως συμπληρωματική θεραπεία μετά τη χειρουργική επέμβαση για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων που παραμένουν. Η συνδυασμένη θεραπεία με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία έχει κάποια δραστηριότητα σε ορισμένα μετεγχειρητικά σενάρια. Για ασθενείς που υπερεκφράζουν το HER2 και έχουν μεταστατικό γαστρικό ή αδενοκαρκίνωμα της γαστροοισοφαγικής συμβολής, που δεν έχουν λάβει προηγούμενη θεραπεία για τη μεταστατική τους νόσο, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ χορήγησε έγκριση (Οκτώβριος 2010) για την τραστουζουμάμπη (Herceptin, Genentech, Inc) στο συνδυασμό με σισπλατίνη και φθοριοπυριμιδίνη (καπεσιταμπίνη ή 5-φθοριοουρακίλη). Αυτό βασίζεται στη βελτίωση της διάμεση συνολικής επιβίωσης (OS) των 2,5 μηνών [36] με τραστουζουμάμπη και χημειοθεραπεία σε σύγκριση με σκέτη χημειοθεραπεία (BO18255 δοκιμή ToGA). Ο συνδυασμός του Herceptin με τη χημειοθεραπεία για τη θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου του στομάχου επίσης εγκρίθηκε από τις ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές (Ιανουάριος 2010). Οι γιατροί έχουν επίσης δοκιμάσει την έγχυση των αντικαρκινικών φαρμάκων απευθείας στην κοιλιακή χώρα, συχνά με θερμά διαλύματα της φαρμακευτικής αγωγής (ενδοπεριτοναϊκή υπερθερμικής χημειοδιαπότιση).

Ακτινοβολία

Η θεραπεία με ακτινοβολία (ονομάζεται επίσης ακτινοθεραπεία) είναι η χρήση υψηλής ενέργειας ακτίνες για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων και να την αναχαίτιση της ανάπτυξής τους. Όταν χρησιμοποιείται, είναι γενικά σε συνδυασμό με χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία ή μόνο με χημειοθεραπεία σε περιπτώσεις όπου το άτομο δεν είναι σε θέση να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση από τον πόνο ή την απόφραξη με τη συρρίκνωση του όγκου και πρακτικά για την ανακούφιση από ανίατη ασθένεια.

Πολυτροπική θεραπεία

Ενώ οι προηγούμενες μελέτες της πολυτροπικής θεραπείας (συνδυασμός χειρουργικής επέμβασης, χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας) έδωσαν μικτά αποτελέσματα, η μελέτη της Διακομματικής Ομάδας 0116 (SWOG 9008) έδειξε όφελος επιβίωσης με συνδυασμό χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας σε ασθενείς με μη μεταστατικό, παντελώς αφαιρεθέντα γαστρικό καρκίνο. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν μετά τη χειρουργική επέμβαση για την τυπική ομάδα των μαρτύρων και μόνο ή στην ομάδα μελέτης της συνδυασμένης χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας. Εκείνοι στην ομάδα μελέτης που έλαβαν χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία επέζησαν κατά μέσο όρο 36 μήνες, σε σύγκριση με 27 μήνες της ομάδας των μαρτύρων.

Επιδημιολογία

Ο καρκίνος του στομάχου είναι ο τέταρτος πιο συχνός καρκίνος παγκοσμίως, με 930.000 περιπτώσεις οι οποίες διαγνώστηκαν το 2002. Πρόκειται για μια ασθένεια με υψηλό ποσοστό θνησιμότητας (~ 800.000 ανά έτος) που την καθιστά τη δεύτερη πιο κοινή αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Είναι πιο συχνή στους άνδρες και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αντιπροσωπεύει περίπου το 2% (25.500 περιπτώσεις) του συνόλου των νέων περιστατικών καρκίνου ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είναι πιο συχνή σε άλλες χώρες. Είναι ο επικρατέστερος τύπος καρκίνου στην Κορέα, με το 20,8% των κακοήθων νεοπλασμάτων.

Μετάσταση εμφανίζεται στο 80-90% των ατόμων με καρκίνο του στομάχου, με ένα εξάμηνο ποσοστό επιβίωσης της τάξεως του 65% σε αυτούς που διαγνώστηκε σε πρώιμο στάδιο και λιγότερο από το 15% σε αυτούς που διαγνώστηκε σε προχωρημένα στάδια.

Ένας στους 50 ασθενείς όλων των ηλικιών που αναζητούν ιατρική βοήθεια για ρέψιμο και δυσπεψία έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του στομάχου. Από τα 10 εκατομμύρια ανθρώπων στην Τσεχία, μόνο 3 νέες περιπτώσεις καρκίνου του στομάχου διαγνώστηκαν το 1999 σε άτομα κάτω των 30 ετών. Άλλες μελέτες δείχνουν ότι λιγότερο από το 5% των καρκίνων του στομάχου συμβαίνουν σε άτομα κάτω των 40 ετών με το 81,1% αυτού του 5% στην ηλικιακή ομάδα από 30 έως 39 και με το 18,9% στην ηλικιακή ομάδα των 20 - 29. Για την Ταϊβάν η θνησιμότητα ήταν 11,75 ανά 100.000 (1996).

Σε άλλα ζώα

Το στομάχι είναι ένα μυϊκό όργανο του γαστρεντερικού σωλήνα που κρατά τα τρόφιμα και ξεκινά τη διαδικασία της πέψης με έκκριση γαστρικού οξέος. Οι πιο κοινές μορφές καρκίνου του στομάχου είναι αδενοκαρκινώματα, αλλά έχουν αναφερθεί και άλλες ιστολογικές μορφές. Τα συμπτώματα ποικίλλουν, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν έμετο (ειδικά αν υπάρχει αίμα), απώλεια βάρους, αναιμία και ανορεξία. Οι κοπρανώδεις μάζες ενδέχεται να είναι σκούρες και πισσώδεις εκ φύσεως.

Προκειμένου να διαπιστωθεί αν ο καρκίνος είναι παρών στο στομάχι, ειδικές ακτίνες Χ και κοιλιακό υπερηχογράφημα μπορούν να γίνουν. Η γαστροσκόπηση, μια εξέταση που χρησιμοποιεί ένα όργανο που λέγεται ενδοσκόπιο για να εξετάσει το στομάχι, είναι ένα χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο που μπορεί επίσης να λαμβάνει δείγματα από την ύποπτη μάζα για ιστοπαθολογική ανάλυση για να επιβεβαιώσει ή να αποκλείσει τον καρκίνο.

Η πιο σαφής μέθοδος διάγνωσης του καρκίνου είναι μέσα από ανοικτή χειρουργική βιοψία. Οι περισσότεροι όγκοι του στομάχου είναι κακοήθεις με ενδείξεις μετάστασης στους λεμφαδένες ή το συκώτι, κάνοντας τη θεραπεία δύσκολη. Εκτός από το λέμφωμα, η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο συχνή θεραπευτική επιλογή για τους καρκίνους του στομάχου, αλλά συνδέεται με σημαντικούς κινδύνους.

Πηγές

• "Cancer (Fact sheet N°297)". World Health Organization. February 2009. Retrieved 2009-05-11.
• Tumors of the GI Tract at Merck Manual of Diagnosis and Therapy Professional Edition
• Καρκίνος στομάχου και μοριακή βιολογία.
• Buckland, G.; Agudo, A.; Lujan, L.; Jakszyn, P.; Bueno-De-Mesquita, Η B.; Palli, D.; Boeing, H.; Carneiro, F. et al. (2009). "Adherence to a Mediterranean diet and risk of gastric adenocarcinoma within the European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition (EPIC) cohort study". American Journal of Clinical Nutrition 91 (2): 381–90. doi:10.3945/ajcn.2009.28209. PMID 20007304.
• "Proceedings of the fourth Global Vaccine Research Forum". Initiative for Vaccine Research team of the Department of Immunization, Vaccines and Biologicals. WHO. April 2004. Retrieved 2009-05-11. "Epidemiology of Helicobacter pylori and gastric cancer…"
• Lee, Hyuk-Joon; Yang, Han-Kwang; Ahn, Yoon-Ok (2002). "Gastric cancer in Korea". Gastric Cancer 5 (3): 177–82. doi:10.1007/s101200200031. PMID 12378346
• Alonso-Amelot ME, Avendaño M (March 2002). "Human carcinogenesis and bracken fern: a review of the evidence". Current Medicinal Chemistry 9 (6): 675–86. PMID 11945131. Retrieved 2009-06-20.
• Nomura, Abraham; Grove, John S.; Stemmermann, Grant N.; Severson, Richard K. (1990). "Cigarette smoking and stomach cancer.". Cancer research 50 (21): 7084. PMID 2208177.
• Trédaniel, Jean; Boffetta, Paolo; Buiatti, Eva; Saracci, Rodolfo; Hirsch, Albert (August 1997). "Tobacco smoking and gastric cancer: Review and meta-analysis". International Journal of Cancer 72 (4): 565–73. doi:10.1002/(SICI)1097-0215(19970807)72:4<565::AID-IJC3>3.0.CO;2-O. PMID 9259392.
• Shimazu, T.; Tsuji, I.; Inoue, M.; Wakai, K.; Nagata, C.; Mizoue, T.; Tanaka, K.; Tsugane, S. et al. (2008). "Alcohol Drinking and Gastric Cancer Risk: An Evaluation Based on a Systematic Review of Epidemiologic Evidence among the Japanese Population". Japanese Journal of Clinical Oncology 38 (1): 8–25. doi:10.1093/jjco/hym152. PMID 18258712.
• Sung, N Y; Choi, K S; Park, E C; Park, K; Lee, S Y; Lee, A K; Choi, I J; Jung, K W et al. (2007). "Smoking, alcohol and gastric cancer risk in Korean men: the National Health Insurance Corporation Study". British Journal of Cancer 97 (5): 700–4. doi:10.1038/sj.bjc.6603893. PMC 2360367. PMID 17637680.
• Milton S. Hershey Medical Center Αρχειοθετήθηκε 2010-06-14 στο Wayback Machine.
• Chandanos, Evangelos (December 2007) (PDF). Estrogen in the development of esophageal and gastric adenocarcinoma (Doctoral thesis). Karolinska Institutet. ISBN 978-91-7357-370-2.
• Brooks-Wilson, A R; Kaurah, P; Suriano, G; Leach, S; Senz, J; Grehan, N; Butterfield, YS; Jeyes, J et al. (2004). "Germline E-cadherin mutations in hereditary diffuse gastric cancer: assessment of 42 new families and review of genetic screening criteria". Journal of Medical Genetics 41 (7): 508–17. doi:10.1136/jmg.2004.018275. PMC 1735838. PMID 15235021.
• Venturi, S; Venturi, A; Cimini, D; Arduini, C; Venturi, M; Guidi, A (1993). "A new hypothesis". European Journal of Cancer Prevention 2 (1): 17–23. doi:10.1097/00008469-199301000-00004. PMID 8428171.
• Venturi, S; Venturi, M (1999). "Iodide, thyroid and stomach carcinogenesis: evolutionary story of a primitive antioxidant?". European Journal of Endocrinology 140 (4): 371–2. doi:10.1530/eje.0.1400371. PMID 10097259.
• Venturi, S; Donati, FM; Venturi, A; Venturi, M; Grossi, L; Guidi, A (2000). "Role of iodine in evolution and carcinogenesis of thyroid, breast and stomach". Advances in clinical pathology: the official journal of Adriatic Society of Pathology 4 (1): 11–7. PMID 10936894.
• Abnet, Christian C.; Fan, Jin-Hu; Kamangar, Farin; Sun, Xiu-Di; Taylor, Philip R.; Ren, Jian-Song; Mark, Steven D.; Zhao, Ping et al. (2006). "Self-reported goiter is associated with a significantly increased risk of gastric noncardia adenocarcinoma in a large population-based Chinese cohort". International Journal of Cancer 119 (6): 1508–10. doi:10.1002/ijc.21993. PMID 16642482.
• Behrouzian, R; Aghdami, N (2004). "Urinary iodine/creatinine ratio in patients with stomach cancer in Urmia, Islamic Republic of Iran". Eastern Mediterranean health 10 (6): 921–4. PMID 16335780.
• Gulaboglu, Mine; Yildiz, Leyla; Celebi, Fehmi; Gul, Mustafa; Peker, Kemal (2005). "Comparison of iodine contents in gastric cancer and surrounding normal tissues". Clinical Chemistry and Laboratory Medicine 43 (6): 581–4. doi:10.1515/CCLM.2005.101. PMID 16006252.
• Gołkowski, Filip; Szybiński, Zbigniew; Rachtan, Jadwiga; Sokołowski, Andrzej; Buziak-Bereza, Monika; Trofimiuk, MałGorzata; Hubalewska-Dydejczyk, Alicja; Przybylik-Mazurek, Elwira et al. (2007). "Iodine prophylaxis—the protective factor against stomach cancer in iodine deficient areas". European Journal of Nutrition 46 (5): 251–6. doi:10.1007/s00394-007-0657-8. PMID 17497074.
• Inoue, Haruhiro; Kudo, Shin-ei; Shiokawa, Akira (2005). "Technology Insight: laser-scanning confocal microscopy and endocytoscopy for cellular observation of the gastrointestinal tract". Nature Clinical Practice Gastroenterology & Hepatology 2 (1): 31–7. doi:10.1038/ncpgasthep0072. PMID 16265098.
• Pentenero, M.; Carrozzo, M.; Pagano, M.; Gandolfo, S. (2004). "Oral acanthosis nigricans, tripe palms and sign of leser-trelat in a patient with gastric adenocarcinoma". International Journal of Dermatology 43 (7): 530–2. doi:10.1111/j.1365-4632.2004.02159.x. PMID 15230897.
• Kumar; et al. (2010). Pathologic Basis of Disease (8th ed.). Saunders Elsevier. p. 784. ISBN 978-1-4160-3121-5.
• "Detailed Guide: Stomach Cancer Treatment Choices by Type and Stage of Stomach Cancer". American Cancer Society. 2009-11-03.
• Guy Slowik (2009-10). "What Are The Stages Of Stomach Cancer?". ehealthmd.com.
• "Detailed Guide: Stomach Cancer: How Is Stomach Cancer Staged?". American Cancer Society. http://uninettunouniversity.academia.edu/SOFIAARTEMI/Papers/1733658/_Management and Sanitation of the Workers in ChemotherapeuticDepartmentsName: Sophia A. ArtemiYear: 2011
• Paterson, HM; McCole, D; Auld, CD (2006). "Impact of open-access endoscopy on detection of early oesophageal and gastric cancer 1994–2003: population-based study". Endoscopy 38 (5): 503–7. doi:10.1055/s-2006-925124. PMID 16767587.
• Crane, S. J.; Locke, G. R.; Harmsen, W. S.; Zinsmeister, A. R.; Romero, Y.; Talley, N. J. (2008). "Survival Trends in Patients With Gastric and Esophageal Adenocarcinomas: A Population-Based Study". Mayo Clinic Proceedings 83 (10): 1087–1094. doi:10.4065/83.10.1087. PMC 2597541. PMID 18828967.
• Heise, Katy; Bertran, E; Andia, ME; Ferreccio, C (2009). "Incidence and survival of stomach cancer in a high-risk population of Chile". World Journal of Gastroenterology 15 (15): 1854–1862. doi:10.3748/wjg.15.1854. PMC 2670413. PMID 19370783.
• Antibody Drug Conjugates: A Marriage of Biologics and Small Molecules
• Goff LW, Papadopoulos K, Posey JA, Phan AT, et al. (2009). "A phase II study of IMGN242 (huC242-DM4) in patients with CanAg-positive gastric or gastroesophageal (GE) junction cancer". J Clin Oncol 27 (Suppl). abstr e15625.
• Soetikno, R.; Kaltenbach, T; Yeh, R; Gotoda, T (2005). "Endoscopic Mucosal Resection for Early Cancers of the Upper Gastrointestinal Tract". Journal of Clinical Oncology 23 (20): 4490–8. doi:10.1200/JCO.2005.19.935. PMID 16002839.
• Scartozzi, Mario; Galizia, Eva; Verdecchia, Lorena; Berardi, Rossana; Antognoli, Stefania; Chiorrini, Silvia; Cascinu, Stefano (2007). "Chemotherapy for advanced gastric cancer: across the years for a standard of care". Expert Opinion on Pharmacotherapy 8 (6): 797–808. doi:10.1517/14656566.8.6.797. PMID 17425475.
• Bang YJ, Van Cutsem E, Feyereislova A, et al. (August 2010). "Trastuzumab in combination with chemotherapy versus chemotherapy alone for treatment of HER2-positive advanced gastric or gastro-oesophageal junction cancer (ToGA): a phase 3, open-label, randomised controlled trial". Lancet 376 (9742): 687–97. doi:10.1016/S0140-6736(10)61121-X. PMID 20728210.
• "Bogota hospital offers hope to patients with advanced abdominal cancers". Colombia Reports. 16 March 2011. Discussion of use of intraperoneal hyperthermic chemotherapy [HIPEC]. Accessed 10 April 2011.
• MacDonald, John S.; Smalley, Stephen R.; Benedetti, Jacqueline; Hundahl, Scott A.; Estes, Norman C.; Stemmermann, Grant N.; Haller, Daniel G.; Ajani, Jaffer A. et al. (2001). "Chemoradiotherapy after Surgery Compared with Surgery Alone for Adenocarcinoma of the Stomach or Gastroesophageal Junction". New England Journal of Medicine 345 (10): 725–30. doi:10.1056/NEJMoa010187. PMID 11547741.
• "WHO Disease and injury country estimates". World Health Organization. 2009. Retrieved Nov. 11, 2009.
• Parkin, D. M.; Bray, F.; Ferlay, J.; Pisani, P. (2005). "Global Cancer Statistics, 2002". CA: A Cancer Journal for Clinicians 55 (2): 74–108. doi:10.3322/canjclin.55.2.74. PMID 15761078. 41.^ "Are the number of cancer cases increasing or decreasing in the world?". WHO Online Q&A. WHO. 1 April 2008. Retrieved 2009-05-11.
• "Stomach cancer symptoms: Cancer Research UK". CancerHelp UK. 2007-06-15. Retrieved 2009-05-11.
• Simsa J, Leffler J, Hoch J, Linke Z, Pádr R (2004). "Gastric cancer in young patients—is there any hope for them?" (PDF). Acta Chirurgica Belgica 104 (6): 673–6. PMID 15663273. Retrieved 2009-06-20.
• "Gastric Cancer in Young Adults". Revista Brasileira de Cancerologia 46 (3). Jul/Ago/Set 2000.
• Withrow SJ, MacEwen EG, ed (2001). Small Animal Clinical Oncology (3rd ed.). W.B. Saunders Company.