Marceline Desbordes-Valmore

Membrecoj
Membrecoj	Académie des sciences, belles-lettres et arts de Lyon (en) (asociita ano) (1835–) vd

Honorigoj
Honorigoj	(1859) Prix Lambert (en) ; vd

**Marceline Desbordes-Valmore**
Marceline Desbordes-Valmore
Persona informo
	Marceline Desbordes-Valmore
Naskonomo	Marceline-Félicité-Joséphine Desbordes
Naskiĝo	20-an de junio 1786; en Douai
Morto	23-an de julio 1859 (73-jaraĝa); en Parizo
Tombo	Tombejo de Montmartre vd
Etno	Francoj vd
Lingvoj	franca • angla vd
Ŝtataneco	Francio vd
Subskribo
Memorigilo
Familio
Patro	Antoine-Félix Desbordes (en) vd
Patrino	Catherine Desbordes (en) vd
Edz(in)o	Prosper Valmore (en) (1817–) vd
Amkunulo	Jacques-Louis Lacour (en) (1805–1806) vd
Infanoj	Louisa Desbordes (en) ; ( Jacques-Louis Lacour (en) ); Marie-Eugène Desbordes (fr) ; ( ); Junie Valmore (en) ; ( Prosper Valmore (en) ); Hippolyte Desbordes-Valmore (en) ; ( Prosper Valmore (en) ); Ondine Valmore (en) ; ( Prosper Valmore (en) ); Inès Valmore (fr) ; ( Prosper Valmore (en) ) vd
Profesio
Okupo	poeto ; aktoro ; verkisto ; operkantisto ; teatra aktoro vd
Laborkampo	Poezio, prozo kaj teatro vd
Honorigoj
Honorigoj	(1859) Prix Lambert (en) ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Académie des sciences, belles-lettres et arts de Lyon (en) (asociita ano) (1835–) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Marceline DESBORDES-VALMORE (naskiĝinta la 20-an de junio 1786 en Douai, mortinta la 23-an de julio 1859 en Parizo) estis Franca verkistino kaj kantistino.

Vivo

Marceline-Félicité-Josèphe Desbordes estis la filino de la sukcesa pentristo Félix Desbordes kaj de ties edzino Catherine Lucas. Sian infanecon influaĉis malfacila familia situacio ĉar pro la Franca revolucio la patro pli kaj pli malriĉiĝis. Por plibonigi la situacion financan de la familio la patrino decidis peti helpon al riĉa parenco en Gvadelupo sur la Malgrandaj Antiloj. Kiam ili alvenis tie, tiu parenco estas netrovebla. Estis flava febro kaj sklavaj protestoj (kaj violenta represio). Ŝia patrino mortis je la malsano. Suferante je flava febro la 16-jaraĝulino revenis patrujen sole.

Desbordes dediĉis sin je muziko kaj komencis karieron kiel kantistono kaj aktorino. la renkonto de la belga-franca komponisto André-Ernest-Modeste Grétry en la 1805-a jaro ebligis dungon ĉe la pariza Komika operejo. En 1813 ŝi venis ĉe Teatrejon Odéon kaj en 1815 al la brusela Reĝa Monteatro. Ŝi mem verkis ankaŭ por scenejoj kun malgranda sukceso.^[1]

Inter 1808 kaj 1810 ŝi havis ekstergeedzecan rilaton kun Henri de Latouche: ilia kuna infano mortis en 1816. La duan fojon nuptita estis ŝi ekde 1817 kun la aktoro Prosper Lanĉantin Valmore, kun kiu ŝi ankaŭ prezentis sin samsceneje. Tuŝite per la malsukceso de la propraj teatraĵoj oni vere devis puŝegi ŝin eldoni poemojn siajn: finfine jam la unua volumo de 1819 furoris. En 1823 ŝi malekaktorinis kreonte ĝismorte diligente aliajn librojn kun poeziaĵoj: inter la publikigoj ŝi faris longajn paŭzojn. Kun Lanchantin Valmore havis ŝi kvar infanojn, el kiuj nur unu postvivis ŝin.

Graveco

Verkoj ŝiaj, aparte la poemoj, senvualigas karakteron de tre bonkora, delikatsenta kaj la vivema virino kiu ja suferis momentojn komplikajn dumvive. La temaro enhavas patrinecon (ŝi nombriĝas inter la malmulto da virinoj poetaj kiuj verkis prie tiom akurate), amon, amikecon, infanecon, dion, ensociajn maljustojn (ekz. okaze de la Ribelo de la Kanusoj en Liono dum la jaroj 1831/34).

Charles Baudelaire kaj Paul Verlaine - la lastan estis atentiginta pri ŝi Arthur Rimbaud - admiris la harmonion, aŭtentikecon, muzikecon kaj senperecon de ŝiaj poeziaĵoj. Ja, oni taksis ŝin la plej grava lirikistino franclingva de la 19-a jarcento. Eldonis verkojn ŝiajn ankaŭ Bertrand Guégan.

Verkoj

Élégies et romances (1819)
Élégies et Poésies nouvelles (1825)
Poésies Inédites (1830)
Les pleurs (1833)
Pauvres fleurs (1839)
Bouquets et prières (1843)
Poésies inédites (1860, postmorte)

Tradukoj en la germanan:

Stefan Zweig, Marceline Desbordes-Valmore. Das Lebensbild einer Dichterin (1927; antologio kun poemoj, leteroj, autobiografiaj fragmentoj)
Marceline Desbordes-Valmore: Die erste Liebe / Le premier amour. Ausgewählte Gedichte (französisch / deutsch) Antauparolo kaj traduko de Karl Schwedhelm. ISBN 3-89086-812-6.
Marceline Desbordes-Valmore: Domenica. Geschichte einer Sängerin. Traduko kaj postparolo de Joachim Schultz. Frankfurt/Main: Insel, 2000, ISBN 3-458-34406-3.

Referencoj

↑ Antonius Lux (eld.): Große Frauen der Weltgeschichte. Tausend Biographien in Wort und Bild. Sebastian Lux Verlag, Munkeno 1963, p. 127.

Literaturo

Jutta Rosenkranz: „Mein Herz ist wahrhaftig und aufrichtig.“ Marceline Desbordes-Valmore. In: "Zeile für Zeile mein Paradies." Bedeutende Schriftstellerinnen. 18 Porträts. Piper, München 2014 ISBN 978-3-492-30515-0
Giorgia Sogos: Le biografie di Stefan Zweig tra "Geschichte e Psychologie". Firenze University Press, 2013 ISBN 978-88-6655-508-7
Giorgia Sogos: Die Biographie über Marceline Desbordes-Valmore: ein Vorläufer zur "Marie Antoinette" und zur "Maria Stuart" Stefan Zweigs. In: Stefan Zweig, der Kosmopolit. Studiensammlung über seine Werke und andere Beiträge. Eine kritische Analyse. Free Pen Verlag, Bonn 2017 ISBN 978-3-945177-43-3 p. 91–100
Stefan Zweig: Marceline Desbordes-Valmore. Das Lebensbild einer Dichterin, Insel, Leipzig 1927

Eksteraj ligiloj

Marceline Desbordes-Valmore en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kategorio Marceline Desbordes-Valmore en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Prie ĉe Vikifontaro
Informoj pri Marceline Desbordes-Valmore en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
Kelkaj poemoj liaj france Arkivigite je 2009-03-03 per la retarkivo Wayback Machine
Biografio de la poetino fare de Stefan Zweig

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Marceline Desbordes-Valmore en la germana Vikipedio.

[1] Antonius Lux (eld.): Große Frauen der Weltgeschichte. Tausend Biographien in Wort und Bild. Sebastian Lux Verlag, Munkeno 1963, p. 127.

[1]