Saĥarino

Plata kemia strukturo de la Saĥarino

Tridimensia kemia strukturo de la Saĥarino

Blankaj kristaloj de natria Saĥarino.

Alternativa(j) nomo(j)

E954

C₇H₅NO₃S

Merck Index

15,8445

Fizikaj proprecoj

Aspekto

kristalblanka solidaĵo

183,181 g·mol⁻¹

0,828g cm⁻³

228 °C

1,6

Akvo:3,45 g/L

17000 mg/kg (buŝe)

Sekurecaj Indikoj

Riskoj

R40 R51 R62 R63 R68

Sekureco

S24 S25 S41

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

Xn
Noca por la sano

T
Toksa

GHS Damaĝo Piktogramo

GHS Signalvorto

Damaĝa substanco

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H302, H311, H315, H331, H332, H341, H351, H361, H400

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P201, P202, P261, P264, P270, P271, P273, P280, P281, P301+312, P302+352, P304+312, P304+340, P308+313, P311, P312, P321, P330, P332+313, P361, P362, P363, P391, P403+233, P405, P501^[1]

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Saĥarino aŭ sakarino (E 954) estas sintezita dolĉigaĵo, kiu estis malkovrita en 1878 far kemiisto Constantin Fahlberg (1850-1910).

Saĥarino estas 500-oble pli dolĉa ol sukero. Ĝi havas kelkfoje amaran postan guston kaj oni ofte miksas ĝin kun ciklamato, taŭmatino aŭ ksilitolo. Saĥarino ne kaŭzas karion. Ĉe samtempa gluto kun medikamentoj, saĥarino povas damaĝe kaŭzi vezikmukan haŭton. Oni uzas ĝin en porka furaĝo kiel apetitekscitilon.

Ĝi estas rapide sorbata en la homa korpo kaj estas sekreciata en urino (dum unu diurno estas eligata pli ol 90 %). Ĝi estas tiel fakte kalori-libera kaj uzeblas ankaŭ por diabetaj produktoj.

Saĥarino estas produktata kemie el tolueno aŭ ftalata acido.