|
Vidu ankaŭ (ĉiuj lingvoj): -а, a-, a, A
|
| Kazo
|
Ununombro
|
Plurnombro
|
| Nominativo
|
-a
|
-aj
|
| Akuzativo
|
-an
|
-ajn
|
- montras ke vorto estas adjektivo, se la radikalo jam estas adjektiva tiam la -a estas balasta, sed se la radikalo estas neadjektiva, la finaĵo -a adjektivigas ĝin
- pseŭdo-finaĵo de iuj adjektivoj el la tabelvortoj (ia, kia, tia, ĉia, nenia)
- La adjektiva -a kaj substantiva -o de Esperanto venas el la inseksa -a kaj maskla -o de la itala lingvo, kiuj havas malsamajn signifojn. Sed la Esperanta aranĝo trovas paralelon ĉe la itala frazo la mano destra "la mano dekstra".
 | Derivaĵoj |
- finaĵo kiu kreas triapersonan posedan rilaton (unu posedanto, unu posedaĵo) ria, lia, ŝia, ĝia
- Egy tárgya → Aĵo estas lia.
- Neki van háza → Ŝi havas domon.
 | Samsencaĵoj |
- (uzataj post vokaloj) -ja, -va
 | Esprimoj (parolturnoj) |
- -nak/-nek van -a (= havi)
- IFA: a
- sufikso per kiu oni nomas nombran kolektivon (sur la radikalo de nombro)
- vokalo por la sonharmonia referenco al la vortoj, kiuj finiĝas per "a"
-a ( sv , UF )
- sufikso kiu kreas verbojn el substantivoj, aŭ verbojn el sensignifa radiko
- dans -> dansa
- danci -> danco
ryk -> ryka
- sensignifa -> fumi
- sufikso kiu kreas lingvonomojn
- indonesisk -> indonesiska
- indonezia -> indonezia lingvo; (la) indonezia
- fleksia sufikso kiu kreas pluralon kaj difinan formon de adjektivoj
- stor -> stora
- granda -> grandaj; la granda
 | Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
Vortfaradoj kun U "-a" (11)
-a ( sv , UF )
