Edukira joan

Martin Luther King

Aldatu loturak
Artikulu hau Wikipedia guztiek izan beharreko artikuluen zerrendaren parte da
Wikipedia, Entziklopedia askea

Martin Luther King

(1964)
Ahotsa
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMichael King Jr.
JaiotzaAtlanta, 1929ko urtarrilaren 15a
Herrialdea Ameriketako Estatu Batuak
Talde etnikoaafro-amerikarra
HeriotzaMemphis, 1968ko apirilaren 4a (39 urte)
Hobiratze lekuaMartin Luther King Jr. National Historical Park (en) Itzuli
Heriotza moduagiza hilketa: bala zauria
HiltzaileaJames Earl Ray
Familia
AitaMartin Luther King Sr.
AmaAlberta Williams King
Ezkontidea(k)Coretta Scott King  (1953ko ekainaren 18a -  1968ko apirilaren 4a)
Seme-alabak
Haurrideak
Familia
Hezkuntza
HeziketaCandler School of Theology (en) Itzuli
Boston University School of Theology (en) Itzuli
David T. Howard High School (en) Itzuli
Washington High School (en) Itzuli
Morehouse College (en) Itzuli
(1944 - 1948) Artean graduatu : soziologia
Crozer Theological Seminary (en) Itzuli
(1948 - 1951) Bachelor of Divinity (en) Itzuli
Bostongo Unibertsitatea
(1951 - 1955eko ekainaren 5a) Doktoretza : systematic theology (en) Itzuli
Hezkuntza-mailaDoktoretza
Tesi zuzendariaLotan Harold DeWolf (en) Itzuli
Hizkuntzakingelesa
Jarduerak
Jarduerakartzaina, predikaria, eskubide zibilen aldeko ekintzailea, giza eskubideen aldeko ekintzailea, bakearen aldeko aktibista, bakezalea, idazlea, politikaria eta iritzi-kazetaria
Altuera168,9 zentimetro
Enplegatzailea(k)Dexter Avenue Baptist Church (en) Itzuli
Ebenezer Baptist Church (en) Itzuli
Vrije Universiteit Amsterdam
Jasotako sariak
InfluentziakReinhold Niebuhr, Howard Thurman (en) Itzuli, Walter Rauschenbusch (en) Itzuli, Henry David Thoreau eta Mohandas Karamchand Gandhi
KidetzaArteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Southern Christian Leadership Conference (en) Itzuli
Alpha Phi Alpha (en) Itzuli
Progressive National Baptist Convention (en) Itzuli
MugimenduaEskubide zibilen mugimendua
Indarkeria eza
labor movement in the United States (en) Itzuli
Afroamerikarren eskubide zibilen aldeko mugimendua
Santutegia
Martin Luther King Jr. Day (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaBaptismoa
thekingcenter.org
IMDB: nm0455052 IBDB: 90464
Last fm: Martin+Luther+King,+Jr. Musicbrainz: 80f23097-a035-4409-84d7-7caa855f53a8 Discogs: 465585 IMSLP: Category:King_Jr.,_Martin_Luther Allmusic: mn0000861285 Find a Grave: 582 Edit the value on Wikidata

Martin Luther King, Jr. (Michael King Jr.; 1929ko urtarrilaren 15a - 1968ko apirilaren 4a) Estatu Batuetako ministro kristaua eta aktibista izan zen. 1955etik 1968an erail zuten arte, Eskubide Zibilen Mugimenduko bozeramaile eta buru agerikoena bilakatu zen. King ezaguna da eskubide zibilak indarkeriarik gabe eta desobedientzia zibilaren bidez aurrera ateratzen saiatu zelako, bere kristau sinesmenean eta Mahatma Gandhiren indarkeriarik gabeko aktibismoan inspiratuta.

King 1955eko Montgomeryko autobusen aurkako boikotaren buruzagia izan zen, eta geroago Hegoaldeko Kristau Buruzagitzako Konferentziako (Southern Christian Leadership Conference, SCLC) lehen presidente bihurtu zen. Georgia estatuko Albany hirian segregazioaren aurkako 1962ko borroka antzuaren buru izan zen, eta 1963ko indarkeriarik gabeko protestak antolatzen lagundu zuen Birminghamen, Alabaman. 1963ko Washingtonerako martxa antolatzen lagundu zuen, eta bertan "Amets bat dut” (I Have a Dream) hitzaldi ospetsua eskaini zuen Lincoln Memorialaren eskailera-mailan.

1964ko urriaren 14an, Kingek Bakearen Nobel Saria irabazi zuen arrazakeriaren desberdintasunaren aurka indarkeriarik gabeko erresistentziaz borrokatzeagatik. 1965ean Selmatik Montgomeryrako martxak antolatzen lagundu zuen. Azken urteetan, bere ikuspegia zabaldu egin zuen pobreziari, kapitalismoari eta Vietnamgo gerrari oposizioa barnean hartuz. FBIko zuzendari J. Edgar Hooverrek erradikaltzat hartu zuen, eta 1963tik aurrera FBIko kontra-inteligentziako susmagarri bihurtu zuen. FBI agenteek haren harreman komunista posibleak ikertu zituzten, ezkontzaz kanpoko loturak grabatu, eta guztia gobernuko funtzionarioei jakinarazi zieten. 1964an, Kingi eskutitz anonimo mehatxatzaile bat bidali zioten, eta bere buruaz beste egin zezan helburuarekin bidalia zela interpretatu zuen.[1]

Hil baino lehen, Kingek Washington D.C.ko okupazio nazionala planifikatu zuen, Pobreen Kanpaina deitzeko asmotan, apirilean Memphisen, Tennessee, erail zutenean. Heriotzaren ondoren matxinadak izan ziren AEBetako hiri askotan. Hainbatek diote James Earl Rayk, King hiltzeagatik kondenatutako gizonak alegia, gobernuko agenteekin hitzartuta zuela ekintza, eta susmo horrek tiroketa ondorengo hamarkadetan iraun zuen.

Kingi Askatasunaren Domina Presidentziala eta Ameriketako Estatu Batuetako Kongresuko Urrezko Domina eman zitzaizkion hilondoan. 1971tik aurrera, Martin Luther King Jr. eguna Estatu Batuetako opor gisa ezarri zen hiri eta Estatu askotan. Opor egunari maila federalean eman zion Ronald Reagan presidenteak 1986an, sinatutako legeriaren arabera. AEBetako ehunka kale izendatu zituzten haren ohoretan, eta Washingtongo konderri bati bere izena eskaini zioten. 2011n, Washington DCko Zumardi Nazionalean Luther King Jr. Memorial eraiki zuten.

Azken urteotan aktibistak ahaleginak egin dituzte Martin Luther King Jr. Egunean Kingen ondare erradikala berreskuratzeko.[2]

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gaztaroa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Martin Luther eta Coretta Scott King, 1964an.

Michael King Jr. 1929ko urtarrilaren 15ean jaio zen, Atlantan, Georgian, Michael King Sr. apaizaren eta Alberta Kingen hiru seme-alabetatik bigarrena.[3][4][5] Kingen amak Michael izena ipini zion, eta bertaratutako medikuak jaiotza agirian horrela idatzi zuen.[6] King Sr.ek "Michael" ipintzea medikuaren akatsa zela adierazi zuen.[7]

King Sr. bere nerabe urteetan gurasoen baserria utzi eta Atlanta hirira abiatu zen batxilergoa egitera.[7] Ondoren Morehouse unibertsitatean matrikulatu zen, eta apaiz sartzeko ikasi zuen.[8] Michael King Sr. eta Alberta elkarrekin 1920an hasi ondoren, 1926an ezkondu ziren.[9][10] Albertaren gurasoen bi solairuko viktoriar etxean bizi izan ziren seme-alabekin. Ezkondu eta gutxira, King Sr. Ebenezer Eliza Baptistaren apaiz laguntzaile bilakatu zen, eta 1931n apaiz nagusi.[5] 1934an, elizak King Sr. bidaia multinazional batera bidali zuen Italiara, Tunisiara, Egiptora, Israelera eta, ondoren, Alemaniara, Baptisten Munduko Aliantzaren (BWA) bilerarako.[11] Bidaia Martin Lutero protestantismoaren erreformako buruaren Berlingo guneetara egindako bisitekin amaitu zen. Han zegoen bitartean, King Sr. nazismoaren gorakadaren lekuko izan zen. Erreakzioan, BWA kongresuak honako ebazpena eman zuen: "Kongresu honek, Jainkoaren Zeruko Aitaren legearen urraketa delako gaitzetsi egiten du, arrazazko etsaitasun guztiak, eta zapalkuntza edo bidegabeko diskriminazioa juduarekiko, koloreko jendearekiko, edo munduko edozein arrazarekiko."[12] 1934ko abuztuan itzuli zen etxera, eta urte horretan bertan Martin Luther King Sr. eta bere semea Martin Luther King Jr. izenez deitzen hasi zen.[13] 1957an, Kingek 28 urte zituenean, jaiotza ziurtagiria aldatu egin zuen "Martin Luther King Jr." irakurtzeko.[13]

Haurtzaro garaian etxean,[5] Kingek eta bere bi anai-arrebak Bibliako eskriturak ozenki irakurtzen zituzten, aitak esandako moduan. Afaldu ondoren amona Jenniek, Bibliako istorio biziak kontatzen zizkien bilobei.[14]Kingen aitak aldian-aldian zartailuarekin jotzen zituen seme-alabak diziplinatzeko.[15] Zenbaitetan, King Sr.ek seme-alabei uzten zien zartailua elkarri jotzeko. Aitak geroago esan zuen, "King haur bitxiena zen berari jotzen nionean. Hantxe egongo zen, malkoak isuriko zitzaizkion, baina ez zuen inoiz negarrik egingo."[16]

King, kale berean gertu zegoen denda bateko mutiko zuri batekin lagun egin zen.[10] 1935eko irailean, mutikoek sei urte inguru zituztenean, eskolan hasi ziren.[17] Kingek haur beltzentzako eskolara joan behar izan zuen, Young Street Eskola Elementalera, eta bere jolas laguna berriz ikasle zurientzako bakarrik zen ikastetxe batera.[10] Handik gutxira, mutiko zuriaren gurasoek Kingi debekatu egin zioten bere semearekin jolastea, "gu zuriak gara, eta zu koloreduna zara" esanez. Kingek gurasoei gertakaria kontatu zienean, solasaldi luzea izan zuten, Ameriketako esklabotza eta arrazakeriaren historiari buruz.[18] AEBetan beltzek jasan zuten gorrotoa, indarkeria eta zapalkuntza ezagutu zituenean, Kingek gerora adieraziko zuen "pertsona zuri guztiei gorroto" ziela.[10] Gurasoek esan zioten bere kristau-betebeharra denak maitatzea zela.[18]

Kingek bere aita segregazioaren eta bereizkeriaren aurka zegoela ikusten zuen.[19] Behin, King Sr. eta semea polizia batek gelditu zituen, eta aitari "mutil" esanaz zuzendu zitzaion; King Sr.-ek zakar erantzun zion esanaz semea mutila zela, baina bera gizona.[19] Beste behin aitak Atlanta erdiguneko zapata denda batera eraman zuen, eta saltzaileak atzean eseri behar zutela esan zien.[20] Aitak uko egin zion, erantzunez: "Edo erosiko dugu hemen eserita, eta ez dugu inolako oinetakorik erosiko", King hartu eta dendatik irten aurretik.[18] Gero, Kingi esan zion, "ez zait axola sistema honekin zenbat urte bizi behar dudan, baina ez dut inoiz onartuko."[18] 1936an, Kingen aitak ehunka afro-amerikar eraman zituen Atlantako udaletxeko eskubide zibilen aurkako martxa batera, boto eskubideen bereizkeriagatik protesta egitera.[5] Geroago Kingek nabarmendu zuen King Sr. "benetako aita" izan zela beretzat.[5]

Bost urte zituenean Kingek himnoak memorizatu eta abestu egiten zituen, eta Bibliako bertsoak buruz esan.[21] Hurrengo urtean, amarekin elizako ekitaldietara joaten hasi zen, himnoak abestuz amak pianoa jotzen zuen bitartean. Geroago, elizako abesbatzako kide bilakatu zen. Kingi opera gustatzen zitzaion, eta pianoa jotzen ikasi zuen.[21] Handitu heinean, hitz askoren jabe egin zen, hiztegiak irakurtzen zituenean etengabe erabiltzen zuelako bertako lexikoa. 1939an, Kingek bere elizako abesbatzako kide gisa abestu zuen esklabo mozorroekin, soilik pertsona zurientzat zen Atlantako “Haizearekin joana” filmaren estreinaldian.[22][5]

Nerabezaroa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kingek ikasi zuen beltzendako eraikitako institutuak, Booker T. Washington hezitzaile afro-amerikarraren izena hartu zuen.

Nerabezaroko urteetan, hasieran zurien aurkako erresumina sentitzen zuen, bere familiak eta ingurukoek hegoaldean bizitzearren maiz jasan behar izaten zuten segregazio eta “arraza umiliazioagatik".[23] 1942an, King, 13 urte zituenean, estazioan banatzen zen Atlanta Journal egunkariko zuzendari laguntzaile gazteena bilakatu zen.[24] Urte hartan, Kingek bederatzigarren maila gainditu zuen, eta Booker T. Washington Goi Eskolan matrikulatu zen.[25] Batxilergoko eskola bakarra zen afro-amerikar ikasleentzako. Kingen aitona Williamsek eta tokiko buruzagi beltzak, Atlanta hiriko gobernuari eskatu ondoren sortua zen.[5] Bertan King ezagun egin zen publikoki hitz egiteko zuen gaitasunagatik. Eta ikastetxeko eztabaida taldeko kidea izan zen.[26]

Hasierako ikasturtean, lehenengo saria irabazi zuen Georgia estatuko Dublinen, Beltzen Elks Klubak antolatutako oratoria lehiaketan. Bere hitzaldian adierazi zuenez, "Amerika beltzak kateak daramatza oraindik. Beltzik onena gizon zuririk gaiztoarenaren menpe dago."[27] Atlantako etxera itzultzen zihoala autobusean irakaslearekin, gidariak zutik joateko agindu zien, bidaiari zuriak eseri ahal izateko. Kingek hasiera baten uko egin zion, baina irakasleak esan zion legea hautsiko zuela, onartzen ez bazuen. Gerora Kingek esan zuen gertakari horretan, "nire bizitzan inoiz izan dudan amorru handiena sentitu nuen."[8]

Bigarren hezkuntzako ikasturtean, Morehouse Collegek, historikoki errespetatutako unibertsitate beltzak, iragarri zuen batxilergoko edozein ikasle onartuko zuela, sarrera azterketa gaindituz gero. Garai hartan, ikasle askok bigarren ikasketak utzi egin zituzten Bigarren Mundu Gerran sartzeko. Hori zela eta, Morehouse irrikaz zegoen ikasgelak betetzeko. 15 urte zituela, Kingek azterketa gainditu zuen, eta Collegean sartu zen.[28] Morehouseko azkenaurreko udan, 1947an, 18 urteko Kingek apaiztegian sartzea aukeratu zuen. Elizak, "gizartea zerbitzatzeko zuen nahiari erantzuteko" modu onena eskaintzen zuela, ondorioztatu zuen. Kingen "barruko gogoa" garatzen hasi zen, eta bakea egin zuen Eliza Bataiatzailearekin. "Ideien errespetuzko indarra, eta baita protesta soziala" izango ziren sermoien gaiak, apaiz "arrazionala" izango zela uste zuelako.[29] 1948an, King 19 urterekin graduatu zen Morehousen Batxilergoan soziologia arloan.

Teologia Crozer seminarioan

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

King Chesterreko (Pennsylvania) Crozer Theinary Seminarioan matrikulatu zen.[30] Aitak bere hezkuntzarekin jarraitzea erabat babesten zuelako, akordioa lortu zuen J. Pius Barbourrekin, familiako laguna eta Calvaryko Baptisten elizako apaiza, berarekin lan egiteko. Beltzen eliza horretan predikari ezaguna izatera igaro zen.[31]

Behin Kingek beste ikasle bat gaitzetsi egin zuen garagardoa zuelako bere gelan, esanez afro-amerikar bezala ardura partekatua zutela "Beltzen arrazako zama" jasateko. Eta denbora batez, Walter Rauschenbuschen "ebanjelio soziala" interesatu zitzaion.[9] Hirugarren urtean berriz, King erromantikoki inplikatu zen kafetegian sukaldari bezala lan egiten zuen alemaniar etorkin baten alaba zuriarekin. Kingekin harremanak izan aurretik, irakasle batekin aritua zen neska. Kingek berarekin ezkontzea pentsatu zuen, baina adiskideek horren aurka aholkatu zioten, esanaz arraza-arteko ezkontza batek ezinikusia piztuko zuela bai beltz eta bai zuriengan. Eta horrek hegoaldeko eliza baten apaiz izateko aukerak kaltetuko zizkiola. Kingek negarrez esan zion lagun bati ezingo zuela ezkontzak amari sortuko ziokeen mina jasan, eta sei hilabete geroago hautsi egin zuen harremana. Utzi zuen emakumeak aztarna utziko zion oroimenean, sentimendu iraunkorrak izaten jarraitu zuen; eta lagun batek aipatu zuenez, "Ez zen sekula errekuperatu".[9] King 1951an graduatu zuen B.Div. lizentziaturarekin.[32]

Doktoretza Boston unibertsitatean

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kingek Boston Unibertsitatean doktoregoko ikasketak teologia sistematikoan hasi zituen.[33] Ikasketekin uztartuz, Twelfth Eliza Baptista historikoan ministro laguntzaile gisa lan egin zuen, William Hunter Hester apaizarekin. Aitaren lagun zaharra zen, eta Kingengan eragin handia izan zuen.[34] Bostonen, bere adineko apaiz adiskide talde txiki bat izan zuen, eta batzuetan gonbidatu joaten ziren besteen elizetara. Gazteek askotan topaketak antolatzen zituzten apartamentuetan, teologia, sermoi estiloak eta gizarte gaiak eztabaidatzeko.

1954an, 25 urte zituela, Montgomeryko (Alabama) Dexter Etorbideko Eliza Baptistako abade izendatu zuten.[35] 1955eko ekainaren 5ean doktorego titula jaso zuen unibertsitatean, gaiaren izenburua honakoa izanik: Paul Tillich and Henry Nelson Wiemanen Jainkoaren ikuskeraren alderaketa.

Ezkontza eta familia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Boston Unibertsitatean ikasten ari zen bitartean, Atlantako Mary Powell lagun eta kontserbatorioko musika ikasleari deitu zion, galdetuz ea hegoaldeko neska politik ezagutzen zuen. Powellek Coretta Scott ikaskideari galdetu zion ea jainkotasuna ikasten ari zen hegoaldeko lagun batekin topo egiteko interesa ote zuen. Scotti ez zitzaion interesatzen predikatzaileekin zitak izatea, baina azkenean Powellen deskribapenean oinarrituz telefonoa ematea baimendu zion. Lehenengo deian, Kingek esan zion Scotti: "Napoleon Waterloon bezala nago, zure xarmaren aurrean", eta honek erantzun zion "Baina ezagutu ere ez nauzu egiten". Lehen hitzorduan atera ziren, eta bigarrenaren ondoren, Kingek jakin zuen Scottek bere emaztearengan bilatzen zituen kalitateak zituela. Antioko institutuan aktibista izana zen.

King eta Coretta Scott 1953ko ekainaren 18an ezkondu ziren, bere jaioterriko gurasoen etxean Heibergerren, Alabaman.[36] Lau seme-alaben gurasoak izan ziren: Yolanda (1955-2007), Martin Luther King III (1957-), Dexter Scott (1961-) eta Bernice (1963-). Ezkondu ondoren, Kingek mugatu egin zuen Corettaren eginkizuna eskubide zibilen mugimenduan, etxekoandre eta ama izateko.[37]

Montgomeryko autobusari boikota, 1955

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Rosa Parks, Kingekin 1955ean.

1955eko martxoan, Claudette Colvinek, Montgomeryko hamabost urteko ikasle beltzak, autobusean gizon zuri bati jarlekua uzteari uko egin zion Jim Crow legeak urratuz. Estatu Batuetako hegoaldeko lege hauek, arrazen segregazioa inposatzen zuten. King, kasua aztertu zuen Birminghamgo afroamerikar komunitateko batzordean zegoen. E. D. Nixon eta Clifford Durr aktibisten defendatzaileen abokatuek ezer ez egitea erabaki zuten eta beste kasuren baten zain egon, hor adin txikikoa zegoelako inplikatuta.[38]

Bederatzi hilabete geroago, 1955eko abenduaren 1ean, antzeko gertakari bat izan zen Rosa Parks atxilotu zutenean, hiriko autobus baten bere eserlekua uzteari uko egiteagatik.[39] Bi gertakariek Montgomeryko autobusei boikota ekarri zioten. Nixonek eskatu eta planifikatu egin zuen, eta ondoren King izan zen buru.[40] Boikotak 385 egunez iraun zuen, eta egoera hain gogorra bihurtu zen, non Kingen etxea bonbardatu egin zuten.[41] King atxilotua izan zen kanpaina honetan, eta Estatu Batuetako Browder v. Gayle Auzitegiak emandako erabaki batekin, Montgomery autobus publiko guztietan arraza-segregazioa amaitu egin zen.[13][42] Autobusen boikotean Kingek izandako rolak figura nazional bilakatu zuen, eta eskubide zibilen mugimenduko bozeramailerik ezagunena.[43]

Hegoaldeko Kristau Buruzagitzako Konferentzia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1957an, Kingek, Ralph Abernathyk, Fred Shuttlesworthek, Joseph Loweryk eta eskubide zibilen aldeko beste ekintzaile batzuek Hegoaldeko Kristau Buruzagitzako Konferentzia (SCLC) sortu zuten. Taldea eratzeko oinarria eliza beltzen autoritate moralaz baliatzea zen, eskubide zibilen erreformaren zerbitzura indarkeriarik gabeko protestak antolatzeko.[44] Taldea, Kingekin laster adiskidetu zen Billy Graham ebanjelistaren gurutzadetan inspiratu zen.[45] King SCLCko buru izan zen erail zuten arte.[46] SCLCeko 1957ko Askatasunerako Otoitz Erromesaldia izan zen Kingek publiko nazionalari hitza zuzendutako lehenengo aldia.[47]

1959an, Kingek Gizonaren neurria izeneko liburu laburra argitaratu zuen, bere bi sermoiekin "Zer da gizona?" eta "Bizitza osatu baten dimentsioak". Sermoiek gizakiak Jainkoaren maitasuna behar zuela defendatzen zuten, mendebaldeko zibilizazioaren arrazakeria kritikatuz.[48] 1962an, Kingek eta Gandhi Sozietateak izkribu bat eman zioten John Fitzgerald Kennedy presidenteari Abraham Lincolnen urratsak jarraitzeko eskatuz, eta eskubide zibilen aldeko kolpe bat emateko, bigarren emantzipazio mota bezala. Presidenteak ez zuen agindua gauzatu.[49]

Robert F. Kennedy fiskal nagusiaren agindu baten barnean, FBI 1963. urteko udazkenean Kingen telefonoa kontrolatzen hasi zen.[50] Kennedy kezkatuta agertu zen salaketa publikoak egon zirenean SCLCn komunistak zeudela salatuz, eta beldur zen horiek administrazioaren eskubide zibilen ekimenak deuseztatuko egingo zutelako. Fiskalak King ohartarazi zuen, elkarte horiekin eteteko, eta geroago behartuta sentitu zen FBIk King eta SCLCko buruzagiak kontrolatzea baimentzen zituen zuzentarau idatziak bidaltzera.[51] FBIko zuzendaria, J. Edgar Hoover, eskubide zibilen mugimenduaren beldur zen, eta komunisten infiltrazioaren salaketak ikertu zituen.[1]

Kingek martxak antolatu eta zuzendu zituen, beltzen boto eskubidea, desegregazioa, lan eskubideak eta oinarrizko eskubide zibilen aldekoak.[52] Kingek eta SCLCk kristau ezkertiarren printzipioak praktikan jarri zituzten, eta indarkeriarik gabeko protestaren taktikak aplikatu arrakastaz, protestarako metodoa eta protestak egiteko lekuak aukeratuz.[53] Hala ere, beste agintari beltz batzuek kritikatu egin zuten eskubide zibilen mugimenduan parte hartzen zuelako, esaterako Malcolm X militante beltz eta Islameko Nazio elkarteko partaide zenak.[54] Eta baita, Ella Bakerrek, King mugimenduaren oinarriekin harremana galdu zuen pertsona mediatiko eta karismatikoa kontsideratzen zuelako,[55] eta Nelson Rockefeller bezalako elite mailako pertsonaiengatik gertuago zegoela gaineratuz.[56]

Albany Mugimendua, 1961

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Albany Mugimendua 1961. urteko Albanyn, Georgian, sortu zen arraza-segregazioaren aurkako koalizioa izan zen. Abenduan King eta SCLC koaliziora bildu ziren.[57] Mugimenduak milaka herritar mobilizatu zituen hiri barruko segregazioari aurre egiteko, indarkeriarik gabeko eraso zabal baten alde arlo guztietan, eta nazio osoaren arreta bereganatu zuen.[58] King 1961eko abenduan lehen aldiz bisitan joan zenean, "egun bat egon eta etxera itzultzeko asmoa zuen, aholkuak eman ondoren".[59] Hurrengo egunean manifestari baketsuen atxiloketa masiboan harrapatu zuten, eta fidantza ezetsi zuen hiriak kontzesioak egin arte.[60] Kingen arabera, "akordioa desohoretu eta urratu egin zen” berak hiritik alde egin ondoren.[59]

King 1962ko uztailean itzuli zen, eta berrogeita bost egun espetxean ala 178 dolarreko isuna eman zioten aukeran (2019an 1.500 $ baliokidea). Kartzela hautatu zuen. Epaia eman eta hiru egunera, Laurie Pritchett polizia-buruak era diskretuan Kingen isuna ordaindu, eta askatzea agindu zuen. "Ikusita genuen bazkariko mahaiko aulkitxoetatik  bidaltzen zituztela ... elizetatik bota ... eta kartzelan sartu ... Baina lehen aldia zen, kartzelatik bota gintuzten lekuko izan ginela."[61] Geroago King Egoitzak onartu zuen Billy Graham apaiz ebanjelista zuria izan zela espetxetik atera zuena.[62]

Ia urtebetez aktibismo lan asko egin zuen, emaitza ukigarri gutxirekin, eta mugimendua okertzen hasi zen. Kingek manifestazio guztiak etetea eskatu zuen, eta "Penitentzia Eguna" egitea indarkeriarik eza sustatzeko eta oinarri morala goian mantentzeko. Komunitate beltzaren barruan zeuden desadostasunak, eta tokiko gobernuek emandako erantzun apalak, ahaleginak deuseztatu zituen.[63] Albanyko ekimenak Kingentzako eta eskubide zibilen mugimendu nazionalarentzako funtsezko ikasgaia izan zen taktikak garatzerakoan.[64] Bestalde, komunikabide nazionalek kritika handiak egin zioten Kingi, porrotean izandako eginkizunagatik. Eta SCLCren emaitza falta horrek, erakundearen eta SNCC erradikalagoaren arteko tartea handitu egin zuen. Albanyren ondoren, Kingek zirkunstantziak kontrolatu ahal izateko SCLCrako konpromisoak aukeratu nahi zituen, aurretik zeuden egoeretan sartu beharrean.[9]

King 1963an atxilotu egin zuten, Birminghameko arraza-segregazioaren aurka protestatzeagatik.

Birminghameko kanpaina, 1963

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1963ko apirilean, SCLCk arraza-segregazioaren eta injustizia ekonomikoaren aurkako kanpaina hasi zuen Birminghamen, Alabaman. Kanpainak indarkeriarik gabeko baina kontrako taktikak nahita erabili zituen, Wyatt Tee Walker apaizak garatuta neurri batean. Beltzek Birminghamen, SCLCrekin antolatuta, espazio publikoak okupatu zituzten martxekin eta lurrean jesarriz, bidegabe jotzen zituzten legeak urratuz[65]

Kingen asmoa atxiloketa masiboak eragitea zen eta "krisialdiz jositako egoera bat sortuz ezinbestean negoziaziorako ateak ireki". Kanpainako lehen boluntarioek ez zuten hiria itxi edo komunikabideen arreta erakartzea lortu. King zalantzakor baten kezken gainetik, SCLC estratega James Bevelek kanpainaren norabidea aldatu zuen, haurrei eta gazteei manifestazioetan parte hartzeko deia eginez.[66] Newsweek aldizkariak estrategia honi Haurren Gurutzada deitu zion.[67][68]

Protesten garaian, Birminghameko Polizia Sailak, presiopeko urak eta polizia txakurrak erabili zituzten manifestarien aurka, haurrak barne. Poliziaren erantzuna telebista nazionaleko albistegietan emititu zen, eta AEBko arreta bereganatu zuen, amerikar zuri asko hunkituz eta mugimenduaren atzean amerikar beltzak sendotuz.[9] Manifestari guztiak ez ziren baketsuak izan, SCLCren asmo sutsuak gorabehera. Zenbait kasutan, auzotarrek poliziari eraso egin zioten, indarrez erantzun baitzuten. King eta SCLC kritikatu zituzten haurrak onartzeagatik min hartzeko lekuetan. Baina kanpaina arrakastatsua izan zen: Polizia buruak postua galdu zuen, "Jim Crow" ikurrak jaitsi ziren eta leku publikoak beltzentzako irekiagoak izan ziren. Kingen ospea izugarri hobetu zen.[67]

Lyndon B. Johnson eta Robert F. Kennedy eskubide zibilen buruzagiekin, 1963ko ekainaren 22an.

King kanpaina hasieran atxilotu eta espetxeratu egin zuten. Bere 13garren atxiloketa,[69] jasan zituen 29tik.[70] Ziegatik,  Birminghameko kartzelatik eskutitza ospetsua bidali zuen, mugimenduak aldaketa sozialak lortzeko bide legalak jarraitzeko deia eginaz. Arrazakeriaren krisia premia handiegia zela argudiatu zuen Kingek, eta orduko sistema larregi errotuta zegoela: "Esperientzia mingarriaren bidez badakigu zapaltzaileak askatasuna ez duela inoiz borondatez ematen; zapalduek eskatu behar dutela."[71] Azpimarratu zuen Boston Tea Party, estatubatuar kolonietan matxinatutako ekintza ospetsua, legez kanpoko desobedientzia zibila izan zela, eta alderantziz, "Adolf Hitlerrek Alemanian egin zuen guztia ‘legala’ zela."[71] Walter Reutherek, Estatu Batuetako Auto Langileen presidenteak, 160.000 dolarreko diru-laguntza zuzendu zien Kingi eta bere protesta-kideei.[72]

St. Augustine, Florida, 1964

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1964ko martxoan, Kingek eta SCLCek Robert Haylingen mugimendu eztabaidagarriarekin bat egin zuten St. Augustinen, Floridan. Haylingen taldea NAACPn afiliatuta zegoen, baina bortizkeriarik gabeko taktikekin batera autodefentsa armatuaren alde egin zuenean, erakundetik bota egin zuten. Hala ere, SCLC bakezaleak onartu  egin zituen.[73] Kingek eta SCLCk iparraldeko aktibista zuriak Saint Augustinera eramateko lan egin zuten, besteak beste, errabinoen ordezkaritza bat eta Massachusettsko gobernadorearen 72 urteko ama. Guztiak atxilotuak izan ziren.[74][75] Ekainean zehar, mugimenduak gauero egiten zituen martxak hirian barrena, "askotan K.K.Klanen kontrako manifestazioei aurre eginez, komunikabide nazionalen arreta piztu zuen indarkeria suspertuz". Ehunka pertsona atxilotu eta espetxeratu zituzten. Mugimendu hori ematen zen bitartean, 1964ko Eskubide Zibilen Legea onartu zen.[76]

Selma, Alabama, 1964

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1964ko abenduan, Kingek eta SCLCek Ikasleen Indarkeriarik gabeko Koordinazio Batzordearekin (SNCC) batu ziren Selman, Alabaman. Aurretik SNCC hautesleen erregistroan lanean aritu zen hilabete batzuetan.[77] Tokiko epaile batek agindua eman zuen, SNCC, SCLC, DCVL edo 41 eskubide zibilen izen bereko afiliatuen hiru pertsona edo gehiago biltzea galarazten zuena. Agindu honek eskubide zibilen jarduera behin-behinean geldiarazi zuen, Kingek 1965eko urtarrilean Brown Elizan aginduari aurre eginaz hitz egin zuen arte.[78] Montgomeryn, Alabaman, 1965eko martxoan estatuko polizien eta beste pertsona batzuen indarkeria manifestari baketsuen aurka, publizitate handia sortu zuen Alabamako arrazakeria nazio mailan ikusgai jarriz.

New York Hiria, 1964

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1964ko otsailean Kingek Eskola Berriako inaugurazio ekitaldian "Amerikarren arraza krisia" izeneko hitzaldia eman zuen, aurkezpen sortaren hasieran. Bere diskurtsoaren audio grabaziorik ez zen ezagutzen, baina 2013ko abuztuan, ia 50 urte geroago, Eskolak 15 minutuko audiotape bat aurkitu zuen hitzaldi osteko galdera eta erantzun saiorena. Ohar horietan, Kingek Jawaharlal Nehrurekin zuela gutxi izandako elkarrizketa bat aipatu zuen. Bertan Ameriketako afroamerikar askoren egoera tristeak Indiako ukiezinak zituztenarekin alderatu zuen.[79]

King bere hitzaldirik ospetsuena "Amets bat dut" ematen, Lincoln Memorialaren aurrean, Washingtonen 1963an egin zen Lanpostuen eta Askatasunaren martxan.

Washingtongo martxa, 1963

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

King, SCLCko ordezkari bezala, "Sei Handiak" eskubide zibilen erakundeetako liderren artean zegoen, Enplegu eta Askatasunerako Washingtoneko martxaren antolaketan, 1963ko abuztuaren 28an burutu zena. Sei Handiak-en zeuden beste kideak honakoak ziren: Roy Wilkins Kolorezko Pertsonen Aurrerapenerako Elkarte Nazionalekoa; Whitney Young, Hirien Liga Nazionalekoa; A. Philip Randolph, Lo Egiteko Maletategien kofradiakoa; John Lewis, SNCCkoa; eta James L. Farmer Jr., Arrazen Berdintasuneko Kongresukoa.[80]

Hainbat buruzagi zuri eta afro-amerikarrek Kingi eskatu zioten Bayard Rustinengandik urruntzea,[81] homosexualitate irekiaren aldekoa zelako, sozialismo demokratikoaren aldekoa baita, eta AEBetako Alderdi Komunistarekin loturak izan zituelako, eta onartu egin zuen.[9] Hala ere, lankidetzan aritu zen 1963ko "Washingtongo Enpleguaren eta Askatasunaren aldeko Martxan", eta Rustin izan zen antolatzaile logistiko eta estrategiko nagusia.[82][83] Kingentzat, polemika sortu zuen beste gertakizun bat ere egon zen, John F. Kennedy Estatu Batuetako presidenteak martxaren ikuspegia aldatzeko eskatu zuenean, Rustin izan zelako onartu zuen pertsonaia nagusietako bat.[84][85]

Kennedyk hasieratik egin zuen martxaren aurka, kezkatuta baitzegoen eskubide zibilen legedia onartzearen unean kontrako eragina izan al zuelako. Hala ere, antolatzaileek irmo agertu ziren martxa egin egingo zelakoan.[86] Antolakuntzak aurrera egin ahala, Kennedytarrek alde lan egitea erabaki zuten, garrantzitsua zelako arrakasta lortuko zuela ziurtatzea. Bestalde, Kennedy presidentea kezkatuta zegoen bertaratutakoak 100.000 baino gutxiago izan zitezkeelako. Hori saihestu asmoz, laguntza eskatu zien beste eliza batzuetako buru nagusiei eta Walter Reutheri, Automobilgintzako langileen presidentea, manifestariak mobilizatzen laguntzeko.[84]

Martxa, Estatu Batuetako Informazio Agentziak ekoiztutako dokumentala.

Martxa, jatorriz, AEBetako hegoaldeko beltzen egoera larria dramatizatzeko gertakari bezala pentsatua zegoen, eta baita antolatzaileen kezkak eta kexak era zuzenean jartzeko nazioaren boterearen hiriburuko egoitzaren aurrean. Antolatzaileek gobernu federala salatu nahi izan zuten, eskubide zibilen eta langileen eta beltzen segurtasun fisikoa ez bermatzeagatik. Taldeak presidentetzaren presioa eta eragina bereganatu zuen, eta gertaerak azkenean, tonu askoz ere bigunagoa hartu zuen.[87] Ondorioz, eskubide zibilen aldeko ekintzaile batzuk arrazakeriaren martxa zehaztugabe bat zela zioten; Malcolm Xk berriz "Washingtongo Fartsa" deitu zuen, eta Islamaren Nazioak debekatu egin zien bere kideei martxara joatea.[87][88]

Eskakizun zehatzak egin zituen martxak: ikastetxe publikoetan arraza segregazioa amaitzea; eskubide zibilen inguruko legeria esanguratsua garatzea, enpleguan arraza diskriminazioa debekatzen zuen legea barne; eskubide zibiletako langileak babestea poliziaren basakeriaren aurka; langile guztientzako 2 $ko gutxieneko soldata (17 $ baliokidea 2019an); eta Washington D.C.-ko autogobernua, orduan kongresu batzordeak gobernatzen zuelako.[89][90][91] Tentsioak izan arren, martxa erabateko arrakasta izan zen.[92] Etnia desberdinetako milioi laurden pertsona baino gehiagok hartu zuten parte ekitaldian, Lincoln Memorialaren urratsetatik Mall Nazionaleraino, igerileku inguruan. Garai hartan, Washington D.C.ren historiako protesta topaketarik handiena izan zen.[92]

Amets bat dut hitzaldia

Kingek 17 minutuko hitzaldia eman zuen, gerora "Amets bat dut” (I Have a Dream) izenarekin ezagutu zena. Diskurtsoko pasarte ospetsuenean (bertan prestatutako testutik atera egin zen, ziurrenik Mahalia Jacksonek bere atzetik "Konta iezaiezu ametsa!" oihu egin ziolako),[93][94] King honela aritu zen:[95]

Washingtoneko 1963ko abuztuaren 28ko martxaren ikuspegi bat.
«

Adiskideok, gaur diotsuet, gaurko eta biharko zailtasunak eta frustrazioak gorabehera, oraindik amets bat dudala. Amerikar ametsean sakon errotutako ametsa da. Egunen batean, nazio hau altxatu eta bere kredoaren benetako zentzuaren arabera biziko dela amesten dut: «gizon guztiak berdin sortu zirela baiesten dugu ziurtasun osoz». Amesten dut, egunen batean, Georgiako muino gorrixketan, esklabo zaharren seme-alabak eta esklabo trafikatzaileenak elkarrekin eseri ahal izango direla anaitasunaren mahaiaren inguruan. Amesten dut, egunen batean, Mississippiko estatua bera ere, injustiziaren bero-sapak itotako estatua izanik ere, askatasunaren eta justiziaren oasi bihurtuko dela. Amesten dut, egunen batean, nire lau seme-alabak biziko direla nazio batean non ez dituzten epaituko azalaren koloreagatik, haien nortasunagatik baizik.

Amets bat dut, gaur!

Amesten dut, egunen batean, han Alabaman —arrazista suminduak dauden hartan, gobernariaren ezpainetatik eragozteko eta deuseztatzeko hitzak sortzen diren hartan—, egunen batean, hantxe bertan, Alabaman, mutiko eta neskato beltzek eskua eman ahal izango dietela mutiko eta neskato zuriei, neba-arreba gisa.

Amets bat dut, gaur!

Gaur amesten dut, egunen batean, «bailara guztiak goratuko direla, muino eta mendi guztiak berdindu egingo direla. Lautu egingo dira toki aldapatsuak eta zuzendu bide bihurriak; eta, orduan, Jainkoaren aintza azalduko da eta gizateria guztia lekuko izango da.

»

—[96]. Testu osoa irakurtzeko Wikisourcen duzu eskuragarri

"Amets bat dut" amerikar oratoriaren historiako diskurtso onenetarikoa dela esan daiteke.[97] Martxak, eta bereziki Kingek egindako hitzaldiak, eskubide zibilak Estatu Batuetako erreformen agendaren goialdean jartzen lagundu zuten, eta 1964. urteko Eskubide Zibilen Legea onartzea erraztu zuten.[98][99]

Hitzaldiaren jatorrizko idatzizko kopia, Kingek gainean idatzitako oharrak barne, 1984an jakin zen George Raveling Iowa Unibertsitateko saskibaloiko lehen entrenatzaile afro-amerikarraren esku zegoela. 1963. urtean, Raveling, 26 urte zituenean, podiumetik gertu zegoen zutik, eta hitzaldia bukatu ala, adoretsu galdetu zion Kingi ea hitzaldiaren kopia har zezakeen. Eta lortu egin zuen.[100]

Alabamako polizia manifestarien zain, Edmund Pettus zubian.

Selmako boto eskubideen aldeko mugimendua eta "Igande odoltsua", 1965

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

James Bevelek Selmatik Montgomeryra martxa baterako deia egin zuenean, King, Bevel eta SCLCek zein SNCCrekin lankidetza partzialarekin, estatuaren hiriburura martxa antolatzen saiatu ziren. 1965eko martxoko lehen saiakera, Edmun Pettus zubian manifestarien aurkako polizia indarkeriagatik bertan behera utzi behar izan zuten. Egun hori Igande odoltsua (Bloody Sunday) izenarekin ezagutzen da, eta eskubide zibilen aldeko mugimenduaren alde laguntza publikoa lortzeko ahaleginean inflexio puntu garrantzitsua izan zen. Kingen indarkeriarik gabeko estrategiaren indarraren erakusketa dramatikoena izan zen, nahiz eta King bera ez egon partehartzaileen artean.[101]

Martxoan bertan, Johnson Presidentearen Administrazioko funtzionarioekin bildu zen, manifestarien aurkako edozein epaiketa saiakera bertan behera uzteko. Elizako eginbeharrak zirela-eta ez zen martxara joan, baina gero idatzi zuen: "Estatuko tropek egin zuten basakeria mota jakin izan banu, nire elizako eginbeharrak erabat uztera behartuta sentituko nintzateke." Protesten aurkako poliziaren basakeriaren grabazioak hedatu egin ziren, eta nazio osoko publikoaren haserrea piztu zen.[102]

Martin Luther King Jr. Herbehereetan, 1964an egindako elkarrizketan hitz egiten.

Vietnamgo gerrako oposizioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

AEBetako gobernua gaur egun munduko indarkeriaren hornitzaile handiena da.

- Martin Luther King Jr.

Aitortu behar dugu ezin dugula gure arazoa orain konpondu botere ekonomiko eta politikoaren birbanaketa erradikala sortu arte ... Horrek balioen eta beste gauza batzuen iraultza esan nahi du. Ikusi behar dugu orain arrazakeria, esplotazio ekonomikoa eta militarismoaren gaitz guztiak lotuta daudela ... Ezin duzu bata kendu besteak kentzea lortzen ez baduzu ... Amerikako bizitzaren egitura osoa aldatu behar da. Amerika nazio hipokritikoa da, eta guk geure etxe propioan ordena jarri behar dugu.

- Martin Luther King Jr.

King denbora askoan egon zen Estatu Batuen parte hartzearen aurka Vietnamgo Gerran,[103] baina hasiera baten hitzaldi publikoetan gaia saihestu egiten zuen, Lyndon BJohnson presidentearen politiken kritikak eskubide zibilen helburuak oztopatzeko sor zitzaketen interferentziengatik.[103] SCLCk Ekintza Zuzeneko zuzendari ohia eta gero Vietnamgo Gerra Amaitzeko Udaberriko Mobilizazio Batzordeko buru zen James Bevelek eskatuta, eta Muhammad Aliren zintzotasunak inspiratuta,[104] Kingek publikoki gerraren aurka egitea erabaki zuen, oposizioa gero eta handiagoa zelako estatubatuar jendearen artean.[105]

Pobreen Kanpaina, 1968

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1968an, Kingek eta SCLCek "Pobreen Kanpaina" antolatu zuten justizia ekonomikoko gaiak jorratzeko. Kingek nazio osoa zeharkatu zuen, Washingtonera joango zen "behartsuen arraza anitzeko armada"ren martxa, Kapitolioan indarkeriarik ezaren bidez desobedientzia zibila sustatzeko, Kongresuak estatubatuar pobreentzako "eskubide ekonomikoen aitorpena" sortu arte.[106][107]

Kanpainaren aurretik Kingen bere azken liburua argitaratu zuen “Nora goaz hemendik: kaosera ala komunitatera?”, gai sozialak aztertuz eta pobreziari aurre egiteko modua zehaztuz. King Henry Georgeren liburua aipatzen zuen, “Aurrerapena eta Txirotasuna”, bereziki oinarrizko errenta bermatuaren alde.[108][109][110] Kanpaina Washington D.C.ko martxarekin amaitu zen, Estatu Batuetako komunitate behartsuenei laguntza ekonomikoa eskatuz. Kingek eta SCLCek gobernuari eskatu zioten Amerikako hiriak berreraikitzen inbertitzeko. Sentitzen zuen Kongresuak "behartsuekiko etsaitasuna" erakutsi zuela, "funts militarrak azkartasunez eta eskuzabaltasunez" gastatuz.[111]

Pobreen Kanpaina polemikoa izan zen, baita eskubide zibilen mugimenduaren barnean ere. Bayard Rustinek dimisioa aurkeztu zuen, martxaren helburuak zabalegiak zirela esanez, bere eskakizunak eginezinezkoak zirela, eta kanpaina horiek pobreen eta beltzen kontrako biolentzia eta errepresioa azkartuko zituztelako.[112]

Lorraine Motela, King erail zuten tokia. Gaur egun Eskubide Zibilen Museo Nazionalaren gunea da.

Hilketa eta ondorenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1968ko martxoaren 29an, King Memphisera joan zen, sanitario publikoetako langile beltzei laguntzera. Martxoaren 12az geroztik greban zeuden soldata altuagoak eta tratu hobea lortzeko asmoarekin.[113] Gertaera baten, kaleko konponketa lanetako beltzek bi orduko ordaina jaso zuten etxera bidali zituztenean eguraldi txarra zela eta, baina langile zuriek egun osoko ordaina jaso zuten.[114][115]

Kingen Memphiseko Lorraine moteleko 306 gela zuen erreserbatuta. Erailketa ikusi zuen Abernathyk, Estatu Batuetako Erailketen Etxeko Batzordearen aurrean esan zuen King eta haren ingurukoak 306 aretoan egoten zirela beti, "King-Abernathy suite" izenaz ezagutzen zela.[116] Han bertan zegoen Jesse Jacksonen esanetan, Kingen azken hitzak hil zuten balkoitik Ben Branch musikariarentzat izan ziren, gau hartan King egongo zen ekitaldi baten parte-hartzen zuelako: "Ben, ziurtatu 'Hartu nire eskua, Jaun preziatua’ jotzen duzula' gaur gaueko bileran. Jo ezazu dotore.”[117]

Zoritxarrez James Earl Rayk tirokatu zuen 1968ko apirilaren 4ko 18:01ean, motelaren bigarren solairuko balkoian zegoela. Bala eskuineko masailetik sartu zitzaion, masailezurra txikituz eta gero bizkarrezurrean barrena ibili zen sorbalda<n sartu aurretik.[118][119] Bularreko larrialdiko kirurgiaren ostean, King San Jose ospitalean hil zen 19:05ean.[120] Autopsiak agerian utzi zuen 39 urte baino ez izan arren, "60 urteko bihotza zuela".[121] Batzuk zioten eskubide zibilen mugimenduan aritutako 13 urteko estresagatik izango zela. Martin Luther King Jr. Parke Historiko Nazionalean dago lurperatuta.[122]

Ondorenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hilketak nazio osoan istilu arrazisten uholdeak eragin zituenː Washington D.C.n, Chicagon, Baltimoren, Louisvillen, Kansas Cityn eta beste dozenaka hiritan.[123][124] Robert F. Kennedy presidentetzarako hautagaia Indianapolisera zihoan kanpainako agerraldi baten hitz egitera, Kingen heriotzaren informazioa jaso zuenean. Diskurtso laburra eta inprobisatua egin zuen tragediaren berri emateko, eta Kingen biolentzia-ezaren idealarekin jarraitzeko eskatu zien laguntzaileei.[125] James Farmer Jr.ek eta eskubide zibilen beste agintari batzuk ere indarkeriarik gabeko ekintzak eskatu zituzten, nahiz eta Stokely Carmichael militanteak erantzun sendoagoa aldarrikatu.[126] Memphis hiriak greba azkar konpondu zuen, saneamenduko langileen aldeko baldintzekin.[127][128]

Coretta Scott King alaba Bernice kontsolatzen, Martin Luther King senarraren hileta elizkizunean. Moneta Sleet Jr.en Pulitzer saria irabazitako argazkian.

Konspirazio salaketak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ray-ren abokatuek petxero bat zela mantendu zuten beti, Lee Harvey Oswald hiltzailea bezala John F. Kennedyren erailketan, teoria konspiratzailean atzen zeudelako.[129] Baieztapen horren aldekoek esan zuten Rayren aitortza presiopean eman zela, heriotza zigorrarekin mehatxatu zutelako.[130][131] Ray lapurra eta doilorra zela onartu zuten, baina armekin delitu krimenak egiteagatik ez zuela inolako erregistrorik.[132] Hala ere, AEBetako hainbat hiritan espetxeetako espedienteek frogatu zuten behin baino gehiagotan preso izan zela lapurreta armatuak egotzita.[133]

Hilketaren aurkako konspirazio bat susmatzen zutenek zioten bi balistika frogek erakutsi zutela Rayren Remington Gamemasterren antzeko fusil bat izan zela hilketaren arma. Proba horiek ez zuten zehazki Rayren fusila adierazi.[130][134] Bere heriotzaren unean, Kingen inguruko lekukoek esan zuten tiroa beste toki batetik zetorrela. Esan zuten etxola ondoan zegoen zuhaixka lodi baten atzetik zetorrela - hilketaren ondorengo egunetan moztu egin zuten-, eta ez motelaren leihotik.[135] Hala ere, Rayren aztarna handiak aurkitu ziren armairuan, eta bainugelan utzi zuten hainbat objektuetan, hala nola fusila, prismatiko bikotea, arropa artikuluak, egunkaria, etab.[133] Rayen hatz-markak zituen erriflearen azterketak zehaztu zuen gutxienez tiro bat tirokatu zela erailketaren unean.[133]

2004an, Jesse Jacksonek honako hau adierazi zuen[136]: “Kontua da martxa eteteko saboteatzaileak egon zirela. Eta geure erakundearen barnean, oso pertsona esanguratsuak aurkitu genituen gobernuko nominak zituztenak. Beraz, barne infiltrazioak, kanpoko saboteatzaileak, eta prentsaren erasoak. ... Ez dut inoiz sinetsiko James Earl Rayk izan zuela arrazoirik, dirua eta mugikortasuna bakarrik egin ahal izateko. Gure gobernua oso arduratuta zegoen eskenatokia prestatzen, eta baita James Earl Rayk handik ihes egiteko bidea."[137]

Legatua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kingen ondare nagusia AEBetan eskubide zibilen gaineko aurrerapenak ziurtatzea izan zen. King eraila izan eta egun batzuetara, Kongresuak 1968. urteko Eskubide Zibilen Legea onartu zuen.[138] Legearen VIII tituluak, Bidezko Etxebizitzaren Legea izenaz ezagutzen denak, etxebizitza eta etxebizitzarekin lotutako transakzioetan diskriminazioa debekatu zuen arrazaren, erlijioaren edo jatorri nazionalaren arabera (gero zabaldu egin zen sexua, familia egoerara eta ezgaitasunera). Legedi hau AEBetan egoitza-diskriminazioari aurre egiteko Kingen borrokari egindako omenaldia izan zela diote.[138]

Lyndon B. Johnson presidentea Kingekin bileran, Etxe Zuriko kabinete bulegoan, 1966an.

Nazioartean, Kingen ondareak Hegoafrikako Kontzientzia Beltzaren Mugimenduan eta eskubide zibilen mugimenduan eragina izan zuen.[139][140] Kingen lana Albert Lutuli Hegoafrikako liderraren inspirazio iturri izan zen, eta bere herrialdeko justizia arrazaren alde borrokatzearen, Nobel Saria jaso zuen.[13] King estatubatuar ikono bihurtu da liberalismo amerikarraren eta aurrerakoitasunaren historian.[141] Bestalde, Kingen pentsaerak John Hume irlandar politikari eta aktibistari ere eragin zion.

Coretta Scott King emazteak bere senarraren arrastoak jarraitu zituen, eta 2006an hil zen arte, justizia sozialaren eta eskubide zibilen arloan aritu zen. Martin Luther King erail zuten urte berean, King Zentroa sortu zuten Atlantan, bere ondarea kontserbatzeko eta indarkeriarik gabeko gatazken konponbidea eta tolerantzia, mundu mailan sustatzeko.[142] Haien semea, Dexter King, zentroko presidentea da.[143][144]

Martin Luther King Jr. Eguna

1971n hasita, Missouriko St Louis hiria eta estatu batzuk jai egunak ezarri zituzten Kingen omenez.[145] Etxe Zuriko Rose Lorategian, 1983ko azaroan Ronald Reagan presidenteak lege bat sinatu zuen King omentzeko jai egun federala sortuz. 1986ko urtarrilaren 20an egin zen lehenengo aldiz, eta Martin Luther King Jr. Eguna izena du. 1992an George H. W. Bush presidentetzara ailegatu ondoren, jai eguna urtero urtarrileko hirugarren astelehenean egiten da, Kingen jaiotza egunetik gertu.[146][147] 2000ko urtarrilaren 17an, lehenengo aldiz, Martin Luther King Jr. Eguna ofizialki AEBetako berrogeita hamar estatu guztietan egin zen.[148]

Oroitzapen liturgikoak

King Ameriketako Estatu Batuetako eliza apezpikularrak martiritzat gogoratzen du, urtero ospatzen duen heriotzaren urteurrenean, apirilaren 4an.[149] Amerikako Eliza Luterano ebanjelikoak King liturgikoki oroitzen du bere jaiotzaren urteurrenean, urtarrilaren 15ean.[150]

Erresuma Batuko ondarea

Erresuma Batuan, The Northumbria eta Newcastle Unibertsitateek Martin Luther King Bakearen Batzordea, sortu zuten, Kingen ondarea omentzeko.[151] Bere ikuspegian inspiratuta, Erresuma Batuan hainbat jarduera egiten ditu "bakearen kultura eraikitzen" ahalegintzen baita.[152]

Material galera

2019ko ekainean, The New York Times aldizkariak Martin Luther King Jr. ere zerrendatu zuen, 2008an Universal Studioseko suteetan ehunka artisten materiala suntsitu zenean.[153]

Ideiak, eraginak eta jarrera politikoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erlijioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Apaiz kristau bezala, Kingen eragin nagusia Jesukristo eta ebanjelio kristauak izan ziren, ia beti aipatzen zituenak erlijio bileretan, elizetan egindako hitzaldietan eta diskurtso publikoetan. Kingen fedea Jesusen honako aginduan oinarritu zen, maite zure lagun hurkoa zeure burua bezala, Jainkoa maitatuz guztiarekin gainetik, eta etsaiak maitatuz, beraien alde otoitz eginaz eta bedeinkatuz. Bere indarkeriarik ezaren pentsamoldearen oinarrian bazegoen baita beste masaila ipini Mendiko sermoian agertzen zena, Jesusek ezpata bere lekuan berriro sartuz (Mateo 26:52).[154] Birminghameko espetxetik idatzitako eskutitz ospetsuan, Kingek Jesusen "muturreko" maitasun bezala deskribatzen zuenarekin bat etorri nahi zuen, eta beste bakezale kristau asko ere aipatu zituen, oso ohikoa baitzen berarentzat.[155][156]

Kingek, Bayard Rustin bezalako eskarmentudunekin batera lan egin zuen, biolentziarik gabeko taktikak garatzeko.

Indarkeriarik eza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Munduko bakea biolentziarik ezaren bitartez ez da ez zentzugabea eta ez ezinezkoa. Gainerako metodo guztiek huts egin dute. Bestela, berriro hasi beharko ginateke. Indarkeriarik eza abiapuntu ona da. Metodo honetan sinesten dugunok arrazoimenaren, santutasunaren eta ulermenaren ahotsak izan daitezke indarkeriaren, gorrotoaren eta emozioen ahotsen artean. Oso ongi molda dezakegu bake giro bat, horretatik bake sistema bat eraikitzeko.

- Martin Luther King Jr.[157]

Bayard Rustin eskubide zibilen afroamerikar aktibista izan zen Kingen indarkeriarik ezaren ohiko aholkularia.[158] Era berean, Harris Wofford eta Glenn Smiley aktibista zuriek ere aholkatzen zuten.[159] Rustin eta Smiley kristau bakezale tradizioaren jatorrikoak ziren, eta Woffordek eta Rustinek Mahatma Gandhiren irakaspenak aztertuak zituzten. Rustinek indarkeriarik eza aplikatu zuen Adiskidetze Eguna kanpainan 1940ko hamarkadan,[160] eta Wofford hegoaldeko beltzei Gandhismoa sustatzen aritu zen 1950eko hamarkadaren hasieratik.[159]

Aktibismoa eta inplikazioa amerikar natiboekin

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

King natibo estatubatuarraren eskubideen aldekoa zen. Amerikar natiboak ere Kingen eskubide zibilen mugimenduaren aldekoak ziren, bertako amerikarren parte-hartze aktiboa sustatuz.[161] Indiar Gazteriaren Kontseilu Nazionalak (NIYC) laguntza handia eman zuen Kingen kanpainetan,[162] bereziki 1968ko Pobreen Herri Kanpainan.[163] Kingen "Zergatik ezin dugun itxaron" liburuan honako hau idatzi zuen: “Gure nazioa genozidioan sortu zen jatorrizko amerikarra, indiarra, arraza txikiagoa zela esaten zuen doktrina hartzerakoan. Gure bazterretan Beltz (Negro) asko egon aurretik, arraza gorrotoaren urradurak jadanik gizarte koloniala desitxuratua zuen. XVI. mendetik aurrera, odola isuri zen arraza nagusitasunaren aurkako borroketan. Beharbada, herri indigena ezabatzeko politika nazionala garatu duen nazio bakarra gara. Gainera, esperientzia tragiko hori gurutzada noble bihurtu zuten. Izan ere, gaur egun ere ez dugu baimenik pasarte lotsagarri horiek arbuiatzeko edo lotsa sentitzeko. Gure literatura, gure film, gure drama, gure folklore guztiak goratu egiten dute."[164]

Politika

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kingek ostatu hartu eta egun gutxira, 1963ko maiatzaren 11n lehergailu batek eztanda egin zuen Gaston Motelean. Beste lehergailu bat ere jarri zuten Williams anaia apaizaren etxean.

SCLCko buruzagi bezala, Kingek AEBetako alderdi politiko edo hautagairik publikoki ez babesteko jokabideari eutsi zion: "Sentitzen dut norbait lerrokatu gabeko posizioan egon behar dela, bi alderdiei objektiboki begiratzeko eta bien kontzientzia izateko, ez bata edo bestearen morroi edo nagusi.[165] 1958ko elkarrizketa baten adierazi zuen ez zela alderdi perfekturik, esanez: "Ez dut uste alderdi errepublikanoa Jainko ahalguztidunaz beterik dagoenik, ez eta alderdi demokratikoa. Biek ahulguneak dituzte ... Eta ez dut inolako lotura bereizezinik alderdi biekin."[166] Kingek Paul Douglas Illinoisko senatari demokratikoa goraipatu zuen "senatari guztietatik handiena "izateagatik, eskubide zibilen arrazoien defentsa sutsua egiteagatik urteetan zehar.[167]

Kalte-ordaina

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kingek adierazi zuen amerikar beltzek, eta baita beste hainbat estatubatuar desgaituek ere, kalte historikoengatik konpentsatuak izan behar zutela. 1965ean Playboyk egindako elkarrizketa baten, esan zuen estatubatuar beltzei berdintasuna ematearekin soilik ezin zela errealitatean haien eta zurien arteko alde ekonomikoa itxiko. Kingen arabera, ez zuen esklabotzaren ondorioz galdutako soldatak erabat itzultzea bilatzen, ezinezkoa zela uste zuelako, baina talde kaltetu guztiei emateko, hamar urtetan 50 mila milioi dolarreko gobernuaren programa konpentsagarria proposatu zuen.[168]

Familia plangintza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1966ko maiatzean Gurasotasun Plangintzaren Amerikar Federakuntzak urtero ematen zuen Margaret Sanger Saria jaso zuenean, honakoa esan zuen: "Berriki, prentsak plater hegalarien behaketen berri eman du. Istorio horiei sinesgarritasunik eman gabe, gure irudimenari esker espazioko bisitariek nola epaituko gintuzten espekulatzea ahalbidetzen du. Beldur naiz gure jokaerarekin txundituta geratuko zirela. Ikusiko lukete heriotzaren planifikaziorako milioiak gastatzen ditugula gerrarako makinak eta estrategiak sortzen. Gaixotasunagatik eta beste arrazoi batzuengatik heriotza ekiditeko milioika gastatzen ditugula ere ikusiko lukete. Azkenean, ohartuko lirateke biztanleria planifikatzeko diru hutsala gastatzen dugula, nahiz eta bere hazkunde espontaneoa premiazkoa izan gure planetaren biziraupenerako. Kanpoko espazioko bisitariei barkamena eman beharko litzaieke honakoa esango balute etxera itzultzean, gure planetan bizi den jendea etorkizun latza eta zalantzazkoa duen arraza zoro batekoa dela."[169][170]

Estatuaren zaintza eta hertsadura

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

FBIren zaintza eta esku-hartzea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
King eta Malcolm X, 1964ko martxoaren 26an.

FBIko zuzendari J. Edgar Hooverrek pertsonalki Kingen zaintza agindu zuen, eskubide zibilen buruzagi bezala zuen boterea ahultzeko asmoarekin.[171][172] Eliza Batzordeak, 1975eko Estatu Batuetako Kongresuak egindako ikerketaren arabera, honako hau aurkitu zuen: "1963ko abendutik 1968an hil zenera arte, Martin Luther King Jr. Ikerketa Bulego Federalareko kanpaina trinkoaren helburua zen, eskubide zibilen buruzagi eraginkor bezala neutralizatzeko."[173]

Bulego Federalak Levisonen eta Kingen etxeko eta bulegoko telefonoetan kableak jarri zituzten, eta nazio osoan zehar bidaiatzen zuen bitartean Kingen hoteletako gelak miatzen zituen.[174][175] 1967an, Hooverrek SCLC talde nazionalista beltz gorrotagarri bezala zerrendatu zuen, honako instrukzioekin: "Kontrainteligentzia tekniken bidez, ez da aukerarik galdu behar buruzagien arazo pertsonalak edo taldearekin dituztenak baliatzeko... taldea hondatuta, barreiatuta edo gutxietsita geratzen den helburua ziurtatzeko."[172]

SNAren Kingen komunikazioen jarraipena

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"Minaret" izeneko operazio sekretuko kode batean, Segurtasun Nazional Agentziak hainbat estatubatuar buruzagien komunikazioak kontrolatzen zituen, King barne, Vietnamgo Gerran kritikoak zirelako AEBekin.[176] SNAk egindako azterketa batek ondorioztatu zuen Minareten jarduera "eztabaidagarria ez ezik, agian legez kanpokoa zela.”[176]

Komunismoaren alegazioak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urteetan, J. Edgar Hooverrek susmoak izan zituen komunisten eragin potentzialaz mugimendu sozialetan, hala nola sindikatuetan eta eskubide zibiletako erakundeetan.[177] Hooverrek zuzendu zuen FBI 1957an Kingi eta SCLCi, sortu berritan, jarraipena egitera.[1]

King eta Stanley Levisonen arteko harremana zela eta, FBI beldur zen Levison "agente eragile" bezala lan egiten ari ote zen Kingekin. Hori, nahiz eta FBI barneko txostenetan agertu 1963an Levisonek Alderdi Komunista utzia zuela eta jada ez zegoela haiekin negoziazioetan.[178] Kingen beste laguntzaile bat ere, Jack O'Dell, Alderdiarekin lotzen zuten. Baina oso zaintza handia egin bazioten ere, 1976an FBIk aitortu zuen ez zutela inolako frogarik lortu King bera edo SCLC, benetan erakunde komunistekin inplikatuta zeudenik.[179]

Martin Luther King Jr., Montgomeryn 1958ko irailean "nagikeriagatik" atxilotu zuten unea.

CIAren zaintza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2017an desklasifikatu ziren CIAren fitxategiak agerian utzi zuten Agentziak King eta Komunismoaren arteko balizko loturak ikertzen aritu izan zela, 1964ko azaroaren 4ko Washington Posteko artikulu batek Sobietar Batasunera gonbidatu izan zela argitaratu zuenean, eta Ralph Abernathyk Kingen bozeramaile ez zuela iruzkinik egin gonbidapenaren jatorriaz.[180] CIAren HTLINGUAL programak bidean atzematen zituen King eta beste eskubide zibilen aldeko ekintzaileen postak.”[181]

Adulterioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

FBIk ondorioztatu zuenez King arriskutsua zela komunismoaren infiltrazioaren ondorioz, desprestigiatzeko saiakerak hasi zituen bere bizitza pribatuari buruzko errebelazioen bidez. FBIren zaintzak, batzuk jendaurrean jarriak, ezkontzaz kanpoko arazo ugari zituela erakusten saiatu zen.[175] Lyndon B. Johnsonek behin esan zuen King "predikatzaile hipokrita" zela.[182]

Ralph Abernathyk adierazi zuenez 1989an argitaratutako Eta harresiak erortzen ari dira biografian, Kingek "emakumeentzako ahultasuna" zuen, nahiz eta "guztiek ezkontzaz kanpoko sexuaren aurkako bibliako debekuan ulertu eta sinetsi. Izan ere, bereziki denboraldi zaila igaro zuen tentazio horrekin”.[183] Geroagoko elkarrizketa baten, Abernathyk esan zuen "emakumea" baino ez zuela idatzi, eta ez zuela zehazki esaten Kingek ezkontzatik kanpoko sexu harremanak izan zituenik, baizik eta Kingen desleialtasunak sexualak baino, emozionalak zirela. Coretta emazteak lasaitasunez onartu zituen afera horiek, esanaz behin "beste gai guzti horiek ez dute tokirik oso gustuko dugun harreman maila bikainean."[183]

FBIk horrelako gaiei buruzko txostenak banatu zituenː zuzendaritzari, kazetari lagunei, koalizioko bazkide potentzialei, SCLCren babesle finantzarioei, eta Kingen familiari.[184] Bulegoak eskutitz anonimoak ere bidali zizkion Kingi mehatxu eginez informazioa agerian utziko zuela, baldin eta eskubide zibilen lana uzten ez bazuen.[185] FBIk Kingi bere buruaz beste egin zezan bidalitako eskutitza hura, Bakearen Nobel Saria jaso bezperan hartu zuen, eta honela zioen:

"Publiko amerikarra, laguntzen aritu diren eliza erakundeek, protestanteek, katolikoek eta juduek, denek jakingo dute zer zaren, piztia gaiztoa. Berdin jakingo dute babesa eman dizuten beste batzuk ere. Bukatuta zaude. King, gauza bakarra geratzen zaizu egiteko. Badakizu zer den, 34 egun besterik ez dituzu egiteko (kopuru zehatz hori arrazoi berezi bategatik hautatu da, esanguratsu praktikoa duena [sic]). Bukatuta zaude. Zuretzako irtenbide bakarra dago. Hobe duzu hori egitea, zure izaera iruzurtzailea nazio osoan zabaldu baino lehen."[186]

Eskutitzarekin batera, grabazioak zituen zinta bat zegoen, FBIren telefono-entzuketetatik ateratakoak, Kingen ezkontza kanpoko lotura batzuetakoak.[9] Kingek pakete hau bere buruaz beste egiteko ahalegin gonbidapen bezala ulertu zuen, nahiz eta William Sullivanek,[187] garai hartan Adimen Dibisioko Bulegoko buruak zera argudiatu zuen, “King SCLCetik dimisioa emateko konbentzitzea" izan zitekeela.[173] Kingek FBIren mehatxuei uko egin zien.[175]

Polizien behaketa erailketan

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Suhiltzaile-etxe bat zegoen Lorraine Moteletik gertu, James Earl Ray hiltzailearen ostatuaren ondoan. Poliziak berriz, suhiltzaile etxean kokatuta zeuden King zaintzapean mantentzeko.[188] Agenteek King ikusten egiten zuten tirokatua izan zen unean,[189] eta tiroketa izan eta berehala, agenteak suhiltzaile etxetik korrika irten ziren motelera. Horrela, Marrell McCollough polizia sekretua izan zen lehen pertsona Kingi laguntza ematen.[190] King eta FBIren arteko antagonismoak, hiltzailea aurkitzeko puntu guztiekin osatutako plangintzarik ez egoteak, eta gertuko poliziaren presentziak, erailketa horretan FBIa nahastuta zegoelaren susmoak eragin zuten.[191]

King apaiz izan zen Dexter Avenueko Eliza Bataiatzailea. 1978an, Dexter Avenue King Memorial Eliza Bataiatzailea izendatu zuten.

Sariak eta aitorpenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kingek gutxienez berrogeita hamar ohorezko titulu eman zizkioten fakultate eta unibertsitateetan.[192] 1964ko urriaren 14an, Kingi Bakearen Nobel Saria eman zioten, ordura arteko irabazle gazteena izanik, AEBetan indarkeriarik gabeko erresistentzia zuzendu zuelako arraza aurreiritziaren aurka.[193][194] 1965ean, Amerikako Askatasunen Domina jaso zuen, AEBko Batzorde Juduaren eskutik, bere "pertsonen askatasunaren printzipioetan emandako aurrerapenagatik".[192][195] Onartzeko ekitaldiko hitzaldian, Kingek esan zuen: "Askatasuna gauza bakarra da. Guztia duzu, edo ez zara aske."[196]

1967ko azaroan 24 orduko bidaia egin zuen Erresuma Batura, Newcastle Unibertsitatearen omenezko titulua hartzeko, ohore hori jasotzen zuen lehen afro-amerikarra izanik.[152] Onarpenean, inprobisatutako hitzaldi hunkigarri bat egin zuen, besteak beste honakoa esanaz:[197] "Hiru arazo larri eta benetan handiak ditugu, Ameriketako Estatu Batuetan ez ezik, mundu osoan ere. Horiek dira arrazakeria, pobreziaren arazoa, eta gerraren arazoa.”

Hiru Grammy sarietarako hautagaia izateaz gain, eskubide zibilen buruzagiak 1971n hilondoko Ahozko Grabaketa Onenaren saria irabazi zuen "Zergatik nagoen Vietnamgo gerraren aurka" lanagatik.[198] 1977an, Jimmy Carter presidenteak hilondoko Askatasunaren Presidentetzarako Domina eman zion. Aipamen hau irakurri zuen: "Martin Luther King Jr. bere belaunaldiko kontzientzia zen. Segregazioaren harresi handira begiratu ondoren, maitasunaren indarrak apurtuko zuela ikusi zuen. Gure arbaso fundatzaileek herritar xumeenei agindutakoa betetzearen borrokaren min eta nekeetatik, bere ametsaren aitorpen adieragarria bota zuen Amerikarentzat. Gure nazioa indartu zuen, hobetu egin zuelako. Bere ametsak oraindik ere eusten digu.”[199]

Kingi eta bere emazteari Kongresuko Urrezko Domina ere eman zioten 2004an.[200]

Bigarren izan zen Gallup aholkularitza enpresaren XX. mendeko jende miretsienen arteko zerrendan.[201] 1963an Time aldizkariako Urteko Pertsonaia izendatu zuen, eta 2000. urtean, seigarren geratu zen on line egindako “Mendeko Pertsona” inkestan. King hirugarren kokatu zuen Discovery Channelek eta AOLek egindako “Amerikako Pertsonaiak” lehiaketan.[202][203] 2016an, Ogasun idazkariak jakinarazi zuen 5 dolarreko billeteetan alde baten Lincoln agertuko zela, eta bestean Lincoln Memorialean izandako hainbat gertakari historiko, horien artean Kingen "Amets bat dut" diskurtsoaren irudiak.[204]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b c (Ingelesez) Theoharis, Poveda, Powers, Rosenfeld, Athan G., Tony G., Richard Gid, Susan. (1999). The FBI: A Comprehensive Reference Guide. Greenwood Publishing Group, p. 123 or. ISBN 0-89774-991-X..
  2. ↑ (Ingelesez) "The Movement for Black Lives Is Urging You to #ReclaimMLK This Weekend". www.colorlines.com.
  3. ↑ (Ingelesez) Ogletree, Charles J.. (2004). All Deliberate Speed: Reflections on the First Half Century of Brown v. Board of Education. W. W. Norton & Co, p. 138 or. ISBN 0-393-05897-2..
  4. ↑ (Ingelesez) "Birth & Family". The King Center. The Martin Luther King, Jr. Center for Nonviolent Social Change.
  5. ↑ a b c d e f g (Ingelesez) Oates. (1993). "Martin Luther King Jr". Biography. A&E Television Networks, LLC, p. 7 or..
  6. ↑ (Ingelesez) Oates, Stephen B.. (1993). Let the Trumpet Sound: A Life of Martin Luther King, Jr. HarperCollins, p. 159 or. ISBN 978-0-452-25627-9..
  7. ↑ a b (Ingelesez) Mikkelson, David. (2003). "Four Things About King". Snopes. Snopes.com.
  8. ↑ a b (Ingelesez) Fleming, Alice. (2008). Martin Luther King Jr.: A Dream of Hope. Sterling, p. 9 or. ISBN 978-1-4027-4439-6..
  9. ↑ a b c d e f g (Ingelesez) Frady, Marshall. (2002). Martin Luther King Jr.: A Life. Penguin, pp. 158-159 or. ISBN 978-0-14-303648-7..
  10. ↑ a b c d (Ingelesez) Oates, Stephen B.. (1993). Let the Trumpet Sound: A Life of Martin Luther King, Jr. HarperCollins, p. 10 or. ISBN 978-0-452-25627-9..
  11. ↑ (Ingelesez) Brown, DeNeen L.. (2019). "The story of how Michael King Jr. became Martin Luther King Jr". The Washington Post.
  12. ↑ (Ingelesez) Clanton, Nancy. (2020). "Why Martin Luther King Jr.'s father changed their names". The Atlanta Journal-Constitution.
  13. ↑ a b c d (Ingelesez) King, Martin Luther Jr.. (1992). The papers of Martin Luther King Jr.. Carson, Clayborne; Holloran, Peter; Luker, Ralph; Russell, Penny A. (eds.). University of California Press, pp. 307–308 or. ISBN 978-0-520-07951-9..
  14. ↑ (Ingelesez) Oates, Stephen B.. (1993). Let the Trumpet Sound: A Life of Martin Luther King, Jr.. HarperCollins, p. 5 or. ISBN 978-0-452-25627-9..
  15. ↑ (Ingelesez) Oates, Stephen B.. (1993). Let the Trumpet Sound: A Life of Martin Luther King, Jr. HarperCollins, p. 8 or. ISBN 978-0-452-25627-9..
  16. ↑ (Ingelesez) Frady, Marshall. (2002). Martin Luther King Jr.: A Life. Penguin, p. 14 or. ISBN 978-0-14-303648-7..
  17. ↑ (Ingelesez) Pierce, Alan. (2004). Assassination of Martin Luther King Jr. Abdo Pub Co, p. 14 or. ISBN 978-1-59197-727-8..
  18. ↑ a b c d (Ingelesez) Manheimer, Ann S.. (2004). Martin Luther King Jr.: Dreaming of Equality. Twenty-First Century Books, p. 10 or. ISBN 1-57505-627-5..
  19. ↑ a b (Ingelesez) Frady, Marshall. (2002). Martin Luther King Jr.: A Life. Penguin, P. 15 or. ISBN 978-0-14-303648-7..
  20. ↑ (Ingelesez) Manheimer, Ann S.. (2004). Martin Luther King Jr.: Dreaming of Equality. Twenty-First Century Books, p. 9 or. ISBN 1-57505-627-5..
  21. ↑ a b (Ingelesez) Millender, Dharathula H.. (1986). Martin Luther King Jr.: Young Man with a Dream. Aladdin, pp. 45–46 or. ISBN 978-0-02-042010-1..
  22. ↑ (Ingelesez) Katznelson, Ira. (2005). When Affirmative Action was White: An Untold History of Racial Inequality in Twentieth-Century America. WW Norton & Co, p. 5 or. ISBN 0-393-05213-3..
  23. ↑ (Ingelesez) Blake, John. "How MLK became an angry black man". .
  24. ↑ (Ingelesez) King, Martin Luther Jr.. (1992). The papers of Martin Luther King Jr. Carson, Clayborne; Holloran, Peter; Luker, Ralph; Russell, Penny A. (eds.). University of California Press, p. 82 or. ISBN 978-0-520-07951-9..
  25. ↑ (Ingelesez) Manheimer, Ann S.. (2004). Martin Luther King Jr.: Dreaming of Equality. Twenty-First Century Books, p. 16 or. ISBN 1-57505-627-5..
  26. ↑ (Ingelesez) Fleming, Alice. (2008). Martin Luther King Jr.: A Dream of Hope. Sterling, p. 8 or. ISBN 978-1-4027-4439-6..
  27. ↑ (Ingelesez) Manheimer, Ann S.. (2004). Martin Luther King Jr.: Dreaming of Equality. Twenty-First Century Books, p.17 or. ISBN 1-57505-627-5..
  28. ↑ (Ingelesez) Frady, Marshall. (2002). Martin Luther King Jr.: A Life. Penguin, p. 18 or. ISBN 978-0-14-303648-7..
  29. ↑ (Ingelesez) Frady, Marshall. (2002.). Martin Luther King Jr.: A Life. Penguin, p. 18 or. ISBN 978-0-14-303648-7..
  30. ↑ (Ingelesez) Downing, Frederick L.. (1986). To See the Promised Land: The Faith Pilgrimage of Martin Luther King, Jr.. Mercer University Press, p. 150 or. ISBN 0-86554-207-4..
  31. ↑ (Ingelesez) Baldwin, Lewis V.. (1991). There is a Balm in Gilead: The Cultural Roots of Martin Luther King, Jr.. Minneapolis: Fortress Publishing, p. 167 or. ISBN 0-8006-2457-2..
  32. ↑ (Ingelesez) Downing, Frederick L.. (1986). To See the Promised Land: The Faith Pilgrimage of Martin Luther King, Jr. Mercer University Press, p. 150 or. ISBN 0-86554-207-4..
  33. ↑ (Ingelesez) Radin, Charles A.. (1991). "Panel Confirms Plagiarism by King at BU". The Boston Globe, p. 1 or..
  34. ↑ (Ingelesez) Baldwin, Lewis V.. (2010). he Voice of Conscience: The Church in the Mind of Martin Luther King, Jr.. Oxford University Press, pp. 42–44 or. ISBN 9780195380316..
  35. ↑ (Ingelesez) Fuller, Linda K.. (2004). National Days, National Ways: Historical, Political, And Religious Celebrations around the World. Greenwood Publishing, p. 314 or. ISBN 0-275-97270-4..
  36. ↑ (Ingelesez) "Coretta Scott King". The Daily Telegraph.
  37. ↑ (Ingelesez) Civil Rights History from the Ground Up: Local Struggles, a National Movement. University of Georgia Press, p. 410 or. ISBN 9780820338651..
  38. ↑ (Ingelesez) Manheimer, Ann S.. (2004). Martin Luther King Jr.: Dreaming of Equality. Twenty-First Century Books, p. 103 or. ISBN 1-57505-627-5..
  39. ↑ (Ingelesez) "December 1, 1955: Rosa Parks arrested". CNN.
  40. ↑ (Ingelesez) Walsh, Frank. (2003). The Montgomery Bus Boycott. Gareth Stevens, p. 24 or. ISBN 083685375X..
  41. ↑ (Ingelesez) McMahon, Thomas F.. (2004). Ethical Leadership Through Transforming Justice. University Press of America, p. 25 or. ISBN 0-7618-2908-3..
  42. ↑ (Ingelesez) Thomas F., Thomas F.. (2006). From Civil Rights to Human Rights: Martin Luther King Jr. and the Struggle for Economic Justice. University of Pennsylvania Press, p. 53 or. ISBN 978-0-8122-3969-0..
  43. ↑ (Ingelesez) Frady, Marshall. (2002). Martin Luther King Jr.: A Life. Penguin, p. 52 or. ISBN 978-0-14-303648-7..
  44. ↑ (Ingelesez) Levison, Stanley David. (2017). The Martin Luther King, Jr.. Research and Education Institute. University, © Stanford; Stanford; California 94305.
  45. ↑ (Ingelesez) Miller, Steven P.. (2009). Billy Graham and the Rise of the Republican South. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, p. 92 or. ISBN 978-0-8122-4151-8..
  46. ↑ (Ingelesez) Marable, Mullings, Manning, Leith. (2000). Let Nobody Turn Us Around: Voices of Resistance, Reform, and Renewal: an African American Anthology. Rowman & Littlefield, pp. 391–2 or. ISBN 0-8476-8346-X..
  47. ↑ (Ingelesez) "Prayer Pilgrimage for Freedom". Civil Rights Digital Library.
  48. ↑ (Ingelesez) "Measure of a Man, The". Martin Luther King, Jr., Encyclopedia. The Martin Luther King, Jr., Research and Education Institute, Stanford University.
  49. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King Jr. and the Global Freedom Struggle: Gandhi Society for Human Rights". Stanford University.
  50. ↑ (Ingelesez) Theoharis, Poveda, Powers, Rosenfeld, Athan G., Tony G., Richard Gid, Susan. (1999). The FBI: A Comprehensive Reference Guide. Greenwood Publishing, p. 148 or. ISBN 0-89774-991-X..
  51. ↑ (Ingelesez) Herst, Burton. (2007). Bobby and J. Edgar: The Historic Face-off Between the Kennedys and J. Edgar Hoover that Transformed America. Carroll & Graf, pp. 372-374 or. ISBN 978-0-7867-1982-2..
  52. ↑ (Ingelesez) Jackson, Thomas F.. (2006). From Civil Rights to Human Rights: Martin Luther King Jr. and the Struggle for Economic Justice. University of Pennsylvania Press, p. 53 or. ISBN 978-0-8122-3969-0..
  53. ↑ (Ingelesez) Glisson, Susan M.. (2006). The Human Tradition in the Civil Rights Movement. Rowman & Littlefield, p. 190 or. ISBN 0-7425-4409-5..
  54. ↑ (Ingelesez) Bobbitt, David. (2007). The Rhetoric of Redemption: Kenneth Burke's Redemption Drama and Martin Luther King Jr.'s "I Have a Dream" Speech. Rowman & Littlefield, p. 105 or. ISBN 978-0-7425-2928-1..
  55. ↑ (Ingelesez) Dyson, Jagerman, Michael Eric, David L.. (2000).). I May Not Get There with You: The True Martin Luther King, Jr. Simon and Schuster, pp. 297–299 or. ISBN 978-0-684-86776-2..
  56. ↑ (Ingelesez) Burke, Kevin M.. (2020). "A Close Alliance Between MLK and Nelson Rockefeller Revealed". The Root.
  57. ↑ (Ingelesez) "Albany, GA Movement". Civil Rights Movement Veterans.
  58. ↑ (Ingelesez) Shafritz, Jay M.. (1998). International Encyclopedia of Public Policy and Administration. Westview Press, p. 1242 or. ISBN 0-8133-9974-2..
  59. ↑ a b (Ingelesez) King, Martin Luther. (2001). The Autobiography of Martin Luther King Jr.. Hatchette Digital.
  60. ↑ (Ingelesez) King, Martin Luther Jr.. (1990). A Testament of Hope: The Essential Writings and Speeches of Martin Luther King Jr.. Harper Collins, p. 105 or. ISBN 978-0-06-064691-2..
  61. ↑ (Ingelesez) King, Martin Luther Jr.. (1990). A Testament of Hope: The Essential Writings and Speeches of Martin Luther King Jr. Harper Collins, p. 105 or. ISBN 978-0-06-064691-2..
  62. ↑ (Ingelesez) King Center:Billy Graham. Wayback Machine..
  63. ↑ (Ingelesez) Glisson, Susan M. (2006). The Human Tradition in the Civil Rights Movement. Rowman & Littlefield, pp. 190-193 or. ISBN 0-7425-4409-5..
  64. ↑ (Ingelesez) Albany, GA Movement". Civil Rights Movement Veterans.
  65. ↑ (Ingelesez) Garrow, David. (1989). Bearing the Cross: Martin Luther King Jr. and the Southern Christian Leadership Conference. Pulitzer Prize, p. 246 or. ISBN 978-0-06-056692-0..
  66. ↑ (Ingelesez) McWhorter, Diane. (2001). "Two Mayors and a King". Carry Me Home: Birmingham, Alabama: The Climactic Battle of the Civil Rights Revolution. Simon and Schuster ISBN 978-0-7432-2648-6..
  67. ↑ a b (Ingelesez) Harrell, et all, David Edwin et all. (2995). Unto a Good Land: A History of the American People, Volume 2. Wm B Eerdmans Publishing, p. 1055 or. ISBN 0-8028-2945-7..
  68. ↑ (Ingelesez) "Birmingham USA: Look at Them Run". Newsweek.
  69. ↑ (Ingelesez) "Integration: Connor and King". Newsweek.
  70. ↑ (Ingelesez) King, Coretta Scott. (2012). "The Meaning of The King Holiday". The King Center.
  71. ↑ a b (Ingelesez) King, Martin Luther Jr. (2012). "Letter from Birmingham Jail". The Martin Luther King Jr. Research and Education Institute. King began writing the letter on newspaper margins and continued on bits of paper brought by friends.
  72. ↑ (Ingelesez) "The Great Society: A New History with Amity Shlaes". Hoover Institution.
  73. ↑ (Ingelesez) Augustine.com – "Black History: Dr. Robert B. Hayling"; David J. Garrow, Bearing the Cross: Martin Luther King Jr. and the Southern Christian Leadership Conference. Harper Collins, pp. 316–318 or..
  74. ↑ (Ingelesez) "We Shall Overcome—Lincolnville Historic District". nps.gov..
  75. ↑ (Ingelesez) Jones, McCarthy, Maxine D., Kevin M.. (1993). African Americans in Florida: An Illustrated History. Pineapple Press, pp. 113–5 or. ISBN 1-56164-031-X..
  76. ↑ (Ingelesez) "St. Augustine, Florida". Martin Luther King, Jr., Encyclopedia. The Martin Luther King, Jr.. Research and Education Institute, Stanford University.
  77. ↑ (Ingelesez) Haley, Alex. (1965). "Martin Luther King". Interview. Playboy.
  78. ↑ (Ingelesez) "The Selma Injunction". Civil Rights Movement Veterans.
  79. ↑ (Ingelesez) El Naggar, Mona. (2013). "Found After Decades, a Forgotten Tape of King 'Thinking on His Feet'". The New York Times.
  80. ↑ (Ingelesez) Gates, Appiah, Henry Louis, Anthony. (1999). Africana: The Encyclopedia of the African and African American Experience. Basic Civitas Books, p. 1251 or. ISBN 0-465-00071-1..
  81. ↑ (Ingelesez) Arsenault, Raymond. (2006). Freedom Riders: 1961 and the Struggle for Racial Justice. Oxford University Press, p. 62 or. ISBN 0-19-513674-8..
  82. ↑ (Ingelesez) De Leon, David. (1994). Leaders from the 1960s: A biographical sourcebook of American activism. Greenwood Publishing, pp. 138–143 or. ISBN 0-313-27414-2..
  83. ↑ (Ingelesez) Cashman, Sean Dennis. (1991). African-Americans and the Quest for Civil Rights, 1900–1990. NYU Press, p. 162 or. ISBN 0-8147-1441-2..
  84. ↑ a b (Ingelesez) Schlesinger Jr., Arthur M.. (1978). Robert Kennedy and His Times. Houghton Mifflin Books, pp. 350-351 or. ISBN 0345283449..
  85. ↑ (Ingelesez) Marable, Manning. (1991). Race, Reform, and Rebellion: The Second Reconstruction in Black America, 1945–1990. Univ. Press of Mississippi, p. 74 or. ISBN 0-87805-493-6..
  86. ↑ (Ingelesez) Rosenberg, Karabell, Jonathan, Zachary. (2003). Kennedy, Johnson, and the Quest for Justice: The Civil Rights Tapes. WW Norton & Co, p. 130 or. ISBN 0-393-05122-6..
  87. ↑ a b (Ingelesez) Boggs, Grace Lee. (1998). Living for Change: An Autobiography. U of Minnesota Press, p. 127 or. ISBN 0-8166-2955-2..
  88. ↑ (Ingelesez) Aron, Paul. (2005). Mysteries in History: From Prehistory to the Present. ABC-CLIO, pp. 398–399 or. ISBN 1-85109-899-2..
  89. ↑ (Ingelesez) Singleton, Wildin, Carl, Rowena. (1999). The Sixties in America. Salem Press, p. 454 or. ISBN 0-89356-982-8..
  90. ↑ (Ingelesez) Bennett, Scott H.. (2003). Radical Pacifism: The War Resisters League and Gandhian Nonviolence in America, 1915–1963. Syracuse University Press, p. 225 or. ISBN 0-8156-3003-4..
  91. ↑ (Ingelesez) Davis, Danny. (2007). "Celebrating the Birthday and Public Holiday for Martin Luther King, Jr". Congressional Record. Library of Congress.
  92. ↑ a b (Ingelesez) Powers, Vogele, Kruegler, McCarthy, Roger S., William B., Christopher, Ronald M.. (1997). Protest, power, and change: an encyclopedia of nonviolent action from ACT-UP to Women's Suffrage. Taylor & Francis, p. 313 or. ISBN 0-8153-0913-9..
  93. ↑ (Ingelesez) Younge, Gary. (2003). "I have a dream". The Guardian.
  94. ↑ (Ingelesez) Hansen, Drew. (2005). The Dream: Martin Luther King Jr. and the Speech that Inspired a Nation. HarperCollins, p. 98 or. ISBN 978-0-06-008477-6..
  95. ↑ (Ingelesez) King, King,, Martin Luther, Coretta Scott. (2008). The Words of Martin Luther King Jr.: Second Edition. Newmarket Press, p. 95 or. ISBN 978-1-55704-815-8..
  96. ↑ Martínez Rueda, Fernando; Aizpuru Murua, Mikel. (2011). Gaur egungo munduaren historia, 1945-2009. Udako Euskal Unibertsitatea ISBN 9788484383345..
  97. ↑ (Ingelesez) Moore, Lucinda. (2003). "Dream Assignment". Smithsonian.
  98. ↑ (Ingelesez) Patterson, James T.. (1996). Grand Expectations: The United States, 1945–1974. Oxford University Press, pp. 482–85, 542–46 or..
  99. ↑ (Ingelesez) Harvard, Sitkoff. (2008). The Struggle for Black Equality. Hill and Wang, pp. 152–53 or..
  100. ↑ (Ingelesez) Alvin, Patrick. (2013). "Guardian of history: MLK's "I have a dream speech" lives on". CBS News. CBS Interactive Inc.
  101. ↑ (Ingelesez) King, Martin Luther Jr.. (1998). Autobiography. Carson, Clayborne (ed.). Warner Books ISBN 0-446-52412-3..
  102. ↑ (Ingelesez) Jackson, Thomas F.. (2006). From Civil Rights to Human Rights: Martin Luther King Jr. and the Struggle for Economic Justice. University of Pennsylvania Press, pp. 222-223 or. ISBN 978-0-8122-3969-0..
  103. ↑ a b (Ingelesez) Braunstein, Peter. (2004). The Sixties Chronicle. Legacy Publishing, p. 311 or. ISBN 1-4127-1009-X..
  104. ↑ (Ingelesez) Remington, Alexander. (2008). "The Rev. James L. Bevel dies at 72; civil rights activist and top lieutenant to King". Los Angeles Times.
  105. ↑ (Ingelesez) Krenn, Michael L.. (1998). The African American Voice in U.S. Foreign Policy Since World War II. Taylor & Francis, p. 29 or. ISBN 0-8153-3418-4..
  106. ↑ (Ingelesez) Vigil, Ernesto B.. (1999). The Crusade for Justice: Chicano Militancy and the Government's War on Dissent. University of Wisconsin Press, p. 54 or. ISBN 0-299-16224-9..
  107. ↑ (Ingelesez) Kick, Russell. (2001). You are Being Lied to: The Disinformation Guide to Media Distortion, Historical Whitewashes and Cultural Myths. The Disinformation Campaign, p. 1991 or. ISBN 0-9664100-7-6..
  108. ↑ (Ingelesez) Sullivan, Dan. (2015). "Where Was Martin Luther King Heading?". savingcommunities.org.
  109. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King – Final Advice". The Progress Report.
  110. ↑ (Ingelesez) Yglesias, Matthew. (2013). "Martin Luther King's Case for a Guaranteed Basic Income". Slate.
  111. ↑ (Ingelesez) Lawson, Payne, Patterson, Steven, Charles M., James T.. (2006). Debating the Civil Rights Movement, 1945–1968. Rowman & Littlefield, pp. 148-149 or. ISBN 0-7425-5109-1..
  112. ↑ (Ingelesez) Isserman, Maurice. (2001). The Other American: The Life of Michael Harrington. Public Affairs, p. 281 or. ISBN 1-58648-036-7..
  113. ↑ (Ingelesez) 1,300 Members Participate in Memphis Garbage Strike".. AFSCME.
  114. ↑ (Ingelesez) "Memphis Strikers Stand Firm". AFSCME.
  115. ↑ (Ingelesez) Townsend, Davis. (1998). Weary Feet, Rested Souls: A Guided History of the Civil Rights Movement. W. W. Norton & Company, p. 364 or. ISBN 9780393045925..
  116. ↑ (Ingelesez) "King V. Jowers Conspiracy Allegations". United States Department of Justice Investigation of Recent Allegations Regarding the Assassination of Dr. Martin Luther King, Jr.. U.S. Department of Justice.
  117. ↑ (Ingelesez) Pilkington, Ed. (2008). "40 years after King's death, Jackson hails first steps into promised land". The Guardian.
  118. ↑ (Ingelesez) Garner, Cronkite, Kurtis, Joe, Walter, Bill. (2002). We Interrupt This Broadcast: The Events that Stopped Our Lives ... from the Hindenburg Explosion to the Attacks of September 11. Sourcebooks, p. 62 or. ISBN 1-57071-974-8..
  119. ↑ (Ingelesez) Pepper, William. (2003). An Act of State: The Execution of Martin Luther King. Verso, p. 159 or. ISBN 1-85984-695-5..
  120. ↑ Lokos, Lionel. (1968). House Divided: The Life and Legacy of Martin Luther King. Arlington House, p. 48. or..
  121. ↑ (Ingelesez) "Citizen King Transcript". PBS.
  122. ↑ (Ingelesez) Blythe, Carroll, Moffson, Robert, Maureen, Steven H.. (1993). "National Register of Historic Places Registration: Martin Luther King Jr. National Historic Site" (PDF). National Park Service.
  123. ↑ (Ingelesez) 1968: Martin Luther King shot dead". On this Day. BBC (2006).
  124. ↑ (Ingelesez) Risen, Clay. (2009). A Nation on Fire: America in the Wake of the King Assassination. John Wiley & Sons ISBN 978-0-470-17710-5..
  125. ↑ (Ingelesez) Klein, Joe. (2006). Politics Lost: How American Democracy was Trivialized by People Who Think You're Stupid. New York: Doubleday, p. 6 or. ISBN 978-0-385-51027-1..
  126. ↑ (Ingelesez) "1968 Year In Review". United Press International.
  127. ↑ (Ingelesez) AFSCME Wins in Memphis". AFSCME The Public Employee.
  128. ↑ (Ingelesez) Manheimer, Ann S.. (2004). Martin Luther King Jr.: Dreaming of Equality. Twenty-First Century Books, p. 97 or. ISBN 1-57505-627-5..
  129. ↑ (Ingelesez) "From small-time criminal to notorious assassin". CNN.
  130. ↑ a b (Ingelesez) "James Earl Ray Dead At 70". CBS.
  131. ↑ (Ingelesez) Knight, Peter. (2003). Conspiracy Theories in American History: An Encyclopedia. ABC-CLIO, p. 402 or. ISBN 1-57607-812-4..
  132. ↑ (Ingelesez) Davis, Lee. (1995). Assassination: 20 Assassinations that Changed the World. JG Press, p. 105 or. ISBN 1-57215-235-4..
  133. ↑ a b c (Ingelesez) Polk, James. (2008). "The case against James Earl Ray". CNN.
  134. ↑ (Ingelesez) Questions left hanging by James Earl Ray's death". BBC.
  135. ↑ (Ingelesez) Gerold, Frank. (1972). An American Death: The True Story of the Assassination of Dr. Martin Luther King Jr. and the Greatest Manhunt of our Time. Doubleday, p. 283 or..
  136. ↑ (Ingelesez) Branch, Taylor. (2006). At Canaan's Edge: America in the King Years, 1965–68. Simon & Schuster, p. 770 or. ISBN 978-0-684-85712-1..
  137. ↑ (Ingelesez) Goodman, Gonzalez, Amy, Juan. (2004). "Jesse Jackson On 'Mad Dean Disease', the 2000 Elections and Rev. Dr. Martin Luther King". Democracy Now!.
  138. ↑ a b (Ingelesez) "The History of Fair Housing". U.S. Department of Housing and Urban Development.
  139. ↑ (Ingelesez) Ansell, Gwen. (2005). Soweto Blues: Jazz, Popular Music, and Politics in South Africa. Continuum International Publishing Group, p. 139 or. ISBN 0-8264-1753-1..
  140. ↑ (Ingelesez) Clinton, Hillary Rodham. (2007). It Takes a Village: And Other Lessons Children Teach Us. Simon & Schuster, p. 137 or. ISBN 978-1-4165-4064-9..
  141. ↑ (Ingelesez) Krugman, Paul R.. (2009). The Conscience of a Liberal. W. W. Norton & Company, p. 84 or. ISBN 978-0-393-33313-8..
  142. ↑ (Ingelesez) "The King Center's Mission". The King Center.
  143. ↑ (Ingelesez) Copeland, Larry. (2006). "Future of Atlanta's King Center in limbo". USA Today.
  144. ↑ (Ingelesez) "Chairman's Message: Introduction to the King Center and its Mission". The King Center.
  145. ↑ (Ingelesez) Leahy, Joseph. (2014). "St. Louis Remains A Stronghold For Dr. King's Dream". News for St. Louis, St. Louis Public Radio.
  146. ↑ (Ingelesez) "Proclamation 6401 – Martin Luther King Jr. Federal Holiday". The American Presidency Project.
  147. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King Day". U.S. Department of State.
  148. ↑ (Ingelesez) Goldberg, Carey. (1999). "Contrarian New Hampshire To Honor Dr. King, at Last". The New York Times.
  149. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King Day Weekend 2012" (PDF). Episcopal Church.
  150. ↑ (Ingelesez) "Church Year and Calendar". St. Bartholomew Lutheran Church.
  151. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King Peace Committee". Newcastle University.
  152. ↑ a b (Ingelesez) Ward, Brian. "A King in Newcastle; Martin Luther King Jr. and British Race Relations, 1967–1968". The Georgia Historical Quarterly. 79 (3), pp. 599–632 or..
  153. ↑ (Ingelesez) Rosen, Jody. (2019). "Here Are Hundreds More Artists Whose Tapes Were Destroyed in the UMG Fire". The New York Times.
  154. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King Jr., Justice Without Violence – April 3, 1957". Mlk-kpp01.stanford.edu.
  155. ↑ (Ingelesez) Why Jesus Called A Man A Fool. Delivered at Mount Pisgah Missionary Baptist Church, Chicago, Illinois. The Martin Luther King Jr. Research and Education Institute.
  156. ↑ (Ingelesez) Fleet, Josh. (2013). "'A Gift Of Love': Martin Luther King's Sermons From Strength To Love (EXCERPT)". HuffPost.
  157. ↑ (Ingelesez) Luther King Jr, Martin. (2013). "Dr. Martin Luther King, Jr. speaking at The New School". .
  158. ↑ (Ingelesez) Farrell, James J.. (1997). The Spirit of the Sixties: Making Postwar Radicalism. Routledge, p. 90 or. ISBN 0-415-91385-3..
  159. ↑ a b (Ingelesez) "Wofford, Harris Llewellyn". The Martin Luther King, Jr. Research and Education Institute. Stanford.
  160. ↑ (Ingelesez) Kahlenberg, Richard D.. (1997). "Book Review: Bayard Rustin: Troubles I've Seen". Washington Monthly..
  161. ↑ (Ingelesez) Ross, Gyasi. (2018). "Dr. Martin Luther King, Jr., Black People and Indigenous People: How We Cash This Damn Check". HuffPost.
  162. ↑ (Ingelesez) Bender, Albert. (2014). "Dr. King spoke out against the genocide of Native Americans". People's World.
  163. ↑ (Ingelesez) Garcia, Kevin. (2014). "The American Indian Civil Rights Movement: A case study in Civil Society Protest". Yesterday and Today. 12, pp. 60–74 or. ISBN ISSN 2309-9003..
  164. ↑ (Ingelesez) Rickert, Levi. (2017). "Dr. Martin Luther King Jr: Our Nation was Born in Genocide". Native News Online.
  165. ↑ (Ingelesez) Oates, Stephen B. (1993). Let the Trumpet Sound: A Life of Martin Luther King, Jr. HarperCollins, p. 159 or. ISBN 978-0-452-25627-9..
  166. ↑ (Ingelesez) King, Martin Luther Jr.. (2000). The Papers of Martin Luther King, Jr: Symbol of the Movement, January 1957 – December 1958. Carson, Clayborne; Holloran, Peter; Luker, Ralph; Russell, Penny A. (eds.). University of California Press, p. 364 or. ISBN 978-0-520-22231-1..
  167. ↑ (Ingelesez) Merriner, James L. (2003). "Illinois' liberal giant, Paul Douglas". Chicago Tribune.
  168. ↑ (Ingelesez) Washington, James M. (1991). A Testament of Hope: The Essential Writings and Speeches of Martin Luther King, Jr. HarperCollins, p. 366 or. ISBN 0-06-064691-8..
  169. ↑ (Ingelesez) "Quotes". worldpopulationbalance.org.
  170. ↑ (Ingelesez) "Family Planning – A Special and Urgent Concern". Planned Parenthood.
  171. ↑ (Ingelesez) Dyson, Michael Eric. (2008). "Facing Death". April 4, 1968: Martin Luther King Jr.'s death and how it changed America. Basic Civitas Books, pp. 58–59 or. ISBN 978-0-465-00212-2..
  172. ↑ a b (Ingelesez) Honey, Michael K.. (2007). "Standing at the Crossroads". Going down Jericho Road the Memphis strike, Martin Luther King's last campaign (1 ed.). Norton, pp. 92–93 or. ISBN 978-0-393-04339-6..
  173. ↑ a b (Ingelesez) Church, Frank. (1976). "Church Committee Book III", Dr. Martin Luther King Jr., Case Study. Church Committee.
  174. ↑ (Ingelesez) Ryskind, Allan H.. (2006). "JFK and RFK Were Right to Wiretap MLK". Human Events.
  175. ↑ a b c (Ingelesez) Christensen, Jen. (2008). "FBI tracked King's every move". CNN.
  176. ↑ a b (Ingelesez) "Declassified NSA Files Show Agency Spied on Muhammad Ali and MLK Operation Minaret Set Up in 1960s to Monitor Anti-Vietnam Critics, Branded 'Disreputable If Not Outright Illegal' by NSA Itself.". The Guardian.
  177. ↑ (Ingelesez) Downing, Frederick L.. (1986). To See the Promised Land: The Faith Pilgrimage of Martin Luther King, Jr. Mercer University Press, pp. 246–247 or. ISBN 0-86554-207-4..
  178. ↑ (Ingelesez) Kotz, Nick. (2005). Judgment Days: Lyndon Baines Johnson, Martin Luther King Jr., and the Laws that Changed America. Houghton Mifflin Books, pp. 70-74 or. ISBN 0-618-08825-3..
  179. ↑ (Ingelesez) Woods, Jeff. (2004). Black Struggle, Red Scare: Segregation and Anti-communism in the South, 1948–1968. LSU Press, p. 126 or. ISBN 0-8071-2926-7..
  180. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King" (PDF). CIA.
  181. ↑ (Ingelesez) Naftali, Timothy. (2005). "Bush and the NSA spying scandal". HuffPost.
  182. ↑ (Ingelesez) Sidey, Hugh. (1975). "L.B.J., Hoover and Domestic Spying". Time.
  183. ↑ a b (Ingelesez) Abernathy, Ralph. (1989). And the walls came tumbling down: an autobiography. Harper & Row, p. 471 or. ISBN 978-0-06-016192-7..
  184. ↑ (Ingelesez) Burnett, Thom. (2005). Conspiracy Encyclopedia. Collins & Brown, p. 58 or. ISBN 1-84340-287-4..
  185. ↑ (Ingelesez) Spragens, William C. (1988). Popular Images of American Presidents. Greenwood Publishing, p. 532 or. ISBN 978-0-313-22899-5..
  186. ↑ (Ingelesez) Kotz, Nick. (2005). Judgment Days: Lyndon Baines Johnson, Martin Luther King Jr., and the Laws that Changed America. Houghton Mifflin Books, p. 247 or. ISBN 0-618-08825-3..
  187. ↑ (Ingelesez) Wilson, Sondra K.. (1999). In Search of Democracy: The NAACP Writings of James Weldon Johnson, Walter White, and Roy Wilkins (1920–1977). Oxford University Press, p. 466 or. ISBN 0-19-511633-X..
  188. ↑ (Ingelesez) Polk, Jim. (2008). "Black In America – Behind the Scenes: 'Eyewitness to Murder: The King Assassination'". CNN.
  189. ↑ (Ingelesez) McKnight, Gerald. (1998.). The Last Crusade: Martin Luther King Jr., the FBI, and the Poor People's Crusade. Westview Press, p. 76 or. ISBN 0-8133-3384-9..
  190. ↑ (Ingelesez) Martin Luther King Jr.: The FBI Files. Filiquarian Publishing, pp. 40-42 or. ISBN 978-1-59986-253-8...
  191. ↑ (Ingelesez) Knight, Peter. (2003). Conspiracy Theories in American History: An Encyclopedia. ABC-CLIO, pp. 408.409 or. ISBN 1-57607-812-4..
  192. ↑ a b (Ingelesez) Warren, Mervyn A.. (2001). King Came Preaching: The Pulpit Power of Dr. Martin Luther King, Jr. InterVarsity Press, p. 79 or. ISBN 0-8308-2658-0..
  193. ↑ (Ingelesez) "Martin Luther King Wins The Nobel Prize for Peace". The New York Times.
  194. ↑ (Ingelesez) Wintle, Justin. (2001). Makers of Modern Culture: Makers of Culture. Routledge, p. 272 or. ISBN 0-415-26583-5..
  195. ↑ (Ingelesez) Engel, Irving M. (2006). "Commemorating Martin Luther King Jr.: Presentation of American Liberties Medallion". American Jewish Committee.
  196. ↑ (Ingelesez) King, Martin Luther Jr. (2006). "Commemorating Martin Luther King Jr.: Response to Award of American Liberties Medallion". American Jewish Committee.
  197. ↑ (Ingelesez) Martin Luther King Honorary Degree Ceremony". Newcastle University.
  198. ↑ (Ingelesez) "Did You Know That Martin Luther King Won A GRAMMY?". GRAMMY.com.
  199. ↑ (Ingelesez) Carter, Jimmy. (1977). "Presidential Medal of Freedom Remarks on Presenting the Medal to Dr. Jonas E. Salk and to Martin Luther King Jr". The American Presidency Project.
  200. ↑ (Ingelesez) "Congressional Gold Medal Recipients (1776 to Present)". Office of the Clerk: U.S. House of Representatives.
  201. ↑ (Ingelesez) Gallup, Gallup Jr., George, Alec. (2000). The Gallup Poll: Public Opinion 1999. Rowman & Littlefield, p. 249 or. ISBN 0-8420-2699-1..
  202. ↑ (Ingelesez) Harpaz, Beth J.. (1999). "Time Names Einstein as Person of the Century". Associated Press.
  203. ↑ (Ingelesez) "Reagan voted 'greatest American". BBC.
  204. ↑ (Ingelesez) "Anti-slavery activist Harriet Tubman to replace Jackson on the front of the $20 bill". USAToday.com.

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wikiesanetan badira aipuak, gai hau dutenak: Martin Luther King


"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Martin_Luther_King&oldid=10005362"(e)tik eskuratuta