پرش به محتوا

داگلاس ای-۴ اسکای‌هاوک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
A-4 (A4D) Skyhawk
یک فروند ای-۴اف روی عرشه ناو هواپیمابر برزیلی سائوپائولو
کاربری هواگرد تهاجمی، هواگرد جنگنده، هواگرد متجاوز
کشور سازنده  ایالات متحده آمریکا
تولیدکننده شرکت هواپیماسازی داگلاس
مک‌دانل داگلاس
نخستین پرواز ۲۲ ژوئن ۱۹۵۴؛ ۷۰ سال پیش (۱۹۵۴-22}})
معرفی‌شده در ۱ اکتبر ۱۹۵۶؛ ۶۸ سال پیش (۱۹۵۶-01}})
بازنشستگی سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا (۱۹۹۸)، نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (۲۰۰۳)
نیروی هوایی اسرائیل (۲۰۱۵)
نیروی هوایی سلطنتی نیوزیلند (۲۰۰۱)
وضعیت استفاده محدود در ارتش‌های خارج از آمریکا
کاربر اصلی  نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (پیشین)
سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا (پیشین)
 نیروی دریایی اسرائیل (پیشین)
 نیروی دریایی آرژانتین
ساخته‌شده ۱۹۵۴–۱۹۷۹
تعداد ساخته‌شده ۲٬۹۶۰
گونه‌ها لاکهید مارتین ای-۴ای‌آر فایتینگ‌هاوک
مک‌دانل داگلاس ای-۴جی اسکای‌هاوک
اس‌تی آئرواسپیس ای-۴اس‌یو سوپر اسکای‌هاوک

داگلاس ای-۴ اسکای‌هاوک نوعی هواپیمای جنگنده حمله به زمین آمریکایی است که در دهه ۱۹۵۰ به سفارش نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده طراحی و تولید شد. این هواپیمای تک‌سرنشین و تک‌موتوره از موتور جت استفاده کرده و از بال‌های مثلثی شکل بهره می‌برد. طراحی آن توسط اد هاینمن در شرکت داگلاس انجام شده و تولید آن در شرکت داگلاس صورت می‌گرفت که بعدها به مک‌دانل داگلاس تبدیل شد.

ای-۴ هواپیمایی سبک و کوچک اما توانا بود که ۲۵ سال به‌طور پیوسته در خط تولید قرار داشت و در جنگ ویتنام یکی از سلاح‌های جنگی اصلی نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا بود و در جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ نیز بسیار برای ارتش اسرائیل تأثیرگذار بود. ای-۴ هواپیمایی مستحکم بود که توان خوبی برای تحمل ضربات جنگی داشت و بیش از ۲۹ مدل مختلف از آن برای نیروهای مسلح آمریکا ساخته شد ضمن اینکه مدل‌های دیگری هم برای مشتریان خارجی این هواپیما طراحی و تولید شد.[۱]

مأموریت ای-۴ در سپاه دریایی آمریکا حمله و تخریب اهداف دشمن برای حمایت از نیروهای پیاده شده در ساحل، اسکورت هلیکوپترها بود. اولین مدل ای-۴ که ای-۴دی نام داشت به عنوان یک هواپیمای تهاجمی سبک مخصوص عملیات در روز با قابلیت حمل بمب اتمی برای استفاده در تعداد زیاد بر روی ناوهای هواپیمابر طراحی شد. تمامی مدل‌های هواپیما از دو توپ ۲۰ م‌م برخوردار بودند و و مدل ای-۴ام از یک سیستم نمایش بالای سر هواپیما و یک سیستم رهاسازی بمب با کمک کامپیوتر بهره‌مند شد.[۲]

کاربران

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: List of Douglas A-4 Skyhawk operators
 آرژانتین
 برزیل
  • نیروی دریایی برزیل[۴] – ۴ فروند ای-۴کی‌یو به روزرسانی شده را برای اهداف عملیاتی و سه فروند ای-۴کی‌یو را برای ماموریت‌های آموزشی در خدمت دارد.[۳][۵][۶]
 کانادا
  • تاپ ایسِس ای‌ان‌سی - تعداد ۱۳ فروند ای-۴‌ان از ناوگان سابق نیروی هوایی اسرائیل و یک فروند تی‌ای-۴جِی را در اختیار داشته پ از آنها برای اهداف آموزشی و به عنوان هواپیمای متجاوز (رقیب) استفاده می‌ نمایند.[۷][۸]
 ایالات متحده آمریکا

کاربران سابق

[ویرایش]
 آرژانتین
 استرالیا
 اندونزی
 اسرائیل
 کویت
 مالزی
 نیوزیلند
 سنگاپور
  • نیروی هوایی سنگاپور retired from frontline service in 2005, and were transferred to France (Cazaux Air Base) as advanced jet trainers. The Skyhawks were retired from training flights from 2013 and replaced by the Alenia Aermacchi M-346. 1 RSAF A-4SU was donated to the Institute of Technical Education (ITE College Central) for vocational and training purposes.
 ایالات متحده آمریکا

مشخصات (ای۴دی-۵/ای-۴ئی اسکای هاوک)

[ویرایش]
طرح سه نمای جنگنده ای-۴ ئی/اف اسکای‌هاوک
A-4 Skyhawk A/B/C color scheme
A-4 Skyhawk E/F/M color scheme

داده‌ها از McDonnell Douglas aircraft since 1920: Volume I,[۱۳] Global Security: A4D (A-4) Skyhawk[نیازمند منبع]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۱
  • طول: ۴۰ فوت ۱٫۵ اینچ (۱۲٫۲۳۰ متر)
  • پهنای بال: ۲۷ فوت ۶ اینچ (۸٫۳۸ متر)
  • ارتفاع: ۱۵ فوت ۲ اینچ (۴٫۶۲ متر)
  • مساحت بال‌ها: ۲۶۰ فوت مربع (۲۴ متر مربع)
  • ماهی‌واره: root: NACA 0008-1.1-25; tip: NACA 0005-.825-50[۱۴]
  • وزن خالی: ۹٬۸۵۳ پوند (۴٬۴۶۹ کیلوگرم)
  • وزن ناخالص: ۱۶٬۲۱۶ پوند (۷٬۳۵۵ کیلوگرم)
  • بیشترین وزن برخاست: ۲۴٬۵۰۰ پوند (۱۱٬۱۱۳ کیلوگرم)
  • پیشرانه هواگرد: ۱ عدد موتور توربوجت پرت اند ویتنی جی۵۲-پی-۶ای،‏ با پیشرانه ۸٬۵۰۰ پوند-نیرو (۳۸ کیلونیوتن)

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۵۸۵ گره (۶۷۳ مایل بر ساعت؛ ۱٬۰۸۳ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع سطح دریا
  • بُرد: ۱٬۰۰۸ مایل دریایی (۱٬۱۶۰ مایل؛ ۱٬۸۶۷ کیلومتر)
  • برد معبر: ۲٬۱۹۴ مایل دریایی (۲٬۵۲۵ مایل؛ ۴٬۰۶۳ کیلومتر)
  • حد شتاب جی: +۸–۳
  • نرخ صعود: ۵٬۷۵۰ فوت بر دقیقه (۲۹٫۲ متر بر ثانیه)
  • بارگیری بال: ۶۲٫۴ پوند بر فوت مربع (۳۰۵ کیلوگرم بر متر مربع)
  • نیرو به وزن: 0.526 (at gross weight)

جنگ‌افزار

Avionics
Typical avionics fitted to A-4s

جستارهای وابسته

[ویرایش]

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ «Douglas A-4 Skyhawk». HowStuffWorks (به انگلیسی). ۱۹۷۰-۰۱-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۲۰.
  2. ↑ A-4 Skyhawk بایگانی‌شده در ۶ اکتبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine Federation of American Scientists
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Hoyle, Craig (4 December 2018). "ANALYSIS: 2019 World Air Forces Directory". Flightglobal Insight. Archived from the original on 23 January 2019. Retrieved 14 April 2019.
  4. ↑ "Embraer inicia modernização de último caça AF-1 da Marinha". airway.com.br. 10 April 2019. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 5 May 2019.
  5. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Flightglobal وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  6. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام cavok.com.br وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  7. ↑ Newdick, Thomas (2021-04-30). "Top Aces' Aggressor A-4s Are Now The World's Most Advanced Skyhawks". The Drive (به انگلیسی). Retrieved 2022-09-22.
  8. ↑ الگو:TCregister
  9. ↑ "FAA Registry". Archived from the original on 26 February 2019.
  10. ↑ "AeroGroup Concludes F-16 Pilot Training Contract with the Air Education and Training Command (AETC) for the Belgian Air Force, Belgian Air Component." بایگانی‌شده در ۳ اکتبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine Pr.com, 31 January 2014. Retrieved: 27 November 2015.
  11. ↑ http://a4lskyhawk.com[پیوند مرده] Ben Sly A-4L, LLC
  12. ↑ http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4738755,00.html بایگانی‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine "IAF retires Skyhawk after 48 years in service.
  13. ↑ Francillon 1988, pp. 477–498.
  14. ↑ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Archived from the original on 26 March 2019. Retrieved 16 April 2019.
  15. ↑ "AN/APN - Equipment Listing." بایگانی‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine Designation-Systems.net. Retrieved: 30 September 2012.
  16. ↑ "AN/APQ - Equipment Listing." بایگانی‌شده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine Designation-Systems.net. Retrieved: 30 September 2012.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ داگلاس ای-۴ اسکای‌هاوک موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=داگلاس_ای-۴_اسکای‌هاوک&oldid=40884484»