پرش به محتوا

موج کره‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
موج کره‌ای
نام چینی
نویسه‌های چینی سنتی韓流
نویسه‌های چینی ساده‌شده韩流
نام ویتنامی
الفبای ویتنامیHàn lưu
Chữ Hán韓流
نام کره‌ای
هانگول
هانجا
نام ژاپنی
کانجی韓流
آوانویسی
لاتین‌نویسی هپبورنKanryū/Hanryū

موج کره‌ای (کره‌ای: 한류; هانجا: 韓流)بشنویدⓘ (هالیو) نوواژه‌ای است که به گسترش جهانی فرهنگ کره جنوبی از دههٔ ۱۹۹۰ به این سو اشاره دارد.[۲][۳][۴] این موج در مراحل آغازین با گسترش سریال‌های درام و موسیقی پاپ کره‌ای در آسیای شرقی، جنوبی و جنوب شرقی وسعت گرفت و بعدها با رشد اینترنت و رسانه‌های اجتماعی به‌ویژه قرار گرفتن نماهنگ‌های پاپ کره‌ای روی یوتیوب به مفهومی جهانی تبدیل گشت.[۵][۶][۷][۸][۹] اصطلاح هالیو نخستین بار در سال ۱۹۹۹ توسط وزارت فرهنگ و گردشگری کره جنوبی استفاده شد. این وزارتخانه در آن زمان یک لوح فشرده موسیقی به زبان چینی تحت عنوان «هالیو - ترانه‌ای از کره» تولید کرده بود که رسانه‌های چینی از نام آن برای توصیف موفقیت فرهنگ مردمی کره در چین استفاده کردند.[۱۰]

نام کره جنوبی با طلوع سده ۲۱ میلادی به عنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان فرهنگ عامه و جذب گردشگر بر سر زبان‌ها افتاد. موارد یادشده از جمله مهم‌ترین وجوه اقتصاد رو به رشد این کشور بوده‌اند. شهرت روزافزون فرهنگ عامهٔ کره در میان بسیاری از ملل دنیا باعث شد تا دولت کره جنوبی به منظور گسترش قدرت نرم خود با پرداخت یارانه و تأمین مالی شرکت‌های نوپا که در حوزهٔ سرگرمی فعال بودند تلاش کند. هدف دولت کره از این کار رقابت با فرهنگ‌های عامهٔ ژاپن و بریتانیا بود؛ حوزه‌ای که در حدود نیم قرن است که در تسلط آمریکایی‌ها است.[۱۱][۱۲] در این میان جهان غرب به تدریج جامعهٔ کره جنوبی را به عنوان یک جامعهٔ توسعه‌یافته شناخت.[۱۳]

بخش اعظم موفقیت موج کره‌ای مدیون پیشرفت‌های خدمات شبکه‌های اجتماعی و سکوهای برخط ویدئو بود. فرهنگ عامهٔ کره از طریق این ابزارها به مخاطبانی که بسیار دور بودند منتقل شد. به‌کارگیری این ابزارها در راستای تسهیل تبلیغات، پخش و مصرف محصولات مختلف سرگرمی کره‌ای (به ویژه موسیقی پاپ کره‌ای) باعث شده فرهنگ این کشور از میانه‌های دههٔ ۲۰۰۰ در میان جهانیان شناخته شود.[۱۲][۱۴]

گسترش موج کره‌ای از اوایل سدهٔ ۲۱ میلادی به شدت بر فرهنگ معاصر، صنایع موسیقی، فیلم، تلویزیون و جنبه‌های رفتاری انسان‌های مختلف در دنیا تأثیر گذاشته است.[۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]

شاخص هالیو

[ویرایش]

سازمان‌های دولتی KOTRA و KOFICE شاخص سالانه‌ای را برای سنجش میزان پیشروی موج کره‌ای در کشورهای خاص منتشر می‌کنند. برای این شاخص داده‌های صادرات و نظرسنجی‌های عمومی با هم ترکیب می‌شوند و مقدار شاخص محاسبه می‌شود. در سال ۲۰۱۷، نظرسنجی‌های عمومی در ۱۶ کشور انجام شده‌است.[۲۰] نتایج در زیر نشان می‌دهد که دوره رشد زیاد موج کره‌ای کمرنگ شده‌است و محبوبیت آن در حال حاضر در میانه قرار دارد. با این حال، در همه کشورهای مورد بررسی، به جز چین و ژاپن، موج کره در حال رشد است.

شاخص هالیو
مرحله علاقه کم مرحله انتشار مرحله جریان اصلی
محبوبیت کشورها محبوبیت کشورها محبوبیت کشورها
رشد سریع — رشد سریع — رشد سریع —
رشد متوسط  آفریقای جنوبی رشد متوسط

 استرالیا

 برزیل

 فرانسه

 هند

 اندونزی

 مکزیک

 روسیه

 تایلند

 ترکیه

 امارات متحده عربی

 بریتانیا

 ایالات متحده آمریکا

رشد متوسط  مالزی

 فیلیپین

 تایوان

افت — افت  چین

 ژاپن

افت —

باشگاه‌های هواداران

[ویرایش]

براساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۱ توسط وزارت فرهنگ، ورزش و جهانگردی کره جنوبی، بر اساس آمار منتشر شده توسط باشگاه‌های هواداران رسمی در مناطقی که مراکز فرهنگی کره‌ای وجود دارد، تعداد کل اعضای فعال باشگاه‌های هواداران هالیو در سراسر جهان ۳٫۳ میلیون نفر برآورد شد.[۲۱] در همان سال، سازمان گردشگری کره از ۱۲٬۰۸۵ طرفدار هالیو نظرسنجی کرد و نتیجه گرفت که بیشتر هواداران جوان، بیش از ۹۰٪ از آن‌ها زن و بیشتر هوادار کی‌پاپ هستند.[۲۲] طبق آمارهای بنیاد کره، در سال ۲۰۱۸ حدود ۸۹ میلیون طرفدار هالیو در سراسر جهان و ۱٬۸۴۳ باشگاه هوادار وجود داشت. در آن سال شمار هواداران نسبت به سال قبل ۲۲٪ رشد کرد که بیشتر به محبوبیت روزافزون گروه هایی مانند اکسو، بی تی اس و بلک پینک مربوط می‌شود.[۲۳] از دسامبر سال ۲۰۱۹، ۱۷۹۹ باشگاه هواداری هالیو با ۹۹٫۳۲ میلیون هوادار وجود داشت که توسط هواداران کی‌پاپ و پس از آن کی‌دراما هدایت می‌شد. طبق بنیاد کره، در آسیا و اقیانوسیه حدود ۷۲ میلیون نفر هوادار مستقر بودند، و پس از آن‌ها ۱۵ میلیون نفر در اروپا و ۱۲ میلیون نفر در آمریکا قرار داشتند.[۲۴]

سال کشور شمار هواداران منبع
۲۰۱۲  بلاروس ۱٬۰۰۰ [۲۵]
۲۰۱۲  فلسطین ۳٬۰۰۰ [۲۶]
۲۰۱۲  اسرائیل ۵٬۰۰۰ [۲۶]
۲۰۱۲  پرو ۸٬۰۰۰ [۲۷]
۲۰۱۲  شیلی ۲۰٬۰۰۰ [۲۷]
۲۰۱۲  روسیه ۵۰٬۰۰۰ [۲۸]
۲۰۱۲  مکزیک ۶۰٬۰۰۰ [۲۹]
۲۰۱۱  فرانسه >۱۰۰٬۰۰۰ [۳۰]
۲۰۱۳  ترکیه >۱۵۰٬۰۰۰ [۳۱]
۲۰۲۰  هند >۲۷۰٬۰۰۰ [۳۲]
کل جهان
سال باشگاه‌ها اعضا منبع
۲۰۱۱ ۱۸۲ ۳٫۳ میلیون [۳۳]
۲۰۱۲ ۸۳۰ ۶٫۰ میلیون [۳۴]
۲۰۱۳ ۹۸۷ ۹٫۳ میلیون [۳۵]
۲۰۱۸ ۱٬۸۴۳ ۸۹٫۱۹ میلیون [۲۳]
۲۰۱۹ ۱٬۷۹۹ ۹۹٫۳۲ میلیون [۲۴]

هالیو در ایران

[ویرایش]
بازیگر کره‌ای سونگ ایل گوک در یک کنفرانس مطبوعاتی در تهران در ۱۸ اوت ۲۰۰۹[۳۶]

صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر سریال‌های کره‌ای بسیاری را پخش نموده‌است. از نظر این سازمان برخی از ارزش‌های کنفسیوس‌گرایی همچون احترام به دیگران «کاملاً با فرهنگ اسلامی منطبق است.»[۳۷] در حالی که در مقابل، تولیدات غربی اغلب نمی‌توانند معیارهای تعیین‌شده توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را برآورده کنند.[۳۸] تهران تایمز در اکتبر ۲۰۱۲ گزارش کرد که نمایندگان صدا و سیما برای تلاش برای تقویت «قرابت فرهنگی» بین دو کشور و جستجوی راه‌هایی برای همکاری بیشتر بین سامانه سخن‌پراکنی کره و صدا و سیما، از کره جنوبی و برخی از مکان‌های فیلمبرداری آن بازدید کردند.[۳۹][۴۰]

برنامه‌هایی که از صدا و سیما پخش می‌شود اغلب در ایران نسبت به کره جنوبی دارای رتبه بیننده بالاتری هستند. به عنوان مثال، محبوب‌ترین قسمت‌های جومونگ بیش از ۹۰٪ مخاطبان ایرانی را جذب کرد (در مقایسه با ۴۰٪ در کره جنوبی) و بازیگر اصلی آن سونگ ایل گوک به صورت سوپراستار در ایران درآمد.[۳۶]

پژوهشگران هر دو کشور اخیراً مبادلات فرهنگی بین شیلا (یکی از سه پادشاهی کره) و امپراتوری ایران را بررسی کرده‌اند. روزنامه کره تایمز گزارش داد که این دو فرهنگ ممکن است ۱۲۰۰ سال پیش با هم مشابه بوده باشند.[۴۱]

فهرست سریال‌های کره‌ای صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
سال (های)
پخش 		سریال شبکه قسمت‌ها امتیاز منبع
۲۰۰۶–۰۷ جواهری در قصر شبکه دو ۵۴ ۸۶٪ [۴۲]
۲۰۰۷–۰۸ امپراتور دریا شبکه سه ۵۱
۲۰۰۷ بخش قلب شبکه دو - تماشا ۲۹
۲۰۰۸ متشکرم شبکه پنج ۱۶
۲۰۰۸–۰۹ جومونگ شبکه سه ۸۱ ۸۰–۹۰٪ [۴۳]
۲۰۰۹ پشت برج سفید شبکه پنج ۲۰
۲۰۱۰ ایسان شبکه استانی اشراق ۷۷
۲۰۱۰–۱۱ سرزمین بادها شبکه سه ۳۶
۲۰۱۱ رودخانه ماه شبکه سه ۲۴
۲۰۱۲ دونگ یی شبکه سه ۶۰ [۳۹]
۲۰۱۲ خانواده جدید شبکه دو - تماشا ۶۸
۲۰۱۴ قهرمان نمایش ۲۴
۲۰۱۴ سرزمین آهن شبکه سه ۳۲
۲۰۱۴ بیمارستان چونا شبکه پنج ۲۰
۲۰۱۵ سرنوشت نمایش ۲۴
۲۰۱۵ افسانه خورشید و ماه شبکه سه ۲۲
۲۰۱۵ خانواده کیمچی نمایش ۲۴
۲۰۱۵ سرنوشت یک مبارز نمایش ۳۶
۲۰۱۵ دکتر خوب شبکه دو ۲۰
۲۰۱۶ پاستا نمایش ۲۰
۲۰۱۶ دختر امپراتور شبکه پنج ۲۰
۲۰۱۶ فراری از چوسان شبکه سه ۲۰
۲۰۱۶ رؤیای فرمانروای بزرگ نمایش ۷۵

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Romanization of Korean". The National Institute of the Korean Language. Archived from the original on 16 November 2012. Retrieved 14 February 2013.
  2. ↑ Farrar, Lara (December 31, 2010). "'Korean Wave' of pop culture sweeps across Asia". CNN. Turner Broadcasting System, Inc. Archived from the original on 5 January 2011. Retrieved March 16, 2010.
  3. ↑ Ravina, Mark (2009). "Introduction: Conceptualizing the Korean Wave". Southeast Review of Asian Studies.
  4. ↑ Kim, Ju Young (2007). "Rethinking media flow under globalisation: rising Korean wave and Korean TV and film policy since 1980s". University of Warwick Publications.
  5. ↑ Yoon, Lina. (2010-08-26) K-Pop Online: Korean Stars Go Global with Social Media بایگانی‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. TIME. Retrieved on 2011-02-20.
  6. ↑ JAMES RUSSELL, MARK. "The Gangnam Phenom". Foreign Policy. Archived from the original on 1 اكتبر 2012. Retrieved 11 October 2012. First taking off in China and Southeast Asia in the late 1990s, but really spiking after 2002, Korean TV dramas and pop music have since moved to the Middle East and Eastern Europe, and now even parts of South America. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help); Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  7. ↑ "South Korea's K-pop spreads to Latin America". Agence France-Presse. Retrieved 28 March 2013.
  8. ↑ Brown, August (29 April 2012). "K-pop enters American pop consciousness". The Los Angeles Times. Archived from the original on 5 January 2013. Retrieved 24 March 2013. The fan scene in America has been largely centered on major immigrant hubs like Los Angeles and New York, where Girls' Generation sold out Madison Square Garden with a crop of rising K-pop acts including BoA and Super Junior. {{cite news}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  9. ↑ "South Korea pushes its pop culture abroad". BBC. 2011-11-08. Retrieved 7 September 2012.
  10. ↑ Jin, Dal Yong, and Tae-Jin Yoon. "The Korean Wave: Retrospect and Prospect Introduction." International Journal of Communication 11 (2017): 2241-2249.
  11. ↑ South Korea's soft power: Soap, sparkle and pop The Economist (August 9, 2014). Retrieved on August 12, 2014.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Melissa Leong (August 2, 2014). "How Korea became the world's coolest brand". Financial Post. Retrieved 18 January 2015.
  13. ↑ Kuwahara, edited by Yasue (2014). The Korean wave : Korean popular culture in global context. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-35028-2. {{cite book}}: |first1= has generic name (help)
  14. ↑ Kwak, Donnie. "PSY's 'Gangnam Style': The Billboard Cover Story". Billboard. Retrieved 2 November 2012. The Korean music industry grossed nearly $3.4 billion in the first half of 2012, according to Billboard estimates, a 27.8% increase from the same period last year.
  15. ↑ Yong Jin, Dal (2011). "Hallyu 2.0: The New Korean Wave in the Creative Industry". International Institute Journal. 2 (1).
  16. ↑ CNN, By Lara Farrar for. "'Korean Wave' of pop culture sweeps across Asia" (به انگلیسی). Archived from the original on 6 January 2014. Retrieved 12 February 2019.
  17. ↑ "The Global Impact of South Korean Popular Culture: Hallyu Unbound ed. by Valentina Marinescu". ResearchGate (به انگلیسی).
  18. ↑ Kim, Harry (2 February 2016). "Surfing the Korean Wave: How K-pop is taking over the world | The McGill Tribune". The McGill Tribune. Archived from the original on 23 November 2018. Retrieved 15 February 2019.
  19. ↑ (PDF) https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/37300/Phuong_thesis_1.docx.pdf?sequence=1. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help); Missing or empty |title= (help)
  20. ↑ "2018 글로벌 한류 트렌드". KOFICE. KOFICE. Archived from the original on 21 March 2019. Retrieved 25 February 2019.
  21. ↑ Mukasa, Edwina (15 December 2011). "Bored by Cowell pop? Try K-pop". گاردین. London. Archived from the original on 8 July 2017. Retrieved 25 January 2013. The result, according to a survey conducted by the Korean Culture and Information Service, is that there are an estimated 460,000 Korean-wave fans across Europe, concentrated in Britain and France, with 182 hallyu fan clubs worldwide boasting a total of 3.3m members.
  22. ↑ "K-pop drives hallyu craze: survey". The Korea Herald. Archived from the original on 27 July 2013. Retrieved 28 July 2013.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ "89,000,000 'hallyu' fans worldwide". Korea Times. 2019-01-11. Archived from the original on 2019-01-11. Retrieved 2019-01-12.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Kim, Ji-soo (January 17, 2020). "The BTS effect: K-pop and the Korean Wave pop culture 'will propel the nation's economy'". South China Morning Post. The Korea Times. Archived from the original on October 18, 2020. Retrieved August 21, 2020.
  25. ↑ "Source: Ministry of Foreign Affairs and Trade (South Korea)". KOREA.net. Archived from the original on 31 March 2013. Retrieved 31 March 2013. Meanwhile, the number of members of the Hallyu fan clubs has exceeded the 1,000 mark. Amid such trends, TV broadcasters are airing an increasing number of the Korean soap operas.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ "Middle East: Korean pop 'brings hope for peace'". BBC. 2013-08-07. Archived from the original on 2013-08-08. Retrieved 7 August 2013.
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ Shin, Hyon-hee. "K-pop craze boosts Korea's public diplomacy". The Korea Herald. Archived from the original on 15 September 2016. Retrieved 28 January 2013. In Chile alone, there are about 20,000 members of 200 clubs also for Big Bang, 2PM, CN Blue, SHINee, MBLAQ and other artists. Peru is another K-pop stronghold, with nearly 8,000 people participating in 60 groups.
  28. ↑ "K-pop magazine published in Russia". Korea.net. Oct 15, 2012. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 17 January 2015.
  29. ↑ DAMIEN CAVE (21 September 2013). "For Migrants, New Land of Opportunity Is Mexico". نیویورک تایمز. Archived from the original on 25 September 2013. Retrieved 23 September 2013. there are now 70 fan clubs for Korean pop music in Mexico, with at least 60,000 members.
  30. ↑ Falletti, Sébastien. "La vague coréenne déferle sur le Zénith". فیگارو (به فرانسوی). Archived from the original on 22 April 2016. Retrieved 18 March 2013. "C'est un mélange de sons familiers, avec en plus une touche exotique qui fait la différence," explique Maxime Pacquet, fan de 31 ans. Cet ingénieur informatique est le président de l'Association Korea Connection qui estime à déjà 100.000 le nombre d'amateurs en France.
  31. ↑ "K-POP İstanbul'u sallayacak!". ملیت (روزنامه) (به ترکی استانبولی). Archived from the original on 14 December 2013. Retrieved 25 June 2013. Türkiye'de kayıtlı 150.000 K-POP fanı bulunuyor.
  32. ↑ Kang, H. M. (20 August 2020). "Korean Wave Takes Root in India Following the Coronavirus Outbreak". The Korea Bizwire. Retrieved 23 November 2020.
  33. ↑ "Overseas 'hallyu' fan clubs estimated to have 3.3 million members". یونهاپ. 2011-10-31. Archived from the original on 2016-03-05. Retrieved 31 March 2013.
  34. ↑ "Riding the 'Korean Wave'". The Korea Herald. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 2 April 2013. The cultural wave, or hallyu, is establishing itself as a global phenomenon that has already washed over East Asia and is now reaching the shores of Europe, Latin America and the Middle East. As a result, there are now more than 830 hallyu fan clubs in more than 80 countries, with a total of 6 million members.
  35. ↑ Park Jin-hai (2014-01-08). "'Hallyu' fans swell to 10 mil". The Korea Times. Archived from the original on 2014-01-08. Retrieved 8 January 2014.
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ "Song Il Gook is a superstar in Iran because of Jumong". Allkpop. Archived from the original on 1 April 2010. Retrieved 21 April 2013.
  37. ↑ "Book probes transnational identity of 'hallyu'". The Korea Times. 2011-07-29. Archived from the original on 2013-12-30. Retrieved 22 April 2013. Korean television dramas reinforce traditional values of Confucianism that Iranians find more closely aligned to Islamic culture, implying that cultural proximity contributes to the Islamic Korean wave. "Reflecting traditional family values, Korean culture is deemed 'a filter for Western values' in Iran," the article says.
  38. ↑ "Foreign broadcasts, DVDs challenge Iran grip on TV". رویترز. 19 January 2011. Archived from the original on 30 December 2013. Retrieved 22 April 2013.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ IRIB director visits location of South Korean TV series popular in Iran بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۱۰-۲۸ توسط Wayback Machine, The Tehran Times
  40. ↑ "IRIB director meets South Korean media officials". معاونت برون‌مرزی سازمان صدا و سیما. Archived from the original on 27 October 2012. Retrieved 21 April 2013.
  41. ↑ "Scholars illuminates Silla-Persian royal wedding". The Korea Times. 2012-10-28. Archived from the original on 2013-12-30. Retrieved 21 April 2013.
  42. ↑ "Musical 'Daejanggeum' to premiere in the palace". Ministry of Culture, Sports and Tourism. Archived from the original on 30 July 2013. Retrieved 21 April 2013. In Iran, the drama recorded 86 percent TV ratings.
  43. ↑ "Korea's mark on an expectation-defying Iran". The Korea Herald. Archived from the original on 11 November 2012. Retrieved 17 February 2013. The Korean wave, or hallyu, has also made significant forays into Iran. Korean period dramas, "Jumong" in particular, were smash hits. Jumong – the founding monarch of Korea's ancient Goguryeo kingdom (37 B.C. –A.D. 668) – has become the most popular TV drama representing Korea here, with its viewer ratings hovering around 80 to 90 percent.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ موج کره‌ای موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=موج_کره‌ای&oldid=40710906»