Gran Premio de Mónaco de 1955
Nome oficial | XIII Monaco Grand Prix |
---|---|
Tipo | Gran Premio de Mónaco |
Deporte | automobilismo |
Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1955 |
Distancia do evento | 100 |
Localización e Datas | |
Localización | Circuíto de Mónaco (Monte Carlo) 43°44′05″N 7°25′14″L / 43.734722222222, 7.4205555555556 |
Lonxitude | 3,337 km |
País | Mónaco |
Data | 22 de maio de 1955 |
Competición | |
Primeiro posto | Maurice Trintignant |
Pole position | Juan Manuel Fangio |
Volta máis rápida | Juan Manuel Fangio |
O Gran Premio de Mónaco de 1955 foi unha carreira de Fórmula Un, celebrada en Mónaco o 22 de maio de 1955. Foi a segunda carreira da tempada de Fórmula Un de 1955 e déuselle o nome honorario de, Gran Premio de Europa.[1]
Resumo
[editar | editar a fonte]Stirling Moss fora contratado por Mercedes para a nova tempada e Maserati substituíndo a Jean Behra. As Frechas de Prata de Fangio e Moss dominaron ata metade da carreira, seguidos por Ascari e Castellotti. Na metade do percorrido, Fangio retirouse con problemas de transmisión,[2] dando o liderado a Moss. Con case unha volta por diante, a vitoria parecía segura para Moss pero terminou na volta 80 cando o seu motor Bens explotou. O novo líder Ascari equivocouse na chicane que sae do túnel, e o seu Lancia chocou contra as barreiras no porto e tivo que nadar para salvarse. Maurice Trintignant, nun Ferrari 625, pouco competitivo, herdou o liderado e logrou a súa primeira vitoria na Fórmula 1.
Clasificación
[editar | editar a fonte]Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 44 | Maurice Trintignant | Ferrari | 100 | 2:58:09.8 | 9 | 8 |
2 | 30 | Eugenio Castellotti | Lancia | 100 | +20.2 secs | 4 | 6 |
3 | 34 | Jean Behra Cesare Perdisa |
Maserati | 99 | +1 volta | 5 | 2 2 |
4 | 42 | Nino Farina | Ferrari | 99 | +1 volta | 14 | 3 |
5 | 28 | Luigi Villoresi | Lancia | 99 | +1 volta | 7 | 2 |
6 | 32 | Louis Chiron | Lancia | 95 | +5 voltas | 19 | |
7 | 10 | Jacques Pollet | Gordini | 91 | +9 voltas | 20 | |
8 | 48 | Piero Taruffi Paul Frère |
Ferrari | 86 | +14 voltas | 15 | |
9 | 6 | Stirling Moss | Mercedes | 81 | +19 voltas | 3 | |
Ret | 40 | Cesare Perdisa Jean Behra |
Maserati | 86 | Tromp | 11 | |
Ret | 26 | Alberto Ascari | Lancia | 80 | Accidente | 2 | |
Ret | 46 | Harry Schell | Ferrari | 68 | Motor | 18 | |
Ret | 36 | Roberto Mieres | Maserati | 64 | Transmisión | 6 | |
Ret | 12 | Élie Bayol | Gordini | 63 | Transmisión | 16 | |
Ret | 2 | Juan Manuel Fangio | Mercedes | 49 | Transmisión | 1 | 1 |
Ret | 8 | Robert Manzon | Gordini | 38 | Caixa cambios | 13 | |
Ret | 4 | André Simon | Mercedes | 24 | Motor | 10 | |
Ret | 18 | Mike Hawthorn | Vanwall | 22 | Acelerador | 12 | |
Ret | 14 | Louis Rosier | Maserati | 8 | Fuga combustible | 17 | |
Ret | 38 | Luigi Musso | Maserati | 7 | Transmisión | 8 | |
NSC | 22 | Lance Macklin | Maserati | ||||
NSC | 24 | Ted Whiteaway | HWM-Alta | ||||
NSC | 4 | Hans Herrmann | Mercedes | Piloto lesionado |
Líderes
[editar | editar a fonte]Juan Manuel Fangio, Stirling Moss, e Maurice Trintignant.
Unidades compartidas
[editar | editar a fonte]- Coche 34: Jean Behra (42 voltas) e César Perdisa (57 voltas). Eles compartiron os 4 puntos do terceiro lugar.
- Coche 48: Piero Taruffi (50 voltas) e Paul Frère (36 voltas).
- Coche 40: César Perdisa (40 voltas) e Jean Behra (46 voltas).
Sumario
[editar | editar a fonte]- Juan Manuel Fangio rompeu a marca de pista que se mantiña desde 1937, cando Rudolf Caracciola completou unha volta en 1:46.5 nun Mercedes W125 de 5.6 litros, recorrendo o circuíto de 1:41.1 na primeira xornada de adestramentos no seu Mercedes W196.
- Alberto Ascari igualou o tempo de Fangio no seu Lancia D50 durante a práctica do sábado, aínda que a orde estableceuse o primeiro día de prácticas nunha singular excepción á política da época de todas as voltas de práctica contaban para a posición na grella.
- Na práctica, o novisimo Hans Herrmann de Mercedes, estrelouse contra un muro do porto e sufriu feridas que arrastrou durante o resto da tempada.
- Ascari pilotaba o coche número 26, o mesmo número que levaba no Alfa Romeo P2 o seu pai, Antonio Ascari, cando morreu no 26 de xullo de 1925 no Gran Premio de Francia. O supersticioso Ascari estaba entre os pilotos de Mercedes Fangio e Stirling Moss cos números 2 e 6, respectivamente.
- André Simon foi o primeiro Mercedes en abandonar na carreira, cando un fallo no motor sacouno da carreira. O Mercedes de Fangio foi o seguinte en abandonar a carreira con problemas de transmisión na volta 50, deixando a Stirling Moss na primeira posición e a Ascari na segunda. A volta 80 viu a Moss afectado por un problema menor no sofisticado tren de valvulas do seu coche, deixando a Ascari en primeiro lugar. Con todo, el nunca chegou máis aló dos boxes, o seu Lancia non fixo a chicane (posiblemente perdeu a tracción no aceite deramado polo motor de Moss) e saltou a barreira no porto. O seu Lancia foi sacado da auga polo guindastre a 25 pés de profundidade, mentres que el pasou a noite no hospital.
- Os acontecementos posteriores indican que probablemente debería facer caso das súas supersticións e tomar isto como un presaxio, pero a súa motivación non o deixou abandonar e catro días máis tarde estaba de volta na cabina do piloto en Monza, onde morreu nun estraño accidente mentres probaba un Ferrari. O día 26 do mes. Non hai explicacións definitivas para calquera dos accidentes de Ascari, pero o incidente de Monza foi, ademais de posibles lesións cerebrais non detectados despois do accidente, probablemente causado por un pneumático de tamaño inadecuado - 7.00x16 en lugar de 6.50x16 - en combinación cunha superficie da pista imperfecta.
- Mercedes tampouco viu o último dos seus problemas, logo de que os tres coches abandonasen a contenda con problemas mecánicos en Mónaco, o peor accidente na historia das carreiras involucrou a Mercedes.
- Louis Chiron converteuse no piloto de maior idade en empezar un gran premio (55 anos, 292 días).
Posicións logo da carreira
[editar | editar a fonte]Pos | Piloto | Puntos |
---|---|---|
1 | Maurice Trintignant | 11.33 |
2 | Juan Manuel Fangio | 10 |
3 | Nino Farina | 6.33 |
4 | Eugenio Castellotti | 6 |
5 | José Froilán González | 2 |
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.
Notas
[editar | editar a fonte]- Kettlewell, Mike. "Monaco: Road Racing on the Riviera", in Northey, Tom, editor. World of Automobiles, Volume 12, pp. 1381-4. Londres: Orbis, 1974.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Mónaco de 1955 |
Carreira anterior: Gran Premio da Arxentina de 1955 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1955 |
Carreira seguinte: 500 Millas de Indianápolis de 1955 |
Carreira anterior: Gran Premio de Mónaco de 1952 |
Gran Premio de Mónaco | Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1956 |