Illa Lougheed

Illa Lougheed
Tipo	illa
Epónimo	James Alexander Lougheed
Parte de	Findlay Group (en)
Localización
División administrativa	Nunavut, Canadá
	77°26′N 105°06′O / 77.43, -105.1
Bañado por	Océano Ártico
Características
Dimensións	23 () × 78 () km ;
Superficie	1.308 km²
Historia
Data de descuberta ou invención	1916

A illa Lougheed é unha das illas deshabitadas do arquipélago ártico canadense na rexión de Qikiqtaaluk, Nunavut. Ten unha superficie de 1.312 km². Está relativamente illada comparada con outras illas árticas canadenses, e está situado no océano Ártico, a medio camiño entre a illa Ellef Ringnes ao nordés e a Illa Melville cara ao suroeste. Forma parte do Grupo Findlay.

Historia

O primeiro avistamento coñecido da illa foi en 1916 por Vilhjalmur Stefansson, durante a súa Expedición ártica.^[1]

O 14 de abril de 1993, Environment Canadá revogou un permiso concedido a Panarctic Oils Ltd. para desfacerse de 400 toneladas de chatarra no océano fronte á illa de Lougheed. A decisión tomouse en resposta ás preocupacións expresadas polos residentes de Grise Fiord, Resolute, Arctic Bay e Pond Inlet. En lugar de botar o material no mar, iniciouse un proxecto de investigación para avaliar o impacto ambiental da acumulación de chatarra na illa Lougheed.

En 1994, Larry Newitt do Geological Survey of Canadá e Charles Barton da Australian Geological Survey Organization estableceron un observatorio magnético temporal na illa de Lougheed, preto da posición prognosticada do Polo Norte magnético, co fin de monitorear as flutuacións a curto prazo do campo magnético da Terra.^[2]

Notas

↑ Stefansson, Vilhjalmur (1922). The Friendly Arctic: The Story of Five Years in Polar Regions. New York: Macmillan.
↑ Newitt, Larry. "Tracking the North Magnetic Pol". uni-muenchen.de. Arquivado dende o orixinal o 15 de febreiro de 2008. Consultado o 2008-05-18.

Véxase tamén

Outros artigos

Illas da Raíña Isabel

Ligazóns externas

Lougheed Island no Atlas do Canadá - Toporama; Natural Resources Canada

[Stefansson-1] Stefansson, Vilhjalmur (1922). The Friendly Arctic: The Story of Five Years in Polar Regions. New York: Macmillan.

[2] Newitt, Larry. "Tracking the North Magnetic Pol". uni-muenchen.de. Arquivado dende o orixinal o 15 de febreiro de 2008. Consultado o 2008-05-18.

[1]

[2]