Otava

Otava

Ottawa (en)
Bandeira
Epónimo	Pobo ottawa
Localización
45°25′29″N 75°41′42″O
Estado	Canadá
Provincia	Ontario
Capital de	Canadá
Poboación
Poboación	1.017.449 (2021) (366,17 hab./km²)
Lingua oficial	lingua inglesa lingua francesa
Xeografía
Parte de	Otava-Rideau Rexión da Capital Nacional
Superficie	2.778,64 km²
Bañado por	Río Ottawa, Canle Rideau e Río Rideau
Altitude	70 m
Comparte fronteira con	Gatineau (pt) Pontiac (pt) Arnprior (en) Mississippi Mills (en) Condado de Leeds e Grenville (pt) Condado de Renfrew (pt) Condado de Prescott e Russell (pt) Condado de Lanark (pt) Condado de Stormont, Dundas e Glengarry (pt) Beckwith (en) North Grenville (pt) North Dundas (en) Papineau (pt) Montague (en) Clarence-Rockland (pt) The Nation (en) Russell (en) Les Collines-de-l'Outaouais (pt)
Datos históricos
Precedido por	Concello Rexional de Otava-Carleton
Creación	1 de xaneiro de 1855
Evento clave 1835 Shiners' War (en) 1849 Stony Monday Riot (en) 1900 1900 Hull–Ottawa fire (en)
Organización política
• Alcalde	Mark Sutcliffe (2022–)
Órgano lexislativo	Concello de Otava Circunscrición: 23, (Escano: 24)
Identificador descritivo
Código postal	K0A e K1A-K4C
Fuso horario	Zona de Tempo Oriental
Prefixo telefónico	613 e 343
Outro
Irmandado con	O Cairo Buenos Aires Palermo Montecastrilli Pequín Catania Campobasso
Sitio web	ottawa.ca

Otava ou Ottawa é a capital do Canadá; está localizada ao nordeste da provincia de Ontario, na fronteira coa provincia do Quebec. É a segunda maior cidade de Ontario, cunha poboación duns 808.000 habitantes, con máis de 1.146.000 na súa rexión metropolitana.

Orixe do nome

O nome "Ottawa" é derivado da palabra algonquina adawe, que significa "comerciar".

Historia

Construción do Parlamento.

Os nativos algonquinos e iroqueses habitaban a rexión onde actualmente fica a cidade de Otava moito antes da chegada dos primeiros exploradores europeos. Tales nativos usaban o río Otava para se desprazar e se alimentar. En 1613, o francés Samuel de Champlain pasou pola rexión. A partir de entón, os cazadores e comerciantes de pel usaron o río Otava como unha rota para o oeste canadense.

1800 a 1867

O National War Memorial, homenaxe canadense ás vítimas da primeira guerra mundial, situado en Confederation Square.

En 1800, Philemon Wright, un facendeiro de Massachusets, comezou a cultivar unha área ao norte do Río Otava (onde actualmente fica a cidade de Gatineau, Quebec). Logo, co éxito comercial conseguido, comezaron a se estabelecer na rexión outros asentadores. Ira Honeywell foi o primeiro en se asentar na marxe sur do Río Otava, en 1811.

Despois da Guerra anglo-americana de 1812, os ingleses temían outra invasión norteamericana ao Canadá. Con isto, os ingleses decidiron construír un canal, o Canal de Rideau, conectando o río San Lourenzo, na altura da cidade de Kingston, ao Río Otava, co propósito de transportar materiais e armas ao interior do Canadá sen precisar usar o San Lourenzo, despois de Kingston, perigosamente preto dos Estados Unidos e vulnerábel a calquera posíbel ataque. Mandados enxeñeiros desde Inglaterra, que se estableceron na área onde actualmente se localiza Otava. O asentamento construído para abrigar os traballadores chamouse Bytown, e completouse en 1832. Entón, Otava tiña unha poboación de aproximadamente 1900 habitantes, subindo para 2400 en 1837, grazas á industria madeireira que se desenvolveu na pequena vila. Bytown foi elevado ao rango de cidade en 1850, entón con máis de 10 mil habitantes, e o seu nome mudou definitivamente para Otava.

O Canal Rideau no inverno, usado como pista de esquí no inverno.

O Alto Canadá e o Baixo Canadá, provincias coloniais da Inglaterra, foron fundidas en 1840 nunha única provincia do Canadá. Durante 17 anos, ficou no ar cal sería a capital definitiva da nova provincia unificada politicamente, mais dividida culturalmente. Neste período, serviron como capitais temporais as cidades de Kinsgston, Montreal, Quebec e Toronto. Finalmente, a decisión caeu na raíña Vitoria, en 1857. Considerando as varias posíbeis cidades, inclusive as catro mencionadas enriba, a raíña escolleu Otava, por tres motivos: primeiramente, Otava estaba relativamente distante dos Estados Unidos, nunha posición estratexicamente máis segura do que outras posíbeis escollas. Segundo, a localización da cidade, localizada exactamente entre o Alto Canadá e o Baixo Canadá, diminuiría tensións culturais entre os canadenses de orixe francesa e os canadenses de orixe inglesa. E a terceira razón foi a beleza da rexión de Otava.

1867 - 1945

En 1867, coa independencia do Canadá, Otava tornouse a nova capital do recentemente criado país, e a súa poboación alcanzara os 18 mil habitantes. A cidade medraba de xeito desorganizado, construíndose varias ferrovías no centro da cidade, para a acomodación do transporte e comercio de madeira. En 1896, o entón primeiro ministro do Canadá, Wilfrid Laurier, criou un programa de planeamento urbano, cuxo principal obxectivo era o embelecemento da cidade, que non saíu do papel.

En 1900, un incendio destruíu boa parte da cidade, facendo que boa parte dos 60 mil habitantes da Otava de entón ficasen desabrigadas. A cidade reconstruíuse lentamente ata 1912, cando xa alcanzara os 90 mil habitantes. O 3 de febreiro de 1916, a parte central do antigo parlamento canadense foi destruída nun incendio. Coa Casa dos Comúns estabelecida temporalmente no que actualmente é o Museo Canadense de Natureza, a parte central reconstruíuse, unha estrutura gótica, coñecida como Torre da Paz, que se tornou coñecida co pasar do tempo como o principal símbolo da cidade.

En 1937, o entón primeiro ministro do Canadá William Lyon Mackenzie King nomeou a Jacques Gréber -un famoso urbanista francés, responsábel da revitalización urbana de París- para replanexar a cidade de Otava. Co inicio da segunda guerra mundial, os planos ficaron novamente no papel, e Jacques Gréber volveu para Francia.

1945 - Tempos actuais

O parlamento do Canadá, ás marxes do Río Otava e do Canau Rideau.

Despois da guerra proseguiron os intentos de mellorar a organización urbana da cidade, con Jacques Gréber novamente no Canadá. O plano proposto por Gréber aprobouse polo parlamento canadense en 1951. Con iso, quitáronse 51 km de ferrovías, e a estación central de tren moveuse a unha rexión máis afastada do centro da cidade, a leste. Tamén foron construídos moitos parques en volta da cidade, ben como un xigantesco parque, con máis de 35 mil hectáreas, na cidade veciña de Gatineau. O plano tamén indicaba que predios gobernamentais deberían construírse non todos concentrados nunha área senón, en vez diso, seren construídos nos límites da cidade. Ao longo da década de 1960 e de 1970, tales planos continuaron, coa criación de praias e máis parques.

Entrementres, o concello instituíu a Commercial and Industrial Development Corporation (actualmente Economic Development Corporation), en 1962, para promover o crecemento económico de Otava. Este órgano municipal criou 12 parques industriais ao longo da década de 1960 e de 1970. En 1973, unha lei que propuña límites á altura máxima dos predios construídos no centro da cidade foi rexeitada polo Consello municipal. Con iso, máis e máis rañaceos foron construídos no centro da cidade. Co medo a embotellamentos e problemas no sistema de transporte público, Otava replantou totalmente o seu sistema de transporte público, coa creación de máis liñas de ómnibus, así como liñas de light rail.

En 2001, fusionáronse 10 cidades con Otava, entón con preto de 350 mil habitantes dentro do seus límites municipais. Otava pasou a ter máis de 750 mil con esta fusión. As cidades fundidas son Cumberland, Gloucester, Goulborn, Kanata, Nepean, Osgoode, Rideau, Rockcliffe Park, Vanier e West Carleton.

Xeografía

Panorama de Ottawa

A rexión de Ottawa-Gatineau vista polo satélite SPOT.

Vista da rúa Sparks no centro da cidade.

Ottawa sitúase na marxe sur do río Ottawa, e engloba as desembocaduras do río Rideau e da Canle Rideau. A parte máis antiga da cidade (onde se encontra o que queda de Bytown) coñécese como Lower Town (en francés Basse-Ville; que significa "Cidade Baixa") e ocupa a zona entre a canle e os ríos. Cruzando a canle cara ao oeste encóntrase Centretown (chamada a miúo "downtown"), que é o centro financeiro e comercial da cidade. Entre este lugar e o río Ottawa, a suave elevación da Parliament Hill (en francés Colline du Parlement, Cuíña do Parlamento) alberga gran parte dos edificios gobernamentais da capital, ademais de ser a sede lexislativa do Canadá.

A Cidade de Ottawa comprende varias áreas urbanas. A principal esténdese unha distancia considerable cara ao leste, oeste e sur do centro, e inclúe as antigas cidades de Gloucester, Nepean e Vanier, o antigo pobo de Rockcliffe Park e as comunidades suburbanas de Manotick e Orleans. Ademais da área urbana principal, existe unha secundaria: a área urbana de Kanata, que comprende a parte urbanizada da antiga cidade de Kanata e o antigo pobo de Stittsville (70.320 hab.). Máis aló do cinto verde esténdese unha certa cantidade de cidades satélite e comunidades rurais que tamén son áreas urbanas (áreas periféricas) e forman parte do municipio de Ottawa. Estas son: Constance Bay (2.327 hab.), Kars (1.539 hab.), Metcalfe (1.610 hab.), Munster (1.390 hab.), Osgoode (2.571 hab.) e Richmond (3.287 hab.).

Ao outro lado do río Ottawa, que forma a fronteira entre Ontario e Quebec, apareece cidade de Gatineau. Aínda que son dúas cidades formal e administrativamente separadas en dúas provincias, Ottawa e Gatineau (xunto cunha certa cantidade de municipios veciños) constitúen, xuntas, a Rexión da Capital Nacional, cunha poboación conxunta de máis dun millón de habitantes, e considérase unha única área metropolitana.

Clima

Ottawa ten un clima temperado.As temperaturas varían considerablemente durante todo o ano, desde un récord máximo de 37,8 °C nos veráns de 1986 e 2001, a un mínimo de -36,1 °C no inverno de 1943 (esta última é a segunda maior temperatura mínima rexistrada nunha capital nacional, solo por detrás de Ulán Bator, Mongolia). Esta ampla gama de temperaturas permite a práctica de numerosas actividades ao largo do ano, e tamén require dispoñer de roupa adecuada para cada época. Se atendemos á temperatura media anual, Ottawa é a sétima capital máis fría do mundo. No entanto, se atendemos á temperatura media de xaneiro, Ottawa figura en terceiro lugar, detrás de Ulán Bator (Mongolia) e Astaná (Kazaxistán).

A neve e o xeo dominan durante o invierno. Ottawa recibe cerca de 235 centímetros de neve ao ano. A maior precipitación de neve rexistrada na cidade foi de 73 centímetros, o 4 de marzo de 1947. A temperatura media da cidade en invierno é de -10,8 °C, aínda que ocorren con frecuencia días con temperaturas medias por encima de cero e noites con temperaturas menores de -25 °C. É común que se deposite unha capa duradeira de neve desde finais de novembro ata principios de abril, aínda que algúns anos non se rexistra neve ata a época de Nadal. O efecto das temperaturas baixas en inverno é agudizado polo factor do vento. Ottawa rexistra anualmente e de media, 51, 14 e un día cun factor de viento por debaixo de -20 °C, -30 °C e -40 °C respectivamente. A temperatura máis baja rexistrada na cidade, incluíndo o factor do vento, foi de -47,8 °C, o 8 de xaneiro de 1968.

A choiva xélida é tamén relativamente frecuente, incluso en relación a outras partes do país. En 1998, unha gran tormenta causou apagóns e afectou á economía local, a coñecida como Tormenta de xeo norteamericana de 1998.

Os veráns son relativamente cálidos e húmidos en Ottawa, aínda que son polo xeral cortos. A temperatura media en verán é de 26,5 °C, aínda que é frecuente que se dean temperaturas de 30 °C ou máis. No verán de 2005, rexistrouse unha temperatura máxima de 39,5 °C nalgunhas zonas. Durante os períodos de altas temperaturas, a elevada humidade do aire é un factor agravante, especialmente preto dos ríos. A cidade rexistra anualmente e de media, 41, 12 e 2 días con temperaturas superiores a 30 °C e 35 °C, respectivamente, contando coa humidade do aire. A temperatura máis alta rexistrada en Ottawa, tendo en conta a humidade do aire, foi de 48 °C, foi rexistrada o 1 de agosto de 2006.

As condicións climáticas primaverais e outinais son variables, propensas a extremos en temperaturas e a cambios imprevisibles. Rexistrátonse días calorosos, por encima de 30°C, a comezos de abril e finais de outubro, así como precipitación de neve ben entrado o mes de maio e a comezos de outubro (aínda que tales acontecementos son infrecuentes e de breve duración). A precipitación anual media é, por termo medio, duns 870 milímetros. O día en que se recibiu a maior cantidade de choiva foi o 9 de setembro de 2004, cando os restos do Furacán Frances descargaron 135 mm de choiva na cidade. Ao ano hai 2.054 horas de sol de media (47% das totais).

Os fenómenos meteorolóxicos destructivos, como tornados, inundacións, ondas de calor, precipitación severa de sarabia e remanentes de furacáns son raros, pero todos ocurriron antes. Algúns dos tornados máis notables da rexión tiveron lugar en 1978 (F2), 1994 (F3) e 1999 (F1). O 1 de xaneiro do 2000, produciuse un terremoto de 5,2 grados e na Escala de Richter que afectou a Ottawa. É moi improbable que na zona se desaten tornados de forza 4 ou 5, como os das Grandes Chairas dos Estados Unidos, xa que esta localízase moi lonxe do fronte provocado pola interacción das masas de aire provenientes do golfo de México e das Rochosas (o que pode producir fortes tornados máis ao sur).

O 24 de febreiro de 2006, un terremoto de 4,5 grados na Escala de Richter sacudió Ottawa. De media, prodúcese un pequeno tremor na cidade cada tres anos.

Administración

Os habitantes de Ottawa elixen a un alcalde e 21 conselleiros para un mandato de ata tres anos de duración, o alcalde chámase Ottomar Miguel Da Silva Nunes. Os impostos de propiedade, venda e comercio aportan unha certa parte dos presupostos anuais municipais necesarios para o mantemento dos servizos públicos, aínda que a maioría proveñen de fondos do goberno nacional e provincial.

Demografía

Edificio do parlamento.

A maioría da poboación de Otava é nativa do país. De acordo co censo nacional de 2001, Otava posúe unha poboación de 774.072 persoas, 310.132 propiedades e 210.875 familias. Cerca do 80,9% da poboación da cidade é branca non hispana, un 4,54%, negra, un 4,65% asiáticos, un 3,98% surasiáticos, 1,13% aborixes, 0,85% hispanos..

O 25,3% da poboación da cidade posúe menos de 19 anos, o 63,2% posúen entre 19 a 64 anos e 11,5% posúen máis de 65 anos de idade. A idade media é de 36,7 anos. Para cada 100 persoas do sexo feminino existen preto de 95,1 persoas do sexo masculino. Por cada 100 mulleres maiores de idade existen 92,1 homes.

A renda anual media dun traballador en Otava é de 39.713 dólares canadenses, e a renda media familiar é de 73.507 dólares canadenses. Os homes posúen renda anual media de 47.203 dólares canadenses, e mulleres, 31.641 dólares canadenses. A renda per capita na cidade é de 23.061 dólares canadenses.

Economía

O centro comercial de Otava posúe moitos predios modernos coma este.

O sector público é facilmente o maior empregador da cidade, empregando preto de 72 mil persoas, que traballan para o goberno nacional, e outros 12 mil para o sector público municipal.

Otava é un centro tecnolóxico, onde máis de 800 empresas e as súas respectivas fábricas empregan a máis de 48 mil persoas. Debido a isto, Otava é ás veces chamada "capital nacional de alta tecnoloxía". Estas empresas están na maioría especializadas en investigación avanzada nun número de sectores que inclúen a creación e desenvolvemento de softwares, tecnoloxía ambiental, investigación espacial e telecomunicacións. Outro grande empregador é o sector de saúde, que emprega a 18 mil persoas.

Publícanse tres xornais diarios na cidade: O Ottawa Citizen e o Ottawa Sun en inglés, e Le Droit en francés. Alén diso, a cidade ten 4 emisoras de televisión (3 en inglés e unha en francés) e 16 de radio (14 en inglés e 2 en francés).

Educación

Unha escola de Otava.

A rexión de Otava ten proporcionalmente máis residentes con estudos postsecundarios concluidos que ningún outro lugar do Canadá. Consecuentemente co papel da rexión como a capital da investigación do Canadá, máis de 9000 habitantes teñen un doutoramento.

• Escolas: Otava conta con 149 escolas públicas, administradas polo Ottawa-Carleton District School Board (Consello educativo do distrito de Otava-Carleton) que atende a aproximadamente 69.000 estudantes, e outras 81 escolas católicas, que atenden a 41.000 estudantes. Todas as escolas son financiadas con presupostos municipais.
• Bibliotecas: Otava posee un sistema municipal de bibliotecas ao largo e ancho da cidade, ademais dunha biblioteca localizada no parlamento e dunha biblioteca nacional.
• Educación superior: Na cidade ubícanse tres universidades. A Universidade de Otava foi fundada en 1848 e ofrece cursos en francés e inglés a úns 34.000 estudantes. A Universidade de Carleton atende a cerca de 23.000 estudantes e a Universidade de Saint Paul a úns mil.

Recreación

O Canada Day.

Parques

Gansos no Andrew Haydon Park.

Otava posúe máis de 3,230 hectáreas de parques e playgrounds, sendo a segunda cidade con máis área verde per capita, despois de Edmonton.

Eventos anuais

Otava é sede de varios festivais e eventos coñecidos nacionalmente:

• A Winterlude, realizada en febreiro no Canal Rideau, é un carnaval de inverno. *A Tulip Festival é un evento internacional, onde a cidade recibe, en cada primavera, centenas de millares de tulipas, como presentes da Familia Real Holandesa. Estas flores son plantadas en varias áreas da cidade.
• O Canada Day, festexando o día da independencia, en todo 1 de xullo. Millares de persoas de todas as partes do país van a Otava para festexar o aniversario do Canadá.

Transportes

Trens do sistema de light rail de Otava.

Otava é servido por trens de pasaxeiros e de carga, e posúe unha limitada malla ferroviaria dentro dos seus límites municipais. O aeroporto internacional de Otava é servido polas principais liñas aéreas do país, que conectan a cidade con outras cidades primarias do Canadá, ben como algunhas cidades nos Estados Unidos.

Otava posúe un sistema de vías expresas de aproximadamente 70 km de lonxitude, suficiente para atender ás demandas da cidade. Porén, este sistema non está ligado con aquela da cidade de Gatineau, o que causa serios problemas de tránsito entre as pontes que conectan Otava con Gatineau.

O sistema de transporte público é totalmente integrado, dispondo dunha eficiente malla de rotas de ómnibus e un sistema de light rail. Moitas vías públicas están dedicadas exclusivamente á ómnibus, bicicletas e/ou pedestres.

Cidades irmandadas

Otava está irmandada con:

• Pequín, China.
• O Cairo, Exipto
• Catania, Italia

Ademais mantén acordos de cooperación coas seguintes cidades:

• Bos Aires, Arxentina
• Caracas, Venezuela
• Bogotá, Colombia
• Toledo, Castela-A Mancha, España
• Guadalaxara, México
• Moscova, Rusia

Véxase tamén

Bibliografía

• Brault, Lucien (1946). Ottawa Old and New. Ottawa Historical Information Institute. OCLC 2947504. 
• Hale, James (2011). Frommer's Ottawa. John Wiley and Sons. ISBN 978-0-470-68158-9. Arquivado dende o orixinal o 18 de maio de 2016. Consultado o 15 de novembro de 2015. 
• Keshen, Jeff; St-Onge, Nicole (2001). Ottawa—making a capital. University of Ottawa Press. ISBN 978-0-7766-0521-0. Arquivado dende o orixinal o 24 de abril de 2016. Consultado o 15 de novembro de 2015. 
• Lee, David (2006). Lumber kings & shantymen: logging and lumbering in the Ottawa Valley. James Lorimer & Company. ISBN 978-1-55028-922-0. Arquivado dende o orixinal o 12 de maio de 2016. Consultado o 15 de novembro de 2015. 
• Legget, Robert (1986). Rideau Waterway. University of Toronto Press. ISBN 0-8020-6591-0. Arquivado dende o orixinal o 14 de maio de 2016. Consultado o 15 de novembro de 2015. 
• Martin, Carol (1997). Ottawa: a colourguide. Formac Publishing Company. ISBN 978-0-88780-396-3. Arquivado dende o orixinal o 6 de maio de 2016. Consultado o 15 de novembro de 2015. 
• Mika, Nick; Mika, Helma (1982). Bytown: The Early Days of Ottawa. Mika Publishing Company. ISBN 0-919303-60-9. 
• Taylor, John H. (1986). Ottawa: An Illustrated History. J. Lorimer. ISBN 978-0-88862-981-4. 
• Van de Wetering, Marion (1997). An Ottawa album: glimpses of the way we were. Dundurn Press Ltd. ISBN 978-0-88882-195-9. Arquivado dende o orixinal o 12 de maio de 2016. Consultado o 15 de novembro de 2015. 
• Woods, Shirley E. Jr. (1980). Ottawa: The Capital of Canada. Doubleday Canada. ISBN 0-385-14722-8.