couce

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués couce, do latín calx, calcis.

• Pronuncia: /ˈkowθe̝/ (AFI)

Substantivo masculino

couce (sg: couce; pl: couces)

1. Pancada que dan os animais (especialmente os equídeos) coas patas traseiras.
   • Exemplo: Cousas de burros acaban en couces.
     
     
   • Sinónimos: patada.
2. Parte máis baixa e máis ancha do toro das plantas e árbores.
   • Sinónimos: cepa, cepeira, pé.
3. Parte do talo da planta que queda despois de cortala, arrimada á raíz.
   • Sinónimos: canoto, canouco, cañoto, cotaño, coto, toco, trocho.
   • Sinónimos: cepa, cepo, cotaño, coto, cotón, coza, cozo, toco, zocha.
4. (Carro) Parte do carro onde se asenta o eixo que ten forma semicircular.
   • Sinónimos: coucón, coucillón.
5. (Carro) Temón do carro no que se enganchan os animais.
   • Sinónimos: botoalla, botoallo, cabezalla, cabezallo, pinallo, pino.

Véxase tamén

• Apéndice: Partes do carro
• Vexa o artigo «carro» na Galipedia.

Traducións

Patada

Castelán: coz (es). Inglés: kick (of an animal) Portugués: coice (pt).