Jump to content

Մարոնիներ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մարոնիներ
Ընդհանուր քանակ

3,198,600[1]

Բնակեցում
Լիբանան Լիբանան 860,000[2]-1,062,000[1]
Արգենտինա Արգենտինա 10,000[3]-750,000[1]
Բրազիլիա Բրազիլիա 550,000[1]
Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ ԱՄՆ 200,000-215,000[4]-215,000[1]
Մեքսիկա Մեքսիկա 160,000[1]
Ավստրալիա Ավստրալիա 160,000[1]
Կանադա Կանադա 80,000[5]-85,000[1]
Սիրիա Սիրիա 250.000[1]
Ֆրանսիա Ֆրանսիա 200.000[1]
Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն 50.000[1]
Վենեսուելա Վենեսուելա 25.000[1]
Իսրայել Իսրայել 11.000[6]
Կիպրոսի Հանրապետություն Կիպրոս 5.000[7]-10.500[1]
Գերմանիա Գերմանիա 5.400[1]
Միացյալ Թագավորություն Միացյալ Թագավորություն 5.300[1]
Եգիպտոս Եգիպտոս 5.000[1]
Բելգիա Բելգիա 3,400[1]
Իտալիա Իտալիա 2,500[1]
Շվեդիա Շվեդիա 2,470[1]
Շվեյցարիա Շվեյցարիա 2.000[1]
Հորդանան Հորդանան 1000[1]
Նիդերլանդներ Նիդերլանդներ 700[1]
Իսպանիա Իսպանիա 700[1]
Լեզու(ներ)
Լիբանանյան արաբերեն, Կիպրական արաբերեն, Եբրայերեն (Իսրայելում)
Հավատք(ներ)
Մարոնիական կաթոլիկ եկեղեցի
Բարեկամական էթնիկ խմբեր
Արամեացիներ, Ասորիներ, Հրեաներ, Արաբներ

Մարոնիներ (ինքնանվանումը՝ մարունի), արևելյան-քրիստոնեական եկեղեցու հետևորդներ, որոնք կազմում են Լիբանանի արաբ ժողովրդի գլխավոր համայնքներից մեկը։ Անունն ըստ ավանդության առաջացել է Մար Մարոնից (IV-V դարերVII դարի վերջին Մարոնիները իրենց առաջին պատրիարքի՝ Յուհաննա Մարոնի գլխավորությամբ կենտրոնական Ասորիքից ապաստանել են Լիբանան լեռ (Ջիբբատ Բշարրիի շրջան), իրենց դավանանքը պարտադրել տեղաբնիկ հեթանոս լեռնականներին և քրիստոնյա բնակչությանը (հակոբիկյան ասորի, քաղկեդոնական հույն և այլն), կազմել ինքնուրույն համայնք։ 1182 թվականին մարոնիները ճանաչել են Վատիկանի գերագահությունը՝ պահպանելով սեփական ծիսակատարությունը (ասորերեն, որին զուգընթաց, հետագայում նաև արաբերեն)։ Մարոնիների հոգևոր պետի՝ «Անտիոքի պատրիարքի» նստավայրը Բկերկեն է (Բեյրութից 15 կմ հյուսիսարևելյան)։ Մարոնիների մոտ խոսակցական արաբերենի (սիրիա-լիբանանյան բարբառ) տարածումն սկսվել է XVI դարում, երբ Լիբանանի հյուսիսի մարոնաբնակ շրջանները հետզհետե առնչվել են դրուզական (1770 թվականից համալիբանանյան) ամիրայության հետ։ XVII դարի վերջից Կիլիկիայից Լեռնալիբանան տեղափոխվեցին բազմաթիվ հայեր։ Մարոնիների թիվը Լիբանանում 600 հազար Է (1971)։ Համաձայն 1943 թվականի «Ազգային ուխտի», Լիբանանի պրեզիդենտը, պառլամենտի անդամների մոտ 1/3-ը պետք է լինեն մարոնիներ։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 «There are 3,198,600 Maronites in the World». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 18-ին. Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> թեգ. «maronite-heritage.com» անվանումը սահմանվել է մի քանի անգամ, սակայն տարբեր բովանդակությամբ:
  2. [1]
  3. «Argentina The Invisible Diaspora». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 18-ին.
  4. «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 18-ին.
  5. The Maronite Catholic Church (Patriarchate) Արխիվացված 2018-05-13 Wayback Machine in "The Eastern Catholic Churches 2017" in Annuario Pontificio 2017.
  6. Ami Bentov (2014 թ․ մայիսի 26). «Cardinal is first top Lebanese cleric in Israel». Associated Press. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2014 թ․ մայիսի 26-ին.
  7. «Educational Policies that Address Social Inequality: Country Report: Cyprus» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2011 թ․ հուլիսի 20-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 18-ին.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 337