Pactio internationalis de iuribus civilibus et politicis

-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Pactio internationalis de iuribus civilibus et politicis est pactum internationale a Nationibus Unitis die 16 Decembris 1966 acceptum, quod a die 23 Martii 1976 valere coepit secundum articulum XLIX.

Haec pactio est primaria Internationalis iurum humanorum legis sicut Pactio Internationalis de Iuribus Oeconomicis, Socialibus et Culturae et ad sponsionem iurum civilium et politicarum ex iuribus humanis sub speciem ut Conventio de Protectione Iurum Humanorum et Libertatum elementariorum, quamquam Comissum Iurum Humanorum quae definita est in hae Pactio potestem obligatam non habet. Hodie anno 2020, 74 civitates subscribant et 173 civitates hanc ratam habent.

Epitome Pactionis

Praefatio

Civitates in contractu ad hanc Pactionem,

Considerant ut, secundum principia in Charta Consociationis Nationum proclamata sunt, recognitio dignitatis inviolatae, valoris et iurum aequarum inalienatorumque omnium sociorum familiae humanae est fundamen libertatis, iustitiae, ac pacis mundi,

Recogitant ut haec iura ex dignitate inviolata personalitatis humanae oriuntur,

Recogitant ut, secundum Universam Iurum Humanorum Declarationem, idea generum humanorum liberorum ad utendum libertatem civilem et politicam atque libetatem ex metu et inopia sub solam condicionem implentur ubi omnes iura civilia et politica, etiam iura oeconomicae, socialia et culturae uti possunt,

Considerant obligationem Civitatorum sub Chartam Consociationis Nationum ad promovendum respectus et observatiam iurum humanorum et libertatium,

Cognoscent ut homo personalis, qui obligationem et ad altros homines personales et ad commune quod attrectat habet, est etiam sub respectum ad affirmandum promotionem et observantiam iurum quae admissa in hac Pactione est,

Consensi sunt de articulis huc:

Pars I

Articulus I

Omnes populi ius sui iuris habent. Huius gratia libre suum statum politicalem destinant ac libere devolutionem oeconomiae, socialem ac culturae presequntur.

Pars II

Articulus II

1. Quaeque Civitas in contractu ad hanc Pactionem omnes homines personalem in sua terra et iurisdictione de iurubus quae admissa in hac Pactione revereri et spondere fas est sine discrimine omnis sortis, ut gens, color, sexus, lingua, politica seu cetera opinio, origo nationalis seu socialis, bona, nativitas seu cetera sors.

3. Quaeque Civitas in contractu debet;

(a) spondere ut omnis homo cuius iura seu libertates violatur restitutionem effectivam habet, aut hae violatio ab homine personali aut ab potestate rectionis.

Articulus III

Civitas in contractu debet aequa iura viri et mulieri ad utendum omnium iurum civilibus et politicis definita in hac Pactione spondere.

Articulus IV

1.In tempore crisis publicae quae vita vel statu nationis metum publice promulgat, Civitas in contractu modos ad derogandum ex obligatione sub Pactionem exercere potest, sed quales modos constantes ad altes obligationes sub iure internationale atque non discriminationem pro gente, colore, sexu, lingua, religione seu origine sociali involare fas sunt.

2. hac articulus nihilem derogationem ex articulo 6, 7, 8, 11, 15, 16 et 18 facere potest.

3. omnis Civitas in contractu in usu iurum derogationis prompte per internuntium Secretarii Generalis Consociationis Nationum alteris Civitatibus factum ac suam rationem nuntiare fas est. Communicatio futura facere per eundem de die ubi qualis derogatio terminabit fas est.

Articulus V

Nihil cuius Pactionis ita potest putari ut quoddam ius exercendae opere seu faciendi actionis datur cuiris Civitati, aliquot hominibus vel uni vel multis, ut aliquot iurum ac libertatum eisdem labefatentur.

Pars III

Articulus VI

1. Omnes humana genera ius ad vitam habent. Hoc ius a lege protegeri fas est. Nemo ex arbititrato vitam privatur.

2. In civitatibus ubi poena capitalis non abrogatur, sententia capitalis ad sola gravissima crimina ad legem in tempore ubi crimen commissum est, et ad provisionem huius Pactionis et ad Conventionem de Prohibentione Cohercitioneque Crimimum Genocidii.

3. Dum privatio vitae crimen genocidii facit, nihil in hac Pactione putari ab omni Civitate in contractu ut auctoritatem ad derogandum obligatio quae in Conventione de Prohibitione Cohercitioneque Crimum Genocidii est.

4. Omnis qui sententiam capitalem ius permissionem seu communitationem sententiae quarendi habet.

5. Sententia capitalis ad crimina quae committetur a homine qui iunior anno duodevicesimo dare nefas est, nec mulieri gravidi exercere.

6. Nihil cuius articuli procrastinandum seu praeveniendum abrogationem ab omni civitate in contractu ad hanc Pactionem involvere nefas est.

Articulus VII

Nemo torturam seu atrocem, inhumanam seu degenerantem poenam subicitur. Inter alia, nemo sine libero consensu medicinae seu scientiae experimentum subicitur.

Articulus VIII

1. Nemo in servitus tenetur, servus ac mercatum hominum servituti prohibentur.

2. Nemo in servitute tenetut.

3. (a) Nemo ad laborem coacticium obligatum seu per vim facere requiretur.

(b) hoc (a) n civitativus ubi poena cum labore gravi ut poena ad crimen ponent, hae poena cum labore gravi non praeclunt.
(c) notatio "labor coacticius seu per vim" non est inclusa:
(i) omnis labor seu servitus in carcerem.
(ii) omnis servitus qualitatia militariae, et in civitatibus ubi detrectator militiae admittetur, omnis labor ad reiectorem.

Articulus IX

1. Omnis ius ad libertatem ac securitatem personalem. Nemo ex arbitario arripitur nec capitur.

2. Omnis qui custodia datur, ad hoc tempore, causa custodiae ac culpae ad eum nuntiatur cum iure "habeas corpus".

5. Omnis qui victima custodiae illegalis ius ad compensationem habet.

Articulus X

1.Omnis in custodiam datur humane et cum respectu dignitate invilatae ex personalitate humana.

2. Systema emendationis custodias tractare ad suam reformationem et suam rehabilitationem socialem fas est.

Articulus XI

Nemo in custodiam datur solae pacti civilis causa.

Articulus XII

Omnis, legitime in terra Civitatis, ius ad libertatem commeandi ac libertatem eligendi suam residentiam habent.

Articulus XIV

1.Omens homines personales sub iudicium et tribunal aequum esse fas est. In destinatione suorum culpationis contra eum, omnes ius ad aequaem ac publicam auditionem ad independent et aequo iudicio quod a lege institutum est habent.

2. Omnis culpationem criminalem accusatur ius innocentum esse considerandi habent, nisi a lege culpabilis probatur. Nemo tenetur se detegere.

5. Nemo iudicatur seu condemnatur bis de eodem crimine.

Articulus XV

1.Nemo damnari potest, a quo hoc tempore aut ex iure domestico aut ex gentium non culpabile est, perpetraverit vel praetermiserit.

2.Hoc principium interdictionis ex post facto legis, non principia generalia legis (ius cogens) prohibere potest.

Articulus XVI

Omnis ius ubicumque ad recognitionem suae personalitatis sub lege habere fas est.

Articulus XVII

1.Nemo interfationem arbitatriam seu inuiruam ad suam vitam pivatam, familiam, domum seu epistularum consuetudonum, nec ad invasionem iuiriam de suo honore exstimationeque subicitur. 2. Omnis ius ad protectionem legis contra qualem interfationem seu invasionem.

Articulus XVIII

1. Omnis ius libertatis cogitationis, conscientiae et religionis habet.

2. Nemo coercitationem quae imparem facit ad suam libertatem religionem seu credo habendi vel adoptandi a sua electione subicitur.

3. Libertas ad suam religionem seu credo profiteri subiceri potest solam ad limitationem qui praescripta a lege ac necessaria pro protectione securitatis publicae, salutis, seu moralis, vel pro protectione iurum ac libetarum alteri.

Articulus XIX 1. Omnis ius opinionem tenendi sine interfatione habent.

2. Omnis ius libertatis loquendi habent.

3. Exercitatio libertatis in paragrapho 2 hac articuli cum obligatione speciali receptoque facere fas est, igitur qualem restrictionem subieci potest, si necessaria:

(a) Pro respectu iurum seu honoris altorum,
(B) Pro protectione secritatis nationalis.

Articulus XX

1. Omnis propaganda belli ad lege prohiberi fas est.

2. Omne advocandum nationale, gentis, seu religiosum ad odium quod incitamentum ad discriminationem, hostiliam seu violentiam ab lege prohiberi fas est.

Articulus XXI

Ius conventum pacificum creandi et participari admitteri fas est.

Articulus XXII

1. Omins ius libertatis associationis cum alteribus, etiam ius collegium opificum formare ac participare habet.

3. Nihil in hoc articulo Civitatibus in pactione Societatis Internationalis Laboris anno 1948 de "Libertate Associationis Protectioneque Iuris ad Sociandum" ut modos legislativos praeiudicii putari necesse est.

Articulus XXIII

1. Familia est unio nationalis et elementaria societatis atque protegetur a societate Civitateque.

2. Ius viri feminaque anno nuptiali ad nubendum ac familiam formandum admitteri fas est.

3. Nihil matrimonium sine consensu libero duo coniungium fit.

Articulus XXIV 1. Omnis impubes, sine omni discriminatione gentis, coloris, sexus, linguae, religione, nationalis seu socialis originis, bonorum seu nativitatis, ius ad protectionem quae requirentur pro suo statu ut monor, ab parte suae familiae, societate et Civitate.

2. Quisque impubes regeretur prompte post suam nativitatem et nomen habet.

3. Quiaque impubes ius ad nationalitatem habet.

Articulus XXV

Quisque civis ius et occasionem sine discrimine ad suffragium habet.

Articulus XXVI

Omnes homines sunt aequi ante legem et ius ad aequam protectionem legis sine omni discriminatione habent. Lex dicriminationes omnium causa prohiberi fas est.

Articulus XXVII

In Civitatibus ubi minoritates ethnicae, religionsae seu linguae stant, homines qui qualem minoritatem attribuent, in communiae cum altos socios, ius utendi suorum propiam culturam, suorum propiam religionem profiteri, seu suorum propiam linguam uit non negatur.

Pars IV

Ab Artuculo XXVIII ad Articulum XLV

De "Comisso Iurum Humanorum" definiunt.

Pars V

Aticulus XLVI et Articulus XLVII

Interdictio hac Pactionem contra Chartam Consociationis Nationum et iura humana putandi.

Pars VI

Ab Articulo XLVIII ad Articulo LIII

De signatura, re rata habendi et de re ceterae

Protocolli Optionis

Hae Pactio duo Protocolli optionis habent. Primum Protocollum Optionis decetum die 16 Decembris 1966 est de accusatione ad homini personali qui victima violationis Civitate in contractu de hac Pactione. Inter alia, omnes socii Consilii Europae, Canada, Australia, et Consociatio Americae hac ratum habent. Secundum Protocolli Optionis decretum die 15 Decembris 1989 est de abrogatione poenae capitalis.

Nexus interni

Nexus externi