Jump to content

mos

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /mos/(classice)
Syllabificatio phonetica: mōs — morphologica: mos

Nomen substantivum

[+/-]

mōs, mōris masc. [1][2][3][4][5]

  1. Boni aut mali agendi modi, qui non a legibus, sed a libera hominum etiam singulorum voluntate quum processerint, habitu atque usu firmati sunt.[1]
  2. Institutum consuetudine usuque firmatum, sive bonum, sive malum sit; id quod solitum est alicui facere.[1]
  3. (Translate) forma, modus, natura

Declinatio

[+/-]
m. sing. plur.
nom. mōs mōrēs I
gen. mōris mōrum II
dat. mōrī mōribus III
acc. mōrem mōrēs IV
abl. mōre mōribus VI
voc. mōs mōrēs V

Dictiones collatae

[+/-]

Collocationes

  1. morem gerere animo
  2. corruptis civitatis moribus
  3. more ingenii humani

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
Agendi modi, qui a libera hominum etiam singulorum voluntate firmati suntdilatare ▼
Agendi modi, qui a libera hominum etiam singulorum voluntate firmati suntcollabi ▲
Institutum consuetudine usuque firmatum, sive bonum, sive malum sitdilatare ▼
Institutum consuetudine usuque firmatum, sive bonum, sive malum sitcollabi ▲
Forma, modus, naturadilatare ▼
Forma, modus, naturacollabi ▲

Discretiva

mos dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 295 — “MOS, ōris, m. 3.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 516 — “mos, ōris, m.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — mōs, mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι) (tom. 2, p. 1018)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)mos
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)mos