Нихониум

Нихониум (₁₁₃Nh)
Општи својства
Име и симбол	нихониум (Nh)
Други имиња	113 елемент, ека-талиум
Нихониумот во периодниот систем
	копернициум ← нихониум → флеровиум
Атомски број	113
Стандардна атомска тежина (Ar)	[286]
Категорија	непозната, но најверојатно слаб метал
Група и блок	група 13, p-блок
Периода	VII периода
Електронска конфигурација	[Rn] 5f14 6d10 7s2 7p1 (предвидена)
по обвивка	2, 8, 18, 32, 32, 18, 3 (предвидена)
Физички својства
Фаза	цврста (предвидена)
Точка на топење	700 K (430 °C) (предвидена)
Точка на вриење	1.430 K (1.130 °C) (предвидена)
Густина близу с.т.	16 г/см3 (предвидена)
Топлина на топење	7,61 kJ/mol (екстраполирана)
Топлина на испарување	130 kJ/mol (предвидена)
Атомски својства
Оксидациони степени	−1, 1, 2, 3, 5 (предвидена)
Енергии на јонизација	I: 704.9 kJ/mol (предвидена); II: 2238.5 kJ/mol (предвидена); II: 3203.3 kJ/mol (предвидена); (повеќе)
Атомски полупречник	емпириски: 170 пм (предвиден)
Ковалентен полупречник	172–180 пм (екстраполиран)
Разни податоци
CAS-број	54084-70-7
Историја
Наречен по	Јапонија (Нихон на јапонски)
Откриен	Обединет институт за јадрени истражувања и Ливерморска национална лабораторија (2003)
Најстабилни изотопи
	Главна статија: Изотопи на нихониумот
	преглед; разговор; уреди; \| наводи \| Википодатоци

Нихониум (Nh) — метал од групата IIIА добиен по вештачки пат, и не се среќава во природата.

Историја

На 1 февруари 2004 г. екипа руски научници од институтот за атоми и американскиот научник од Ливерморската национална лабораторија добиле четири атоми на московиум, кои по распаѓањето сочиниле еден атом на нихониум. Нивното откривање барало официјална потврда. Така, на 28 септември 2004 г., тим од јапонски научници го поновил експериментот со успех. Јапонците за име на овој елемент го предложиле името „јапониум“, но на крајот, на 28 ноември 2016 г. е усвоено името „нихониум“, според изворното јапонско име на Јапонија — Нихон (日本).^[6]^[7].

Наводи

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 Haire, Richard G. (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
↑ ^2,0 ^2,1 Seaborg, Glenn T. (c. 2006). „transuranium element (chemical element)“. Encyclopædia Britannica. Посетено на 2010-03-16.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). „Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements“. Journal of Physical Chemistry. American Chemical Society. 85 (9): 1177–1186. doi:10.1021/j150609a021.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.
↑ Thayer, John S. (2010). „Relativistic Effects and the Chemistry of the Heavier Main Group Elements“: 82. doi:10.1007/978-1-4020-9975-5_2. Наводот journal бара |journal= (help)
↑ Staff (30 November 2016). „IUPAC Announces the Names of the Elements 113, 115, 117, and 118“. МСЧПХ. Посетено на 1 December 2016.
↑ St. Fleur, Nicholas (1 December 2016). „Four New Names Officially Added to the Periodic Table of Elements“. New York Times. Посетено на 1 December 2016.

[Haire-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 Haire, Richard G. (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.

[EB-2] 2,0 ^2,1 Seaborg, Glenn T. (c. 2006). „transuranium element (chemical element)“. Encyclopædia Britannica. Посетено на 2010-03-16.

[B&K-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). „Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements“. Journal of Physical Chemistry. American Chemical Society. 85 (9): 1177–1186. doi:10.1021/j150609a021.

[BFricke-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.

[Thayer82-5] Thayer, John S. (2010). „Relativistic Effects and the Chemistry of the Heavier Main Group Elements“: 82. doi:10.1007/978-1-4020-9975-5_2. Наводот journal бара |journal= (help)

[IUPAC-20161130-6] Staff (30 November 2016). „IUPAC Announces the Names of the Elements 113, 115, 117, and 118“. МСЧПХ. Посетено на 1 December 2016.

[NYT-20161201-7] St. Fleur, Nicholas (1 December 2016). „Four New Names Officially Added to the Periodic Table of Elements“. New York Times. Посетено на 1 December 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]