Innocenty IX
Innocenty IX (łac. Innocentius IX, właśc. Giovanni Antonio Facchinetti de Nuce starszy; 20[1] lub 22[2] lipca 1519 w Bolonii, zm. 30 grudnia 1591 w Rzymie) – papież w okresie od 29 października do 30 grudnia 1591[3].
| Giovanni Antonio Facchinetti de Nuce (starszy) | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
_%E2%80%93_edited.jpg)
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 lub 22 lipca 1519 | |
| Data i miejsce śmierci |
30 grudnia 1591 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
29 października 1591-30 grudnia 1591 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
26 stycznia 1560 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
| Kreacja kardynalska |
12 grudnia 1583 | |
| Kościół tytularny | ||
| Pontyfikat |
29 października 1591 | |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Życiorys
edytujBył synem Antonia Facchinettiego i Francesci Cini[4]. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim i 11 marca 1544 obronił doktorat utroque iure oraz przyjął święcenia kapłańskie[4]. Był kanonikiem przy kościele św. Gerwazego i Protazego w Domodossola[4].
Po przybyciu do Rzymu został sekretarzem kardynała Nicolo Ardinghellego, a następnie kardynała Farnese, wkrótce wybranego na papieża[1]. Już jako Paweł III, Farnese wysłał Facchinettiego do diecezji awiniońskiej jako administratora i wikariusza. W latach 1556–1558 Facchinetti był gubernatorem Parmy[1]. Po powrocie do Rzymu pracował w kancelarii listów apostolskich oraz został referendarzem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości i Apostolskiej Sygnatury Łaski (1559)[4]. 26 stycznia 1560 mianowany biskupem Nicastro, był pierwszym od 30 lat zwierzchnikiem tej diecezji, który sprawował rządy osobiście. Brał udział w soborze trydenckim (1562-1563), następnie sprawował misję dyplomatyczną nuncjusza w Wenecji (1566-1572), w trakcie której negocjował powołanie Ligi Świętej przeciw Turkom[4]. Ze względu na stan zdrowia złożył rezygnację z kierowania diecezją Nicastro w 1575 i powrócił do Rzymu[1].
W Rzymie został doradcą (konsultorem) Świętego Oficjum oraz członkiem Świętej Konsulty[4]. W 1576 został mianowany tytularnym patriarchą Jerozolimy[1]. Nosił tytuły przeora komendatariusza S. Andrea di Carmignano w diecezji Padwa (w 1587 scedował ten tytuł na bratanka) oraz opata komendatariusza klasztorów benedyktyńskich S. Elia e Filarete w diecezji Mileto i S. Maria di Merola w diecezji Reggio Calabria.
12 grudnia 1583 został kreowany kardynałem, z tytułem prezbitera Santi Quattri Coronati[4]. Od 19 listopada 1586 sprawował urząd generalnego inkwizytora Świętego Oficjum; był członkiem 5-osobowej komisji kardynałów, która podjęła decyzję o detronizacji króla Francji Henryka III, jako odpowiedzialnego za śmierć liderów katolickich Henryka i Ludwika (kardynała) de Guise[4]; po śmierci króla dążył do zawarcia porozumienia pomiędzy królem Hiszpanii i włoskimi książętami przeciwko następcy Henryka Walezego, Henrykowi IV[1].
Brał udział w czterech konklawe – w 1585, dwóch w 1590 i w 1591[4]. Na tym ostatnim został wybrany na papieża (jako następca Grzegorza XIV) 29 października 1591 i przyjął imię Innocentego IX.
W czasie krótkiego pontyfikatu, kontynuował walkę z pleniącym się bandytyzmem i poprawił warunki sanitarne w niektórych dzielnicach[1]. Ze względu na wydatki idące na walkę z Henrykiem IV, wprowadził program oszczędnościowy, mający zapobiec spustoszeniu skarbca w Zamku św. Anioła[1]. Podzielił także Sekretariat Stanu na trzy oddziały: jeden dla Francji i Polski, drugi dla Włoch i Hiszpanii, a trzeci dla Niemiec[1]. Zmarł w wyniku przeziębienia po krótkiej podróży do siedmiu kościołów pielgrzymkowych[1],
Zdążył mianować dwóch kardynałów, 18 grudnia 1591 nadał ten tytuł Filippo Sedze i swojemu stryjecznemu wnukowi, Giovanniemu Antonio Facchinettiemu[4].
Został pochowany w patriarchalnej bazylice watykańskiej.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 383-384. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ Pope Innocent IX. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).
- ↑ Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 140. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f g h i j Facchinetti de Nuce, seniore, Giovanni Antonio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Pope Innocent IX. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).