Ferdinando d’Adda

Ferdinando d’Adda

Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	17/27 sierpnia/1 września 1650 Rzym
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1719 Rzym
Prefekt Kongregacji ds. Obrzędów
Okres sprawowania	1714–1719
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	1 maja 1687
Kreacja kardynalska	13 lutego 1690 Aleksander VIII
Kościół tytularny	diecezja Albano

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1 maja 1687
Konsekrator	Dominic Maguire
Współkonsekratorzy	John Leyburn John O’Mollony
Konsekrowani biskupi Bonaventure Giffard 2 maja 1688 Philip Michael Ellis 16 maja 1688 James Smith 23 maja 1688 Francesco Giambattista Bonesana 7 kwietnia 1692 Marcos de Ostos 30 czerwca 1692 Teofilo Testa 30 czerwca 1692 Emilio Giacomo Cavaliere 2 maja 1694 Carlo Ottaviano Guasco 16 stycznia 1695 Agnello Rossi 8 maja 1695 Giovanni Stefano Pastori 23 maja 1695 Vincenzo della Marra 23 maja 1695 Daniele Scoppa 23 maja 1695 Giuseppe Maria Borgognini 4 grudnia 1695 Francesco della Marra 8 kwietnia 1696 Giacinto Camillo Maradei 8 kwietnia 1696 Agostino Cusani 23 kwietnia 1696 Bernardino Pecci 28 grudnia 1710 Christopher Butler 18 października 1711 Silvius de Cavalieri 9 października 1712 Alessandro Arrigoni 5 lutego 1713 Carlo Maria Giuseppe Fornari 5 lutego 1713 Genesio Calchi 10 czerwca 1714 Gaetano Stampa 23 stycznia 1718 Alessandro Maria Litta 23 stycznia 1718 Pietro Antonio Pietrasanta 19 marca 1718 Pietro Grassi 19 marca 1718 Tommaso Maria Farina 19 marca 1718
Współkonsekrowani biskupi Pietro Priuli 1 lipca 1708 Fulvio Astalli 13 maja 1714

Ferdinando d’Adda (ur. 17 albo 27 sierpnia albo 1 września 1650 w Mediolanie, zm. 27 stycznia 1719 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 17 albo 27 sierpnia albo 1 września 1650 roku w Mediolanie, jako syn Costanza d'Addy i Anny Cusani. Studiował prawo na Uniwersytecie Bolońskim i Uniwersytecie Pawijskim. Po przyjęciu święceń kapłańskich został audytorem Roty Rzymskiej i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. 3 marca 1687 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Amasyi, a 1 maja przyjął sakrę. W tym samym roku został mianowany nuncjuszem w Anglii. W czasie pobytu w Londynie, Innocenty XI zwrócił się do niego z prośbą o nakłonienie Jakuba II by wstawił się u Ludwika XIV na rzecz uciskanych protestantów we Francji. W 1689 roku został asystentem Tronu Papieskiego. 13 lutego 1690 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Clemente. W latach 90. pełnił funkcję legata w Ferrarze i Bolonii. W 1714 roku został prefektem Kongregacji ds. Obrzędów i proprefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników. 21 stycznia 1715 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i nadano mu diecezję suburbikarną Albano. Zmarł 27 stycznia 1719 w Rzymie.