Przejdź do zawartości

Herbert Backe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herbert Ernst Backe
Ilustracja
Herbert Backe, 1942
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1896
Batumi

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 1947
Norymberga

Przyczyna śmierci

samobójstwo

Alma Mater

Uniwersytet w Getyndze

Partia

NSDAP

Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Krzyż Zasługi Wojennej I klasy (III Rzesza) Odznaka Honorowa Olimpijska (III Rzesza) Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 Medal Pamiątkowy 1 października 1938 Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Krzyż Wielki Orderu Lwa Finlandii Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria)
Po schwytaniu przez aliantów

Herbert Ernst Backe (ur. 19 kwietnia?/1 maja 1896 w Batumi, zm. 6 kwietnia 1947 w Norymberdze) – minister III Rzeszy do spraw Wyżywienia i Gospodarki Rolnej oraz SS-Obergruppenführer.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Batumi na Kaukazie, był synem niemieckiego kolonisty. W latach 1905–1914 uczęszczał do gimnazjum w Tbilisi, ale po wybuchu I wojny światowej został internowany (do 1918) przez władze rosyjskie, to doświadczenie w połączeniu z jego obserwacją przebiegu rewolucji październikowej sprawiły, że stał się zdeklarowanym antykomunistą[1]. Po zakończeniu wojny wyjechał do Niemiec, gdzie rozpoczął studia na Uniwersytecie w Getyndze. Następnie od 1923 pracował jako asystent w Wyższej Szkole Technicznej w Hanowerze. Członek NSDAP, SA i SS[2][3].

Od października 1933 do maja 1942 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Wyżywienia i Gospodarki Rolnej. W 1934 był pomysłodawcą maksymalnego zwiększenia produkcji rolniczej (Erzeugungsschlacht) i zmniejszenia importu żywności. W 1936 został komisarzem do spraw wyżywienia w komisji Planu Czteroletniego. Od 23 maja 1942 z nominacji Alfreda Rosenberga został zarządcą Ministerstwa Wyżywienia i Gospodarki Rolnej na obszarze Komisariatu Rzeszy Ukraina, gdzie był głównym odpowiedzialnym za wdrożenie „planu głodowego”, który zabezpieczał dostawy żywności na front wschodni. Zdaniem historyka Timothy’ego Snydera skutkiem jego polityki była śmierć 4,2 mln ludzi na okupowanych przez Niemcy terytoriach wschodnich[4]. W okresie II wojny światowej należał także do sztabu RuSHA[3].

Schwytany przez aliantów pod koniec wojny, miał zostać jednym z oskarżonych w tzw. procesie ministerstw (był to jeden z procesów norymberskich przed amerykańskimi Trybunałami Wojskowymi). Uniknął procesu, popełniając samobójstwo w celi więzienia 6 kwietnia 1947 w Norymberdze[3][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heim 2008 ↓, s. 19.
  2. Lehmann 1993 ↓, s. 4.
  3. a b c Robert S. Wistrich - Kto był kim w III Rzeszy. Wydawnictwo Znak, Kraków, 1997, s. 19, język polski, ISBN 83-7006-744-1
  4. Snyder 2010 ↓, s. 57–62.
  5. Gesine 2009 ↓, s. 64.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Gérard Gesine. Food and Genocide. Nazi Agrarian Politics in the occupied territories of the Soviet Union. „Contemporary European History”. 18 (1), 2009. DOI: 10.1017/S0960777308004827. (ang.). 
  • Susanne Heim: Plant Breeding and Agrarian Research in Kaiser-Wilhelm-Institutes, 1933–1945. Calories, Caoutchouc, Careers. New York City: Springer, 2008. ISBN 978-1-40206-718-1. (ang.).
  • Herbert Backe – Technokrat und Agrarideologe. W: Joachim Lehmann: Die braune Elite II. Ronald Smelser; Enrico Syring; Rainer Zitelmann (red.). Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft, 1993. ISBN 3-534-80122-9. (niem.).
  • Timothy Snyder: Bloodlands. Europe between Hitler and Stalin. London: The Bodley Head, 2010. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]