Przejdź do zawartości

Ilmatar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilmatar
bogini duch powietrza
Ilustracja
Ilmatar (praca Roberta Ekmana)
Występowanie

mitologia fińska

Rodzina
Dzieci

7 synów (7 sił przyrody)

Ilmatar – Bogini w mitologii fińskiej. W Kalevali, fińskiej epopei narodowej, Ilmatar była dziewiczym duchem i Boginią powietrza[1] była nazywana także córką powietrza i matką siedmiu synów (siedmiu sił przyrody)[2].

Pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

Imię Ilmatar pochodzi od fińskiego słowa ilma oznaczającego „powietrze” (ang. air) i żeńskiego przyrostka -tar, odpowiadającego angielskiemu „-ress”. Zatem jej imię oznacza tyle co „Airress”, czyli „powietrzna pani” bądź „żeński duch powietrza. W Kalevali czasami nazywano ją też Luonnotar, co oznacza „kobiecy duch natury” (fiński luonto, „natura”)[3].

Została ona zapłodniona przez morze i wiatr i w ten sposób została matką Väinämöinena.

Luonnotar Sibeliusa

[edytuj | edytuj kod]

Jean Sibelius skomponował poemat symfoniczny Luonnotar na sopran i orkiestrę w 1913 roku. W tej pracy mityczne pochodzenie ziemi i nieba, opowiedziane w wyrazistych wersetach z Kalevali, staje się intensywną sybelowską metaforą nieubłaganej siły – nawet terroru całego stworzenia – w tym artysty. Jedno z najbardziej fascynujących dzieł kompozytora, orbituje naprzemiennie między dwoma pomysłami muzycznymi. Jak dowiedzieliśmy się na początku, są to migoczące poruszenia stale rosnących możliwości i wsparte dysonansowymi, statycznymi uderzeniami harfy, zaklęte udręczone okrzyki samego „ducha natury” (Luonnotar), noszącego w sobie dziecię.

Zasady pisowni

[edytuj | edytuj kod]

W języku polskim fińskie imię żeńskie Ilmatar jest nieodmienne[4].

Nawiązania

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lönnrot, Elias, compiler. The Kalevala: Epic of the Finnish People. Translated by Eino Friberg. Otava Publishing Company, Ltd., 4th ed., p. 365. (1998) ISBN 951-1-10137-4.
  2. Tieosofskij słowar (ros.).
  3. Lönnrot, Elias, compiler. The Kalevala, or Poems of the Kaleva District: A Prose Translation with Foreword and Appendices. Translated with foreword and appendices by Francis Peabody Magoun, Jr. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1963.
  4. Odmiana imion – część artykułu „Fleksja” na portalu Interklasa.pl.