Przejdź do zawartości

Język albański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
gjuha shqipe
Obszar

Albania, Kosowo, Macedonia Północna, Czarnogóra, Włochy, Grecja, Serbia i inne

Liczba mówiących

6,2 mln

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy  Albania
 Kosowo
 Macedonia Północna
Organ regulujący Akademia Nauk Albanii
Akademia Nauk i Sztuk Kosowa
Kody języka
ISO 639-1 sq
ISO 639-2 alb/sqi
ISO 639-3 sqi
IETF sq
Glottolog alba1267
Ethnologue sqi
GOST 7.75–97 алб 030
WALS alb
SIL sqi
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku albańskim
Słownik języka albańskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Mapa dialektów albańskich

Język albański (alb. gjuha shqipe)[1]język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok. 6,2 mln Albańczyków zamieszkujących Albanię (3,6 mln), Kosowo (1,7 mln), Macedonię Północną (450 tys.), a także Włochy (Arboresze), Grecję (Arwanici) i USA (Amerykanie pochodzenia albańskiego). W Albanii, Kosowie i Macedonii Północnej jest objęty statusem języka urzędowego.

Istnieją dwie odmiany terytorialne języka, istotnie odmienne fonologicznie, gramatycznie i leksykalnie: dialekt gegijski (alb. gegë) na północy Albanii, w Kosowie i Macedonii Północnej (znacznie się różniące) oraz toskijski (alb. toskë) na południu Albanii, we Włoszech i Grecji. Granicę między nimi tworzy rzeka Shkumbin oraz 41 równoleżnik; jest to również granica kulturowa. Standard języka, nauczany w albańskich szkołach, opiera się głównie na dialekcie toskijskim.

Artykuł 1 Deklaracji Praw Człowieka w języku albańskim[2]:

Të gjithë njerëzit lindin të lirë dhe të barabartë në dinjitet dhe në të drejta. Ata kanë arsye dhe ndërgjegje dhe duhet të sillen ndaj njëri tjetrit me frymë vëllazërimi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki języka sięgają VII–VIII w. n.e. Jest on prawdopodobnie spokrewniony z językami iliryjskim i mesapijskim, które występowały również nad Morzem Adriatyckim lub z trako-dackimi. Tę drugą możliwość potwierdzają między innymi pewne podobieństwa z językiem rumuńskim (ok. 50 słów[3]), który według jednej z hipotez ukształtował się na trako-dackim substracie językowym, a także liczne podobieństwa pomiędzy słownictwem albańskim i trako-dackim.

Najstarszy zapis w tym języku to formuła chrztu, zapisana przez biskupa Pala Engjëlliego w 1462 roku. Jest on przechowywany w Bibliotece Laurenziana we Florencji[4].

Współczesny język literacki istnieje od XIX w. Od 1908 do zapisu używa się alfabetu łacińskiego, wcześniej używano alfabetu greckiego, cyrylicy i pisma arabskiego[5][6][7].

Wymowa

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Alfabet albański.

Alfabet języka albańskiego zawiera 36 znaków: a, b, c, ç, d, dh, e, ë, f, g, gj, h, i, j, k, l, ll, m, n, nj, o, p, q, r, rr, s, sh, t, th, u, v, x, xh, y, z, zh.

Litera IPA Opis Przykład
c [ʦ] jak c w car cigare (papieros)
ç [ʧ] jak cz w czeski çast (chwila)
dh [ð] jak th w ang. this dźwięczne dhomë (pokój)
ë [œ]/[ə] akcentowane: jak ö w niem. möchte; nieakcentowane: (ə) (szwa),
w wygłosie (na końcu słowa) często ledwo słyszalne
hënë (księżyc)
gj [ɟ] podobne jak dj w Nadia bądź krótkie gjithë (wszystko)
ll [ɫ] jak ł sceniczne (kresowe) w łatwo fillim (początek)
nj [ɲ] jak ń w sanie njoh (znam)
q [c] palatalne (zmiękczone) t lub słabe cz (trochę słabsze niż ç)
podobnie jak t w pl. sympatia
wymowa alternatywna: ć lub kj, tylnojęzykowe (przede wszystkim w Macedonii Północnej)
qime (włos)
r [ɾ] słabe r wymówione końcówką języka tre (trzy)
rr [r] wibrujące r wymówione zaokrągloną końcówką języka jak w barrakuda rrugë (ulica)
sh [ʃ] jak sz shkollë (szkoła)
th [θ] jak th bezdźwięczne w ang. think thikë (nóż)
x [ʣ] dz, lexoj (czytam)
xh [ʤ] jak w pl. dżungla xhep (kieszeń)
y [y] jak ü jak w niem. grün pyll (las)
zh [ʒ] ż, jak żurnal zhurmë (hałas)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mukades Mançe, Lidja Dhimitri, Xhemile Zykaj, Ludmilla Myrto, Natasha Malo: Fjalor rusisht-shqip/Русско-албанский словарь. Tirana: EDFA, 2005, s. 8. (ros.).
  2. Deklarata e Pergjithshme mbi te Drejtat e Njeriut. ohchr.org. [dostęp 2015-07-18]. (alb.).
  3. Alexandru Cihac: Słownik Etymologiczny z połowy XIX wieku; dla zwolenników trako-dackiego pochodzenia języka rumuńskiego podobieństwo z j. albańskim jest koronnym argumentem, nikt nie udowodnił, że te 50 słów ma tracko-dackie pochodzenie.
  4. Robert Elsie: Albanian Literature: A Short History. London: I.B. Tauris, 2005, s. 6. ISBN 1-84511-031-5. (ang.).
  5. Languages across Europe – Albanian. bbc.co.uk. [dostęp 2016-01-01]. (ang.).
  6. Alphabet conflict in the Balkans: Albanian and the Congress of Monastir. „International Journal of the Sociology of Language”. 128, s. 1–24, 2009-07. DOI: 10.1515/ijsl.1997.128.1. ISSN 0165-2516. (ang.). 
  7. Kongresi i Manastirit për njësimin e alfabetit te gjuhës shqipe (14-22 nëntor 1908). shqiperia.com, 2002-01-01. [dostęp 2016-01-01]. (alb.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Jeziorski, Jerzy Wiśniewski, Słownik minimum albańsko-polski i polsko-albański, Warszawa 1992.
  • Jolanta Mindak, Irena Sawicka, Zarys gramatyki języka albańskiego, Warszawa 1993.
  • Mazllum Saneja, Alina Wójcik, Mini rozmówki albańskie, Warszawa 1992.
  • Irena Sawicka, Charakterystyka fonetyki albańskiej; [w:] Albanistyka polska, red. I. Sawicka, Toruń 2007, s. 183–195.