Karia

Karia (gr. Καρία, Karía; łac. Caria) – kraina historyczna w południowo-zachodniej części Azji Mniejszej na wybrzeżu Morza Egejskiego na północ od Rodos, granicząca z Jonią, Lidią, Pizydią i Likią. Przez Karię przepływała rzeka Meander (dziś Menderes) i jej dopływy: Harpasos, Marsyas i Indus.

Oprócz autochtonicznych Karów nadbrzeżną część Karii zasiedlali greccy koloniści: Dorowie i Jonowie. Pierwszą stolicą Karii była Mylasa, później Halikarnas^[1]. Innymi ważniejszymi miastami Karii były: Milet, Knidos, Myndos, Priene, Kauros.

Podbita przez Persów w 545 p.n.e., a następnie w 334 p.n.e. przez Aleksandra Wielkiego. W czasach rzymskich weszła w skład prowincji Azja. Od czasów Dioklecjana stanowiła osobną prowincję ze stolicą w Afrodyzji.

Przypisy

↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, ss. 338, ISBN 83-85719-83-0.

[1] Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, ss. 338, ISBN 83-85719-83-0.

[1]