Prefektura Nara

Prefektura Nara
Nazwa japońska
Kanji	奈良県
Transkrypcja Hepburna	Nara-ken
	prefektura
	; Świątynia buddyjska Hōryū-ji w Ikaruga
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Wyspa	Honsiu
Region	Kinki
Siedziba	Nara
Kod ISO 3166-2	JP-29
Gubernator	Shōgo Arai
Powierzchnia	3 691 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 1 380 000
• gęstość	374 os./km²
Kod pocztowy	630-8501
	Adres urzędu:Nara-ken, Nara-shi, Noborioji-chō 30
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba jednostek administracyjnych	39
	Symbole japońskie
Drzewo	sugi, kryptomeria japońska, Cryptomeria japonica
Kwiat	nara-yaezakura (rodzaj sakury o podwójnych kwiatach)
Ptak	komadori, uprz. Erithacus akahige, ob. Larvivora akahige
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Prefektura Nara (jap. 奈良県 Nara-ken) jest częścią regionu Kinki, na wyspie Honsiu (Honshū), w Japonii. Stolicą jest miasto Nara^[1].

Historia

Osobny artykuł: Yamato (okres).

Obszar obecnej prefektury Nara zajmowała w dalekiej przeszłości prowincja Yamato (大和の国, Yamato-no-kuni). Było to centrum polityczne we wczesnej historii Japonii, w III i IV wieku. Powstało ono u stóp niewielkiej, do dziś czczonej, góry Miwa (w mieście Sakurai)^[a] i stopniowo zjednoczyło znaczną część dzisiejszej Japonii. Do czasu przeniesienia ośrodka władzy cesarskiej do Heian-kyō (Kioto) w 794 roku, stolice tego państwa znajdowały się głównie na terenie dzisiejszej prefektury Nara: Asuka-kyō (Asuka), Fujiwara-kyō (Kashihara) i Heijō-kyō (Nara)^[b]^[2].

Według podziału administracyjnego Gokishichidō (dosł. pięć prowincji i siedem okręgów; pod tą nazwą rozumiano całość kraju) z VII wieku była to jedna z pięciu prowincji wewnętrznych: Izumi, Kawachi, Settsu, Yamashiro i Yamato, nazywanych łącznie Kinai. Były one położone w pobliżu stolicy i objęte bezpośrednią władzą cesarską^[3].

Geografia

Prefektura Nara położona jest w środkowej części półwyspu Kii, w zachodniej części wyspy Honsiu, w regionie Kinki (nazywanego także Kansai)^[1].

Nara nie ma dostępu do morza, graniczy od zachodu z prefekturami Osaka i Wakayama, od wschodu z prefekturą Mie, od północy z Kioto, natomiast w południowej części znajdują się góry Yoshino. Najwyższym szczytem prefektury i regionu Kansai jest Hakkyō-ga-take (także Hakken-zan, 1915 m)^[1].

Klimat

Klimat prefektury Nara jest łagodny, wilgotny, subtropikalny (Cfa – klasyfikacja Köppena-Geigera). Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 14,4 °C, 25–28 °C latem (najgorętszy jest sierpień) i 3–5 °C zimą (najzimniejszy jest styczeń). Średnie roczne opady wynoszą 1356 mm i są jednymi z wyższych w Japonii^[4].

Miasta

Tradycyjne rzemiosła Nary

Pędzle

Sztuka kaligrafii jest w Japonii od setek lat wysoko ceniona, szeroko nauczana i stosowana. Istnieje na przykład tradycyjny i powszechny zwyczaj komponowania pierwszych znaków kanji z okazji Nowego Roku. Wytwarzanie służących do tego pędzli (fude) rozpoczęto przed wiekami w rejonie wokół Nary i Yamato-Kōriyamy i są one najwyższej jakości. Historia ich produkcji sięga około 1200 lat wstecz, kiedy mnich buddyjski i kaligraf Kūkai (774–835) powrócił z Chin, gdzie opanował technikę ich wytwarzania. Rozpowszechniły się one wpierw wśród mnichów, którzy studiowali buddyzm w rejonie Nary, a późniejszy rozwój wytwórczości różnego rodzaju pędzli był już wynikiem utworzenia i wejścia w użycie pisma sylabicznego kana, które wymagało delikatnych pędzli do rysowania zakrzywionych linii^[5]^[6].

Pędzle z Nary charakteryzują się doborem różnych rodzajów sierści zwierzęcej: owczej, końskiej, jelenia, tanuki, łasicy, kuny japońskiej, królika, wiewiórki. Powstają poprzez umiejętne ich łączenie przy równoczesnym równoważeniu takich cech, jak: twardość, miękkość, długość, elastyczność i giętkość. W procesie produkcji stosowana jest m.in. tradycyjna technika ugniatania, mieszania, moczenia, doboru proporcji i rozmiarów tak, aby osiągnąć pożądane właściwości^[5].

Najstarsze istniejące do dziś pędzle w Japonii to siedemnaście pędzli z okresu Tenpyō (729–749), które są częścią cesarskich skarbów od czasów cesarza Shōmu (701–756). Są one przechowywane w skarbcu o nazwie Shōsō-in^[6].

Tusz

Mnich Kūkai przywiózł z Chin nie tylko nowe metody wytwarzania pędzli, ale także tuszu (sumi). Produkcję rozpoczął w świątyni Kōfuku-ji. Z biegiem lat rozpowszechniła się ona w całym kraju, gdyż tusz okazał się niezbędny m.in. do sporządzania pism buddyjskich i kopiowania sutr. Swoją działalność rozwijali także mali producenci i sprzedawcy i do połowy okresu Edo (1603–1868) wokół starego miasta Nara było około czterdziestu sklepów. W kolejnych wiekach przemysł sumi był ograniczany z braku popytu i pojawiania się nowych przyborów do pisania. Wysokiej jakości sumi jest jednak produkowany do dziś, a około 90% produkcji w całym kraju pochodzi z Nary^[6].

Washi

Papier yoshino-washi rzekomo pojawił się w VII wieku. Jest wyjątkowo wytrzymały w wyniku stosowania około 50 różnych procedur, wytwarzany ręcznie m.in. poprzez mieszanie hybrydowego drewna morwowego, zwanego kōzo (morwa papierowa, Broussonetia kazinoki x papyrifera), z białą glinką.

Ceniony był przez dwór cesarski i świątynie. W epoce nowożytnej jest ceniony za delikatność i cienkość. Jest używany w różnych celach, od kaligrafii po wystrój wnętrz^[7].

Wachlarze uchiwa

Produkcja wachlarzy uchiwa (wachlarz nieskładany, liściasty, płaski) rozpoczęła się w VIII wieku i choć minęły setki lat, nadal wyróżniają się wyprofilowaną ornamentyką wykonywaną techniką tsukibori, w której 20 arkuszy papieru washi układa się jeden na drugim i rzeźbi specjalnym, małym nożem. Istnieje około 100 wzorów wykorzystujących motywy związane z Nara, jak jelenie i feniksy. Papier używany do produkcji tych wachlarzy jest robiony ręcznie, występuje w pięciu kolorach: czerwonym, białym, żółtym, brązowym i jasnoniebieskim^[8].

Laka

Technologia wytwarzania wyrobów z laki dotarła z Chin w okresie tzw. „kultury okresu Tenpyō” za panowania cesarza Shōmu (701–756) w VIII wieku. Wraz ze sprowadzanymi wyrobami przybywali także pierwsi rzemieślnicy. Sztuka ta polegała na łączeniu różnych technik malarskich, także z wykorzystaniem macicy perłowej, złota i srebra. Wytwórczość tego rzemiosła rozwijała się w okolicach Heijō-kyō (Heizei-kyō, Nara-no-miyako). Ze względu na to, że wiele przedmiotów z tamtego okresu jest przechowywanych w skarbcu Shōsō-in w Narze, uważa się, że Nara jest miejscem narodzin japońskich wyrobów z laki^[9].

Ceramika

Teren zwany niegdyś Nishi-no-kyō, obecnie Akahada-chō w Narze, od dawna jest miejscem produkcji ceramiki. Nazwa akahada-yaki pochodzi od góry Gojō, znanej także jako Akahada. Od czasów starożytnych region ten był głównym miejscem wydobywania wysokiej jakości gliny. Przeprowadzone w pobliżu badania wykopaliskowe ujawniły piece z okresu Kofun (ok. III–VII w.), w których wytwarzano haniwa (gliniane figurki rytualne, chowane wraz ze zmarłymi)^[10]^[11].

Klientami byli niegdyś ludzie majętni, chramy i świątynie. Kiedy pojawiła się japońska ceremonia picia herbaty, zaczęto produkować ceramikę w wielkich piecach. W okresie Azuchi-Momoyama (1573–1603) Hidenaga Toyotomi, władca zamku Yamato-Kōriyama, sprowadził do Nary garncarza o imieniu Yokurō z ówczesnej prowincji Owari (ob. prefektura Aichi), aby stworzył małe przenośne piece i wytwarzał miski do tej ceremonii^[10].

W okresie Edo, w latach 1615–1624, Enshū Kobori (Masakazu Kobori, 1579–1647), twórca szkoły ceremonii herbacianej Enshū-ryū, kazał garncarzom dodać elementy swojego stylu, co rozsławiło ceramikę akahada-yaki w całym kraju^[10].

Tkanina nara-sarashi

Nara-sarashi to ręcznie tkana tkanina konopna, bielona następnie na czystą biel, jedna z tradycyjnych gałęzi przemysłu Nary. Pierwsza wzmianka pojawiła się o niej w Kojiki w 712 roku, ale stała się powszechnie znana dopiero we wczesnym okresie Edo. Współcześnie jest wykorzystywana do dekoracji wnętrz, szycia zasłon i obrusów. Jest też w różnych celach barwiona, np. do wytwarzania rodzaju zasłon (noren) zawieszanych m.in. przed wejściem do sklepów lub restauracji^[12].

Lalki ittō-bori

Znane również jako nara-ningyō lub nara-bori. Są to małe, drewniane rzeźby wykonane surową techniką rzeźbiarską o tej samej nazwie. Lalki nie są gładko wykończone, na powierzchni widoczne są ślady po nożu snycerskim. Uważa się, że technika ta powstała w Narze we wczesnym okresie Edo. Były to m.in. postacie z dramatów nō i kyōgen. Obecnie są znane jako specjalny produkt regionu Nara^[13].

Maski kogaku

Maski służące do klasycznej muzyki (kogaku) i tańca przybyły z Chin na początku VII wieku za panowania pierwszej cesarzowej-władczyni Suiko (554–628) jako element sztuki buddyjskiej. Były to: gigaku-men i następnie bugaku-men. Większość z nich jest przechowywana w świątyniach i chramach Nary^[14].

W późniejszych wiekach, kiedy pojawiły się i rozwinęły dramaty nō i kyōgen, powstały dla nich unikalne maski japońskie. W czasach nowożytnych zaczęto je kopiować i traktować nie jako pamiątki z Nary, ale jako dzieła sztuki służące np. do dekoracji wnętrz^[14].

Galeria

Chram shintō o nazwie Isonokami w Tenri
Pola ryżowe, Asuka
Wytwórnia sake w Gose
Uniwersytet Kio (Kiō Daigaku) w Kōryō
Sakura na górze Yoshino

Zobacz też

Uwagi

↑ Łagodne wzgórze Miwa o wysokości 467 m jest bóstwem opiekuńczym chramu Ōmiwa, który jest jednym z najstarszych w Japonii. Jego powstanie jest zapisane w kronikach z VIII wieku: Kojiki i Nihon-shoki.
↑ W latach 784–794 decyzją cesarza Kammu (737–806) stolicą była Nagaoka-kyō, w ówczesnej, pobliskiej prowincji Yamashiro (ob. prefektura Kioto).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 200, 201. ISBN 978-4-415-11272-5.
↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 23, 509, 1529. ISBN 978-4-385-13107-8.
↑ Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1984, s. 75. ISBN 83-04-01486-6.
↑ Nara Climate (Japan). Climate-Data.org. [dostęp 2021-06-24]. (ang.).
↑ ^a ^b Nara Brushes. Japan National Tourism Organization, 2014. [dostęp 2021-06-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Nara brushes. Kogei Japan, Traditional Crafts of Japan. [dostęp 2021-06-20]. (ang.).
↑ Handmade Washi. WOW! JAPAN, NTT DOCOMO. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
↑ Nara Uchiwa. WOW! JAPAN, NTT DOCOMO, 2017. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
↑ Nara Shikki (Lacquerware). Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c 赤膚焼. Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (jap.).
↑ Clay and glazes of the Mt. Akahada kilns. Art Research Center, Ritsumeikan Universi. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).
↑ Nara Sarashi (Nara Cloth). Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
↑ 奈良人形. Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
↑ ^a ^b 古楽面. Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[2] Łagodne wzgórze Miwa o wysokości 467 m jest bóstwem opiekuńczym chramu Ōmiwa, który jest jednym z najstarszych w Japonii. Jego powstanie jest zapisane w kronikach z VIII wieku: Kojiki i Nihon-shoki.

[3] W latach 784–794 decyzją cesarza Kammu (737–806) stolicą była Nagaoka-kyō, w ówczesnej, pobliskiej prowincji Yamashiro (ob. prefektura Kioto).

[chizu-1] 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 200, 201. ISBN 978-4-415-11272-5.

[koku-4] 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 23, 509, 1529. ISBN 978-4-385-13107-8.

[Tub-5] Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1984, s. 75. ISBN 83-04-01486-6.

[data-6] Nara Climate (Japan). Climate-Data.org. [dostęp 2021-06-24]. (ang.).

[jnto-7] Nara Brushes. Japan National Tourism Organization, 2014. [dostęp 2021-06-20]. (ang.).

[kogei-8] Nara brushes. Kogei Japan, Traditional Crafts of Japan. [dostęp 2021-06-20]. (ang.).

[washi-9] Handmade Washi. WOW! JAPAN, NTT DOCOMO. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

[uchiwa-10] Nara Uchiwa. WOW! JAPAN, NTT DOCOMO, 2017. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

[laka-11] Nara Shikki (Lacquerware). Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

[ceramika-12] 赤膚焼. Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (jap.).

[akahada-13] Clay and glazes of the Mt. Akahada kilns. Art Research Center, Ritsumeikan Universi. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).

[sarashi-14] Nara Sarashi (Nara Cloth). Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

[lalki-15] 奈良人形. Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

[maski-16] 古楽面. Nara Travelers Guide, 2016. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

[1]

[a]

[b]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Miasta	Gojō Gose Ikoma Kashiba Kashihara Katsuragi Nara (stolica) Sakurai Tenri Uda Yamato-Kōriyama Yamatotakada
Powiaty	Ikoma Ando Ikaruga Heguri Sangō Kitakatsuragi Ōji Kawai Kanmaki Kōryō Shiki Kawanishi Miyake Tawaramoto Takaichi Asuka Takatori Uda Mitsue Soni Yamabe Yamazoe Yoshino Higashiyoshino Kamikitayama Kawakami Kurotaki Nosegawa Ōyodo Shimoichi Shimokitayama Tenkawa Totsukawa Yoshino

Regiony	Hokkaido Tōhoku Kantō Chūbu Hokuriku Kōshin’etsu Tōkai Kinki Chūgoku San’in San’yō Sikoku Kiusiu
Prefektury	Aichi Akita Aomori Chiba Ehime Fukui Fukuoka Fukushima Gifu Gunma Hiroszima Hokkaido Hyōgo Ibaraki Ishikawa Iwate Kagawa Kagoshima Kanagawa Kōchi Kumamoto Kioto Mie Miyagi Miyazaki Nagano Nagasaki Nara Niigata Ōita Okayama Okinawa Osaka Saga Saitama Shiga Shimane Shizuoka Tochigi Tokushima Tokio Tottori Toyama Wakayama Yamagata Yamaguchi Yamanashi
Główne miasta	Tokio Chiba Fukuoka Hamamatsu Hiroszima Jokohama Kawasaki Kitakiusiu Kobe Kioto Nagoja Niigata Osaka Saitama Sakai Sapporo Sendai Shizuoka