U-37 (1938)

U-37

U-37, kwiecień 1940 roku
Historia
Stocznia	AG Weser, Brema
Położenie stępki	15 marca 1937
Wodowanie	14 maja 1938
Kriegsmarine
Wejście do służby	4 sierpnia 1938
Los okrętu	samozatopienie 8 maja 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 1032 tony, podwodna 1152 tony
Długość	76,6 m (kadłuba mocnego 58,7 m)
Szerokość	6,5 m (kadłuba mocnego 4,4 m)
Zanurzenie	4,7 m na powierzchni głębokość zanurzenia 230 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW) 2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW)
Prędkość	18,2 w na powierzchni 7,7 w w zanurzeniu
Zasięg	10.500 Mm przy 10 w. na powierzchni 78 Mm przy 4 w. w zanurzeniu
Uzbrojenie
4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy, 1 działo 105 mm, 1 działko 37 mm plot, 1 działko 20 mm plot
Załoga	48 - 56 osób

U-37 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) z okresu II wojny światowej, pierwsza jednostka typu IX A.

Historia

Zamówienie na budowę pierwszego okrętu podwodnego typu IX A zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 29 lipca 1936. Stępkę pod budowę U-37 położono 15 marca 1937. Wodowanie nastąpiło 14 maja 1938, wejście do służby 4 sierpnia 1938.

Okręt zasłynął tym, że podczas 11 patroli bojowych zatopił 53 statki o łącznej pojemności 202.528 BRT, dwa okręty (slup HMS „Penzance” oraz – pomyłkowo – okręt podwodny „Sfax” należący do marynarki Francji Vichy) oraz uszkodził jeden statek (9.494 BRT). Był to drugi wynik okrętu podwodnego Kriegsmarine po U-48.

W maju 1941 przeniesiony do 26. (później 22. i 4.) flotylli szkolnej. Zatopiony przez własną załogę 8 maja 1945 (operacja „Regenbogen”).

Bibliografia

• www.uboat.net: U-37. [dostęp 2008-10-21]. (ang.).