Antoine François Prévost
| Antoine François Prévost | |
|---|---|
 G.-F. Schmidt, 1745 : Portrait d’Antoine-François Prévost | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 1. april 1697 Hesdin |
| Smrt | 27. 11. 1763. (dob: 66) Courteuil |
| Obrazovanje | |
| Zanimanje | pisac, historičar, novinar, prevodilač, katolički svećenik |
| Opus | |
| Književni pravac | Roman de mœurs |
| Jezik | francuski |
| Znamenita djela | |
Antoan Fransoa Prevo (fr. Antoine-Francois Prevost; 1697 — 1769) je bio francuski književnik i povremeni član benediktanskog reda.
Prevo je rođen u Edenu, u pokrajini Artoa, gde mu je otac bio sudski činovnik. Porodica ga upisuje na jezuitski kolež u Edenu, želeći da postane sveštenik, ali ga on napušta (1712) da bi stupio u vojsku kao dobrovoljac. Kada je rat završen odlazi u Pariz, u kolež Arkurt. Godine 1717. ulazi u novicijat kod jezuita, u kolež La Fleš, ali posle godinu dana napušta red, opet stupa u vojsku, da bi je 1720. napustio i prešao u Holandiju. Odatle se brzo vraća i traži utočište kod benediktanaca. Tu piše satirične portrete svoje manastirske sabraće, a u potaji radi na svom prvom avanturističkom romanu. Iste godine Prevo beži iz manastira i sklanja se od policijske potere u Englesku, gde je proveo dve godine. Bavi se pisanjem, učenjem engleskog jezika, a izdržava se radeći kao kućni učitelj. London napušta 1730. i odlazi ponovo u Holandiju, da bi se tri godine kasnije vratio u London sa svojom prijateljicom Lenki Ekhart, bežeći od zajmodavaca. Ova londonska epizoda se umalo završila kobno. U krajnjoj materijalnoj krizi Prevo falsifikuje menicu na ime svog bivšeg učenika, zbog čega ga hapse. Kazna predviđena za ovaj prekršaj je tada bila smrt vešanjem, ali je, na intervenciju svog učenika i njegovog oca, oslobođen. Vraća se u Francusku i uz pomoć svojih pariskih prijatelj, kao pokajnik, ponovo stupa u red benediktanaca. Nastojeći da se materijalno osigura Prevo postaje tajni saradnik pamfletiste Gotjea. Kada je policija uhvatila pamfletistu i Prevoova aktivnost je bila otkrivena, pa je morao da pobegne u Brisel, a zatim u Frankfurt. Kada se afera stišala, vratio se u Pariz (1742) i posvetio mirnijem životu, najviše se posvetivši prevođenju raznih dela sa engleskog. Poslednje godine života provodi u svojoj kući u Sen-Firmenu kod Šantija, gde i umire.
- Francuska književnost, knjiga druga, u okviru Edicije strane književnosti, Izdavačko preduzeće „Nolit“, Beograd, 1976.
