จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แชกาซึง (เกาหลี : 재가승 , ญี่ปุ่น : 在家僧 ) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในประเทศเกาหลีเหนือ กล่าวกันว่าพวกเขามีรูปลักษณ์ไม่ต่างจากชาวเกาหลี ทั่วไป หากแต่สืบเชื้อสายจากชาวจูร์เชน ที่อพยพจากแผ่นดินจีน ลงมาอาศัยอยู่ริมแม่น้ำตูเมน จังหวัดฮัมกย็องเหนือ ทางตะวันออกเฉียงเหนือสุดของคาบสมุทรเกาหลี ปรากฏการดำรงอยู่ของชาติพันธุ์นี้ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 18 จนถึงช่วง ค.ศ. 1960[ 1] พวกเขามีประเพณีที่ผิดแผกจากชาวเกาหลีทั่วไป เช่น ด้านภาษา แม้พวกเขาจะใช้ภาษาเกาหลี สำเนียงยุกจินแต่ก็มีศัพท์เฉพาะจำนวนมาก รวมทั้งการก่อตั้งเป็นชุมชนของพระสงฆ์ ที่สามารถแต่งงานมีภรรยาได้[ 1] ประดิษฐกรรมของชาวแชกาซึงคือกระดาษเหลืองที่ทำจากข้าวโอ๊ตเพื่อส่งเป็นส่วย[ 2]
ในยุคอาณานิคมญี่ปุ่น ชุมชนของแชกาซึงซึ่งอยู่ชนบทอันห่างไกล จึงรอดพ้นจากการคุกคามทางวัฒนธรรม แต่ในเวลาต่อมาศาสนาพุทธถูกปราบปรามโดยรัฐบาลคอมมิวนิสต์เฉกเช่นประเทศต่าง ๆ ในเอเชีย[ 3] อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของนักบวชพุทธชาวแชกาซึงที่เป็นแบบอรัญวาสี และพระสามารถมีภรรยาได้ ถูกมองว่าเป็นการต่อต้านหลักสังคมนิยม อารามและหมู่บ้านของแชกาซึงจึงถูกปิดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ปัจจุบันชาวแชกาซึงถูกกลืนไปกับวัฒนธรรม ของชาวเกาหลี ในประเทศเกาหลีเหนือ จนสิ้นแล้ว[ 4]
อารามของแชกาซึง อารามของแชกาซึง
กระดาษเหลืองซึ่งทำจากข้าวโอ๊ต กระดาษเหลืองซึ่งทำจากข้าวโอ๊ต