İçeriğe atla

Agathon

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Anselm Feuerbach'ın tablosudur. Platon'un "Sempozyum" adlı eserinden alınmıştır ve bu sahnede trajedi şairi olan Agathon, sarhoş Alcibiades'i evine kabul eder. 1869.

Agathon, "iyi", "en yüce" anlamlarında kullanılan Yunanca kavram. Özellikle ahlak felsefesinde üzerinde en çok durulan temel kavramlardan biri olan "agathon" bir ülkünün ulaşabileceği en iyi, en yüce aşamayı ifade eder.

Kavramın gelişimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sokrates'ten itibaren felsefe dağarcığında yer bulan "agathon" kavramını Platon, "iyi"yi, "gerçeğin ve doğrunun kaynağı"nı tarif etmekte kullanmış,[1] Aristoteles Platon'un bu tarifini eleştirerek "agathon"u "erdemle uyum" olarak tanımladığı "mutluluk"la özdeşleştirmiş,[2] kavram Stoacılar ve Yeni Platonculuk üzerinden Hıristiyanlığa ulaşmıştır.[3]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Platon, Devlet, İ. Sf.
  2. ^ Aristoteles, Nikamakhos'a Etik, İ. Sf.
  3. ^ Felsefe Sözlüğü, Bilim ve Sanat Yayınları, İ. Sf.