Eurovision Şarkı Yarışması'nda Fransa
| Eurovision Şarkı Yarışması'nda Fransa | |
|---|---|
.svg)
| |
| Katılımcı yayıncı | France Télévisions (1993–günümüz)
Eski üyeler
|
| Katılım özeti | |
| Katılımlar | 68 |
| İlk katılımı | 1956 |
| En iyi sonuç | 1.: 1958, 1960, 1962, 1969, 1977 |
| Ev Sahibi | 1959, 1961, 1978 |
| Dış bağlantılar | |
| France 2 sayfası | |
Eurovision.tv'deki Fransa sayfası  | |
 En son katılım için bkz.2024 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Fransa | |
Fransa, Eurovision Şarkı Yarışması'na ilk kez 1956 yılında, France Télévisions isimli kamusal yayın kuruluşunun Avrupa Yayın Birliği'nin aktif bir üyesi olmasının ardından katılmıştır. Fransa, Almanya, Belçika, Hollanda, İsviçre, İtalya ve Lüksemburg ile birlikte yarışmaya ilk katılan yedi ülkeden birisi olmuştur.
Fransa yarışmaya 1956 yılından beri altmış defa katılmış ve 1958 (André Claveau tarafından seslendirilen "Dors, mon amour" ile), 1960 (Jacqueline Boyer tarafından seslendirilen "Tom Pillibi" ile), 1962 (Isabelle Aubret tarafından seslendirilen "Un premier amour" ile), 1969 (Frida Boccara tarafından seslendirilen "Un jour, un enfant" ile) ve 1977 (Marie Myriam tarafından seslendirilen "L'oiseau et l'enfant" ile) yıllarında olmak üzere beş kez galip olmuştur. Ülkenin en kötü sonucu ise 2014 yılında Twin Twin'in seslendirdiği "Moustache" isimli şarkı ile sonuncu olmuştur. Ülke, 1974 ve 1982 yıllarında olmak üzere iki defa yarışmadan uzak kalmıştır.
Fransa, Eurovision Şarkı Yarışması'na üç kez ev sahipliği yapmıştır. Yarışma iki kez Cannes'da (1959 ve 1961), bir kez Paris'te (1978) yapılmıştır.
Organizasyon
[değiştir | kaynağı değiştir]Birkaç Fransız yayımcı Eurovision Şarkı Yarışması tarihinde Fransız yayımcılığını üstlenmiştir. Eskiden RTF (1956-64), ORTF (1965-74) ve TF1 (1975-81) kanalları üstlenmiş, 1983 yılından beri France Télévisions kanalı Fransa'nın Eurovision Şarkı Yarışması'ndaki katılımını üstlenmiştir. Final yayımcılığını France 2 (1983-98,2015) ve France 3 (1999-2014) kanalları üstlenmiş, yarı finalleri ise France 4 (2005-10) ve France Ô (2011 günümüz) kanalları üstlenmiştir. Son olarak 2015 yılından beri France 2 kanalı Fransa'nın final yayımcılığını ve temsilci seçme görevini üstlenmiştir.
Yarışma tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]Fransa Eurovision'un en başarılı ülkelerinden birisi olup beş kez kazanmış, dört kez ikinci ve yedi kez üçüncü olmuştur. Fransa 1960 ile 1993 yılları kazanan ülkeler arasında en fazla kazanan ülke özelliğine sahipti. Dahası 1991 yılında "C'est le dernier qui a parlé qui a raison" adlı şarkısıyla Amina kazanmaya çok yakınken hatta İsveç ile birincilik kazanmış fakat o zamanın kurallarına göre en çok on iki puanı alan kazanmasından dolayı birinciliği İsveç'e kaptırmıştır. Oysa Bugünü kurallarına göre Fransa, İsveç'ten daha fazla ülkeden puan aldığı için kazanması gerekiyordu. Bir yıl önce, Fransa "White and Black Blues" adlı şarkısıyla Joëlle Ursull yeniden kazanmaya yakındı fakat İrlanda ile ikinciliği paylaşmıştır.
Ancak, Son yıllarda Fransa'nın sonuçları biraz hayal kırıklığına yol açmıştır. 1998 yılından beri Televoting uygulaması getirilmiş, bu uygulama getirildikten sonra Fransa son 10 sırada yer almaya başlamış, 18. (2003 ve 2008), 19. (1999), 22. (2006, 2007 ve 2012), 23. (2000, 2005 ve 2013), 24. (1998) ve 25. (2013) sonuçlarını elde etmiştir. 2014 yılında ise 2 puanla sonuncu olmuş, böylece Fransa tarihinde ilk kez sonuncu olmuştur.
Fransa'nın son yıllardaki olumsuz sonuçların yanında iyi sonuç elde ettiği yıllarda vardır. Bunlar; 2001 yılında Kanadalı şarkıcı Natasha St-Pier'in seslendirdiği "Je n'ai que mon âme" adlı şarkıyla Fransa'ya 4.lük getirmiş, o yıl fanlar ve bahis şirketleri tarafından kazanmaya yakın isim olarak görmüşlerdir. İyi sonuç 2002 yılında da devam etmiş, Sandrine François'in seslendirdiği "Il faut du temps" adlı şarkı 5. olmuş, o yıl Uluslararası Marcel Bezençon Ödülleri'nde basın ödülünü almıştır. Sonunda Olumlu deneyimlerin gelmesi 2008 yılında Sébastien Tellier'in katılmasıyla devam etmiş, yarışma Fransız basını tarafından önemli bir gelişme haline gelmiş, Böylece Önemli isimlerin gelecekte Fransa'yı temsil etmelerinin önü açılmıştır. Bu sonuç Moskova'da yapılan 2009 yarışmasında ülkesini temsil eden Fransız Süperstar Patricia Kaas'ın temsil etmesiyle bu olay kanıtlanmış oldu. Patricia yarışmada 8. olmuş, Marcel Bezençon Ödülleri'nde artistlik ödülünü kazanmış, ayrıca önceki kazananların oylaması sonucunda o yıl yarışmayı kazanan isim olarak belirlenmiştir.
Devam etmediği yıllar
[değiştir | kaynağı değiştir]Fransa ilk kez katıldığı 1956 yılından bu yana 1974 ve 1982 yılları olmak üzere iki kez yarışmadan uzak kalmıştır. 1974 yılında yarışma için yarışacak şarkı ve şarkıyı seçmiş, Fransa cumhurbaşkanı Georges Pompidou yarışma haftası yaşamını yitirmesinden dolayı yarışmadan çekilmek zorunda kalmıştır.[1] Eğer Fransa katılsaydı "La vie à vingt-cinq ans" adlı şarkısıyla Dani yarışacaktı.
Kasım 1981'de, TF1 kanalı 1982 Eurovision Şarkı Yarışması'na katılmayı reddetmiş, kanalın eğlence müdürü Pierre Bouteiller; "Şarkılar hakettiği yerlerde olamıyor, yetenek yokluğu ve şarkıların sıradanlığı derece yapıyor. Eurovision anlamsızlık anıtıdır" şeklinde yorumda bulunmuştur.[2] Antenne 2 kanalı halktan gelen tepkiler üzerine TF1 kanalının çekilmesinin ardından 1983 yarışmasından sonra yarışmayı devralmıştır.
Fransa ve "Büyük Beşli"
[değiştir | kaynağı değiştir]1998 yarışmasından bu yana, yarışma için en çok finansal kaynağı sağlayan beş referans ülkesi (Almanya, Birleşik Krallık, Fransa, İtalya ve İspanya) ön elemelere katılmadan, doğrudan finalde yarışmaktadır. 2011 yılında İtalya'nın yarışmaya geri dönüşüne dek ise dört referans ülkesinin ismi "Büyük Dörtlü" olarak biliniyordu.
Katılımlar
[değiştir | kaynağı değiştir]| 1 | Birinci |
| 2 | İkinci |
| 3 | Üçüncü |
| ◁ | Sonuncu |
| X | Katılımcı seçildi ama katılmadı |
| † | Gelecek etkinlik |
- ^ 2020 yarışması 2019-20 Koronavirüs salgını nedeniyle iptal edildi.
Ev sahiplikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]| Yıl | Şehir | Yer | Sunucu |
|---|---|---|---|
| 1959 | Cannes | Palais des Festivals | Jacqueline Joubert |
| 1961 | |||
| 1978 | Paris | Palais des Congrès | Denise Fabre ve Léon Zitrone |
Marcel Bezençon ödülleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Press Award
| Yıl | Şarkı | Şarkıcı | Final Sonucu | Puanlar | Ev Sahibi şehir |
|---|---|---|---|---|---|
| 2002 | "Il faut du temps" | Sandrine François | 5 | 104 | Tallinn |
Şarkıcı ödülü (Voted by previous winners)
| Yıl | Şarkı | Şarkıcı | Final Sonucu | Puanlar | Ev Sahibi şehir |
|---|---|---|---|---|---|
| 2009 | Patricia Kaas | "Et s'il fallait le faire" | 8 | 107 | Moskova |
Besteci ödülü
| Yıl | Şarkı | Besteci(ler) Sözyazarı (l) / Müzik (m) |
Şarkıcı | Final Sonucu |
Puanlar | Ev Sahibi şehir |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2011 | "Sognu" | Daniel Moyne (m), Quentin Bachelet(m) and Jean-Pierre Marcellesi (l), Julie Miller (l) |
Amaury Vassili | 15 | 82 | Düsseldorf |
Yorumcu ve Oyları Okuyanlar
[değiştir | kaynağı değiştir]| Yıl | Yorumcu | Oyları okuyan | Ref. | |
|---|---|---|---|---|
| Final | Yarı-final | |||
| 1956 | Michèle Rebel | Yarı final yok | Oyları okuyan yok | |
| 1957 | Robert Beauvais | Claude Darget | ||
| 1958 | Pierre Tchernia[3] | Armand Lanoux | ||
| 1959 | Claude Darget[4] | Marianne Lecène | ||
| 1960 | Pierre Tchernia[5] | Armand Lanoux | ||
| 1961 | Robert Beauvais[6] | |||
| 1962 | Pierre Tchernia | André Valmy | ||
| 1963 | Armand Lanoux | |||
| 1964 | Robert Beauvais | Jean-Claude Massoulier | ||
| 1965 | Pierre Tchernia[7] | |||
| 1966 | François Deguelt | |||
| 1967 | Pierre Tchernia | |||
| 1968 | ||||
| 1969 | ||||
| 1970 | ||||
| 1971 | Georges de Caunes | Oyları okuyan yok | ||
| 1972 | Pierre Tchernia | |||
| 1973 | ||||
| 1974 | Katılmadı | |||
| 1975 | Georges de Caunes | Marc Menant | ||
| 1976 | Jean-Claude Massoulier | |||
| 1977 | Georges de Caunes | |||
| 1978 | Léon Zitrone[8] | Patrice Laffont | ||
| 1979 | Marc Menant | Fabienne Égal | ||
| 1980 | Patrick Sabatier | |||
| 1981 | Denise Fabre | |||
| 1982 | Andre Torrent | Katılmadı | ||
| 1983 | Léon Zitrone | Nicole André | ||
| 1984 | ||||
| 1985 | Patrice Laffont | Clémentine Célarié | ||
| 1986 | Patricia Lesieur | |||
| 1987 | Patrick Simpson-Jones | Lionel Cassan | ||
| 1988 | Lionel Cassan | Catherine Ceylac | ||
| 1989 | Marie-Ange Nardi | |||
| 1990 | Richard Adaridi | Valérie Maurice | ||
| 1991 | Léon Zitrone | Daniela Lumbroso | ||
| 1992 | Thierry Beccaro | Olivier Minne | ||
| 1993 | Patrice Laffont | |||
| 1994 | Laurent Romejko | |||
| 1995 | Olivier Minne | Thierry Beccaro | ||
| 1996 | Laurent Broomhead | |||
| 1997 | Frédéric Ferrer and Marie Myriam | |||
| 1998 | Chris Mayne, Laura Mayne | Marie Myriam | ||
| 1999 | Julien Lepers | |||
| 2000 | ||||
| 2001 | Marc-Olivier Fogiel, Dave | Corinne Hermès | ||
| 2002 | Marie Myriam | |||
| 2003 | Laurent Ruquier, Isabelle Mergault | Sandrine François | ||
| 2004 | Laurent Ruquier, Elsa Fayer | Yayın yok | Alex Taylor | |
| 2005 | Julien Lepers, Guy Carlier | Peggy Olmi | Marie Myriam | |
| 2006 | Michel Drucker, Claudy Siar | Peggy Olmi, Eric Jean-Jean | Sophie Jovillard | |
| 2007 | Julien Lepers, Tex | Peggy Olmi, Yann Renoard | Vanessa Dolmen | |
| 2008 | Julien Lepers, Jean-Paul Gaultier | Cyril Hanouna | ||
| 2009 | Cyril Hanouna, Julien Courbet | Yann Renoard | ||
| 2010 | Cyril Hanouna, Stéphane Bern | Audrey Chauveau | ||
| 2011 | Laurent Boyer, Catherine Lara | Audrey Chauveau, Bruno Berberes | Cyril Féraud | |
| 2012 | Cyril Féraud, Mireille Dumas | Amaury Vassili | ||
| 2013 | Marine Vignes | |||
| 2014 | Cyril Féraud, Natasha St-Pier | Elodie Suigo | ||
| 2015 | Stéphane Bern, Marianne James | Mareva Galanter, Jérémy Parayre | Virginie Guilhaume | |
| 2016 | Marianne James, Jarry | Élodie Gossuin | ||
| 2017 | Stéphane Bern, Marianne James, Amir | |||
| 2018 | Stéphane Bern, Christophe Willem, Alma | Christophe Willem, André Manoukian | ||
| 2019 | Stéphane Bern, André Manoukian | Sandy Héribert, André Manoukian | Julia Molkhou | |
| 2021 | Stéphane Bern, Laurence Boccolini | Laurence Boccolini | Carla | |
| 2022 | Élodie Gossuin | |||
| 2023 | Anggun, André Manoukian | Anggun | ||
Fotogaleri
[değiştir | kaynağı değiştir]-
André Claveau, Hilversum'da (1958) -
Guy Mardel, Napoli'de (1965) -
Dan Ar Braz, Oslo'da (1996) -
Jonatan Cerrada, Istanbul'da (2004) -
Les Fatals Picards, Helsinki'de (2007) -
Sébastien Tellier, Belgrad'da (2008) -
Patricia Kaas, Moskova'da (2009) -
Jessy Matador Oslo'da (2010) -
Amaury Vassili, Düsseldorf'ta (2011) -
-
Amandine Bourgeois, Malmö'de (2013) -
-
Lisa Angell, Viyana'da (2015) -
-
-
Madame Monsieur Lizbon'da (2018) -
Bilal Hassani, Tel Aviv'de (2019) -
-
.jpg)
.jpg)
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Eurovision Çocuk Şarkı Yarışması'nda Fransa - Eurovision Şarkı Yarışması'nın çocuk versiyonu
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ History - Eurovision Song Contest 1974 2 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Eurovision.tv
- ^ "1982 Eurovision source in French" (PDF). 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2015.
- ^ 3ème Concours Eurovision de la chanson 1958 (Television production) (Fransızca). Hilversum and Paris: Nederlandse Televisie Stichting and Radiodiffusion-Télévision Française. 12 Mart 1958. 30 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2023 – Institut national de l'audiovisuel vasıtasıyla.
- ^ Arbois, Janick (13 Mart 1959). "Un piètre Grand Prix Eurovision de la chanson"
. Le Monde (Fransızca). s. 13. ISSN 0395-2037. OCLC 224461606. 6 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2023 – ProQuest vasıtasıyla.
- ^ 5ème Concours Eurovision de la chanson 1960 [Eurovision Song Contest 1960] (Television production) (Fransızca). Paris and London: Radiodiffusion Télévision Française ; British Broadcasting Corporation. 5 Mart 1960 – Institut national de l'audiovisuel vasıtasıyla.
- ^ "Samedi 18 Mars". Télérama (582). 12 Mart 1961. s. 24.
- ^ "Radio-Télévision". Luxemburger Wort (Fransızca ve Almanca). 20 Mart 1965. s. 22. OCLC 1367783899. 19 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2023.
- ^ Didi, Franklin (22 Nisan 1978). "350 millions de téléspectateurs et 200 policiers". Télé 7 Jours (Fransızca). ss. 28-29.
- ^ "FRANCE 2019 : Stéphane Bern, André Manoukian et Sandy Héribert aux commentaires". eurovision-fr.net (Fransızca). 20 Mart 2019. 21 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2019.
- ^ Herbert, Emily (26 Nisan 2019). "France: Julia Molkhou Revealed as Eurovision 2019 Spokesperson". eurovoix.com. 26 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2019.
- ^ "FRANCE 2022 : Stéphane Bern et Laurence Boccolini reconduits pour Eurovision France". Eurovision-fr.net (Fransızca). 26 Temmuz 2021. 26 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2021.
- ^ Farren, Neil (13 Nisan 2022). "France: Élodie Gossuin Revealed as Eurovision 2022 Spokesperson". Eurovoix (İngilizce). 13 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2022.
- ^ "Eurovision". France Télévisions. 13 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2023.
- ^ "Concours Eurovision de la chanson 2023 - Les demi-finales" [Eurovision Song Contest - The semi-finals]. francetvpro.fr (Fransızca). France Télévisions. 18 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2023.
- ^ Granger, Anthony (19 Nisan 2023). "France: Eurovision 2023 Commentators Announced Including Anggun". Eurovoix. 19 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Eurovision 2023". francetvpro.fr (Fransızca). France Télévisions. 6 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2023.
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
