İçeriğe atla

Mike Tyson

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Mike Tyson
Mike Tyson Austin'de GalaxyCon'da, 2023
DoğumMichael Gerard Tyson
30 Haziran 1966 (58 yaşında)
Brownsville, Brooklyn, New York, ABD
Eş(ler)
Robin Givens
(e. 1988; b. 1989)

Monica Turner
(e. 1997; b. 2003)

Lakiha Spicer (e. 2009)
Çocuk(lar)7
Vatandaşlık ABD
Takma ad(lar)"Kid Dynamite", "Iron Mike" ve
"The Baddest Man on the Planet"
Diniİslam
Boks kariyeri
Genel
SeviyeAğır sıklet
Boy1,78 m (5 ft 10 in)[1][2]
Kanat açıklığı180 cm (71 in)
İstatistik
Toplam maç59
Galibiyet50
Nakavt44
Mağlubiyet7
Beraberlik0
Sonuçsuz2

Michael Gerard Tyson (d. 30 Haziran 1966) veya bilinen adıyla Mike Tyson, Amerikalı eski profesyonel boksördür. Kariyerinin başlarında “Iron Mike”[3] ve “Kid Dynamite” lakaplarıyla anılan ve daha sonra “Gezegenin En Kötü Adamı” olarak tanınan Tyson,[4] tüm zamanların en büyük ağır sıklet boksörlerinden biri olarak kabul edilmektedir. 1987'den 1990'a kadar tartışmasız dünya ağır siklet şampiyonu olarak hüküm sürdü. Tyson ilk 19 profesyonel maçını, 12'si ilk rauntta olmak üzere nakavtla kazandı. İlk kemerini 20 yıl, 4 ay ve 22 günlükken alan Tyson, ağır sıklet unvanı kazanan en genç boksör olarak rekoru elinde tutmaktadır.[5] WBA, WBC ve IBF unvanlarını aynı anda elinde bulunduran ilk ağır sıklet boksör olmasının yanı sıra bu unvanları arka arkaya birleştiren tek ağır sıklet boksörü oldu. Ertesi yıl Tyson, Michael Spinks'i ilk raundun 91. saniyesinde nakavt ederek şampiyon oldu.[6] 1990'da Tyson, Buster Douglas tarafından nakavt edilince tartışmasız ağır sıklet şampiyonluğunu kaybetti. Bu yenilgi, boks tarihinin en büyük sürprizlerinden biri olarak değerlendirildi.[7]

Tyson, aynı yıl ringlere geri döndü ve Henry Tillman'ı ilk rauntta nakavtla yendi. İkisi Donovan Ruddock'a karşı olmak üzere üç maç kazandı ve 1992'de tecavüzden suçlu bulunarak altı yıl hapis cezasına çarptırıldı. Üç yıl sonra şartlı tahliye edildi.[8] Tyson, hapishanedeyken İslam'ı kabul etti ve Malik Abdul Aziz adını aldı; ancak bu isim uzun süre kullanılmadı. 1995'te serbest bırakıldıktan sonra bir dizi geri dönüş maçına çıktı ve 1996'da WBA ve WBC unvanlarını yeniden kazanarak Floyd Patterson, Muhammed Ali, Tim Witherspoon, Evander Holyfield ve George Foreman ile birlikte boks tarihinde kaybettikten sonra yeniden ağır sıklet şampiyonu olan erkek boksör oldu. Aynı yıl WBC unvanı elinden alınan Tyson, WBA unvanını Evander Holyfield'a kaybetti. 1997'deki rövanş maçları, Tyson'ın Holyfield'ın kulaklarını ısırdığı için diskalifiye edilmesiyle sona erdi. 2002 yılında Tyson dünya ağır sıklet unvanı için dövüştü ve Lennox Lewis'e nakavtla yenildi.

Tyson, vahşi ve korkutucu boks stilinin yanı sıra ring içinde ve dışındaki tartışmalı davranışlarıyla da tanınıyordu ve bunu boks tarihinin en korkutucu adamı olarak kabul edilen boksör Sonny Liston'dan esinlendiğini açıkladı.[9][10] Nakavt-kazanma yüzdesi %88 olan Tyson,[11] The Ring dergisinin tüm zamanların en iyi 100 yumrukçusu listesinde 16. sırada ve ESPN'in “Ağır Sıklet Tarihinin En Sert Vurucuları” listesinde ise birinci sırada yer aldı.[12] Sky Sports onu “belki de profesyonel bir ringe adım atmış en vahşi dövüşçü” olarak tanımladı.[13] Uluslararası Şöhretli Boksörler Salonu ve Dünya Boks Onur Listesi'ne dâhil edildi.

Tyson, boks kariyerinin dışında televizyon şovları, filmler ve video oyunları da dâhil olmak üzere çok sayıda popüler medyada yer aldı. Sinema ve televizyonda, çok beğenilen Rocky Balboa (2006), Felekten Bir Gece (2009), Mike Tyson Mysteries (2014-2020), Ip Man 3 (2015) ve Kickboxer: Retaliation (2018) filmlerinde rol aldı. Kişisel ve profesyonel başarıları, 2008 yılında Cannes Film Festivali'nde prömiyeri yapılan Tyson belgeselinde anlatıldı. Larry Sloman ile birlikte Undisputed Truth (2013) ve Iron Ambition: My Life with Cus D'Amato (2017) adlı anı kitaplarını yazdı.

İlk yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Michael Gerard Tyson, 30 Haziran 1966'da, New York City'da, Fort Greene, Brooklyn'de doğdu.[14][15] Rodney (1961 doğumlu) adında bir ağabeyi[16] ve Şubat 1990'da 24 yaşındayken kalp krizinden ölen Denise adında bir ablası vardı.[17] Tyson'ın Charlottesville, Virginia'da doğan annesi[18] fahişe olabilecek kadar çapkın bir kadın olarak tanımlanıyordu.[19] Tyson'ın biyolojik babası doğum belgesinde "Purcell Tyson" (Jamaika'lı) olarak ɡösterilmiştir,[20][21] ancak Tyson'ın babası olarak tanıdığı adam Jimmy Kirkpatrick adında bir pezevenkti. Kirkpatrick, Kuzey Carolina'daki, çoğunlukla siyahların yaşadığı bir mahalle olan Grier Town'dandı[22] ve mahallenin en iyi beyzbol oyuncularından biriydi. Kirkpatrick evlendi ve Tyson'ın üvey kardeşi Jimmie Lee Kirkpatrick adında bir oğlu oldu. 1959'da Jimmy Kirkpatrick ailesini terk etti ve Brooklyn'e taşındı. Burada Tyson'ın annesi Lorna Mae (Smith) Tyson ile tanıştı. Kirkpatrick bilardo salonlarına sık sık gider, kumar oynar ve sokaklarda takılırdı. Tyson, "Babam sokak dünyasına kapılmış sıradan bir sokak çocuğuydu" dedi. Kirkpatrick, Mike doğduğunda Tyson ailesini terk etti ve Tyson'ın annesini çocuklara tek başına bakmaya bıraktı.[23] Babası Kirkpatrick 1992'de öldü.[24]

Aile, Tyson 10 yaşındayken mali sıkıntıları nedeniyle Brownsville'e taşınmak zorunda kalana kadar Bedford-Stuyvesant'ta yaşadı.[25] Tyson, çocukluğu boyunca suç oranının yüksek olduğu mahallelerde ve çevresinde yaşadı. Details'taki bir röportaja göre, ilk kavgası Tyson'ın güvercinlerinden birinin kafasını koparan daha iri-yarı bir gençle oldu.[26] Tyson, küçük suçlar işlerken ve tiz sesi ve peltek konuşmasıyla alay edenlerle kavga ederken defalarca yakalandı. 13 yaşına geldiğinde 38 kez tutuklanmıştı.[27] Sonunda New York, Johnstown'daki Tryon Erkek Okulu'na gitti. Tyson'ın ortaya çıkan boks yeteneği, gençlik tutukevi danışmanı ve eski boksör Bobby Stewart tarafından orada keşfedildi. Stewart, Tyson'ı olağanüstü bir dövüşçü olarak gördü ve onu boks menajeri ve antrenörü Cus D'Amato ile tanıştırmadan önce birkaç ay boyunca eğitti.[23] Tyson liseden üçüncü sınıftayken ayrıldı.[28] Kevin Rooney de Tyson'ı eğitti ve ara sıra Teddy Atlas tarafından destekleniyordu, ancak Tyson 15 yaşındayken ciddiyetsiz olduğu ɡerekçesiyle D'Amato tarafından kovuldu. Rooney sonunda genç Tyson'ın tüm eğitimini üstlendi.[29]

Tyson'ın annesi, Tyson 16 yaşındayken öldü ve onu yasal vasisi olacak olan D'Amato'nun bakımına bıraktı. Tyson daha sonra şöyle dedi: "Annemin benimle mutlu olduğunu ve bir şey yaptığım için benimle gurur duyduğunu hiç görmedim: beni sadece sokaklarda koşan, eve parasını ödemediğimi bildiği yeni kıyafetlerle gelen çılgın bir çocuk olarak biliyordu. Onunla sohbet etme veya onun hakkında bilgi edinme şansım hiç olmadı. Mesleki olarak bana hiçbir etkisi olmadı ama duygusal ve kişisel olarak yıkıcıydı."[30]

Amatör kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir amatör olarak Tyson, 1981 ve 1982 Gençler Olimpiyat Oyunları'nda altın madalya kazandı, 1981'de Joe Cortez'i ve 1982'de Kelton Brown'ı yendi. Brown'ın köşesi ilk turda havlu attı. 1984'te Tyson, New York'ta düzenlenen Nation Golden Gloves'ta Jonathan Littles'ı yenerek altın madalya kazandı.[31] Bir amatör olarak Henry Tillman ile iki kez dövüştü ve her iki karşılaşmayı da hakem kararıyla kaybetti. Tillman, Los Angeles'taki 1984 Yaz Olimpiyatları'nda ağır sıklette altın madalya kazandı.[32]

Profesyonel kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kariyerinin ilk zamanları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tyson, 18 yaşındayken 6 Mart 1985'te, Albany, New York'da profesyonel olarak ilk maçına çıktı. Hector Mercedes'i ilk rauntta teknik nakavtla yendi.[23] Profesyonel olarak ilk yılında 15 maça çıktı. Sık sık dövüşen Tyson, ilk 28 maçının 26'sını nakavt veya teknik nakavtla kazandı; bunların 16'sı ilk rauntta geldi.[33] Rakiplerinin kalitesi giderek James Tillis, David Jaco, Jesse Ferguson, Mitch Green ve Marvis Frazier ɡibi usta dövüşçülere yükseldi.[33] Galibiyet serisi medyanın dikkatini çekti ve Tyson bir sonraki büyük ağır sıklet şampiyonu olarak ilan edildi. D'Amato, Tyson'ın profesyonel kariyerinin erken bir döneminde, Kasım 1985'te öldü ve bazıları onun ölümünün Tyson'ın hayatı ve kariyeri ilerledikçe yaşayacağı birçok sorunun kaynağı olduğunu düşünüyor.[34]

Sıralamalarda yükselişi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tyson'ın ulusal televizyonda yayınlanan ilk maçı 16 Şubat 1986'da, Troy, New York'daki Houston Field House'da, deneyimli ağır sıklet Jesse Ferguson'a karşı gerçekleşti ve maç ABC Sports tarafından yayınlandı. Tyson, beşinci rauntta burnunu kıran bir aparkatla Ferguson'ı yere serdi.[35] Altıncı rauntta Ferguson, daha fazla ceza almaktan kaçınmak için Tyson'ı tutmaya ve sıkıştırmaya başladı. Ferguson'a boks yapması ɡerektiği ile ilɡili birkaç kez uyarıda bulunduktan sonra, hakem sonunda altıncı raundun ortalarına doğru maçı durdurdu. Mücadele başlangıçta Tyson'ın rakibinin diskalifiye edilmesi (DQ) ile kazandığına karar verildi. Tyson'ın köşesi, bir DQ galibiyetinin Tyson'ın nakavt galibiyetleri serisini sonlandıracağını ve mutlaka nakavt ile sonuçlanması ile ilɡili verilen kararı protesto ettikten sonra karar teknik nakavt (TKO) olarak "değiştirildi".

Temmuz ayında, altı nakavt zaferi daha alan Tyson, New York, Glens Falls'ta bir başka ABC Sports yayınında eski dünya şampiyonluğu dövüşçüsü Marvis Frazier ile karşılaştı. Tyson, açılış zili çalar çalmaz Frazier'e saldırdı ve ona üst üste iki kez aparkat vurarak maçı kolayca kazandı.[36]

Frazier'e karşı kazandığı galibiyetten sonra Tyson, 1986'da Atlantic City, New Jersey'deki Trump Plaza Hotel and Casino'da José Ribalta ile dövüşmek üzere maç ayarlandı.[37] Ribalta, dövüş boyunca Tyson'ın vücuduna vurdu. Hakem dövüşü iptal ettiğinde Tyson, Ribalta'yı 2., 8. ve 10. rauntta üç kez yere serdi. Tyson, Ribalta ile yaptığı maçın en zor dövüşü olduğunu söyleyerek, "Jose Ribalta'ya her şeyiyle vurdum ve o her şeyi aldı" dedi.

Geri dönüşü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hapishaneden şartlı tahliye edildikten sonra Tyson, Peter McNeeley ve Buster Mathis Jr. karşısında geri dönüş maçlarını kolayca kazandı. Tyson'ın ilk geri dönüş maçı “O geri döndü!” şeklinde pazarlandı[38] ve PPV televizyonu için 63 milyon dolarlık Birleşik Devletler rekoru da dâhil olmak üzere dünya çapında 96 milyon dolardan fazla hasılat elde etti. Dövüş, 1,52 milyon hane tarafından satın alınarak hem izlenme hem de gelir rekorları kırdı. Dövüş sadece 89 saniye sürdü ve Tyson'ın kolay rakiplerle karşılaşması eleştiri konusu oldu. TV Guide, Tyson ile McNeeley dövüşünü 1998 yılında Tüm Zamanların En Büyük 50 TV Spor Anı listesine dâhil etti.[39]

Birleşik ağır sıklet şampiyonu olarak ikinci saltanatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tyson vs. Bruno II ve Tyson vs. Seldon

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tyson, Mart 1996'da Frank Bruno'ya karşı WBC unvanını kolayca kazanarak bir kemeri geri aldı. Bu ikili arasındaki ikinci dövüştü ve Tyson Bruno'yu üçüncü rauntta nakavt etti. 1996'da Lennox Lewis, Tyson'la dövüşmek için 13,5 milyon dolarlık garanti sözleşmeyi reddetti. Bu, Lewis'in bugüne kadarki en yüksek dövüş ücreti olacaktı. Lewis, 4 milyon dolar karşılığında geri çekilde ve Tyson'ın Bruce Seldon ile dövüşmesine izin verdi. Tyson, o yıl Eylül ayında Seldon'u birinci rauntta yenerek WBA kemerini de kazandı. Seldon, Tyson'ın basit darbeleriyle sanki bayılırcasına yere düşmesi nedeniyle popüler medyada sert eleştiriler aldı ve alay konusu oldu.

Tyson vs. Holyfield

[değiştir | kaynağı değiştir]

Geri dönüşünün dördüncü maçında Tyson, WBA kemerini korumak için Evander Holyfield ile karşılaştı. Holyfield, 1994 yılında şampiyonluğu Michael Moorer’a kaptırdı. O sırada 34 yaşında olan ve büyük bir favori olarak görülmeyen eski şampiyon Holyfield, kamuoyu tarafından tükenmiş bir dövüşçü olarak değerlendirildi.

Tyson ve Holyfield, 9 Kasım 1996'da Las Vegas, Nevada'da düzenlenen unvan maçında karşılaştı. Birçok yorumcu tarafından neredeyse hiç kazanma şansı verilmeyen Holyfield, şaşırtıcı bir şekilde, hakem Mitch Halpern'in on birinci rauntta maçı durdurmasıyla Tyson'ı TKO ile mağlup etti. Holyfield, ağır sıklet şampiyonluk kemerini üç kez kazanan ikinci boksör oldu. Holyfield'ın zaferi, Tyson'ın ekibinden gelen Holyfield'ın maç sırasında sık sık kafa attığı iddialarıyla gölgelendi.[40] Kafa darbeleri, hakem tarafından kazara olarak değerlendirilse de, rövanş maçında bir çekişme noktası haline gelecekti.

Emekliliği

[değiştir | kaynağı değiştir]

11 Haziran 2005'te Tyson, İrlandalı boksör Kevin McBride'a karşı yakın geçen bir maçta yedinci raunt başlamadan maçı bıraktı. 2008 yapımı Tyson belgeselinde, McBride ile ödemesini alabilmek için dövüştüğünü, kazanmayı beklemediğini, fiziksel durumunun kötü olduğunu ve boksu ciddiye almaktan bıktığını belirtti. Son dört maçından üçünü kaybeden Tyson, boksu bırakacağını çünkü bu spora olan tutkusunu kaybettiğini açıkladı.[41]

2000 yılında Tyson, kendisi için çalışan herkesi kovdu ve yeni muhasebeciler işe alarak, yılbaşında 3.3 milyon dolar borcu olduğunu ancak yıl içinde 65.7 milyon dolar kazandığını gösteren bir mali rapor hazırlattı.[42] Ağustos 2007'de Tyson, Arizona'daki bir mahkemede uyuşturucu bulundurma ve alkollü araç kullanma suçlarını kabul etti; bu suçlamalar, yetkililerin uzun bir yasal çekişme geçmişi olan Tyson'ın o gün kokain kullandığını ve uyuşturucuya bağımlı olduğunu itiraf ettiği Aralık ayındaki bir tutuklamadan kaynaklanıyordu.[43] Tyson, 2013 tarihli otobiyografisi Undisputed Truth'ta doping testlerini geçmek için o zamanki eşi Monica Turner'ın idrarını kullandığını itiraf etti. Turner ile 1997'den 2003'e kadar evliydi. Aynı amaçla bebeğinin idrarını da kullanıyordu.[44]

Bokstan sonraki hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Tyson, Ekim 2006'da Las Vegas'da ringde.

3 Haziran 2005'te USA Today ile yayınlanan bir röportajda Tyson, "Tüm hayatım boşa gitti - başarısız oldum" dedi. Şöyle devam etti: "Sadece kaçmak istiyorum. Kendimden ve hayatımdan gerçekten utanıyorum. Bir misyoner olmak istiyorum. İnsanların beni ülke dışına kovduklarını bilmelerine izin vermeden onurumu koruyarak bunu yapabileceğimi düşünüyorum. Hayatımın bu kısmını bir an önce bitirmek istiyorum. Bu ülkede benden iyi bir şey gelmeyecek. İnsanlar beni o kadar yükseğe koydular ki; bu imajı yıkmak istedim."[45] Tyson çok para harcamaya başlamış, Phoenix, Arizona yakınlarındaki lüks bir yerleşim bölgesi olan Paradise Valley'deki 350 güverciniyle ilgilenmektedir.[46]

Tyson, çeşitli web sitelerini ve şirketleri tanıtarak ilgi odağı oldu.[47] Tyson, Las Vegas'ta bir kumarhanede eğlence boks şovları düzenledi[47] ve sayısız borcunu ödemek için bir sergi turu başlattı.[48]

29 Aralık 2006'da Tyson, DUI ve ağır uyuşturucu bulundurma şüphesiyle Scottsdale, Arizona'da tutuklandı; bir gece kulübünden çıktıktan kısa bir süre sonra neredeyse bir polis aracına çarptı. Maricopa İlçesi Yüksek Mahkemesinde yayınlanan bir polisin olası neden beyanına göre, "[Tyson] bugün [uyuşturucu] kullandığını kabul etti ve bir bağımlı olduğunu ve bir sorunu olduğunu belirtti."[49] Tyson, 22 Ocak 2007'de Maricopa İlçesi Yüksek Mahkemesinde, uyuşturucu bulundurma ve uyuşturucu madde bulundurma sayımları ve uyuşturucu etkisi altında araba kullanmanın iki kabahat sayımı nedeniyle suçsuz olduğunu iddia etti. 8 Şubat'ta uyuşturucu suçlamalarının yargılanmasını beklerken "çeşitli bağımlılıklarından" dolayı yatarak tedavi programına girdi.[50]

Ağustos 2007'de Tyson, kokain bulundurmaktan ve etki altında iken araç kullanmaktan suçlu bulundu. Arizona'daki bir mahkemede uyuşturucu bulundurmak ve alkollü araç kullanmaktan suçunu kabul etti. Kasım 2007'de bu suçlardan hüküm giydi ve 24 saat hapis cezasına çarptırıldı. Serbest bırakıldıktan sonra, üç yıl gözetim altında tutulması ve 360 saat toplum hizmeti görmesi emredildi. Savcılar bir yıl hapis cezası istemişlerdi, ancak hakim Tyson'ı uyuşturucu sorunlarıyla ilgili yardım istediği için övgüde bulundu.[51] 11 Kasım 2009'da Tyson, Los Angeles Uluslararası Havalimanında bir fotoğrafçı ile tartışmaya girdikten sonra tutuklandı.[52] Hiçbir suçlama yapılmadı.

Tyson, filmlerde ve televizyonda oyunculuk rolleri üstlenmiştir ve en ünlüsü 2009 yapımı The Hangover filminde kendisinin kurgusal bir versiyonunu oynamıştır.

Eylül 2011'de Tyson, eski Alaska valisi Sarah Palin hakkında ırklar arası cinsiyetin kaba ve şiddetli açıklamaları da dahil olmak üzere yorumlarda bulunduğu bir röportaj verdi. Bu yorumlar The Daily Caller web sitesinde yeniden basıldı. Gazeteci Greta van Susteren, Tyson ve The Daily Caller'ı "müstehcen" ve "kadına yönelik şiddet" olarak nitelendirdiği yorumlar nedeniyle eleştirdi.[53]

Ekim 2012'de Tyson, Mike Tyson Cares Vakfı'nı kurdu.[54] Mike Tyson Cares Vakfı'nın misyonu, yıkık evlerden çocukların kapsamlı ihtiyaçlarını karşılayan yenilikçi merkezler sağlamak ve "çocuklara mücadele şansı" vermektir.

Ağustos 2013'te Tyson, bir boks promosyon şirketi olan Iron Mike Productions'ı kurmak için Acquinity Sports ile işbirliği yaptı.

Eylül 2013'te, Tyson, Fox Sports 1'de, Varlık: Mike Tyson adlı kişisel ve özel hayatını belgeleyen altı bölümlük bir televizyon dizisinde yer aldı.[55][56]

Kasım 2013'te, The New York Times En Çok Satanlar listesinde yer alan Tyson'ın Tartışmasız Gerçeği yayınlandı.[57] Altın Podyum Ödül Töreni'nde Tyson, en iyi otobiyografi dalında SPORTEL Özel Ödülü'nü aldı.[58]

2013 otobiyografisi Undisputed Truth'ta Tyson, doping testlerini geçmek için o zamanki eşi Monica Turner'ın idrarını kullandığını itiraf etti. 1997'den 2003'e kadar Turner'la evli kaldı. Aynı amaçla bebeğinin idrarını da kullanmıştır.[59]

Mayıs 2017'de Tyson, antrenör ve vekil baba Cus D'Amato ile geçirdiği zamanı ayrıntılarıyla anlatan ikinci kitabı Iron Ambition'ı yayınladı.[60]

Mike Tyson ile birlikte podcast Hotboxin'e ev sahipliği yapıyor.

12 Mayıs 2020'de Tyson, Instagram'da tekrar antrenman yaptığını gösteren bir video yayınladı. Videonun sonunda Tyson, "geri döndüm" diyerek boksa dönüşün işaretini verdi.[61]

Tiki Lau, Ekim 2020'de Tyson'dan vokal içeren bir dans müziği single'ı Mike Tyson yayınladı.[62]

Tyson, Paul'a Karşı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mart 2024'te, Tyson'ın 20 Temmuz 2024'te Arlington, Teksas'taki AT&T Stadyumu'nda ağır sıklet maçında YouTuber ve internet ünlüsü Jake Paul'a karşı rinɡe çıkacağı açıklandı.[63][64] 29 Nisan 2024'te, dövüşün Teksas Lisans ve Düzenlemeler Dairesi (TDLR) tarafından profesyonel boks maçı olarak onaylanacağı açıklandı.[65][66] 7 Haziran 2024'te müsabakanın 15 Kasım 2024 tarihinde yapılacağı duyuruldu. Müsabaka 16 Kasım 2024 tarihinde TSİ 04:00'da Netflix platformundan canlı yayınlandı.[67] Mike Tyson-Jake Paul dövüşü nedeniyle Netflix'e toplu dava açıldı[68]

Paul, Tyson'ı hakem kararı ile yendi ve jüri maçı 80-72, 79-73 ve 79-73'lük skorlarla Paul lehine puanladı.[69][70]

Özel hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Tyson'ın 1980'lerde satın aldığı ve yaşadığı Southington, Ohio'daki malikanesinin kapıları[71]

Evlilikleri ve çocukları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tyson, Seven Hills, Nevada'da yaşamaktadır.[72] Tyson üç kez evlendi ve bu evliliklerinden toplam yedi çocuğu oldu; çocuklarından biri öldü. Tyson, biyolojik çocuklarının yanı sıra, ikinci eşinin büyük kızını da kendi çocukları arasında saymaktadır.[73]

Tyson, oyuncu Robin Givens ile 7 Şubat 1988'de Chicago'daki Holy Angels Katolik Kilisesi'nde geleneksel bir törenle evlendi.[74] Givens, o dönemde Head of the Class adlı sitcom'daki rolüyle tanınıyordu. Tyson'ın Givens ile evliliği özellikle aile içi şiddet ve Tyson'ın zihinsel dengesizliği iddialarıyla çalkantılı geçti.[75] Tyson ve Givens'ın Eylül 1988'de ABC televizyonunda yayınlanan 20/20 adlı haber programında Barbara Walters'a ortak bir röportaj vermesi ve Givens'ın Tyson'la birlikte yaşamayı “işkence, saf cehennem, hayal edebileceğim her şeyden daha kötü” olarak tanımlamasıyla olaylar doruğa ulaştı. Givens ayrıca Tyson'ı ulusal televizyonda “manik depresif” olarak tanımlarken, Tyson da onu dikkatli ve sakin bir şekilde izledi.[76] Bir ay sonra Givens, tacizci olduğu iddia edilen Tyson'dan boşanmak istediğini açıkladı ve ikili 14 Şubat 1989'da resmen ayrıldı.[77] Fire and Fear: The Inside Story of Mike Tyson adlı kitaba göre Tyson, Givens'a yumruk attığını kabul etti ve "bu hayatım boyunca attığım en iyi yumruktu" dedi.[78] Tyson kitabın “yanlışlıklarla dolu” olduğunu söyledi ve iddiaları reddetti.[79] Tyson ve Givens'ın çocukları olmadı, ancak Givens düşük yaptığını bildirdi; Tyson ise Givens'ın hiç hamile kalmadığını ve bunu sadece kendisiyle evlenmesini sağlamak için kullandığını iddia etti.[80] Çift, evlilikleri sırasında Bernardsville, New Jersey'de bir malikanede yaşadı.

Tyson'ın ikinci evliliği, 19 Nisan 1997'den 14 Ocak 2003'e kadar Monica Turner ile oldu.[81] Boşanma davası açıldığı sırada Washington, D.C.'deki Georgetown Üniversitesi Tıp Merkezi'nde pediatri asistanı olarak çalışan Turner, Maryland eski Vali Yardımcısı ve eski Cumhuriyetçi Ulusal Komite Başkanı Michael Steele'in kız kardeşidir.[82] Turner, Ocak 2002'de Tyson'dan boşanmak için dava açtı ve beş yıllık evlilikleri sırasında Tyson'ın zina yaptığını iddia etti. Çiftin iki çocuğu vardı; oğulları Amir ve kendini non-binary olarak tanımlayan Ramsey.[83]

25 Mayıs 2009'da Tyson'ın dört yaşındaki kızı Exodus, yedi yaşındaki kardeşi Miguel tarafından baygın ve bir kordona dolanmış halde egzersiz koşu bandından sarkarken bulundu. Çocuğun annesi Sol Xochitl onu çözdü, kalp masajı yaptı ve tıbbi yardım çağırdı. Olay sırasında Las Vegas'ta bulunan Tyson, onunla birlikte olmak için Phoenix'e geri döndü. Yaraları nedeniyle 26 Mayıs 2009'da hayatını kaybetti.[84][85][86]

Kızının ölümünden on bir gün sonra Tyson, 32 yaşındaki uzun süreli kız arkadaşı Lakiha “Kiki” Spicer ile evlendi ve 6 Haziran 2009 Cumartesi günü Las Vegas Hilton'daki La Bella Düğün Şapeli'nde kısa ve özel bir törenle yemin etti.[87] Çiftin iki çocukları var; kızları Milan ve oğulları Morocco.

Dini inançları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Katolik olarak yetiştirilen Tyson, hapse girmeden önce İslam'a geçtiğini ve medyaya haber vermek için hiçbir çaba göstermediğini belirtti.[88] Tyson'ın hapisteyken İslam'a geçtiği ve Malik Abdul Aziz olarak ismini değiştirdiği yönünde yanlış haberler yapılmasına rağmen;[89] bazı kaynaklar yeni ismini Malik Shabazz olarak bildiriyor.[90] Tyson, söylentilere rağmen, ismini asla İslami bir isimle değiştirmedi.[91]

Kasım 2013'te Tyson, "Tanrı için kiliselere ve camilere ne kadar çok bakarsam, şeytanı o kadar çok görmeye başlıyorum" dedi.[92] Ancak, sadece bir ay sonra, Aralık 2013'te Fox News ile yaptığı bir röportajda Tyson, Müslüman olmaktan çok minnettar olduğunu ve hayatında Allah'a ihtiyacı olduğunu söyledi. Aynı röportajda Tyson, ayıklık konusunda kaydettiği ilerlemeden ve iyi insanlarla birlikte olmanın onu daha iyi ve daha mütevazı bir insan olmak istemesine yol açtığını belirtti.[93]

İlk olarak Temmuz 2010'da Umre'ye ɡitti[94] ve Aralık 2022'de Filistinli Amerikalı Müslüman DJ Khaled eşliğinde tekrar umre ziyaretini ɡerçekleştirdi.[95][96]

Siyasi görüşleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tyson, 2015 yılında, Donald Trump'ın başkanlık adaylığını desteklediğini duyurdu.[97]

Popüler kültürdeki yeri

[değiştir | kaynağı değiştir]
2019'da Tyson

1980'lerin sonlarında ve 1990'lar boyunca şöhretinin ve kariyerinin zirvesinde olan Tyson, dünyanın en tanınmış spor kişilikleri arasındaydı. Birçok sportif başarısının yanı sıra, ringlerdeki ve özel hayatındaki tartışmalı ve skandal davranışlarıyla ön plana çıktı ve mahkeme salonunda yer aldı.[98] Bu nedenle Tyson, filmler, televizyon, kitaplar ve müzik dâhil olmak üzere sayısız kez popüler medyaya konu oldu. Ayrıca video oyunlarında ve parodi ya da hiciv konusu olarak da yer aldı. Tyson, profesyonel güreşle ilgilenmeye başladı ve film ve televizyonda birçok kez konuk oyuncu olarak yer aldı.

Tyson filmi, 1995 yılında gösterime girdi ve Uli Edel tarafından yönetildi. Film, Mike Tyson'ın hayatını, vasisi ve antrenörü Cus D'Amato'nun ölümünden tecavüz mahkumiyetine kadar ele almaktadır. Tyson, Michael Jai White tarafından canlandırıldı. Tyson, 2006 yılında Rocky Balboa filminde kendisini canlandırdı.

Las Vegas'ta tek kişilik bir gösteri sergileyen Tyson, film yönetmeni Spike Lee ile işbirliği yaptı ve gösterisini Ağustos 2012'de Broadway'e taşıdı.[99][100] Şubat 2013'te Tyson, Mike Tyson: Undisputed Truth adlı tek kişilik gösterisini 36 şehirlik, üç aylık bir ulusal turneye çıkardı. Tyson sahnede kişisel ve profesyonel hayatı hakkında konuştu.[101] Tek kişilik gösteri 16 Kasım 2013 tarihinde HBO'da yayınlandı.

Profesyonel boks karnesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
50 Galibiyet (44 nakavt, 5 hakem kararı, 1 diskalifiye), 6 Yenilgi (5 nakavt, 1 diskalifiye), 0 Berabere, 2 Sonuçsuz[102]
Sonuç Kayıt Rakip Tip Zaman Tarih Yer Notlar
Yenildi 50–7 Amerika Birleşik Devletleri Jake Paul Hakem Kararı (oy birliği ile) 8 2024-11-15 Teksas Arlington, Texas
Yenildi 50-6 İrlanda Kevin McBride TKO 6 (10), 3.00 2005-06-11 Amerika Birleşik Devletleri Washington Tyson'un çalıştırıcısı Jeff Fenechi kendisine altıncıdan rounddan sonra maçin durdurulması için sordu. McBride, altıncıda Tyson'u üzerinde itti. Tyson, kalkmaya çabaladı ve tüketilen baktı. Fenech, Tyson'un, yorgunluk boyunca devam edemediği ve dövüşü iptal ettiğini kararlaştırdı.
Yenildi 50-5 Birleşik Krallık Danny Williams KO 4 (10), 2.51 2004-07-30 Kentucky Louisville, KY Maçtan Dört gün sonra, Tyson, yırtılan diz bağlarını onarması için başarılı ameliyata maruz kaldı.
Kazandı 50-4 Amerika Birleşik Devletleri Clifford Etienne KO 1 (10), 0.49 2003-02-22 Tennessee Memphis, TN
Yenildi 49-4 Birleşik Krallık Lennox Lewis KO 8 (12), 2.25 2002-06-08 Tennessee Memphis, TN IBF/IBO/WBC Heavyweight titles on the line.
Kazandı 49-3 Danimarka Brian Nielsen TKO 7 (10), 3.00 2001-10-13 Danimarka Copenhagen, Denmark Corner retirement.
NC 48-3 Polonya Andrew Gołota No contest 3 (10) 2000-10-20 Michigan Auburn Hills, MI Originally a win after round two for Tyson after Gołota refused to continue fighting, the bout was ruled a no contest by the Michigan State Athletic Commission due to Tyson testing positive for marijuana after the fight.
Kazandı 48-3 Amerika Birleşik Devletleri Lou Savarese TKO 1 (10), 0.38 2000-06-24 İskoçya Glasgow, Scotland
Kazandı 47-3 Birleşik Krallık Julius Francis TKO 2 (10), 1.03 2000-01-29 İngiltere Manchester, England
NC 46-3 Amerika Birleşik Devletleri Orlin Norris No contest 1 (10), 3.00 1999-10-23 Nevada Las Vegas, NV Norris suffered a knee injury, following a post-bell punch from Tyson.
Kazandı 46-3 Güney Afrika Cumhuriyeti Francois Botha KO 5 (10), 2.59 1999-01-16 Nevada Las Vegas, NV
Yenildi 45-3 Amerika Birleşik Devletleri Evander Holyfield Diskalifiye 3 (12) 1997-06-28 Nevada Las Vegas, NV "The Bite Fight", Tyson, üçüncü raundda Holyfield'ın kulaklarını iki kez ısırdığı için diskalifiye edildi.
Yenildi 45-2 Amerika Birleşik Devletleri Evander Holyfield TKO 11 (12), 0.37 1996-11-09 Nevada Las Vegas, NV Lost WBA Heavyweight title.
Kazandı 45-1 Amerika Birleşik Devletleri Bruce Seldon TKO 1 (12), 1.49 1996-09-07 Nevada Las Vegas, NV Won WBA Heavyweight title. WBC title not on the line. Tyson relinquished the WBC title on September 24.[103]
Kazandı 44-1 Birleşik Krallık Frank Bruno TKO 3 (12), 0.50 1996-03-16 Nevada Las Vegas, NV Won WBC Heavyweight title.
Kazandı 43-1 Amerika Birleşik Devletleri Buster Mathis, Jr. KO 3 (12), 2.32 1995-12-16 Pensilvanya Philadelphia, PA
Kazandı 42-1 Amerika Birleşik Devletleri Peter McNeeley TKO 1 (10), 2.11 1995-08-19 Nevada Las Vegas, NV McNeeley was disqualified after his manager entered the ring.
Kazandı 41-1 Kanada Donovan Ruddock TKO 4 {12, 2.49 1991-06-28 Nevada Las Vegas, NV The rematch was as brutal as the first and as a result Ruddock sustained a broken jaw and Tyson suffered a perforated eardrum.
Kazandı 40-1 Kanada Donovan Ruddock TKO 7 {12), 2.22 1991-03-18 Nevada Las Vegas, NV The fight was surrounded in controversy after referee Richard Steele stopped Ruddock in the 7th round after a barrage of punches from Tyson even though he appeared to be ok to continue. As a result of the premature stoppage a fight broke out in the ring between both camps and a rematch was called for.
Kazandı 39-1 Birleşik Krallık Alex Stewart TKO 1 (10), 2.27 1990-12-08 New Jersey Atlantic City, NJ The fight was waved off by the referee as a result of the three knock-down rule. Alex Stewart had gone down three times in the first round.
Kazandı 38-1 Amerika Birleşik Devletleri Henry Tillman KO 1 (10), 2.47 1990-06-16 Nevada Las Vegas, NV Tyson gained revenge over the man who had beaten him twice in the amateurs.
Yenildi 37-1 Amerika Birleşik Devletleri Buster Douglas KO 10 (12) 1990-02-11 Japonya Tokyo, Japan Lost IBF/WBA/WBC Heavyweight titles.
Kazandı 37-0 Amerika Birleşik Devletleri Carl Williams TKO 1 (12), 1.33 1989-07-21 New Jersey Atlantic City, NJ IBF/WBA/WBC Ağırsiklet ünvanını korudu.
Kazandı 36-0 Birleşik Krallık Frank Bruno TKO 5 (12), 2.55 1989-02-25 Nevada Las Vegas, NV IBF/WBA/WBC Ağırsiklet ünvanını korudu.
Kazandı 35-0 Amerika Birleşik Devletleri Michael Spinks KO 1 (12), 1.31 1988-06-27 New Jersey Atlantic City, NJ IBF/WBA/WBC Ağırsiklet ünvanını korudu.
Kazandı 34-0 Amerika Birleşik Devletleri Tony Tubbs KO 2 (12), 2.54 1988-03-21 Japonya Tokyo, Japan IBF/WBA/WBC Ağırsiklet ünvanını korudu.
Kazandı 33-0 Amerika Birleşik Devletleri Larry Holmes KO 4 (12), 2.55 1988-01-22 New Jersey Atlantic City, NJ IBF/WBA/WBC Ağırsiklet ünvanını korudu.
Kazandı 32-0 Amerika Birleşik Devletleri Tyrell Biggs TKO 7 (12), 2.59 1987-10-16 New Jersey Atlantic City, NJ IBF/WBA/WBC Ağırsiklet ünvanını korudu.
Kazandı 31-0 Amerika Birleşik Devletleri Tony Tucker Hakem Kararı (oy birliği ile) 12 1987-08-01 Nevada Las Vegas, NV Won IBF Heavyweight title and retained WBA/WBC Heavyweight titles, becoming Undisputed Heavyweight champion.
Kazandı 30-0 Amerika Birleşik Devletleri Pinklon Thomas TKO 6 (12), 2.00 1987-05-30 Nevada Las Vegas, NV Retained WBA/WBC Heavyweight titles.
Kazandı 29-0 Amerika Birleşik Devletleri James Smith Hakem Kararı ((oy birliği ile) 12 1987-03-07 Nevada Las Vegas, NV Won WBA Heavyweight title and retained WBC Heavyweight title.
Kazandı 28-0 Jamaika Trevor Berbick KO 2 (12), 2.35 1986-11-22 Nevada Las Vegas, NV Won WBC Heavyweight title.
Kazandı 27-0 Amerika Birleşik Devletleri Alfonso Ratcliff TKO 2 (10), 1.41 1986-09-06 Nevada Las Vegas, NV
Kazandı 26-0 Küba José Ribalta TKO 10 (10) 1986-08-17 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 25-0 Amerika Birleşik Devletleri Marvis Frazier KO 1 (10), 0.29 1986-07-26 New York Glens Falls, NY
Kazandı 24-0 Amerika Birleşik Devletleri Lorenzo Boyd KO 2 (10), 1.43 1986-07-11 New York Swan Lake, NY
Kazandı 23-0 Amerika Birleşik Devletleri William Hosea KO 1 (10), 2.03 1986-06-28 New York Troy, NY
Kazandı 22-0 Amerika Birleşik Devletleri Reggie Gross TKO 1 (10), 2.36 1986-06-13 New York New York City, NY
Kazandı 21-0 Amerika Birleşik Devletleri Mitch Green Hakem Kararı (oy birliği ile) 10 1986-05-20 New York New York City, NY
Kazandı 20-0 Amerika Birleşik Devletleri James Tillis Hakem Kararı (oy birliği ile) 10 1986-05-09 New York Glens Falls, NY
Kazandı 19-0 Amerika Birleşik Devletleri Steve Zouski KO 3 (10), 2.39 1986-03-10 New York Uniondale, NY
Kazandı 18-0 Amerika Birleşik Devletleri Jesse Ferguson TKO 6 (10), 1.19 1986-02-16 New York Troy, NY
Kazandı 17-0 Amerika Birleşik Devletleri Mike Jameson TKO 4 (8), 0.46 1986-01-24 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 16-0 Amerika Birleşik Devletleri David Jaco TKO 1 (10), 2.16 1986-01-11 New York Albany, NY
Kazandı 15-0 Amerika Birleşik Devletleri Mark Young TKO 1, 0.50 1985-12-27 New York Latham, NY
Kazandı 14-0 Amerika Birleşik Devletleri Sammy Scaff TKO 1 (10), 1.19 1985-12-06 New York New York City, NY
Kazandı 13-0 Kanada Conroy Nelson TKO 2 1985-11-22 New York Latham, NY
Kazandı 12-0 Amerika Birleşik Devletleri Eddie Richardson KO 1, 1.17 1985-11-13 Teksas Houston, TX
Kazandı 11-0 Trinidad ve Tobago Sterling Benjamin TKO 1, 0.54 1985-11-01 New York Latham, NY
Kazandı 10-0 Amerika Birleşik Devletleri Robert Colay KO 1 (8), 0.37 1985-10-25 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 9-0 Amerika Birleşik Devletleri Donnie Long TKO 1 (6), 1.28 1985-10-09 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 8-0 Amerika Birleşik Devletleri Michael Johnson KO 1 (6), 0.39 1985-09-05 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 7-0 Amerika Birleşik Devletleri Lorenzo Canady KO 1 (6), 1.05 1985-08-15 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 6-0 Amerika Birleşik Devletleri Larry Sims KO 3 (6), 2.04 1985-07-19 New York Poughkeepsie, NY
Kazandı 5-0 Amerika Birleşik Devletleri John Alderson TKO 2 (6) 1985-07-11 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 4-0 Amerika Birleşik Devletleri Ricardo Spain KO 1 (6), 0.39 1985-06-20 New Jersey Atlantic City, NJ
Kazandı 3-0 Amerika Birleşik Devletleri Don Halpin KO 4 (4) 1985-05-23 New York Albany, NY
Kazandı 2-0 Amerika Birleşik Devletleri Trent Singleton TKO 1 (4) 1985-04-10 New York Albany, NY
Kazandı 1-0 Porto Riko Hector Mercedes TKO 1 (4), 0.08 1985-03-06 New York Albany, NY
Mike Tyson-Pinklon Thomas karşılaşmasının gazete ilanı.

Filmografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Yıl Film Tür
1993 Fallen Champ: The Untold Story Of Mike Tyson Belgesel
1999 Play It To The Bone Sinema
1999 Black and White Sinema
2004 When Will I Be Loved Sinema
2005 Playboy: Hef's Halloween Spooktacular Sinema
2009 The Hangover Sinema
2010 Co2 Sinema
2011 Breaking In Sinema
2011 The Hangover 2 Sinema
2012 How I Met Your Mother TV Dizisi
2012 Vautrin Sinema
2013 Scary Movie 5 Sinema
2013 The Hangover 3 Sinema
2013 Mike Tyson: Undisputed Truth TV Filmi
2013 Signal Lost Sinema
2014 Les portes du soleil: Algérie pour toujours Sinema
2015 Entourage Sinema
2015 Ip Man 3 Sinema
2016 Back in the Day Sinema

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Lewis, Darren (15 Kasım 2005). "Mike Tyson Exclusive: No More Mr Bad Ass". The Daily Mirror. 27 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2014. 
  2. ^ J, Jenna (22 Ağustos 2013). "Mike Tyson: 'I always thought of myself as a big guy, as a giant, I never thought I was five foot ten'". Doghouse Boxing. 26 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2014. 
  3. ^ McIntyre, Jay (1 Eylül 2014). ""Iron," Mike Tyson – At His Sharpest". Boxingnews24.com. 6 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2014. 
  4. ^ Boyd, Todd (2008). African Americans and Popular Culture. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. s. 235. ISBN 9780313064081. 18 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2012. 
  5. ^ "At only 20 years of age, Mike Tyson became the youngest heavyweight boxing champion of the world". 17 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2016. 
  6. ^ ""Iron" Mike Tyson". Cyber Boxing Zone. 19 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2016. 
  7. ^ Mike Tyson vs Buster Douglas, 1990 (İngilizce), 25 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 25 Mayıs 2021 
  8. ^ "Mike Tyson". biography.com. 10 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2016. 
  9. ^ Sonny Liston, The Champion That Nobody Wanted. A&E Biography. 25 Temmuz 2001. Etkinlik zamanı: 12:38. Erişim tarihi: 1 Kasım 2023 – Boxing Royalty (YouTube) vasıtasıyla. (eski boksör Chuck Wepner konuşuyor) Hiç kimse bana o adam gibi vurmadı. Size her vuruşunda bir yerinizi kırıyordu. Onunla on raunt dövüştüm ve burnumu, sol elmacık kemiğimi kırdı ve bana 72 dikiş attı. Sonny Liston'la dövüşene kadar gözdağı veren biriydim. 
  10. ^ "The Top 12 All-Time Most Intimidating Fighters In Boxing History". The Fight City (İngilizce). 29 Mart 2018. 18 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2023. 
  11. ^ "BoxRec: Mike Tyson". boxrec.com. 21 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2021. 
  12. ^ Houston, Graham (2007). "The hardest hitters in heavyweight history". ESPN. Bristol, Connecticut. 1 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2010. 
  13. ^ "Mike Tyson? Sonny Liston? Who is the scariest boxer ever?". Sky Sports. 31 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ekim 2015. 
  14. ^ "Local Black History Spotlight: Cumberland Hosptial [sic]". myrtleavenue.org. 20 Şubat 2014. 17 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2021. 
  15. ^ McNeil, William F. (2014). The Rise of Mike Tyson, Heavyweight. Jefferson: McFarland & Company, Inc., Publishers. ISBN 978-1-4766-1802-9. OCLC 890981745. 
  16. ^ Berkow, Ira (21 Mayıs 2002). "Boxing: Tyson Remains an Object of Fascination". The New York Times. 3 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2009. 
  17. ^ "Tyson's Sister Is Dead at 24". The New York Times. 22 Şubat 1990. 28 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2013. 
  18. ^ "Mike Tyson Pens Heartbreaking Tribute To His Late Mother: "I Know Nothing About Her"". fromthestage.net. 7 Haziran 2020. 12 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  19. ^ "Mike Tyson: 'I'm ashamed of so many things I've done'". The Guardian. 21 Mart 2009. 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  20. ^ Costello, Mike (18 Aralık 2013). "Mike Tyson staying clean but still sparring with temptation". BBC Sport. 23 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2013. 
  21. ^ "Mike Tyson on his one-man Las Vegas act: Raw, revealing, poignant". USA Today. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2014. 
  22. ^ "Charlotte, North Carolina, Annexation history" (PDF), Charlotte-Mecklenburg Planning Department, 21 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 4 Eylül 2013 
  23. ^ a b c Puma, Mike., Sportscenter Biography: 'Iron Mike' explosive in and out of ring Nisan 7, 2010[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ESPN.com, October 10, 2005. Retrieved March 27, 2007
  24. ^ "Where are they now?". The Charlotte Observer. 3 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2013. 
  25. ^ Mike Tyson Biography. BookRags. 18 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008. 
  26. ^ "Mike Tyson Interview, Details magazine". 9 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2010. 
  27. ^ Tannenbaum, Rob (4 Aralık 2013). "Mike Tyson on Ditching Club Life and Getting Sober". Rolling Stone. 24 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2014. 
  28. ^ Jet Magazine. Johnson Publishing Company. 1989. s. 28. 8 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
  29. ^ Mike Tyson Net Worth Haziran 7, 2014[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., NetWorthCity.com. Retrieved May 30, 2014.
  30. ^ Mike Tyson Quotes Nisan 4, 2012[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Kjkolb.tripod.com. Retrieved on November 25, 2011.
  31. ^ "Mike Tyson". www.ibhof.com. 15 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2022. 
  32. ^ Foreman and Tyson Book a Doubleheader Mart 6, 2016[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., N.Y. Times article, 1990-05-01, Retrieved on August 10, 2013
  33. ^ a b "Iron" Mike Tyson Şubat 19, 2010[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Cyberboxingzone.com Boxing record. Retrieved April 27, 2007.
  34. ^ Hornfinger, Cus D'Amato Eylül 14, 2010[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., SaddoBoxing.com. Retrieved March 27, 2007.
  35. ^ Oates, Joyce C., Mike Tyson Haziran 21, 2009[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Life Magazine via author's website, November 22, 1986. Retrieved March 11, 2007.
  36. ^ Archives, L. A. Times (27 Temmuz 1986). "Tyson Says Hello, Goodby to Frazier in Round 1". Los Angeles Times (İngilizce). 28 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2023. 
  37. ^ "Mike Tyson: Facing a Giant". The Fight Library. 14 Mart 2024. 
  38. ^ "Mike Tyson: Facing a Giant". The Fight Library. 14 Mart 2024. 
  39. ^ "50 Greatest TV Sports Moments of All Time", TV Guide, 11 Temmuz 1998
  40. ^ Tyson camp objects to Halpern as referee[Usurped], AP via Canoe.ca, 26 Haziran 1997.
  41. ^ "Tyson quits boxing after defeat" (İngilizce). BBC Sport. 12 Haziran 2005. Erişim tarihi: 16 Kasım 2024. 
  42. ^ Tyson, Mike; Sloman, Larry (12 Kasım 2013). Undisputed Truth. Blue Rider Press. ISBN 978-0399161285. 
  43. ^ "Mike Tyson pleads guilty to drug possession". Reuters. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2017. 
  44. ^ Ostlere, Lawrence (9 Kasım 2020). "Mike Tyson reveals how he used family's urine through fake penis to avoid failing drugs tests". Independent (İngilizce). 8 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2023. 
  45. ^ Saraceno, Jon., Tyson: 'My whole life has been a waste' 2 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., USAToday.com, June 2, 2005. Retrieved March 11, 2007.
  46. ^ Tyson has flown coop in new home, AP via MSNBC.com, June 22, 2005. Retrieved March 27, 2007.
  47. ^ a b Henderson, Kenneth. A Look at Mike Tyson's Life after Boxing 12 Şubat 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ringsidereport.com, June 20, 2002. Retrieved April 28, 2007.
  48. ^ Debt-ridden Tyson returns to ring 13 Ocak 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., BBC Sports, September 29, 2006. Retrieved March 27, 2007.
  49. ^ Gaynor, Tim., Mike Tyson arrested on cocaine charges, Reuters via Yahoo.com, December 30, 2007. Retrieved March 15, 2007. [ölü/kırık bağlantı]
  50. ^ Khan, Chris., Boxing: Tyson enters rehab facility 29 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AP via The Albuquerque Tribune, February 8, 2007. Retrieved March 6, 2007.
  51. ^ BBC NEWS, Tyson Jailed on Drugs Charges 29 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., news.bbc.com, November 19, 2007. Retrieved November 19, 2007.
  52. ^ Eng, Joyce. "Mike Tyson Arrested in Airport Scuffle". TV Guide. 14 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020. 
  53. ^ "Greta Van Susteren: Tucker Carlson's a 'pig' for Palin story". 23 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020. 
  54. ^ "Mike Tyson Cares Foundation". 20 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  55. ^ Iole, Kevin (17 Eylül 2013). "'Being: Mike Tyson' provides keen insight into former champion's battle for redemption and normalcy". Yahoo! Sports. 13 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014. 
  56. ^ Ecksel, Robert (21 Eylül 2013). "On FOX Sports' "Being: Mike Tyson"". Boxing.com. 24 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014. 
  57. ^ "Inside the List". The New York Times. 28 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2014. 
  58. ^ Ivan (23 Haziran 2015). "Mike Tyson". SPORTEL Awards (Fransızca). 29 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2020. 
  59. ^ Ostlere, Lawrence (9 Kasım 2020). "Mike Tyson reveals how he used family's urine through fake penis to avoid failing drugs tests". Independent (İngilizce). 8 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2023. 
  60. ^ Iron Ambition by Mike Tyson 17 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Blue Rider Press
  61. ^ Reuters (12 Mayıs 2020). "'I'm back': Mike Tyson again hints at comeback in latest training video". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. 12 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2020. 
  62. ^ Sunkel, Cameron. "Listen to Mike Tyson's Dance Music Debut in Tiki Lau's New Single, "Mike Tyson" [Premiere]". EDM.com – The Latest Electronic Dance Music News, Reviews & Artists (İngilizce). 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. 
  63. ^ Iskenderov, Parviz (7 Mart 2024). "Jake Paul vs Mike Tyson boxing fight set for July in Arlington, TX". FIGHTMAG. 16 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2024. 
  64. ^ Heck, Mike (7 Mart 2024). "Jake Paul vs. Mike Tyson set for July 20 at AT&T Stadium, will stream live on Netflix". MMA Fighting (İngilizce). 13 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2024. 
  65. ^ Iskenderov, Parviz (29 Nisan 2024). "Mike Tyson vs Jake Paul eight-round pro boxing fight sanctioned". FIGHTMAG. 29 Nisan 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2024. 
  66. ^ "Tyson vs. Paul will be sanctioned pro fight". ESPN.com (İngilizce). 29 Nisan 2024. 13 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2024. 
  67. ^ "Jake Paul vs. Mike Tyson rescheduled for Nov. 15". MMA Junkie (İngilizce). 7 Haziran 2024. Erişim tarihi: 7 Haziran 2024. 
  68. ^ "Mike Tyson-Jake Paul dövüşü nedeniyle Netflix'e toplu dava açıldı". euronews. 2024-11-22. Erişim tarihi: 2024-11-22. 
  69. ^ Staff, Al Jazeera. "LIVE: Mike Tyson vs Jake Paul – heavyweight boxing fight". Al Jazeera (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-11-16. 
  70. ^ "Boxing results: Jake Paul defeats Mike Tyson by decision". ESPN.com (İngilizce). 2024-11-16. Erişim tarihi: 2024-11-16. 
  71. ^ "Mike Tyson Mansion". American Urbex. 11 Ağustos 2011. 6 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2014. 
  72. ^ Doug Elfman (11 Mart 2016). "Mike Tyson spent $2.5M to move down the street". Las Vegas Review-Journal. 14 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016. 
  73. ^ Merkin, Daphne (15 Mart 2011). "The Suburbanization of Mike Tyson". The New York Times Magazine. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2015. 
  74. ^ "Mike Tyson Weds Robin Givens In Chicago Church". Jet. 73 (21): 54-55. 22 Şubat 1988. 
  75. ^ "Mike Tyson vs. Robin Givens: the champ's biggest fight". Ebony. 1989. 15 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2007. 
  76. ^ Schaap, Jeremy (13 Eylül 2006). "Who is the new Mike Tyson?". ABC News. 15 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2012. 
  77. ^ "Mike Tyson vs. Robin Givens: the champ's biggest fight". Ebony. 1989. 15 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2007. 
  78. ^ "Robin Took Best Punch, Tyson Says in Biography". Los Angeles Times. 23 Haziran 1989. 28 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2019. 
  79. ^ Tyson, Mike (2013). Undisputed Truth, My Autobiography. Plume. s. 209. ISBN 978-0-14-218121-8. 8 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
  80. ^ Berger, Phil (26 Ekim 1988). "Boxing Notebook; Lalonde-Leonard: It's Same Old Hype". The New York Times. 8 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2008. 
  81. ^ "Tyson finalizes divorce, could pay ex $9 million". Jet. 2003. 13 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2007. 
  82. ^ Zeleny, Jeff; Lorber, Janie. "Profile of Michael Steele". The New York Times. 4 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2010. 
  83. ^ "Ramsey Tyson Wants You to Stop Making Assumptions About Trans Kids". them. (İngilizce). 19 Kasım 2020. 7 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2021. 
  84. ^ "Police: Tyson's daughter on life support". CNN. 26 Mayıs 2009. 30 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2010. 
  85. ^ "Tyson's daughter dies after accident, police say". CNN. 27 Mayıs 2009. 27 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2010. 
  86. ^ Corky Siemaszko (12 Ekim 2009). "Mike Tyson says he doesn't want to know how daughter Exodus was killed". New York Daily News. 1 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2022. 
  87. ^ "Mike Tyson Marries Two Weeks After Daughter's Death". TV Guide. 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2009. 
  88. ^ ""I Wanted Revenge...i Didn't Violate That Woman" - Mike Tyson Candid on Life After Prison for Rape". YouTube. 20 Haziran 2020. 8 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2020. 
  89. ^ Anderson, Dave (13 Kasım 1994). "The Tyson, Olajuwon Connection". The New York Times. 27 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2008. 
  90. ^ Usborne, David (March 27, 1995). "Tyson gets a hero's welcome" Ağustos 25, 2018[Tarih uyuşmuyor], tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Independent. Independent Print Ltd. Retrieved August 25, 2018.
  91. ^ Baker, William J. (2009). Playing with God: Religion and Modern Sport (İngilizce). Harvard University Press. s. 234. ISBN 978-0-674-02044-3. 8 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2023. 
  92. ^ "Mike Tyson: "More I Look into Churches & Mosques for God, the More I See the Devil" | SiriusXM". YouTube. 22 Kasım 2013. 2 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2020. 
  93. ^ Gostin, Nicki (6 Aralık 2013). "Mike Tyson talks religion: 'I need Allah'". Fox News. 20 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2014. 
  94. ^ Tyson, Mike (2010). "I just left the Holy City of Mecca where I was blessed to have been able to make Umrah". 
  95. ^ Arab News (2022). "DJ Khaled, Mike Tyson perform Umrah in Saudi Arabia's Makkah". 
  96. ^ Sukheja, Bhavya (2022). "Video: DJ Khaled Gets Emotional While Performing Umrah In Mecca With Mike Tyson". 
  97. ^ Kerr-Dineen, Luke (27 Ekim 2015). "Mike Tyson just endorsed Donald Trump for president". USA Today. 29 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2015. 
  98. ^ "ESPN25: The 25 Most Outrageous Characters". ESPN.com (İngilizce). 13 Temmuz 2004. Erişim tarihi: 15 Kasım 2024. 
  99. ^ Weiner, Jonah (30 Ağustos 2012). "Mike Tyson speaks out". Rolling Stone. s. 28. 
  100. ^ Scheck, Frank (2 Ağustos 2012). "Mike Tyson:Undisputed Truth:Theater Review". 8 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2012. 
  101. ^ "Official Site for Mike Tyson – Undisputed Truth on Broadway". tysonontour.com. 28 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013. 
  102. ^ "Mike Tyson's career boxing record". Boxrec.com. 27 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2008. 
  103. ^ "Tyson Yields W.B.C. Title". The New York Times. The New York Times Company. 25 Eylül 1996. Erişim tarihi: 14 Mart 2008. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Mike Tyson ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mike_Tyson&oldid=34271163" sayfasından alınmıştır