Jîn-bîn hō-miâ

Jîn-bîn hō-miâ sī tùi chi̍t-ê só͘-chāi chū-bîn ia̍h sī chhut-sin-chiá ê chheng-ho͘. Tī Ho̍h-ló-ōe it-poaⁿ sī kán-tan kā tē-hō-miâ ka-chiūⁿ “lâng”, phì-jû “Ji̍t-pún-lâng”, “Tâi-tang-lâng” tiō sī Ji̍t-pún kap Tâi-tang jîn-bîn ê chheng-ho͘.

Nā sī tī chi̍t kóa kî-tha giân-gí, pí-lūn Eng-gí, in-ūi pún-sin khut-chiat-gí ê te̍k-sek, koh saⁿ-lām kúi-a khoán bô-kâng le̍k-sú pōe-kéng ê sip-koàn. In tiāⁿ ū bô kui-chiat ê jîn-bîn hō-miâ, chhin-chhiūⁿ hō China (Tiong-kok) ê lâng sī Chinese, hō Seoul ê lâng sī Seoulite.

Tī Eng-gí ū chi̍t-ê sin chhòng ê jī demonym (ì-sù: “jîn-bîn” + “hō-miâ”), choân-bûn piáu-sī chū-bîn chheng-ho͘ ê khài-liām.