Людвіг выхоўваўся разам са сваім стрыечным братам Фрыдрыхам I Аўстрыйскім, і ў ранняй маладосці яны былі блізкімі сябрамі. Аднак у 1310-x паміж імі ўзнік канфлікт у сувязі з тым, што Фрыдрых I дамогся апякунства над юнымі герцагамі Ніжняй Баварыі. 9 лістапада1313 года Людвіг IV разбіў аўстрыйскія войскі ў бітве пры Гамельсдорфе, і Фрыдрых I быў вымушаны адмовіцца ад прэтэнзій на Ніжнюю Баварыю.
Пасля смерці імператара Генрыха VII у 1313 годзе Фрыдрых I (пад імем Фрыдрых III) высунуў сваю кандыдатуру на прастол імперыі. Частка нямецкіх князёў падтрымала яго, аднак пад ціскам архібіскупа Майнца20 кастрычніка1314 года каралём Германіі быў абраны Людвіг IV Баварскі, які быў спешна каранаваны ў Боне, а затым 25 лістапада паўторна каранаваўся ў Ахене. Пачалася доўгая вайна за прастол паміж Людвігам IV і Фрыдрыхам III. Галоўную ваенную падтрымку Фрыдрыху аказваў яго брат Леапольд I, герцаг Аўстрыі. Аднак 28 верасня1322 года ў бітве пры Мюльдорфе армія Фрыдрыха III была ўшчэнт разбіта, і больш за 1300 аўстрыйскіх дваран, у тым ліку і сам анты-кароль, патрапілі ў палон.
Людвіг IV склаў Фрыдрыха III у замак Траўзніц у Верхнім Пфальцы, дзе той правёў больш за два гады. Супраціўленне працягваў Леапольд I. Яму ўдалося прыцягнуць на свой бок караля ЧэхііІагана Люксембургскага і Папу Рымскага. 23 сакавіка1324 года Папа Рымскі Ян XXII адлучыў ад царквы Людвіга IV. 13 сакавіка1325 года Людвіг IV падпісаў дагавор з палонным Фрыдрыхам III, паводле якога той атрымліваў свабоду ў абмен на адмову ад прэтэнзій на германскі трон і клятву пераканаць свайго брата Леапольда спыніць супраціўленне. Фрыдрых, аднак, не здолеў выканаць клятву, і пераканаць Леапольда прызнаць Людвіга IV каралём Германіі, і ён вярнуўся ў Мюнхен у добраахвотны палон, нават нягледзячы на тое, што Папа Рымскі вызваліў яго ад клятвы. Такія рыцарскія паводзіны зрабілі моцнае ўражанне на Людвіга Баварскага і ён ізноў зблізіўся з Фрыдрыхам Аўстрыйскім, дамовіўшыся пра сумеснае кіраванне ў Германіі.
Па патрабаванні Папы і нямецкіх князёў 7 студзеня1326 года паміж Людвігам IV і Фрыдрыхам III ва Ульме быў заключаны дагавор, паводле якога Фрыдрых III станавіўся каралём і кіраўніком Германіі, а Людвіг IV павінен быў каранавацца імператарам Свяшчэннай Рымскай імперыі ў Італіі.
1-я жонка: (з 1308 года) — Беатрыса Сілезска-Глагоўская (1290 — 24 жніўня1322), дачка герцага Сілезіі і Глогау Генрыха III і Мехцільды фон Браўншвайг-Люнебург. Дзеці:
Маргарыта (1325—1374), 1-ы муж (з 1351 года) Стэфан Анжуйскі, герцаг Трансільваніі, Славоніі, Харватыі і Далмацыі (1332—1354), сын Карла Роберта, 2-гі муж (з 1358 года) граф Герлах фон Гогенлоэ (пам. у 1387), сын Людвіга фон Гогенлоэ