Лімфангіт

Лімфангіт
МКХ-10	I89.1
МКБ-10-КМ	I89.1
МКХ-9	457.2
МКБ-9-КМ	457.2
DiseasesDB	29093
MedlinePlus	007296
eMedicine	ped/1336
MeSH	D008205
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лімфангіт (ад лімфа і стар.-грэч.: ἀγγεῖον — «сасуд») (лімфангаіт, накардыёз скурна-лімфатычны) — запаленне лімфатычных сасудаў.

Прычыны захворвання

Лімфангіт можа развіцца пры запаленні скуры і слізістых абалонак і інш., калі інфекцыя распаўсюджваецца з токам лімфы па напрамку да лімфатычных вузлоў. Узбуджальнікі працэсу — стрэптакокі, стафілакокі, кішачная палачка і інш. — пранікаюць з міжтканкавых шчылін запалёнай вобласці ў адводзячыя павярхоўныя, а затым і глыбокія лімфатычныя сасуды.

Цячэнне захворвання

Пры лімфангіце паражаецца ўся сценка сасуда, у прасвет яго выпадаюць згусткі фібрыну, што перапыняе ток лімфы (мае значэнне для адмежавання запалення). Лимфангіт выяўляецца вузкімі чырвонымі палосамі на скуры. Пры некаторых формах у галіне палос развіваюцца ўшчыльненне і хваравітасць. Адначасова павышаецца тэмпература цела, з’яўляюцца дрыжыкі, пагаршаецца агульнае самаадчуванне. Пры лімфангіце глыбокіх сасудаў назіраюцца ацёк, хваравітасць. Хранічны лімфангіт характарызуецца закаркаваннем лімфатычных параток з утварэннем ацёкаў.

Лячэнне

Ліквідацыя першаснага ачага, спакой паражанай часткі цела, фізіятэрапеўтычныя працэдуры, кампрэсы, антыбіётыкі. Пры хранічным лімфангіце — фізіятэрапія, гразелячэнне, радыётэрапія.

Прафілактыка

Своечасовае лячэнне запаленчых, траўматычных і іншых ачагоў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).

Спасылкі

• Лимфангиит (лимфангит, лимфангоит, нокардиоз кожно-лимфатический)