Ότο Σκορτσένυ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ότο Σκορτσένυ (γερμανικά: Otto Skorzeny, 12 Ιουνίου 1908 - 5 Ιουλίου 1975) ήταν αξιωματικός της SS που έγινε γνωστός για τις καταδρομικές επιχειρήσεις του.[8]
Νεαρή ηλικία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σκορτσένυ γεννήθηκε στη Βιέννη, τότε τμήμα της Αυστροουγγαρίας, και ήταν γιος αρχιτέκτονα. Ακολούθησε σπουδές στο Πολυτεχνείο της Βιέννης το 1926, ώστε να γίνει πολιτικός μηχανικός, παίρνοντας το πτυχίο του το 1931. Ήταν μέλος της Μαρκομανικής Οργάνωσης Μονομαχιών και από το 1927, μονομαχούσε με ειδικά ξίφη ξιφομαχίας όπου και απέκτησε το προσωνύμιο Σημαδεμένος από την ουλή στο αριστερό μάγουλο. Εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα της Αυστρίας το 1930 και ήταν θερμός υποστηρικτής της ιδέας περί ομοσπονδίας της Αυστρίας με τη Γερμανία. Έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη διάσωση του Αυστριακού προέδρου Βίλχελμ Μίκλας (στις 12 Μαρτίου) από τη σύλληψη και την ενδεχόμενη εκτέλεσή του.[9]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κλήθηκε να καταταγεί στη Λουφτβάφφε και αργότερα μετατέθηκε στη Βάφφεν SS. Τοποθετήθηκε στο 2ο Λόχο του εφεδρικού Τάγματος του Συντάγματος SS Leibstandarte Adolf Hitler και αργότερα στο Σύνταγμα SS Germania όπου και εκπαιδεύτηκε αποφοιτώντας ως Δόκιμος Αξιωματικός. Βρέθηκε στο μέτωπο στην Ολλανδία, τη Βελγική Φλάνδρα, τη Γαλλία με το Σύνταγμα Πυροβολικού SS Verfugungstrupe, αργότερα επονομασθείσα Das Reich. Προτάθηκε για προαγωγή επ' ανδραγαθία ύστερα από επιχείρηση αναγνώρισης στη Γιουγκοσλαβία, κατά την οποία αιχμαλώτισε 60 Σέρβους στρατιώτες. Πήρε μέρος στην εκστρατεία κατά της ΕΣΣΔ, με την 2η Μοίρα ελαφρού πυροβολικού, όπου παρασημοφορήθηκε με το Σιδηρό Σταυρό Β΄ Τάξης, διακρινόμενος σε πολλές μάχες κατά του Κόκκινου Στρατού. Προσβλήθηκε από δυσεντερία και στάλθηκε για υγειονομικούς λόγους στο Ροσλάβ. Επέστρεψε στο μέτωπο παίρνοντας μέρος στη μάχη αντιμέτωπος με την 32 Ελαφρά Μεραρχία του Βλαδιβοστόκ κατά την οποία ακόμη και ο στρατηγός Γκουντέριαν τραυματίστηκε.
Αργότερα ανέλαβε Λοχαγός και διοικητής του Τάγματος Ειδικών Αποστολών Friedentahl, καθώς και του σχολείου Seehof και εργάστηκε για την κατασκευή των πυραύλων V1. Ανέλαβε και επεχείρησε κατά του Γιουγκοσλάβου Τίτο μαζί με Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, ανεπιτυχώς βέβαια, αφού εκείνος είχε διαφύγει από το στρατηγείο του. Πήρε εντολή από τον Αδόλφο Χίτλερ να απαγάγει το γιο του του Αντιβασιλέα της Ουγγαρίας, Ναυάρχου Χόρτυ ως όμηρο για να τον εκβιάσει και να μην συνθηκολογήσει με τις Σοβιετικές δυνάμεις, αργότερα τιμήθηκε με τον Γερμανικό Χρυσό Σταυρό. Στη μάχη των Αρδεννών, μεταμφιεσμένος με αμερικάνικες στολές αυτός και οι άντρες του εισχώρησαν στα μετόπισθεν των Συμμάχων προκειμένου να προκαλέσουν σύγχηση υποστηρίζοντας με αυτό τον τρόπο τη Γερμανική επίθεση. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης μερικοί άντρες του συνελήφθησαν, διέδωσαν φήμες ότι ο Σκορτσένυ οδηγούσε μια επιδρομή προς το Παρίσι για να σκοτώσει ή να αιχμαλωτίσει τον Στρατηγό Αϊζενχάουερ, ο οποίος απομονώθηκε για λόγους ασφαλείας.[10]
Απελευθέρωση του Μουσολίνι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μουσολίνι είχε φυλακιστεί σ' ένα τουριστικό χειμερινό θέρετρο στο ξενοδοχείο "Κάμπο Ιμπερατόρε", που βρίσκεται στο κέντρο του Γκραν Σάσσο. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1943 έλαβε χώρα η επιχείρηση Eiche (Δρυς), η καταδρομική δύναμη επιβιβάσθηκε σε ανεμόπτερα που προσγειώθηκαν σε κοντινά υψώματα. Οι Ιταλοί σκοποί αιφνιδιάστηκαν, ο Σκορτσένυ κατέστρεψε τον σταθμό ασυρμάτου της φρουράς και συνάντησε τον Μουσολίνι λέγοντας του ότι είχε διαταχθεί η δραπέτευσή του από τον ίδιο τον Χίτλερ. Η επιχείρηση έγινε γνωστή μέσα από κατάλληλη προπαγάνδα των Γερμανών, σ' όλο τον κόσμο και ο Σκορτσένυ οι άνδρες του τιμήθηκαν με τον "Σταυρό των Ιπποτών".
Τέλος Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη και φυλακίστηκε για δύο χρόνια για να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου με την κατηγορία της εξαπάτησης κατά των νόμων του πολέμου λόγω των αμερικανικών στολών που χρησιμοποίησε στη μάχη των Αρδεννών. Στις 18 Αυγούστου 1947 το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι και οι Βρετανοί είχαν χρησιμοποιήσει το ίδιο τέχνασμα, κρίνοντας τον Σκορτσένυ με ελλιπή στοιχεία, το δικαστήριο αφού δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι ο Σκορτσένυ είχε δώσει εντολές στην πραγματικότητα να χρησιμοποιηθούν οι στολές.
Στις 27 Ιουλίου 1948 δραπέτευσε από το στρατόπεδο, κρύφτηκε σε ένα αγρόκτημα στη Βαυαρία για περίπου 18 μήνες. Λίγο αργότερα, με τη βοήθεια της Ισπανικής κυβέρνησης, διέφυγε στη Μαδρίτη, όπου ίδρυσε μια μικρή επιχείρηση ως πολιτικός μηχανικός, γνωρίστηκε προσωπικά με τον Δικτάτορα Περόν και τον Αιγύπτιο πρόεδρο Νάσερ. Κατηγορήθηκε ότι ήταν σύμβουλος και εκπαιδευτής των Αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων και σχετίστηκε με το σχέδιο Odessa. Το σχέδιο περιλάμβανε βοήθεια από στρατιώτες της SS που είχαν καταφέρει να διαφύγουν, σε βετεράνους SS, να αποφύγουν τη σύλληψη διαφεύγοντας σε χώρες του εξωτερικού.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1970 εισήχθη σε νοσοκομείο του Αμβούργου για να χειρουργηθεί στη σπονδυλική στήλη αφού είχαν εντοπιστεί δύο καρκινικοί όγκοι. Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά έμεινε παράλυτος. Το τέλος του ήρθε στις 7 Ιουλίου 1975.
Πηγές, Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11972264k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118614886. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6cg07x2. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 (Γερμανικά) The Hitler Book. 2005.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 117372003.
- ↑ «ΌΤΟ ΣΚΟΡΤΣΕΝΙ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2014.
- ↑ «Ότο Σκορτσένυ, ο καταδρομέας φάντασμα των Ναζί». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2014.
- ↑ Ότο Σκορτσένυ, Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις, εκδόσεις eurobooks