Θρασύβουλος Ζαΐμης
| Θρασύβουλος Ζαΐμης | |
|---|---|
 Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης έργο του Διονυσίου Τσόκου | |
| Πρωθυπουργός της Ελλάδας | |
| Περίοδος 28 Οκτωβρίου 1871 – 25 Δεκεμβρίου 1871 | |
| Μονάρχης | Γεώργιος Α' |
| Προκάτοχος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Διάδοχος | Δημήτριος Βούλγαρης |
| Περίοδος 25 Ιανουαρίου 1869 – 9 Ιουλίου 1870 | |
| Μονάρχης | Γεώργιος Α' |
| Διάδοχος | Επαμεινώνδας Δεληγεώργης |
| Υπουργός Εσωτερικών | |
| Περίοδος 21 Οκτωβρίου 1878 – 26 Οκτωβρίου 1878 | |
| Πρωθυπουργός | Χαρίλαος Τρικούπης |
| Προκάτοχος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Διάδοχος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Περίοδος 28 Οκτωβρίου 1871 – 25 Δεκεμβρίου 1871 | |
| Πρωθυπουργός | ο ίδιος |
| Προκάτοχος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Διάδοχος | Βασίλειος Νικολόπουλος |
| Περίοδος 25 Ιανουαρίου 1869 – 9 Ιουλίου 1870 | |
| Πρωθυπουργός | ο ίδιος |
| Προκάτοχος | Δημήτριος Βούλγαρης |
| Διάδοχος | Επαμεινώνδας Δεληγεώργης |
| Περίοδος 11 Οκτωβρίου 1862 – 8 Φεβρουαρίου 1863 | |
| Πρωθυπουργός | Τριμελής Επιτροπή |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Κολοκοτρώνης |
| Διάδοχος | Ανδρέας Αυγερινός |
| Υπουργός Δικαιοσύνης | |
| Περίοδος 21 Οκτωβρίου 1878 – 26 Οκτωβρίου 1878 | |
| Πρωθυπουργός | Χαρίλαος Τρικούπης |
| Προκάτοχος | Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος |
| Διάδοχος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Περίοδος 26 Μαϊου 1877 – 11 Ιανουαρίου 1878 | |
| Πρωθυπουργός | Κωνσταντίνος Κανάρης Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Προκάτοχος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος |
| Διάδοχος | Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος |
| Υπουργός Εκκλησιαστικών και Παιδείας | |
| Περίοδος 29 Μαϊου 1859 – 26 Μαϊου 1862 | |
| Πρωθυπουργός | Αθανάσιος Μιαούλης |
| Προκάτοχος | Χαράλαμπος Χριστόπουλος |
| Διάδοχος | Δημήτριος Χατζίσκος |
| Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 20 Οκτωβρίου 1850 – 27 Οκτωβρίου 1880 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1825, Κερπινή Καλαβρύτων |
| Θάνατος | 27 Οκτωβρίου 1880 (55 ετών) Αθήνα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Σύζυγος | Ελένη Μουρούζη |
| Παιδιά | Ασημάκης, Αλέξανδρος, Παναγιώτης |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης (1825 - 27 Οκτωβρίου 1880) ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας και πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κερπινή Αχαΐας το 1825 και ήταν γιος[1] του Ανδρέα Ζαΐμη, κοτζαμπάση και πρωθυπουργού της Ελλάδας, και της Ελένης Ιωάννου Δεληγιάννη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την παλιά ισχυρή οικογένεια Ζαΐμη των Καλαβρύτων ενώ από την πλευρά της μητέρας του από την Οικογένεια Δεληγιάννη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία.
Απεβίωσε εν ενεργεία[2] βουλευτής στις 27 Οκτωβρίου 1880 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων. Ήταν παντρεμένος[1] με την Ελίζα Αλεξάνδρου Μουρούζη και είχαν αποκτήσει αρκετά παιδιά μεταξύ των οποίων: τον Ασημάκη Ζαΐμη, βουλευτή, τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, πρωθυπουργό και πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τον Παναγιώτη Ζαΐμη, βουλευτή και υπουργό.
Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξελέγη[2] για πρώτη φορά βουλευτής Καλαβρύτων στις εκλογές του 1850 και επανεξελέγη[2] σε αυτές του 1853, του 1856, του 1859, του 1862, του 1868, του 1869, του 1872, του 1873, του 1874, του 1875 και του 1879.
Το 1854 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1855. Το 1860 εξελέγη, απέναντι[1] στον προτεινόμενο από την κυβέρνηση, Δημήτριο Καλλιφρονά, για δεύτερη φορά πρόεδρος της Βουλής, θέση στην οποία εξελέγη πάλι το 1874 και 1875 παραμένοντας μέχρι και το 1877. Στην κυβέρνηση Μιαούλη διετέλεσε υπουργός εκκλησιαστικών ενώ λίγο αργότερα συμμετείχε στα γεγονότα για την ανατροπή του Όθωνα στην Αθήνα αναλαμβάνοντας μάλιστα υπουργός εσωτερικών[1] στην επαναστατική κυβέρνηση του 1862. Ταξίδεψε στη Δανία ως μέλος της τριμελούς επιτροπής που θα προσέφερε το στέμμα στον Γεώργιο Α΄ ενώ έναν χρόνο αργότερα παρέλαβε εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης τα Επτάνησα από τους Άγγλους.
Τον Ιανουάριο του 1869 σχημάτισε κυβέρνηση, η οποία κέρδισε και τις ενδιάμεσες εκλογές του 1869. Αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί τον Ιούνιο του 1870 ύστερα από πιέσεις που δέχτηκε για τα γεγονότα της σφαγής του Δήλεσι. Τον Οκτώβριο του 1871 σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση δύο μηνών. Το 1877 ανέλαβε το υπουργείο δικαιοσύνης στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη, χαρτοφυλάκιο το οποίο διατήρησε μέχρι και το 1878. Το ίδιο έτος σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση με τον Χαρίλαο Τρικούπη, στην οποία ανέλαβε το υπουργείο δικαιοσύνης και εσωτερικών. Πέθανε από καρδιακή ανακοπή το 1880.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Χαράλαμπος Κύρκος, Η Β΄ εν Αθήναις εθνική των Ελλήνων συνέλευσις, εκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 46
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Βουλή των Ελλήνων, Μητρώον Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών. 1822-1935, Αθήνα 1986, σελ. 48 - 49, 106 - 107 (pdf)
- ↑ Μακρυδημήτρης, Αντώνης (2000). Οι υπουργοί των Εξωτερικών της Ελλάδας, 1829-2000. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη. σελ. 52. ISBN 9600329419.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |