Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν
Η Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν (Köppen climate classification) είναι ένα από τα πιό διαδεδομένα συστήματα κατηγοριοποίησης των κλιμάτων. Δημοσιεύτηκε αρχικά από τον, Ρωσογερμανικής καταγωγής, κλιματολόγο, Βλαντίμιρ Κέππεν (Wladimir Köppen) το 1884 και τροποποιήθηκε αργότερα από τον ίδιο το 1918 και το 1936. Μεταγενέστερα, ο Γερμανός κλιματολόγος Ρούντολφ Γκάιγκερ (Rudolf Geiger) συνεργάστηκε με τον Κέππεν σε τροποποιήσεις του συστήματος ταξινόμησης, το οποίο ως εκ τούτου μερικές φορές αναφέρεται ως Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν-Γκάιγκερ (Köppen-Geiger). Το σύστημα βασίζεται στην άποψη ότι η βλάστηση ενός τόπου καθορίζει και την κλιματική του ταξινόμηση. Για την ταξινόμηση ενός κλίματος σε κάποια κατηγορία χρησιμοποιούνται βασικά, οι μέσες ετήσιες και μηνιαίες θερμοκρασίες και βροχοπτώσεις, όπως και η εποχιακή κατανομή του υετού.
Σύμφωνα με την ταξινόμηση Κέππεν, τα κλίματα κατανέμονται σε πέντε βασικές κατηγορίες και η κάθε ομάδα έχει διάφορους τύπους και υποκατηγορίες. Κάθε συγκεκριμένος τύπος κλίματος συμβολίζεται με 2 έως 4 γράμματα του Λατινικού αλφάβητου.
| Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Δυναμική του υετού | ||||||
| Δυναμική της θερμοκρασίας | f, m υγρό | Υγρό και ξηρό | B ξηρό | |||
| w ξηρός χειμώνας | s ξηρό καλοκαίρι | S ημίξηρο | W ξηρό | |||
| A Τροπικό ή μακρόθερμο | Af: Ισημερινού
Am: Μουσώνων |
Σαβάνας Aw | (Σαβάνας As) | Ημίξηρο θερμό
BSh |
Ξηρό θερμό BWh | |
| C Εύκρατο ή μεσόθερμο |
a Υποτροπικό | Ωκεάνια: Cfa
Cfb Cfc |
Υπόυγρα: Cwa
υψόμετρο: Cwb Cwc |
Μεσογειακό: Csa
Csb (Csc) | ||
| b Εύκρατο | Ημίξηρο ψυχρό
BSk |
Ξηρό ψυχρό
BWk | ||||
| c Υποπολικό / υποαλπινικό | ||||||
| DΗπειρωτικό ή μικρόθερμο (παγωμένοι χειμώνες) | a Εύκρατο θερμό | Ηπειρωτικά: Dfa
Υγρά: Dfb Dfc Dfd |
Ματζουρίας: Dwa
Dwb Dwc Dwd |
Ηπειρωτικό: Dsa
Μεσογειακό: Dsb Dsc Dsd | ||
| b Εύκρατο ημιπολικό | ||||||
| c Υποπολικό | ||||||
| d Σφοδρό | ||||||
| EΠολικό | Τούνδρας | Πολική τούνδρα ET ή Αλπικό ETH | ||||
| Παγωμένο | Παγωμένο EF | |||||
.png) | ||||||
Α: ενδοτροπικά κλίματα υψηλών θερμοκρασιών (υψίθερμα)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα ενδοτροπικά κλίματα υψηλών θερμοκρασιών (μεταξύ των δύο τροπικών, κατηγορία Α) η μέση θερμοκρασία κάθε μήνα είναι υψηλότερη των 18°C. Κοινά χαρακτηριστικά τους είναι η ελάχιστη ετήσια διακύμανση της θερμοκρασίας (>10°C), έλλειψη παγετού, υψηλές βροχοπτώσεις και υψηλή σχετική υγρασία.[1]
Af: Ισημερινό τροπικό κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ισημερινό τροπικό κλίμα παρουσιάζει συνεχείς πυκνές βροχοπτώσεις, με τη μέση βροχόπτωση/υετό κάθε μήνα να φτάνει τουλάχιστον τα 60 χιλιοστομέτρων. Είναι χαρακτηριστικό των περιοχών γύρω από τον ισημερινό και φιλοξενεί την τροπική ζούγκλα.[2]
Αm: Κλίμα τροπικών μουσώνων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κλίμα τροπικών μουσώνων παρουσιάζει συνεχείς βροχοπτώσεις καθόλη τη διάρκεια του χρόνου παρότι μια συγκεκριμένη εποχή είναι αισθητά πιο βροχερή από τις άλλες. Τα επίπεδα βροχόπτωσης του ξηρότερου μήνα είναι χαμηλότερα των 60 μμ αλλά υψηλότερα της σχέσης . Είναι χαρακτηριστικό των ακτών του Ινδικού ωκεανού, των Φιλιππίνων, περιοχών της Αφρικής όπως ο κόλπος της Γουινέας και της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής όπως η Καραϊβική και οι ακτές της Βραζιλίας. Η βλάστηση είναι παρόμοια με αυτή της ισημερινής ζούγκλας.[2]
Aw/s: Κλίμα τροπικής σαβάνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κλίμα τροπικής σαβάνας παρουσιάζει δύο διακριτές εποχές, την ξηρή και την υγρή: τα επίπεδα βροχόπτωσης του ξηρότερου μήνα του έτους είναι χαμηλότερα των 60 mm και χαμηλότερα της σχέσης . Είναι χαρακτηριστικό των περιοχών που περιβάλουν ισημερινά δάση όπως στην αφρικανική σαβάνα, τη Βραζιλία, στην Ινδία ή τη Βενεζουέλα. Η βλάστηση αποτελείται από αραιά δέντρα, θάμνους και χλόη.[2]
Β: Ξηρά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα ξηρά κλίματα η δυνατή εξατμοδιαπνοή είναι μικρότερη σε σχέση με τον συνολικό όγκο υετού. Είναι χαρακτηριστικές οι ισχυρές ημερήσιες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας.[3]
BW: Ερημικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γενικότερα στα ερημικά κλίματα η συνολική εξατμισοδιαπνοή είναι μικρότερη του μισού της τιμής του υετού
BWh: Θερμές έρημοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση ετήσια θερμοκρασία των θερμών ερήμων είναι υψηλότερη των 18°C. Περιλαμβάνουν τις περιοχές των μεγάλων ερήμων του πλανήτη (Σαχάρα, Αραβία, Αυστραλία, Καλαχάρι, βόρειο Μεξικό). Η βλάστηση είναι ελάχιστη και έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες ακραίας ξηρασίας αναπτύσσοντας βαθιές ρίζες και φύλλα ελάχιστης επιφάνειας είτε παίρνοντας την μορφή σπόρων που ανθίζουν μόνο σε περίπτωση βροχής.
BWk: Ψυχρές έρημοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση ετήσια θερμοκρασία των ψυχρών ερήμων είναι μικρότερη των 18°C. Παρουσιάζουν χαμηλότερες θερμοκρασίες σε σχέση με τις θερμές ερήμους και εντοπίζονται κυρίως στην Παταγονία και το εσωτερικό της Κεντρικής Ασίας και Κίνας (π.χ. έρημος Γκόμπι) σε υψηλότερο υψόμετρο σε σχέση με τις θερμές.
ΒS: Κλίματα στέπας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα κλίματα στέπας ή ημίξηρα η συνολική εξατμισοδιαπνοή είναι χαμηλότερη των τιμών του υετού αλλά υψηλότερου του μισού της τιμής του. Επομένως, παρουσιάζει μεγαλύτερη «ωφέλιμη» υγρασία σε σχέση με την έρημο.
BSh: Θερμή στέπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση ετήσια θερμοκρασία στις θερμές στέπες είναι μεγαλύτερη των 18°C. Παρουσιάζουν θερμά καλοκαίρια και σχετικά ήπιους χειμώνες και εμφανίζονται στα όρια των μεγάλων ερήμων (Σαχέλ, σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, έρημος Καλαχάρι). Στην Ελλάδα το θερμό ημίξηρο κλίμα στέπας εμφανίζεται στη περιοχή του Πειραιά σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. [4] Ενώ σύμφωνα με τους σταθμούς του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών το κλίμα αυτό εμφανίζεται σχεδόν σε ολόκληρη την Αθηναϊκή Ριβιέρα, σε περιοχές της Δυτικής Αττικής (Ασπρόπυργος, Σαλαμίνα, Βλυχάδα), σε νησιά του Αργοσαρωνικού (Αίγινα, Ύδρα), σε κάποιες περιοχές του Κορινθιακού Κόλπου, στο μεγαλύτερο μέρος των Κυκλάδων, στη Κρήτη (Λέντας, Μονή Τοπλού) καθώς και στα Δωδεκάνησα στη Κάσο και στη Νίσυρο. [5]
BSk: Ψυχρή στέπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι μικρότερη των 18°C. Εντοπίζονται κυρίως σε υψόμετρο και παρουσιάζουν ηπιότερα καλοκαίρια σε σχέση με τη θερμή στέπα και ψυχρούς χειμώνες με χιονόπτωση (Καζακστάν, Μογγολία, περιοχή των Βραχώδων Ορέων). Στην Ελλάδα το ψυχρό ημίξηρο κλιμα στέπας εμφανίζεται σε κάποιες περιοχές της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Μακεδονίας. [4]
C: Εύκρατα κλίματα (μεσόθερμα)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε όλα τα εύκρατα κλίματα η μέση θερμοκρασία του πιο κρύου μήνα είναι υψηλότερη των 0°C (ή -3°C) αλλά χαμηλότερη των 18°C. Σε αντίθεση με τα τροπικά κλίματα, παρουσιάζουν υψηλές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας μεταξύ της θερμής και της ψυχρής εποχής.[6]
Cf: Υγρά ήπια κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα υγρά ήπια κλίματα παρουσιάζουν σταθερές βροχοπτώσεις καθόλη τη διάρκεια του έτους, με το σύνολό τους να ξεπερνά τα 2000 mm ετησίως. Η βλάστησή τους χαρακτηρίζεται από φυτά προσαρμοσμένα σε ήπιες θερμοκρασίες.
Cfa: Υποτροπικό ωκεάνιο κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το υποτροπικό ωκεάνιο κλίμα είναι γνωστό και ως κινεζικό. Η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα είναι υψηλότερη των 22°C ενώ τουλάχιστον τέσσερις μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία ψηλότερη των 10°C. Είναι χαρακτηριστικό των ΝΑ επικρατειών της Κίνας και των ΗΠΑ στο βόρειο ημισφαίριο και των πεδιάδων της βόρειας Αργεντινής, Ουρουγουάης και νότιας Βραζιλίας και ορισμένων περιοχών της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας στο νότιο ημισφαίριο. Η βλάστηση χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη φυτών των τροπικών και ήπιων κλιμάτων και μικτά δάση φυλλοβόλων και αειθαλών δέντρων με αξιόλογη παρουσία θάμνων και βρύων. Στην Ελλάδα εμφανίζεται μόνο μεμονωμένα σε περιοχές της Φλώρινας, Κοζάνης, σχεδόν σε όλη την Ήπειρο και των Σερρών σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. [4]
Cfb: Εύκρατο ωκεάνιο κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το εύκρατο ωκεάνιο κλίμα μαζί με το αντίστοιχο ψυχρό θεωρούνται τα κατεξοχήν ωκεάνια κλίματα και εμφανίζονται κυρίως στις ευρωπαϊκές περιοχές που επηρεάζονται από το ρεύμα του Κόλπου και, γενικότερα, των δυτικών ακτών των ηπείρων, αποτελώντας στην πραγματικότητα την συνέχεια του μεσογειακού προς τους πόλους.[7] Η μέση θερμοκρασία του πιο κρύου μήνα είναι υψηλότερη των 0°C (ή -3°C) αλλά χαμηλότερη των 18°C, με κανέναν μήνα να μην παρουσιάζει μέση θερμοκρασία υψηλότερη των 22°C αλλά με τουλάχιστον τέσσερις μήνες να παρουσιάζουν θερμοκρασία ψηλότερη των 10°C.[7] Το πλεόνασμα υγρασίας επιτρέπει την ανάπτυξη πλούσιας βλάστησης και μικτών δασών, τα κατώτερα στρώματα των οποίων κυριαρχούνται από φυτά όπως τις πτέρες.[8]
Cfc: Ψυχρό ωκεάνιο κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέσες θερμοκρασίες που υπερβαίνουν τους 10°C. Είναι χαρακτηριστικό είτε περιοχών με εύκρατο ωκεάνιο κλίμα που βρίσκονται σε υψηλό υψόμετρο είτε περιοχών με ωκεάνιο κλίμα κοντά στους αρκτικούς κύκλους (νότια Ισλανδία, Φερόες, νότια Χιλή). Η βλάστηση είναι παρόμοια με αυτή του εύκρατου ωκεάνιου.[8]
Cs: Μεσογειακά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα μεσογειακά κλίματα οι βροχές συγκεντρώνονται στην κρύα εποχή (χειμώνας) ενώ το καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα ξηρό. Η βροχόπτωση δεν ξεπερνά τα 2000 mm ετησίως. Η βλάστησή τους χαρακτηρίζεται από φυτά προσαρμοσμένα σε ήπιες θερμοκρασίες και σε μία ξηρή και θερμή εποχή[9] με τα ξηρόφυλλα φυτά και τα αειθαλή δέντρα να κυριαρχούν, ενσωματωμένα σε αραιά δάση.[10]
Csa: Κατεξοχήν μεσογειακό κλίμα[9]
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα είναι υψηλότερη των 22°C ενώ τουλάχιστον τέσσερις μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία ψηλότερη των 10°C. Εκδηλώνεται ξεκάθαρα μόνο σε στενές λωρίδες ακτής ενώ επηρεάζεται αρκετά από την ηπειρωτικότητα που το περιβάλει και μπορεί να παρουσιάσει παγετό. Είναι χαρακτηριστικό των ακτών της Μεσογείου και ορισμένων περιοχών της Καλιφόρνια, της κεντρικής Χιλής και της Αυστραλίας. Σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία αυτό το κλίμα εμφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας. [4]
Csb: Μεσογειακό κλίμα σε επαφή με το ωκεάνιο[9]
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλοι οι μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία χαμηλότερη των 22°C ενώ τουλάχιστον τέσσερις μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία ψηλότερη των 10°C. Απουσιάζει παντελώς ο παγετός λόγω της επιρροής του ωκεανού. Είναι χαρακτηριστικό της βόρειας Πορτογαλίας, σε ορισμένες περιοχές της δυτικής ακτής των ΗΠΑ και της κεντρικής κοιλάδας της Χιλής.
Cw: Κλίματα υπό την επιρροή των μουσώνων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κλίματα επηρεασμένα από τους μουσώνες με ξηρό χειμώνα εντοπίζονται κυρίως γύρω στην τροπική και υποτροπική ζώνη. Η βροχόπτωση δεν ξεπερνά τα 2000 mm ετησίως. Η βλάστησή τους χαρακτηρίζεται από φυτά προσαρμοσμένα σε ήπιες θερμοκρασίες και σε μία ξηρή και ψυχρή εποχή.[9]
Cwa: Υποτροπικό κλίμα με ξηρό χειμώνα (ιδιαίτερα θερμό καλοκαίρι)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα είναι υψηλότερη των 22°C ενώ τουλάχιστον τέσσερις μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία ψηλότερη των 10°C. Είναι μια παραλλαγή του κινεζικού κλίματος (Cfa) που εμφανίζεται σε περιοχές μακριά από τη θάλασσα, γεγονός που συντελεί σε μειωμένες βροχοτπώσεις. Σε αντίθεση με το μεσογειακό, η βροχερή περίοδος είναι και η πιο θερμή.
Cwb: Εύκρατο κλίμα με ξηρό χειμώνα (ζεστό καλοκαίρι)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κανένας μήνας δεν έχει μέση θερμοκρασία υψηλότερη των 18°C αλλά τουλάχιστον τέσσερις μήνες παρουσιάζουν μέσες θερμοκρασίες άνω των 10°C. Εμφανίζεται ως παραλλαγή του Cwa σε περιοχές με αυξημένο υψόμετρο.
Cwc: Υποπολικό κλίμα με ξηρό χειμώνα (ήπιο καλοκαίρι)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέσες θερμοκρασίες άνω των 10°C. Ιδιαίτερα σπάνιο κλίμα, εμφανίζεται κυρίως σε περιοχές με κλίματα Cwa ή Cwb με ιδιαίτερα αυξημένο υψόμετρο.
D: Ηπειρωτικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε όλα τα κλίματα αυτής της κατηγορίας η μέση θερμοκρασία του πιο κρύου μήνα είναι χαμηλότερη των 0°C (ή -3°C) αλλά αυτή του θερμότερου υψηλότερη των 10°C. Οι χειμώνες είναι παγωμένοι και η βλάστηση εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος: στον βορρά κυριαρχεί το πολικό δάσος (τάιγκα) χαρακτηριστικό του οποίου είναι τα κωνοφόρα δέντρα, και καθώς αυξάνεται το γεωγραφικό πλάτος εμφανίζονται μικτά δάση με δέντρα με μεγαλύτερα φύλλα.[11]
Df: Υγρά ηπειρωτικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα υγρά ηπειρωτικά κλίματα παρουσιάζουν σταθερές βροχοπτώσεις καθόλη τη διάρκεια του έτους, με το σύνολό τους να ξεπερνά τα 2000 χιλιοστόμετρα ετησίως. Η βλάστησή τους αποτελείται από φυτά προσαρμοσμένα σε χαμηλές θερμοκρασίες.[12]
Dfa: Υγρά υποτροπικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα είναι υψηλότερη των 22°C και τέσσερις τουλάχιστον μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία υψηλότερη των 10°C.
Dfb: Υγρά εύκρατα κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κανένας μήνας δεν παρουσιάζει μέση θερμοκρασία που υπερβαίνει τους 22°C παρότι τέσσερις τουλάχιστον μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία υψηλότερη των 10°C.
Dfc: Υγρά υποπολικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία άνω των 10°C.
Dfd: Υγρά πολικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία άνω των 10°C. Ο ψυχρότερος μήνας εμφανίζει μέσες θερμοκρασίες χαμηλότερες των -38°C.
Ds: Ηπειρωτικά κλίματα με ξηρό καλοκαίρι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτήν την κατηγορία αποτελούν τα ηπειρωτικά κλίματα όπου οι βροχές συγκεντρώνονται στην κρύα εποχή (χειμώνας) ενώ το καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα ξηρό. Η βροχόπτωση δεν ξεπερνά τα 2000 mm ετησίως. Η βλάστησή τους χαρακτηρίζεται από φυτά προσαρμοσμένα σε χαμηλές θερμοκρασίες και σε μία ξηρή και θερμή εποχή.[12]
Dsa
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα είναι υψηλότερη των 22°C και τέσσερις τουλάχιστον μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία υψηλότερη των 10°C.
Dsb
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία όλων των μηνών του έτους είναι χαμηλότερη των 22°C και τέσσερις τουλάχιστον μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία υψηλότερη των 10°C.
Dsc
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία άνω των 10°C.
Dsd
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία άνω των 10°C. Ο ψυχρότερος μήνας εμφανίζει μέσες θερμοκρασίες χαμηλότερες των -38°C.
Dw: Ηπειρωτικά κλίματα με ξηρό χειμώνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτήν την κατηγορία αποτελούν τα ηπειρωτικά κλίματα όπου οι βροχές συγκεντρώνονται στην θερμή εποχή (καλοκαίρι) ενώ ο χειμώνας είναι ιδιαίτερα ξηρός. Η βλάστησή τους χαρακτηρίζεται από φυτά προσαρμοσμένα σε χαμηλές θερμοκρασίες και σε μία ξηρή και ψυχρή εποχή.[12]
Dwa
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα είναι υψηλότερη των 22°C και τέσσερις τουλάχιστον μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία υψηλότερη των 10°C.
Dwb
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση θερμοκρασία όλων των μηνών του έτους είναι χαμηλότερη των 22°C και τέσσερις τουλάχιστον μήνες παρουσιάζουν θερμοκρασία υψηλότερη των 10°C.
Dwc
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία άνω των 10°C.
Dwd
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας με τρεις μήνες παρουσιάζουν μέση θερμοκρασία άνω των 10°C. Ο ψυχρότερος μήνας εμφανίζει μέσες θερμοκρασίες χαμηλότερες των -38°C.
E: Πολικά κλίματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]ΕΤ: Κλίμα τούνδρας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο κλίμα τούνδρας, η μέση θερμοκρασία του πιο θερμού μήνα κυμαίνεται μεταξύ 0 και 10°C. Είναι χαρακτηριστικό των αρκτικών ακτών και νήσων και της χερσονήσου της Ανταρκτικής.
EF: Παγωμένο κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε αυτό το κλίμα κανείς μήνας δεν παρουσιάζει μέση θερμοκρασία υψηλότερη των 0°C. Είναι χαρακτηριστικό του εσωτερικού της Γροιλανδίας και του συνόλου της Ανταρκτικής.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Aguilera Arrilla et al. 2009: 245.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Aguilera Arrilla et al. 2009: 248.
- ↑ Aguilera Arrilla et al. 2009: 229.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Climate Atlas of Greece» (PDF). Hellenic National Meteorological Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Monthly Bulletins». National Observatory of Athens. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2023.
- ↑ Aguilera Arrilla et al. 2009: 260.
- ↑ 7,0 7,1 Aguilera Arrilla et al. 2009: 272.
- ↑ 8,0 8,1 Aguilera Arrilla et al. 2009: 275.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Aguilera Arrilla et al. 2009: 269.
- ↑ Aguilera Arrilla et al. 2009: 270.
- ↑ Aguilera Arrilla et al. 2009: 280.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Aguilera Arrilla et al. 2009: 261.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Aguilera Arilla et al. (2009), Geografía general I. Geografía Física. Μαδρίτη: UNED