Σημαία αναγνώρισης γερμανικών εμπορικών πλοίων
.svg)
| |
| Αναλογία | 3:5 |
|---|---|
| Υιοθετήθηκε | 12 Νοεμβρίου 1946 |
Η σημαία αναγνώρισης γερμανικών εμπορικών πλοίων (γερμανικά: Erkennungsflagge für deutsche Handelsschiffe), αναφερόμενη και ως C-Doppelstander, καθορίστηκε στις 12 Νοεμβρίου 1946, με εντολή του Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου (Kontrollratsgesetz Nr. 39).[1] Όλα τα γερμανικά πλοία, από τις 17 Ιανουαρίου 1947 κατά την μεταπολεμική περίοδο (Γερμανία 1945 έως 1949), έπλεαν υπό αυτή τη σημαία. Η σημαία αντικαταστάθηκε de facto με τη σύσταση των δύο γερμανικών κρατών το 1949.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο νόμος του Συμβουλίου Ελέγχου μέχρι την ίδρυση της εταιρείας των δύο γερμανικών κρατιδίων.
Όσον αφορά την επιλογή των χρωμάτων μπλε, λευκό και κόκκινο, αντικατοπτρίζουν τα εθνικά χρώματα των Δυτικών Συμμάχων, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας . [2] Τα χρώματα Μπλε,κοκκινό,πρασινό και άσπρο που είναι τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα στις εθνικές σημαίες παγκοσμίως .
Ωστόσο, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχαν επίσης σημαίες αναγνώρισης για τα ιαπωνικά πλοία που προέρχονταν από το αλφάβητο της σημαίας σήματος. Ένα E-Stander για πλοία από την Ιαπωνία, [3] ένα D-Stander για πλοία από τα νησιά Ryukyu, τη σημαία σήματος "O", στην οποία το κίτρινο πεδίο αντικαταστάθηκε από ένα πράσινο, για ιαπωνικά πλοία που ήταν καθ' οδόν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. [4] [5]
Η δημοσίευση του Βασικού Νόμου για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στις 23 Μαΐου 1949 καθιέρωσε τον κανονισμό μέσω του Άρθρου 123 παράγραφος 1 σε συνδυασμό με το άρθρο Παράγραφος 2 «Η ομοσπονδιακή σημαία είναι μαύρη, κόκκινη και χρυσή είναι ουσιαστικά αναποτελεσματική για την περιοχή της νέας πολιτείας». Αυτό είχε ήδη επιβεβαιωθεί προηγουμένως από την επιστολή έγκρισης των τριών στρατιωτικών κυβερνητών του Βασικού Νόμου της 12ης Μαΐου 1949. Η επίσημη κατάργηση δεν έγινε παρά το 1958.
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας χρησιμοποίησε επίσης τη μαύρη, κόκκινη και χρυσή σημαία από το 1949. Η αναγνωριστική σημαία για τα γερμανικά εμπορικά πλοία απενεργοποιήθηκε επίσημα με την απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΣΣΔ για τη διάλυση της Ύπατης Αρμοστείας της Σοβιετικής Ένωσης στη Γερμανία, στις 20 Σεπτεμβρίου 1955. Με την καθιέρωση της νέας εθνικής σημαίας την 1η Οκτωβρίου 1959, καθιερώθηκε και μια νέα εμπορική σημαία . [6]
Η Λαική Δημοκρατία της Γερμανίας έφερε επίσης τη μαύρη, κόκκινη και χρυσή σημαία χωρίς οικόσημο ως εμπορική σημαία. Η νέα εμπορική σημαία είχε ένα μικρότερο εθνικό οικόσημο στην επάνω γωνία. Το 1973, αυτή η εμπορική σημαία καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από την κρατική σημαία, η οποία έγινε η εθνική και εμπορική σημαία. Αυτό ίσχυε μέχρι το τέλος της ΛΔΓ στις 2 Οκτωβρίου 1990.
Gallery
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών 1912-1959 -
Σημαία Ηνώμενου βασίλειου -
Σημαία της Γαλλίας -
Ναυτική σημαία της ΕΣΣΔ (1950–1991)
.svg)
.svg)
.svg)
Νομικό κείμενο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρωτότυπα κείμενα αυτού του νόμου, γραμμένα στις τρεις επίσημες γλώσσες, υπογράφονται από τους Vasily Danilovich Sokolovsky Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης , Joseph T. McNarney Στρατηγός , Sholto Douglas Στρατάρχης της Βασιλικής Αεροπορίας και Roger Noiret Αντιστράτηγος .
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Verfassungen der Welt: Kontrollratsgesetz Nr. 39 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., abgerufen am 28. Juni 2014 (HTML, deutsch)
- ↑ Flags of the World: Provisional Civil Ensign (12 November 1946 - 14 August 1950), abgerufen am 10. November 2014.
- ↑ University of Leicester: The Journal of Transport History, S. 41, Manchester 1987
- ↑ Flags of the World: Post World War II Ensigns (Japan), abgerufen am 10. November 2014.
- ↑ Carr, Harold Gresham, Frederick Edward Hulme: Flags of the world, S. 200, London, New York 1956.
- ↑ Verordnung über die Einführung einer Handelsflagge der Deutschen Demokratischen Republik.
Περαιτέρω μελέτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Amtsblatt des Alliierten Kontrollrats in Deutschland, S. 226